292 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกันใหม่อีกครั้ง 2

“หน้าเธอคือแดงนะ โซเฟีย” (มาโกโตะ)

“…นายใจเย็นมากได้ยังไงกัน?” (โซเฟีย)

เราทำการสนทนาแบบนั้นเมื่อเราลงรถม้า

ปราสาทไฮแลนด์ที่งดงามสูงเป็นหอคอยอยู่ตรงหน้าของเรา

มันประมาณ 15 นาทีตั้งแต่เราออกมาจากบริษัทฟูจิวาระ

เจ้าหญิงโซเฟีย ถูกเอาใจไปมากมายโดยผมข้างในรถม้า

“…ฟฟฟฟู่” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียถอนหายใจเบาๆและทำท่า ดั่งจะทำให้ใจเธอสงบลง

ความต้องการอยากแหย่เธอ เอ่อขึ้นมานิดนึงข้างในผม

ผมชำเลืองมองไปที่ข้างหลัง และอัศวินคุ้มกันยืนห่างเราไปนิดหน่อย

มันเป้นข้างในบริเวณปราสาท ดังนั้นพวกเขาต้องได้ตัดสินใจว่าเรื่องความปลอดภัยนั้นไม่มีปัญหา

“…เธอเข้มข้นนะ โซเฟีย ชั้นไม่คาดเลยว่าเธอจะทำแบบนั้นข้างในรถ—ฮึกกก” (มาโกโตะ)

“!!”

เธอจ้องผมและปิดปากผมด้วยความเ็วที่เหลือเชื่อ

หน้าของเธอกลับไปสู่ความแดงฉาน

“…อย่าพูดเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลยเถอะ โอเค๊?” (โซเฟีย)

“โอเค” (มาโกโตะ)

‘ชั้นจะฆ่านาย’ คือที่ตาของเธอบ่งบอกผม และผมพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

เรามีทหารเปิดประตูใหญ่ของปราสาทไฮแลนด์ และเราเดินผ่านทางเดิน

ผมได้เดินมาที่นี่หลายครั้งแล้ว แต่ผมยังไม่ชินกับมันเลยย

“ว่าแต่ เราจะไปเจอกับใคร? เจ้าหญิงโนเอลเหรอ?” (มาโกโตะ)

ผมถาม

“มันจะดีถ้าเราหาเวลากับโนเอล-ซามะได้ แต่ มันมีคนอื่น ใช่มั้ย…? คนอื่นที่อยากจะเจอนาย” (โซเฟีย)

เมื่อเธอบอกเรื่องนี้กับผม ผมนึกภาพพวกเขาจำนวนหนึ่ง เมือพูดถึงคนรู้จักในไฮแลนด์ มันจะเป็น…

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ!”

ชื่อของผมถูกเรียกกระทันหัน

และจากนั้น สีทองบางอย่างเข้าหาผม

“นายกลับมาแล้ว!”

“กุเอ่ะ!” (มาโกโตะ)

คนที่ตัวกระแทกผมด้วยแรงค่อนข้างมาก…ไม่ กอดผม คืออัศวินหญิง

ผมสีบลอนด์ที่เหมือนมันส่องแสง และเกราะสีทองที่ส่องประกาย

มีอัศวินหญิงที่ฉูดฉาดแบบนี้อยู่คนเดียวที่ผมรู้จัก ที่เหมือนคำอธิบายนั้น

“มันเป็นซักพักแล้วนะ เจเน็ต-ซัง” (มาโกโตะ)

“โอ้ ชั้น ไม่จำเป็นต้องใช้คำให้เกียรติกับชั้นหรอกน่า เฮ้ ชั้นอยากจะฟังเรื่องที่นายเจอมา มาที่ห้องชั้น” (เจเน็ต)

ส่วนสุดท้ายมันเป็นคำสั่ง

เจเน็ต วาเลนไทน์-ซัง

น้องสาวของฮีโร่แห่งสายฟ้า เกราลท์-ซัง และเลดี้สาวของตระกูลขุนนางใหญ่ของประเทศแห่งแสง

ตอนแรกเธอเกลียดผม แต่เราสนิทกันเมื่อเราไปผจญภัยในสปริง ล็อก

เธอจับมือผมอย่างแน่น และไม่ปล่อยมือไป

“เจเน็ต เรามีที่ที่ต้องไป ดังนั้นปล่อยมันไว้ทีหลัง” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียเข้ามาอยู่ระหว่างเรา

“โอ้ชั้น อยู่นี่เหรอ โซเฟีย? ชั้นไม่สังเกต” (เจเน็ต)

เจเน็ตซังพูดกลับไปเหมือนจะยั่วยุเธอ

“…ตาพวกน้้นมันต้องมีไว้แค่ประดับแน่ ชั้นเข้าใจ เลิกเป็นอัศวินเพกาซัสที่สมควรจะเป็นหน่วยสอดแนมดีกว่ามั้ย?” (โซเฟีย)

“…ชุดเรียบเกินไปมากของเธอมันไม่อยู่ในสายตาชั้นเลย ชั้นผิดเอง” (เจเน็ต)

“โอ้ชั้น อย่างที่คาดกับคนที่ใส่เกราะทอง ที่ไร้ระดับ ที่เธอพูดมันต่างจากคนอื่นจริง” (โซเฟีย)

“เธอนั่นแหละ ที่เป็นคนที่ไม่เข้าใจค่าของสิ่งต่างๆ” (เจเน็ต)

“เธอนั่นแหละ” (โซเฟีย)

“”…ฟุฟุฟุ””

เจ้าหญิงโซเฟียและเจเน็ต-ซังจ้องกันด้วยรอยยิ้มที่กล้าหาญ

นี่มันแย่แล้ว ถ้าแบบนี้ ความขัดแย้งระหว่างราชวงศ์ของโรเซสและขุนนางใหญ่ของประเทศแห่งแสงจะเกิดขึ้น!

เมื่อผมเหงื่อเย็นไหลที่นี่ เจเน็ต-ซังหันมาหาผม

“ทากัตซูกิ มาโกโตะมีปัญหาแล้วนี่” (เจเน็ต)

“งั้นไม่ได้นะ” (โซเฟีย)

ทั้งสองคนหยุดจ้องกัน และสีหน้าอ่อนโยนลง

“โซเฟีย มาหยุด {ล้อเล่น} ที่นี่เถอะ ชั้นก็อยากได้ยินเรื่องของเค้าด้วย” (เจเน็ต)

“ใช่ ชั้นรู้ เรามีแผนที่จะจัดงานฉลองการกลับมาของฮีโร่มาโกโตะคืนนี้ ที่บ้านบริษัทฟูจิวาระ ชั้นจะส่งคำเชิญไปให้นะ” (โซเฟีย)

“รับทราบ ทากัตซูกิ มาโกโตะ ใช่เวลาของเราคุยกันทีหลังนะ โอโคมั้ย?” (เจเน็ต)

“โอเค…” (มาโกโต)

แต่มันเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเกี่ยวกับแผนนี้นะ?

แต่ยังไงซะ เราคุยเกี่ยวกับฟูจิ-ยังที่ช่ำชองที่นี่

เขาต้องเสนอกับเจ้าหญิงโซเฟียโดยเราไม่เห็น

ผมซาบซึ้งที่จะมีโอกาสที่จะบอกคนรู้จักว่ากลับมาแล้ว

มีสิ่งหนึ่งที่กวนใจผม

“เป็นไปได้มั้ยว่า เกราลท์-ซังก็อยู่ที่นี่ด้วย?” (มาโกโตะ)

ผมถามอย่างประหม่า

ถ้าเขามา ผมรู้สึกว่าเขาจะถามผมเกี่ยวกับการต่อสู้กับลอร์ดปีศาจในอดีตทั้งคืน

แต่เจเน็ต-ซังส่ายหัวของเธออย่างเศร้าใจ

“โชคร้าย…พี่ชายของชั้นอยู่ในฐานแนวหน้า ที่อยู่ในทวีปเหนือสุดขีด” (เจเน็ต)

“ฐานแนวหน้า?” (มาโกโตะ)

“ฐานของกองทัพพันธมิตร ที่จะใช้งานเป็นแถวป้องกันแรก สำหรับเมื่อกองทัพลอร์ดปีศาจมาถึง ตั้งแต่การฟื้นคืนชีพของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ จะมีฮีโร่หลายคนประจำอยู่ที่นั่นตลอด” (เจเน็ต)

“เข้าใจแล้ว…งั้นมันเป็นแบบนั้น” (มาโกโตะ)

จากที่ผมได้ยินมา ฮีโร่แห่งสายฟ้าเกราลท์-ซังและฮีโร่เปลวเพลิงโอลก้า-ซัง ได้มุ่งหน้าไปที่ฐานแนวหน้า

พูดอีกอย่าง…

“ชั้นจะต้องไปที่ฐานแนวหน้ามั้ย ในที่สุดน่ะ?” (มาโกโตะ)

ผมคิดว่าสิ่งต่างๆจะยุ่งจากตอนนี้ต่อไป แต่เจ้าหญิงโซเฟีย และเจเน็ต-ซังเปิดตาของพวกเธอกว้าง

“โอ้ชั้น ทากัตซูกิ มาโกโตะ นายไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสภาพสิ่งต่างๆในปัจจุบันจริงๆ” (เจเน็ต)

“ใช่ ชั้นมีแผนจะอธิบายให้เค้าฟังอีกในแป้ปนึงน่ะ” (โซเฟีย)

“ผมตามการสนทนาของสองคนไม่ได้

ผมพูดอะไรบางอย่างแปลกๆเหรอ?

“เจกัน โซเฟีย” (เจเน็ต)

“ใช่ เจเน็ต แล้วเจอกันนะ” (โซเฟีย)

พวกเธอสองคนส่งรอยยิ้มที่งดงามให้กัน

มันดั่งบรรยากาศขวากหนามก่อนหน้านี้ มันเรื่องโกหก

“สนิทกับเจเน็ต-ซังเหรอ

“ใช่ เรายืมนักสู้จากตระกูลวาเลนไทน์ เพื่อจัดการกับมอนสเตอร์ในประเทศแห่งน้ำ และเพื่อแลกเปลี่ยน เราจะส่งนักบุญของเราไปที่นั่น นายพูดได้ว่าคอนเนคชั่นระหว่างตระกูลเราดีขึ้นไม่นานมานี้” (โซเฟีย)

“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

ผมจำได้ว่าถูกบอกเรื่องนั้นก่อนหน้านี้

“และถ้ามีอย่างอื่น เราคุยกันค่อนข้างบ่อยเกี่ยวกับนายหน่ะ” (โซเฟีย)

“…อ-อย่างนั้นเหรอ?” (มาโกโตะ)

แค่อะไรบนโลกที่สองคนนี้คุยกันเกี่ยวกับผม?

ผมอยากจะรู้…และในเวลาเดียวกัน ผมไม่อยากรู้

ในท้ายที่สุดผมไม่ได้เอามันไปคิดมาก

เมื่อผมสังเกตว่าเจ้าหญิงโซเฟียมองผอย่างตั้งใจ

“มีบางอย่างที่ชั้นอยากบอกนาย” (โซเฟีย)

“ครับ?” (มาโกโตะ)

ผมประหม่ากับน้ำเสียงของเจ้าหญิงโซเฟีย

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ…นายตอนนี้ {ไม่ใช่ฮีโร่}” (โซเฟีย)

“……เอ๋?” (มาโกโตะ)

ผมตกใจ

ไม่มีทาง…ผมถูกไล่ออกเหรอ?

(นรกเหอะที่เรื่องนั้นจะเกิดขึ้นน่ะ) (ไอรา)

เทพธิดาแห่งโชคชะตาตอบโต้

ท่านฟังอยู่เหรอครับ?

“เมื่อนายไปที่อดีต เราอธิบายกับพลเมืองว่านายจะไม่สามารถที่จะทำหน้าที่ในฐานะฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแห่งน้ำ ยังไงก็ตาม เราเปิดเผยกับสาธารณะว่านายได้เดินทางข้ามเวลาไม่ได้ เพราะเรื่องนี้ เราได้ประกาศไปว่า ฮีโร่มาโกโตะ ได้รับบาดเจ็บสาหัสในการต่อสู้กับลอร์ดปีศาจซากัน และสู้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ในเวลานั้น นายถูกเลื่อนจากฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศไปสู่การเป็นฮีโร่กิติมศักดิ์” (โซเฟีย)

“ฮีโร่กิติมศักดิ์…?” (มาโกโตะ)

มันเหมือนตัวเลขที่หายไปตลอดกาลเหรอ?

ทำไมเธอทำอะไรที่มีปัญหาแบบนั้น?

(เพราะทั้งหมด ฮีโร่ เป็นสัญลักษณ์ของอำนาจทหาร ถ้ามันจู่ๆก็หายไป ผู้คนจะไม่สบายใจ ถูกมั้ย? นั่นทำไมเธอจำเป็นต้องมอบคำอธิบายอะไรบางอย่างให้พวกเค้า) (ไอรา)

ผมพยักหน้าว่าเข้าใจกับการอธิบายของไอรา-ซามะ

ผมไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องพวกนั้นเพราะผมมุ่งหน้าไปที่อดีต แต่คนที่ยังอยู่ต้องทำหลายสิงหลายอย่างแน่

(พูดถึงแล้ว ฮีโร่กิติมศักด์ไม่ได้ถูกปฏิบัติว่าพร้อมทำหน้าที่ ดังนั้นพวกเค้าไม่มีความผูกพันที่จะต้องร่วมมือกับการต่อสู้กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่) (ไอรา)

ดังนั้นมันเป็นอย่างนั้น

ตอนนี้ผมเข้าใจคำพูดของเจเน็ต-ซังก่อนหน้า

มันดูเหมือนไม่จำเป็นที่ผมจะต้องไปฐานแนวหน้า

แม้อย่างนั้น

“ถามเผื่อไว้นะ แต่…นายจะกลับไปเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศมั้ย? ชั้นสัญญา ว่าสถานะของนายในประเทศแห่งน้ำ มันอยู่สูงสุดเท้าที่มีได้แล้ว ความรุ่งโรจน์และทรัพย์สินจะถูกมอบให้นายอย่างที่นายปรารถนา” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียถามผมด้วยสายตาที่มองขึ้นมา

“หืมมม มันมีความไม่สะดวกที่จะอยู่เป็นฮีโร่กิติมศักดิ์มั้ย? ไม่ว่าจะกรณีไหน ชั้นจะไปสู้กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่นะ รู้ป่าว?” (มาโกโตะ)

“……ฟังนี่นะ ไม่จำเป็นต้องบังคับตัวเองเพื่อจะไปสู้กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่หรอกนะ รู้มั้ย? เพราะนายไม่ใช่ฮีโร่ที่พร้อมทำหน้าที่แล้ว หลังจากทั้งหมดน่ะ” (โซเฟีย)

เธอพูดอย่างเดียวกันกับไอรา-ซามะ

แต่คำตอบมันได้ถูกตั้งไว้แล้ว

“ชั้นกลับมาปัจจุบัน เพื่อที่จะสู้กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อีกครั้ง” (มาโกโตะ)

“จริงๆเลยชายคนนี้น่ะ…เข้าใจแล้ว ชั้นจะทำขั้นตอนที่จะให้นายกลับมาเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศ เราได้อธิบายไปกับผู้คนว่านายแม้แต่ขยับตัวยังไม่ได้ ดังนั้นได้โปรดอยู่นิ่งๆก่อนซักพักนึง” (โซเฟีย)

“โอเคจ้า~” (มาโกโตะ)

ดูเหมือนผมจะไม่ได้ไปที่ฐานแนวหน้าที่เรียกกันนี้ทันที

แต่ผมสนใจมันนิดหน่อยนะ

ในทันทีนั้น ผมจำอะไรบางอย่างได้

“เธอแพร่ชื่อโนอาห์-ซามะในโรเซส ถูกมั้ย?” (มาโกโตะ)

“ใช่ ชั้นได้รับอนุญาตจากเออร์-ซามะ และ…ที่สุดของทั้งหมด มันเป็นเทพธิดาที่ฮีโร่มาโกโตะบูชาและได้ถูกยอมรับอย่างเป็นทางการว่าเป็นเทพธิดาองค์ที่ 8 โดยโบสถ์เทพธิดา ชั้นไม่ทำอะไรซักอย่างเลยไม่ได้” (โซเฟีย)

“ขอบคุณมากๆ” (มาโกโตะ)

ผมขอบคุณจริงๆจากใจ

“ชั้นไม่ได้ทำอะไรที่มันต้องได้รับคำขอบคุณนะ ว่าแต่ นายได้คุยกับโนอาห์-ซามะแล้วรึยัง?” (โซเฟีย)

“เกี่ยวกับเรื่องนั้น ยังเลย” (มาโกโตะ)

ผมจบที่การปล่อยเสียงที่ไม่ค่อยพึงพอใจออกมา

ผมคิดอย่างแน่นอนว่าผมจะสามารถขอบคุณได้ทันทีหลังจากที่ได้กลับมาในปัจจุบัน

“เขาใจแล้ว มันมีบางอย่างที่ชั้นถูกบอกโดยเออร์-ซามะ แต่…มีบางอย่างที่เธอยากให้ชั้นบอก {ฮีโร่และออราเคิล} ของโนอาห์-ซามะ” (โซเฟีย)

“ฮีโร่และออราเคิลที่โนอาห์-ซามะเลือกเหรอ?” (มาโกโตะ)

ผมช็อกจนผมได้ยินแม้แต่เสียงประกอบ *กั๊น*

แต่ ผมเข้าใจแล้ว

ตอนนี้ที่ท่านได้เป็นเทพธิดาที่ถูกยอมรับโดยประเทศ มันชัดเจนที่ว่าท่านจะเลือกฮีโร่และออราเคิล

ผมเป็นสาวก ดังนั้นนั่นเป็นอีกตำแหน่งนึง

ในกรณีของเทพธิดาแห่งน้ำ เจ้าชายเล็นเนิร์ดเป็นฮีโร่

เจ้าหญิงโซเฟียเป็นออราเคิล

…ฮีโร่และออราเคิลที่โนอาห์-ซามะเลือก หือห์

ผมจะสนิทกับพวกเขาได้มั้ย

ผมจะไม่ชอบเลย ถ้านิสัยของเราเข้ากันไม่ได้

“ไม่ใช่อย่างนั้น ฮีโร่มาโกโตะโนอาห์-ซามะ {ไม่ได้เลือก} ฮีโร่และออราเคิล” (โซเฟีย)

“ไม่ได้เลือก?” (มาโกโตะ)

“ใช่…เออร์-ซามะค่อนข้างจะโกรธที่เธอไม่ทำหน้าที่เป็นเทพธิดาองค์ที่ 8” (โซเฟีย)

“ท่านทำอะไรกัน…โนอาห์-ซามะ…” (มาโกโตะ)

ท่านสมองลมปานนั้นเลยเหรอไง?

ไม่ เทพธิดาองค์นั่นน่ะทำดั่งว่าท่านเป็นสมองลม แต่จริงๆแล้วท่านไม่ใช่

ท่านต่างจากเทพธิดาองค์หนึ่ง

(ใครที่เป็น ‘เทพธิดาองค์หนึ่ง’ ที่นายพูดถึงห้ะ?) (ไอรา)

ไม่ได้เกี่ยวกับท่านนะ ไอรา-ซามะ

(อย่ามาโกหกนะ! ชั้นเห็นหน้านายลอยอยู่ในใจนายเลย!) (ไอรา)

ผมตั้งใจขออภัยสำหรับความคิดเห็นที่หยาบคาย

“ชั้นปล่อยมันให้นายนะ ฮีโร่มาโกโตะ” (โซเฟีย)

“โอเค ปล่อยให้ชั้นได้เลย” (มาโกโตะ)

ผมจะถามเกี่ยวกับเรื่องนั้นเมื่อผมเจอท่าน

สีหน้าของโซเฟียเปลี่ยนไป ทันใดนั้น

“ว่าแต่ นายได้ยินเกี่ยวกับความสำเร็จที่ลูซี่-ซังและอายะ-ซังได้มาเมื่อนายไปมั้ย?” (โซเฟีย)

หัวเรื่องเปลี่ยน

“ไม่ เพราะทั้งหมดชั้นถูกโจมตีทันทีโดยพวกเธอ ทันทีที่ชั้นเจอเธอ” (มาโกโตะ)

“ฮ่าาา…อย่างนั้นเหรอ ประเทศแห่งน้ำอยู่ในอารมณ์ซึมๆ จากการเสียฮีโร่คนนึงไป แต่ลูซี่-ซังและอายะ-ซัง ทำงานเป็นนักผจญภัย ตอนนี้อายะ-ซังเป็นแรงค์โอริฮัลคอน และลูซี่-ซังเป็นแรงค์แพลตตินั่ม และนักเวทย์แรงค์นักบุญ พวกเธอเป็นปาร์ตี้ที่โด่งดัง ที่รู้จักโดยทุกคนในทวีป” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียพูดอย่างภาคภูมิใจ

“เอ๋…? โอริฮัลคอน และนักเวทย์แรงค์นักบุญเหรอ…?” (มาโกโตะ)

ในแค่หนึ่งปีเหรอ?!

“ตัดสินจากหน้านาย มันดูเหมือนนี่จะเป็นครั้งแรกที่นายได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ ชื่อของพวกเธอได้ดังก้องในประเทศแห่งน้ำ วาเป็นปาร์ตี้นักผจญภัยหมายเลขหนึ่งเขี้ยวสีแดง” (โซเฟีย)

“เขี้ยวสีแดง…” (มาโกโตะ)

ท-เท่มาก

นั่นมันต่างสุดยอดจากชื่อเล่นที่ผได้เมื่อผอยู่ที่ประเทศแห่งน้ำ

ในเวลานั้น ผมได้ชื่อเป็นคนทำความสะอาดก็อบลิน!

พวกเธอให้ผมเข้าเขี้ยวสีแดงได้มั้ย…?

(ไม่ใช่ว่านายเป็นหัวหน้าปาร์ตี้เหรอ?) (ไอรา)

แต่แรงค์นักผจญภัยของผมต่ำนะ…

และผมไม่ใช่นักผจญภัยที่ทำงานอยู่แล้วด้วย…

“…อึม ทำไมนายทำสีหน้าซึมๆอย่างนั้นน่ะ?” (โซเฟีย)

“ชั้นคิดว่าทุกคนกลายเป็นยิ่งใหญ่มากเมื่อเวลาที่ชั้นไม่อยู่ที่นี่” (มาโกโตะ)

“สิ่งที่นายทำสำเร็จมานี้ มันโดดเด่นกว่านะ…นายเข้าใจเรื่องนั้นมั้ยเนี่ย?” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียปลอบโยนผม แต่ความต้องการที่จะกลับไปเป็นฮีโร่ที่ทำงานอยู่ และทำงานให้หนักเป็นตันๆ เอ่อขึ้นมาภายในผม

ผมก็อยากได้ชื่อเล่นเหมือนเขี้ยวสีแดงด้วยเช่นกัน

(เขี้ยวสีแดงมันชื่อปาร์ตี้ ไม่ใช่ชื่อเล่นน่ะ รู้่าว) (ไอรา)

รายละเอียดเล็กๆไม่สำคัญหน่าท่าน

แม้อย่างนั้น ทั้งลูซี่และซา-ซัง ขึ้นๆมา

ในทันใดนั้น สมาชิปาร์ตี้คนหนึ่งเข้ามาในใจผม

“ตอนนี้เมื่อมาคิดๆดู เจ้าหญิง… ฟูเรีย-ซัง เธอสบายดีมั้ย?” (มาโกโตะ)

เธอไม่ได้อยู่ด้วยกันกับลูซี่และซา-ซัง

เธอน่าจะเน้นไปที่การฟื้นฟูลาโฟรเอจ

เธอต้องทำงานหนักเป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์

เจ้าหญิงโซเฟียมองอย่างมีความหมายมาที่ผม เมื่อผมถามคำถามนั้น

“ถ้านายตกใจเกี่ยวกับลูซี่-ซังและอายะ-ซังะจะตกใจมากขึ้นไปอีกเมื่อเราพูดเกี่ยวกับฟูเรีย-ซัง” (โซเฟีย)

“เรื่องนั้นหมายความว่ายังไง?” (มาโกโตะ)

“นั่น…” (โซเฟีย)

แค่เมื่อโซเฟียกำลังจะพูดบางอย่าง

“มาโกโตะ-ซัง!”

“ทากัตซูกิ-คุง!”

ในเวลาเดียวกันที่ชื่อผมถูกเรียก ผมถูกผลักลง

(นายเป็นคนนึงที่ถูกผลักลงบ่อยนะ…) (ไอรา)

สแตทความแข็งแกร่งทางกายภาพผม 3 นะรู้้มั้ย…

(นั่นไม่ใช่สแตทของบางคนในท้ายวัยหนุ่มนะ…) (ไอรา)

ไม่ใช่มันความผิทท่านเหรอ ที่สแตทผมต่ำน่ะ เทพธิดาแห่งโชคชะตา-ซามะ?

(มันไม่ใช่ความผิดชั้นนะ นายมันโชคร้าย) (ไอรา)

ช่างโหดร้าย

ผมไม่เชื่อเลยว่าท่าน คนที่ถูกเรียกว่าเทพธิดาแห่งโชค พูดอย่างนั้นออกมา!

ระวหว่างที่ผมทำการคุยอย่างนั้นอยู่ ผมมองขึ้นไป

คนที่มองลงมาหน้าผมเป็นคนหล่อ

เด็กหนุ่มหน้าสวยที่มีน้ำตาอยู่ในตา และผู้ชายหล่อเหลาที่ก็ได้อยู่ในน้ำตาด้วยเช่นกัน

เมื่อดูมันแบบนี้ น้ำตาของผู้ชายมันค่อนข้างหนัก

“ชั้นกลับมาแล้ว ซากุไร-คุง เจ้าชายเล็นเนิร์ด” (มาโกโตะ)

ผมพบกันใหม่กับฮีโร่เพื่อนร่วมงาน และฮีโร่เพื่อนในวัยเด็ก

—————————————————————

■คำตอบข้อความ:

>มาโกโตะจงใจให้เขาถูกจูบและผลักลง ใช่มั้ย?

-ใช่ครับ

>ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะไม่ได้พูดว่ามันรสชาติแย่ ดังนั้นนั่นหมายถึงมาโกโตะ-ซังยังบริสุทธิ์อยู่? หรือบางทีเลือดขงเขาอร่อยแม้ว่าเขาไม่บริสุทธิ์?

-เรื่องนี้สำคัญครับ ดังนั้นผมจะเขียนมันอย่างถูกต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้ภายหลัง

■ข้อความจากผู้แต่ง:

ผมรู้สึกว่าการกลับมาพบกันใหม่อีกครั้งจะดำเนินต่อไปซักพัก ต่อไปจะเป็นการอธิบายยุคปัจจุบัน

การพัฒนาช้างั้นหรือครับ? นี่เป็นอาร์คสุดท้าย ดังนั้นผมอยากจะใช้เวลาเขียนมัน

และนี่ภาพของฉากที่ฮีโร่เปลวเพิงโอลก้า และมาโกโตะ+ซา-ซังเจอ (อาร์คที่ 7)

ดาบที่เธอถือ คือดาบศักดิ์สิทธิ์บัลมุง

ดาบศักดิ์สิทธิ์ที่แอนน-ซังเหวี่ยงไปรอบๆ และงอ

ผมได้แพร่ภาพของโนอาห์-ซามะบนทวิตเตอร์ในเล่มที่ 7

มันออกมาค่อนข้างเท่

เป้าหมายเดือน 7/66

เป้าค่าเน็ต 200/200

รับยา ยาหมด 200/200

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 928/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook