211 ออราเคิลแห่งความมืดฟูเรียอยู่ในความโกลาหล

 

◇มุมมอง ฟูเรีย ไนอา ลาโฟรเอจ◇

 

มันเป็นหลายวันแล้วตั้งแต่ที่อัศวินของหนูทากัตซูกิ มาโกโตะหายตัวไป

 

อัศวินของหนูใส่สปิริตเพื่อสร้างพายุ และไปที่ไหนซักแห่งกับฮีโร่แห่งพระอาทิตย์

 

เขา {ช่วยหนู} ที่เกือบจะโดนลักพาตัว และ…หายตัวไป

 

ลมและฝนไม่หยุดซักพัก และบนวันหนึ่ง มันหยุดอย่างสมบูรณ์

 

พวกเรารออัศวินของหนู ทากัตซูกิ มาโกโตะ ให้กลับมา

 

แต่เขาไม่กลับมา

 

เจ้าหญิงโซเฟียค้นหาต่ออย่างสิ้นหวัง

 

ว่าเขามีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน

 

แต่ขณะที่วันผ่านไป หน้าของเธอมืดมน และเธอได้กังวล

 

หนูไม่พบอัศวินของหนู ทากัตซูกิ มาโกโตะ ที่ไหนซักที่

 

และจากนั้น วันหนึ่ง เทพธิดาแห่งน้ำเออร์-ซามะเห็นว่าบอกบางอย่างกับเธอ และเจ้าหญิงโซเฟียมา

 

—{“ทากัตซูกิ มาโกโตะ ตายไปแล้ว”}

 

นั่นคือที่เทพธิดาแห่งน้ำเห็นว่าพูด

 

เจ้าหญิงโซเฟียมีหน้าที่ไร้สีหน้าเหมือนน้ำแข็ง…และเธอดูเหมือนจะทนบางอย่างอยู่

 

ไหล่ของเธอสั่น

 

เธอพูดว่าเธอจะไปเตรียมงานศพของชาติ…และจากไป

 

หนู…พูดอะไรไม่ได้เลย

 

ฮีโร่อายะ-ซังได้ร้องไห้อยู่ตลอดเวลา

 

เธอถูกฆ่าโดยฮีโร่แห่งพระอาทิตย์อเล็กซานเดอร์ แต่เธอฟื้นคืนชีพด้วยความสามารถพิเศษที่เรียกว่าชีวิตที่เหลืออยู่

 

เห็นว่ามันเป็นความสามารถที่ชุบชีวิตคุณในที่ที่ปลอดภัยหลังจากที่ใช้งาน และเธอตื่นขึ้นในที่ที่ไกลออกไปจากตำแหน่งของการต่อสู้

 

เมื่อเวลาที่เธอมาถึงในความรีบ ทุกอย่างได้จบไปแล้ว

 

เธออารมณ์เสียตอนแรก

 

หลังจากเรียนรู้ว่าทากัตซูกิ มาโกโตะได้หายไปที่ไหนบางแห่ง เธอพูดว่า ‘ชั้นต้องไปช่วยเค้า!’ และอาละวาด

 

พวกเราทั้งหมดพยายามอย่างสิ้นหวังเพื่อที่จะหยุดเธอ และสิ่งต่อไปที่เธอพูดคือ ‘ชั้นจะฆ่าโป้ป!’ และเราหยุดเรื่องนั้น

 

เธอได้ร้องไห้อยู่ตลอดเวลาตั้งแต่กลับมาที่โรงแรม

 

“กกกกุ…ทำไม…ทากัตซูกิ-คุง…ฮือออ…” (อายะ)

 

เธอแทบจะไม่กินและไม่ดื่มเลยไม่กี่วันนี้

 

คนรอบข้างเธอกังวลว่าร่างกายเธอจะพังถ้าแบบนี้ แต่มันดูเหมือนกายของราชินีลาเมียนั้นทนทาน ดังนั้นเห็นว่าเธอโอเค

 

แต่สภาพจิตใจของเธออยู่ในความโกลาหล

 

“…ชั้นไม่ชอบนี่เลยซักนิด…ถ้าไม่มีทากัตซูกิ-คุง…ชั้น…” (อายะ)

 

พอมาคิดว่าฮีโร่ที่แข็งแกร่งแบบนี้เหมือนอายะ-ซังจะเปราะบางเมื่อไม่มีอัศวินของหนู…

 

มันไม่ได้ดูเหมือนว่าเธอจะฟื้นในไม่นาน

 

นักเวทย์ลูซี่-ซังฝึกต่อไป

 

“มาโกโตะยังมีชีวิตอยู่แน่นอน!” (ลูซี่)

 

เจ้าหญิงโซเฟียบอกเราว่าเออร์-ซามะพูดว่า ‘ทากัตซูกิ มาโกดตะตายไปแล้ว’ แต่แม้ว่าอย่างนั้น นักเวทย์ลูซี่-ซัง ไม่เชื่อ

 

ไม่ คำพูดต้องไปถึงเธอแน่

 

เธอเกือบจะร่วงทั้งน้ำตาชั่วครู่

 

แต่ไม่นานเธอก็ยืนกลับขึ้นมา

 

เธอได้ฝึกอย่างไม่คิดดั่งเธอได้จ้องหาบางคน

 

“ชั้นจะไปหาเค้าแน่นอน ชั้นจะใช้เทเลพอร์ตให้เชี่ยวชาญ และเราจะไปหาเค้าทันที! อายะ! ฟูริ!” (ลูซี่)

 

“…ใช่ ลู-จัง ชั้น…จะไปด้วย…” (อายะ)

 

มันน่าจะเป็นการแสดงเพื่อเชียร์ฮีโร่อายะ-ซัง

 

“…..ใช่” (ฟูเรีย)

 

มันใช้ทั้งหมดของหนูเพื่อแค่ตอบ

 

มันดั่งเธอได้ถูกสิงโดยอัศวินของหนู ทากัตซูกิ มาโกโตะ และฝึกโดยแทบจะไม่ได้นอน

 

เทเลพอร์ตที่เธอจะทำเละทุกสิบครั้ง เธอสามารถที่จะทำมันสำเร็จทุกสามครั้ง

 

มากกว่านั้น ไม่ร่าย

 

เธอน่าจะเป็นหนึ่งในผู้ใช้เทเลพอร์ตของทวีป

 

หนูคิดว่าเธอแข็งแกร่ง

 

งั้นนักเวทย์ลูซี่-ซังเป็นคนที่แข็งแกร่ง หือห์…

 

และหนูทำอะไรไม่ได้เลย

 

ไม่ได้หาอัศวินของหนู

 

ไม่ได้ร้องไห้

 

ไม่ได้พยายามจะแข็งแกร่ง หรืออุทิศตนให้อะไรบางอย่าง

 

หนูเพียงแต่ยอมรับความจริงไม่ได้

 

วันที่ไม่มีอะไรเลยผ่านไป

 

ในเวลานั้น เจ้าหญิงโซเฟีย ฮีโร่อายะ-ซัง และนักเวทย์ลูซี่-ซัง {ไม่ได้โทษหนูแม้แต่ครั้งเดียว}

 

ทำไม?

 

แม้ว่า…มันความผิดหนู

 

เพราะหนูเป็นออราเคิลแห่งความมืด!

 

เพราะหนูเป็นตัวตนที่ต้องสาป!

 

นั่นทำไมอัศวินของหนู ทากัตซูกิ มาโกโตะ ตาย!

 

…เขาตายไปแล้ว

 

หนูเป็นเพียงขวากหนามในปาร์ตี้ ที่อัศวินของหนู ทากัตซูกิ มาโกโตะ ไม่อยู่

 

หนูอยากจะวิ่งหนีเดี๋ยวนี้

 

แต่นั่นจะเป็นการดูถูกนักเวทย์ลูซี่-ซัง และคนอื่นๆที่ทำงานหนัก

 

นั่นทำไมหนูเคลื่อนไหวไม่ได้

 

หนูได้แต่ผ่านวันไประหว่างที่พยายามจะฆ่าเสียงของลมหายใจของหนู และมันดั่งหนูพยายามจะฆ่าหัวใจของหนู

 

◇◇

 

วันที่หกของการหายตัวไปของทากัตซูกิ มาโกโตะ

 

พวกเราได้ถูกทำให้รวมกันในโบสหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนาที่ยิ่งใหญ่

 

อาราเคิลแห่งแสงโนเอลรออยู่ที่นั่น

 

ในทันทีทั้น อารมณ์ของหนูที่รวมกันเหมือนดินโคลนได้ระเบิดออกมาทั้งหมดทีเดียว

 

“โนเอล! ทำไมฮีโร่ของประเทศของเธอโจมตีเรา?!” (ฟูเรีย)

 

หนูจับคอเสื้อของออราเคิลแห่งแสงและตะโกน แต่โนเอลไม่พูดอะไรเลย

 

เธอเพียงแต่ปิดตาของเธอดั่งเธออยู่ในความเจ็บปวด

 

ทำตัวเป็นเหยื่อเรอะ!

 

“หยุด…ฟูเรีย”

 

คนที่หยุดหนูเป็นฮีโร่แห่งแสงเรียวซูเกะ

 

“แต่…!” (ฟูเรีย)

 

หนูมองหน้าเขาและตกใจ

 

หน้าของเขามีความเศร้าโศกอยู่ในระดับเดียวกันกับเจ้าหญิงโซเฟีย และฮีโร่-ซัง หรือแม้แต่แย่กว่านั่น

 

หนูปล่อย

 

เขาก็เจ็บอย่างย่ำแย่ด้วย

 

โดยความเป็นจริงที่ว่าเขาปกป้องอัศวินของหนู ทากัตซูกิ มาโกโตะ ไม่ได้

 

นั่นใช่แล้ว…เรียวซูเกะเป็นคนที่รู้จักเขามานานที่สุด

 

ไม่มีทางที่เขาจะไม่เจ็บปวด…

 

…ทำไมมันอออกมาเป็นแบบนี้?

 

มันเพราะหนูทำให้เขาเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของหนูเหรอ?

 

จนทุกคนได้พบกับความโชคร้ายเมื่อยุ่งเกี่ยวกับหนู…?

 

หนูไม่รู้

 

หนูไม่รู้ว่าอะไรจะเป็นตัวเลือกที่ถูก…

 

เสียงฝีเท้าสะท้อน

 

คนที่เข้ามาเป็นออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเธอร์

 

แต่สีหน้าของเธอต่างจากครั้งที่แล้วที่หนูเจอเธอ

 

ตาของเธอส่องแสงสีทอง และมานาที่ท่วมท้นจากทั้งตัวของเธอ…ไม่ นั่นความเป็นพระเจ้า?

 

เธอมีบรรยากาศที่มีบารมีรอบเธอ และต่างจากก่อนหน้า

 

หนูอยากจะบ่นออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเธอร์ ที่ดูเหมือนจะใกล้ชิดกับฮีโร่แห่งพระอาทิตย์

 

แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง หนูทำไม่ได้

 

ปากหนูไม่เปิด

 

ขาหนูไม่ก้าวไปข้างหน้า

 

ทุกคนนั้นเหมือนกัน นักเวทย์-ซัง ฮีโร่-ซัง และเรียวซูเกะ อยู่ในความเงียบ

 

อากาศหนัก…

 

“ทุกคน ชั้นมีบางอย่างจะบอกพวกเธอ”

 

มีแรงกดดันในคำพูดของเธอ ที่จะไม่อนุญาตให้คัดค้าน

 

“แต่ก่อนหน้านั้น…”

 

ออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเธอร์โบกมือขวาของเธอ

 

ในทันทีต่อมา หน้าต่างของโบสถ์ที่ยิ่งใหญ่และทุกอย่างที่คล้ายอย่างนั้นปิดลง และวงกลมเวทมนตร์ขนาดยักษ์ปรากฏอยู่ตรงหน้าประตู

 

ข้างบนสิ่งนั้น หนูรู้สึกถึงพื้นที่รอบๆบิดเบี้ยว

 

เธอมีผลต่อจักรวาล?

 

นี่มัน…บาเรีย?

 

บาเรียที่ก้าวข้ามระดับนักบุญ

 

ออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเธอร์เป็นนักเวทย์ที่มีทักษะขนาดนี้เลยเหรอ…?

 

เนื่องจากแรงกดดันที่ท่วมท้น ความเงียบปกครองที่นี่

 

แม้แต่ออราเคิลแห่งแสงโนเอลได้กลืนน้ำลายในความเงียบ

 

“มีบางอย่างที่ชั้นอยากจะพูดเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อวันก่อน… เรื่องของฮีโร่แห่งพระอาทิตย์อาละวาด… ก่อนอื่น ชั้นอยากจะแก้ความกังวลที่เธอมี

 

ออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเธอร์พูดเรื่องนี้และพึมพำบางอย่าง

 

…อะไรกำลังจะเริ่มขึ้น?

 

วงกลมเวทมนตร์สีรุ้งปรากฏขึ้นทีละวงทีละวง

 

วงกลมเวทมนตร์ที่ดูเหมือนนาฬิกานั้นเป็นเวทมนตร์โชคชะตา…?

 

หนูไม่รู้มากเกี่ยวกับเวทมนตร์อื่นนอกจากเวทมนตร์แห่งความมืด ดังนั้นหนูอ่านความหมายของวงกลมเวทมนตร์ไม่ได้ แต่หนูบอกได้ว่ามันค่อนข้างเป็นเวทมนตร์ที่ซับซ้อน

 

“เวทมนตร์โชคชะตา: [ปาฏิหาริย์แห่งการฟื้นคืนชีพ]”

 

หนูได้ยินคำนี้พึมพำเบาๆ

 

วงกลมเวทมนตร์ส่องแสงอย่างสว่างตรงหน้าออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเธอร์

 

และจากนั้น ตัวสีขาวของบางคนปรากฏขึ้นข้างในวงกลมเวทมนตร์

 

ตัวที่ขาวบริสุทธิ์ชัดเจนยิ่งขึ้น

 

นั่น…

 

คนที่นอนอยู่ข้างในวงกลมเวทมนตร์คืออัศวินของหนู ทากัตซูกิ มาโกโตะ

 

 

 

ขอบคุณ คุณประยุทธ สำหรับเงิน 200 บาท

เป้าหมายเดือน 5/66

ค่าเน็ต 200/200

กาแฟ 200/300

ค่าไฟ 0/1000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord