เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น – Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) 86 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สำรวจเมืองหลวง (เขต 7)
86 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สำรวจเมืองหลวง (เขต 7)
“ทักกิ-โดโนะ, นี่คือเขต 7 เขตของกึ่ง-มนุษย์-เดสุ โซ” (ฟูจิ)
“โฮ่ห์…ข้างหลังของปราสาทไฮแลนด์คือเขต 7, หือห์” (มาโกโตะ)
“ทิวทัศน์ของเมืองต่างออกไปจากเขต 6 ที่ได้จัดระเบียบอย่างมาก
ความประทับใจแรกคือมันเละเทะ
พื้นไม่ได้ปู, มันเป็นดิน
มีคนหลายคน, และมันฝุ่นเยอะ
มีหลายคนคุยกันและมันเสียงดัง
มนุษย์, กึ่งสัตว์, เอลฟ์, ดวอร์ฟ, กึ่งกิ้งก่า, และเผ่าอื่นๆมากมาย
มีมนุษย์เป็นพ่อค้าหลายคน
ในหลายที่มีแผงไม้และสิ้นค้าหลายอย่าง
“ทากัตซูกิ-ซามะ~, ระวังอย่าหลงทางนะ” (นีน่า)
“นีน่า-ซัง, ชั้นไม่ใช่เด็กนะ” (มาโกโตะ)
วันนี้ผมอยู่กับฟูจิ-ยังและนีน่า-ซัง
เมื่อมนุษย์ที่ไม่ใช่พ่อค้าหลงไปรอบ เขต 7 และ 8, เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเจอกับปัญหา
เขตของกึ่ง-มนุษย์ ความสงบเรียบร้อยของประชาชนคนไม่ดีเหรอ?
“ชั้นเอานี่ 3 อันได้มั้ย?” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังซื้อแซนวิชทำจากผักและเนื้อนกจากแผง
“อ่ะนี่, นี่น่าโดโนะ, ทักกิ-โดโนะ” (ฟูจิ)
“ขอบคุณมากค่ะ, ดันนะ-ซามะ” (นีน่า)
“ขอบใจ, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)
ขนมปังเหมือนกับขนมปังฝรั่งเศษและมันแข็ง
ผมเคี้ยวมันขณะที่เราเดิน
น้ำของเนื้อซึมเข้าไปในขนมปังและมันผสมกับซอสที่เข้มข้น, มันอร่อย
“นายมาที่เขต 7 บ่อย, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)
“ราคาของสินค้ามันถูกกว่าเทียบกับ เขต 6 เดสุ-โซ แล้วก็, มันมีของให้ขุดออกมาจากที่นี่ได้” (ฟูจิ)
“ทั้งหมดนี่มันมีขโมยหลายคน แต่ไม่ต้องเป็นห่วงดันนะ-ซามะนะ” (นีน่า)
“ดีที่สุดคือเติมของในเขต 7 และขายมันในเขตขุนนางที่เขต 3” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังหัวเราะและนีน่า-ซังหัวเราะเบาๆ
โฮ่ห์, งั้นราคามันต่างออกไปจากย่านมนุษย์สู่ย่านกึ่ง-มนุษย์
ซื้อของถูก, และขายแพง; พื้นฐานของการตลาด
ถ้ามันเป็นฟูจิ-ยังกับสกิลประเมินเหนือกว่าของเขา, การขุดหาของขึ้นมาอยู่ในแนวของเขาเลย
อีกครั้งที่ผมมองดูรอบๆ
นี่มันดูคล้ายกับตลาดในเอเชียตะวันออก-เฉียงใต้
บรรยากาศนั้นดี
“ว่าแต่, โซเฟีย-ซามะบอกชั้นว่าคืนนี้จะมี ‘การฉลองของการมาของฮีโร่คนใหม่ของโรเซส’ ในปราสาทไฮแลนด์ ผู้จัดคือเจ้าหญิงโนเอล” (ฟูจิ)
“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)
ฮีโร่ใหม่? อ้า, ผม
“แต่ที่นี่คือประเทศแห่งแสงนะ” (มาโกโตะ)
ผมเข้าใจถ้ามันเป็นการฉลองในโรเซส
“ทากัตซูกิ-ซามะ, การมาของฮีโร่ใหม่ถูกประกาศใหม่ทุกรุ่น ในเรื่องที่เป็นเรื่องสดใสเพื่อเพิ่มกำลังใจให้ผู้คน มันปรกติ” (นีน่า)
นีน่า-ซัง อธิบาย
เข้าใจแล้ว
ฮีโร่เป็นเครื่องมือของการเมือง
“แต่ไฮแลนด์มีความจุกจิกในการตกแต่ง เทียบกับโรเซส, ดังนั้นระวังตัวด้วย…” (นีน่า)
นีน่าซังมองผมด้วยความเป็นห่วง
“เค้าได้จบที่การสู้กับหนึ่งในขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าหลังจากที่มาถึงซิมโฟเนียพอดีเลยทั้งหมดอ่ะ” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังหัวเราะเบาๆ
เอ่อ, ใช่ แต่ผมไม่ใช่พวกอารมณ์ร้อนนะ
นี่มันไม่ดูเลย ภาพลักษณ์ของผมได้แย่
เราจะไปที่ไหนตอนนี้?” (มาโกโตะ)
มาเปลี่ยนเรื่องเถอะ
“มีคนที่นี่ทีดูแลชั้นในอดีต, เห็นมั้ย ชั้นจะไปที่นั่นเพื่อเจรจาธุรกิจ และบอกพวกเค้าเรื่องการแต่งงานของชั้น” (นีน่า)
นีน่า-ซัง หัวเราะ ‘นุฟุฟุ’
ดูหน้าที่มีความสุขของเธอทำให้ผมรู้สึกอุ่นและฟู
“งั้น, ไปกันเถอะ” (ฟูจิ)
เราไปที่เป้าหมายนำไปโดย ฟูจิ-ยัง
-มุมมอง ลูซี่-
มาโกโตะออกไปกับฟูจิยัง-ซังและนีน่า-ซัง
พวกเขาไประหว่างพูด: ‘เมื่อมาที่เมืองใหม่, อย่างแรกคือการสำรวจ! นั่นเป็นสามัญสำนึก!’
เขาได้เต็มไปด้วยพลังงาน
แม้ว่าเขาสู้กับฮีโร่สายฟ้าเกราลท์แค่เมื่อวาน
ตัวเขาโอเคมั้ย?
“อายะ, มันโอเคเหรอที่ไม่ไปกับมาโกโตะ?” (ลูซี่)
“ทากัตซูกิ-คุงและฟูจิวาระ-คุงบอกว่าพวกเค้าจะไปดูร้านอาวุธและชุดเกราะ ชั้นคิดว่านั่นมันน่าเบื่อ แล้วเธอล่ะ, ลูซี่-ซัง?” (อายะ)
“ชั้น…ขอให้ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะฝึกชั้น” ลูซี่)
“โออ้! นั่นฟังดูสนุก ชั้นไปด้วยได้มั้ย?” (อายะ)
“เออ๋? …ชั้นไม่ถือนะ” (ลูซี่)
ฉันได้บอกอายะว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะคือแวมไพร์และคนในตำนานเมื่อ 1,000 ปีก่อน
ความจริงที่ว่ามาโกโตะถูกดูดเลือดด้วย
เธอเป็นสมาชิกปาร์ตี้ของมาโกโตะ, ดังนั้นไม่ควรจะมีปัญหา
แต่อายะไม่กลัวที่จะไปเจอเธอเหรอ?
มาโกโตะพูดว่าเขาจะไม่ไปเจอปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะซักพัก
“แต่ก่อนหน้านั้น, ชั้นอยากจะสำรวจนิดหน่อย~ ไปมะ?” (อายะ)
ดูเหมือนอายะอยากไปช้อปปิ้ง
เธอคล้ายกับมาโกโตะในส่วนที่ว่าเธอชอบสำรวจ
“โอเค, ชั้นจะไป” (ลูซี่)
นี่เป็นครังแรกในเมืองหลวงของไฮแลนด์
เอลฟ์ที่เดินไปรอบๆย่านของมนุษย์ได้เด่น, ดังนั้นมันช่วยที่อายะอยู่ด้วยกับฉัน
พวกเราสองคนไปที่เมือง
◇◇
“น-นั่นแพง…” (ลูซี่)
“ใช่…แต่ดีไซน์ของเสื้อผ้าที่นี่น่ารักนะ” (อายะ)
อายะและฉันมองกัน
ราคาในซิมโฟเนียนั้นสูง
เมืองหลวงโฮรันได้แพงเมื่อเทียบกับมักกาเรน, แต่ที่นี่แพงยิ่งกว่าที่นั่น
พูดถึงแล้ว, ฉันซ่อนหูด้วยหมวก
เอลฟ์ดูว่าเป็นมนุษย์ได้ตราบใดที่คุณซ่อนหู
“ไปกินอะไรกันหน่อยเป็นไง?” (ลูซี่)
ฉันเริ่มหิวนิดหน่อย
“มันโอเคที่จะไม่ไปหาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเหรอ, ลูซี่-ซัง?” (อายะ)
“มันยังเที่ยงอยู่ ปราชผู้ยิ่งใหญ่-ซามะนอนตอนเช้า, ดังนั้นเธอบอกว่าเธอชอบให้มันเป็นตอนเย็นหน่อย” (ลูซี่)
“เข้าใจแล้ว…แต่ฟุจิวาระ-คุงบอกว่าจะมีปาร์ตี้วันนี้ในปราสาทไฮแลนด์” (อายะ)
งานเลี้ยงฉลองฮีโร่ใหม่, มาโกโตะ
แต่พวกเขาจุกจิกเรื่องมารยาท, และมันเป็นงานทางสังคมในไฮแลนด์ที่ที่วางมนุษย์ไว้เหนือกว่า
เอลฟ์เหมือนฉัน…
“บางทีฉันไม่ควรจะไป…” (ลูซี่)
“เอ๋?! นีน่า-ซังก็บอกว่าเธอก็ไม่ไป! ชั้นไปคนเดียวด้วยตัวชั้นเองจะทำให้ชั้นไม่สบายใจ~” (อายะ)
อายะดึงแขนเสื้อฉัน
“คริส-ซังและเจ้าหญิงโซเฟียจะไปที่นั่น” (ลูซี่)
“ไม่, ชั้นไม่สนิทกับสองคนนั้น…” (อายะ)
ยังไงซะ, ชั้นก็ด้วย
ระหว่างที่เราพูดกันแบบนี้…
“เธอสองคนนั้น เธอค่อนข้างมีโชคชะตาที่แปลกประหลาด”
พวกเราถูกเรียกกระทันหัน
เจ้าของเสียงมีฮูดและเสื้อคลุมสีม่วง, ดังนั้นชั้นไม่อาจเห็นหน้าเธอ, แต่ชั้นบอกได้จากเสียงว่าเธอเป็นผู้หญิง
เธอมีลูกบอลคริสตัลอยู่บนโต๊ะเล็ก
…หมอดูเหรอ?
เธอได้ส่งอากาศที่น่าสงสัยออกมา
“คุยกับเราเหรอ?” (อายะ)
อายะตอบสนอง
“เดี๋ยว, อายะ, ไม่ดีกว่า” (ลูซี่)
หมอดูเป็นที่นิยมกับบางกลุ่มของผูหญิงมนุษย์
แต่มันเห็นได้ชัดว่ามีนักต้มตุ๋นอยู่ในหมอดูที่พูดเก่งและต้องการเงินจำนวนมากเกินไป
ตั้งแต่ทีแรก, ผูใช้ ‘เวทมนตร์โชคชะตา’ ที่อ่านอนาคตหายากอย่างไม่น่าเชื่อ
พบกับนักเวทย์แบบนั้นอยู่บนมุมถนนแบบนี้…เธอน่าจะเป็นนักเวทปลอมที่อ่อนแอ
“งั้นมันมีหมอดูอยู่ในโลกนี้ด้วย” (อายะ)
อายะดูอย่างสนใจ
“โอ้ชั้น, เธอมาจากโลกคู่ขนาน, ไม่ใช่เหรอ? เธอมีชะตาที่ลึกลับ”
“คุณบอกได้เหรอ?” (อายะ)
อายะกระโดดหย๋องๆไปหาเธอ
ออา, เธอโดนดึงไปแล้ว
มันช่วยไม่ได้, ชั้นเลยไปที่หมอดูด้วย
“อยากรู้เรื่องอะไร?”
หมอดูยิ้มอย่างอ่อนโยน
ฉันไม่สามารถเห็นหน้าเธอทั้งไปเนื่องจากเงาของผ้าคลุม, แต่บางทีเธอค่อนข้างสวย
“หืมม, แต่, เธอบอกชะตาแม่นจริงๆเหรอ?” (อายะ)
อายะยิ้ม
“โอ้ชั้น, นั่นทำอารมณ์เสียนะ ชั้นถือความภาคภูมิใจที่เป็นหมอดูหมายเลขหนึ่งที่ดีที่สุดในเมืองหลวงนะ, รู้มั้ย?”
หมอดู-ซังหัวเราคิดคักอย่างกล้าหาญ
“งั้น, ลองบอกอะไรเกี่ยวกับตัวชั้น ถ้าเธอทำได้, บางทีชั้นอาจจะดูดวง~” (อายะ)
โออ้, เธอเก่ง, อายะ
ถ้าเธอไม่ทายโดนเลยซักอย่าง, จากนั้นเราก็ไม่เสียอะไร
มีนักต้มตุ๋นที่จะใช้สกิลประเมินเพื่อทำให้ดูเหมือนเค้ารู้เกี่ยวกับคุณ
ในความเป็นจริง, สกิลประเมินสามารถได้ข้อมูลระดับพื้นฐาน
มันแน่นอนว่า ไม่สามารถอ่านอนาคตหรือใจของคนได้
ในแบบนั้น, มีสกิลเวทมนตร์โชคชะตา และอ่านใจในตำนาน
“ฟุฟุ, งั้น, มาดูกัน…”
หมอดูมองเข้าไปที่ลูกบอลคริสตัลของเธอ
(เฮ้ เฮ้, ลูซี่-ซัง, การอ่านอนาคตเป็นเวทมนตร์เหรอ?) (อายะ)
อายะถามชั้นอย่างกระซิบ
(ใช่, มันเป็นเวทมนตร์ชะตาธาตุโลหะ แต่นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ชั้นเห็นผู้ใช้มัน) (ลูซี่)
ถ้สเธอเป็นผู้ใช้เวทมนตร์โชคชะตาจริงๆ, เธอเป็นตัวตนที่หายาก
ฉันได้ยินมาว่าราชวงศ์จะจ้างหมอดูบนเงินเดือนที่แพง
“โอ้ชั้น โอ้ชั้น, ผลที่น่าสนใจได้แสดงออกมา”
หมอดูเงยหน้าขึ้น
ทันทีที่ฉันเห็นตาของเธอ, หัวใจชั้นเต้น
“เธอ…มีปัญหาเรื่องความรัก, ใช่มั้ย?”
“…เอิ่ม, ใช่” (อายะ)
อายะตอบคำถามของหมอดู
แต่มันเป็นเรื่องทั่วไปสำหรับสาวอายุเท่าเธอ
ทุกคนก็พูดได้
เมื่อฉันมองอายะ, เธอดูผิดหวัง
ฉันรู้ว่านี่จะเกิดขึ้น
“ฟุฟุ, ความกังวลนั้นของเธอ…มันเกี่ยวกับเพื่อนของเธอรักคนเดียวกันกับเธอ ชั้นทายถูกมั้ย?”
“?! ม-มันอาจจะ” (อายะ)
นั่น…
คนนี้เป็นผูใช้เวทมนตร์โชคชะตาจริงๆเหรอ
“และ, เกี่ยวกับเพื่อนคนนั้น…”
ปากหมอดูเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแหย่
“คือสาวเอลฟ์ข้างเธอนี่, อาจจะ?”
““?!””
มันทำเราตกใจ
ห-หมอดูคนนี้
พูดอะไรออกมา!
เธอพูดตรงจุด, เธอพูดตรงจุดแต่…!
“ฮ-โฮฮ่ห์…นั่นน่าประทับใจ, โอเน่-ซั่ง” (อายะ)
ตา…ของอายะซีเรียสขึ้นมา
“ชั้นพูดถูกใช่มั้ย? งั้น, ราคาบอกชะตาคือ 5,000จี จ่ายล่วงหน้า
“เธอขอค่อนข้างเยอะนะ” (ลูซี่)
“แต่คนนี้เหลือเชื่อไปเลยนะ, ลูซี่-ซัง” (อายะ)
อายะนำเงินออกมาจากกระเป๋าของเธอและมอบมันให้หมอดู
“งั้น, ชั้นจะบอกชะตาเธอ อยากให้ชั้นบอกว่าเธอจะได้อยู่ด้วยกันกับคนที่เธอรักเหรอ?”
(เดี๋ยว! หัวใจชั้นยังไม่พร้อม! อย่า!) (ลูซี่)
คือที่ฉันคิด, แต่คำพูดของอายะเป็นอะไรที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
“…ตำแหน่งของพี่สาวที่ทรยศครอบครัวชั้น” (อายะ)
“……”
เข้าใจแล้ว
อายะสูญเสียครอบครัวของในลาเบรินทอส
เธอกำจัดหนึ่งในเป้าหมายเธอ, ราชินีฮาร์พี, แต่อีกคน, พี่สาวอายะ, ยังหายไปอยู่
“ดูเหมือนเธอจะมีสถานการณ์ของเธอ รอเดี๋ยว”
อีกครั้งที่หมอดูมองลงไปในลูกบอลคริสตัล
ลูกบอลคริสตัลปล่อยแสงสลัวหลายสี
“…ได้แล้ว พี่สาวเธออยู่ในทวีปทางเหนือ, ทวีปปีศาจ…แต่ชั้นไม่รู้ว่าตรงไหนนะ”
“เข้าใจแล้ว…งั้นเธอก็ยังมีชีวิตอยู่” (อายะ)
อายะกำหมัดอย่างแน่น
“ด้วยเธออยู่ในทวีปอื่น, การรับรายละเอียดมากกว่านี้จะเป็นการยาก”
หมอดูพูดอย่างขอโทษขอโพย
“มันโอเค, ขอบคุณ ชั้นโอเคแค่ได้รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่” (อายะ)
“โอเค ชั้นพูดสิ่งนี้เพราะชั้นรู้สึกถึงคว่ามเกลียดชังที่แข็งแกร่งในมานาเธอตอนนี้แต่ …การแก้แค้นนั้นเหมือนคำสาป, รู้มั้ย?”
เธอพักคางไว้บนมือข้างหนึ่งและพูด
“เธอจะบอกให้ชั้นหยุดเหรอ?” (อายะ)
คำพูดของอายะนั้นหนักแน่น
อายะไม่มีเจตนาจะยกโทษให้พี่สาวของเธอที่เป็นเหตุผลให้เธอสูญเสียครอบครัวไป
“ชั้นแค่พูดว่าเธอควรจะให้มัน {พอดีๆ} ว่าแต่, ถ้าเธอจ่ายชั้น, ชั้นก็สามารถบอกว่าเธอจะได้อยู่ด้วยกันกับคนที่เธอรักด้วย, รู้มั้ย”
“เอ๋?” (ลูซี่)
ฉันเป็นคนที่ส่งเสียงนั่น
นั่นจะมีปัญหา
การบอกชะตาของคนนี้รู้สึกว่ามันค่อนข้างแม่น
“ชั้นไม่ดีกว่า คนที่ชั้นรักเกลียดการสปอยสิ่งต่างๆจริงๆ” (อายะ)
อายะตอบด้วยสีหน้าที่คลายลงมา
น-นั่นโล่งใจ…
งั้นมาโกโตะก็เป็นแบบนั้น
“แล้วเธอละ, สาวผมแดง?”
“ช-ชั้นก็โอเคแล้ว!”
แต่ชั้นสนใจ! ชั้นสนใจอย่างเหลือเชื่อนะ!
ในขณะนั้น, เสียงดังจากข้างหลังของเรา
“เฮ้ย, หมอดูนั่น เธอได้รับอนุญาตให้ทำธุรกิจตรงนี้เหรอ?”
คนที่มาเป็นอัศวินให้ชุดเกราะสีขาว
ตราที่หน้าอกของเขาคือ สาวน้อยมอบการอธิษฐาน, สาวน้อยศักดิ์สิทธิ์แอนนา
หมายความว่าเขาคือเทมพลาร์?
ถ้าฉันจำไม่ผิด, คืออัศวินที่ปกป้องซิมโฟเนีย
“ออา, คนมีปัญหาได้มาแล้ว ชั้นเดาว่าชั้นจะปิดร้านสำหรับวันนี้แล้ว”
หมอดูยืนขึ้นและเริ่มเก็บลูกบอลคริสตัลของเธอ
“คนนอกศาสนา, เธอทำธุรกิจโดยไม่ได้รับอนุญาติ, ไม่ใช่เหรอ?! ชั้นต้องให้เธอมากับชั้น”
อัศวินพยายามจะเข้ามาใกล้หมอดูด้วยก้าวที่ยาว, แต่…
“เทมพลาร์-ซัง, มั้นโอเค ชั้นได้รับอนุญาติ {ตอนนี้}”
พูดสิ่งนี้, เธอแตะชุดเกราะของอัศวินเบาๆ
“…ออา, ใช่ เธอพูดถูก มันไม่มีปัญหา”
เสียงของอัศวินเบาลง, สีหน้าของเขาดูเหมือนเหม่อลอยตอนนี้
เขาคลำทางกลับไปที่ที่เขามา
“นั่นเมื่อกี้นี้…” (ลูซี่)
“เฮ้, ลูซี่-ซัง! หมอดูเมื่อกี้นี้…!” (อายะ)
เมื่อฉันหันกลับไป, หมอดูได้จากไปแล้ว
“ช่างเป็นคนที่แปลก” (อายะ)
“อายะ…มันดีกว่าถ้าเธอสงสัยคนมากกว่านี้” (ลูซี่)
“หืมม, แต่เธอบอกชั้นว่าพี่สาวชั้นอยู่ที่ไหนนะ” (อายะ)
อายะดูเหมือนจะพอใจ
แต่มันจริงที่ว่าสกิลเธอดูเหมือนจะเป็นของจริงนะ
ความรู้สึกของคน ไม่สามารถอ่านได้ด้วยสกิลประเมิน
…ความรู้สึกของคน
“ว่าแต่, ที่เค้าบอกเกี่ยวกับคนที่เธอชอบ, อายะ…” (ลูซี่)
ฉันต้องยืนยันสิ่งที่มันกวนใจฉัน
เธอพูดอย่างชัดเจนว่าเราชอบคนเดียวกัน
“ยังไงซะ, มันเห็นได้ชัดมากระหว่างเราสองคน” (อายะ)
“ช-ใช่” (ลูซี่)
เธอบอกฉันว่าไม่ต้องห่วงเหรอ?
ฉันได้ฝึกตลอดเวลาหลังๆ และพยายามจะไม่คิดเกี่ยวกับมันมาก
อายะทำสีหน้าที่ซับซ้อนเล็กน้อยขึ้นมากระทันหัน
“พูดจากใจ, ชั้นไม่คิดว่ามันเป็นเวลาที่จะมีปัญหากันในปาร์ตี้นะ, รู้มั้ย” (อายะ)
“เธอหมายความว่ายังไงนั่น?” (ลูซี่)
“ท่าทางของเจ้าหญิงโซเฟียที่มีต่อทากัตซูกิ-คุงได้น่าสงสัยหลังๆ” (อายะ)
“ชั้นก็เห็นนั่น! เธอดูเหมือนไร้สีหน้าเมื่อมองผิวเผิด, แต่ตาของเธอเมื่อมองมาโกโตะนั้นใจดี!” (ลูซี่)
“สกิลสัญชาติญานชั้นได้ ‘บิ๊บิ๊บิ๊บิ๊’, ดังนั้นมันไม่ต้องสงสัยเลย!” (อายะ)
“ชั้นรู้สึกว่าหัวใจเธอเต้นเร็วขึ้นเมื่อมาโกโตะอยู่ใกล้!” (ลูซี่)
“…ลูซี่-ซัง, เธอทำอะไรแบบนั้นเหรอ?” (อายะ)
ทั้งหมดเพราะชั้นเป็นครึ่ง-เอลฟ์
ฉันมั่นใจในหูของฉัน
อายะ, อย่ามองฉันด้วยสาตาที่เย็นชา
อายะและฉันได้คุยเกี่ยวกับมาโกโตะอย่างมีชีวิตชีวาซักพักหนึ่ง, และจากนั้น, จบที่การไปที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะสายและถูกดุ
“ทำไมเธอไม่พาผู้ใช้สปิริตมา?!”, เธอพูด
เป็นไปได้มั้ยว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะก็รักมาโกโตะ?
เธอมีเป้าหมายที่เลือดของเขา, ใช่มั้ย?
-มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ-
ที่ที่เราไปไม่ใช่แผงลอยหรือรถเข็น, แต่เป็นร้านที่งดงาม
“ฮัลโหล, อ้ตจัง <ลุง/ตา>! มันเป็นซักพักแล้วนะ!” (นีน่า)
นีน่าซังทำไฮ-ไฟว์กับเจ้าของร้าน
เจ้าของร้านคือ เสือกึ่งสัตว์ด้วยหน้าที่หน้ากลัว
เขาตัวใหญ่, และความสูงเกือบถึง 2 เมตร
มันยากที่จะบอกอายุของเขา, แต่มันมีผมขาวปนอยู่, ดังนั้นผมรู้สึกว่าเขาได้มีอายุพอสมควร
“โออ้, เธอดูสบายดีนะ, นีน่า มันเป็นซักพักแล้วด้วยนะ, ฟูจิวาระ-ซัง”
“มันเป็นซักพักแล้วนะ, เจ้าของ มีสินค้าดีๆมั้ยวันนี้?” (ฟูจิ)
“มี, ชั้นมีหลายสิ่ง มันไม่มีการหลอกตาของนาย, แต่ของวันนี้ทีเราขุดมาเลยจะหายไปนะ”
พวกเขาสองคนหัวเราะดัง
นั่นมันทักทายแบบพ่อค้า?
“และคนตรงนั้นล่ะ?”
“คนนี้เป็นฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ, ทากัตซูกิ-ซามะ” (นีน่า)
“…โฮฮ่ห์”
เจ้าของร้านตาเบิกกว้างกับคำพูดของนีน่า-ซัง
“แต่เขาดูไม่แข็งแกร่งเลยนะ…อ้า, ขอโทษ ชั้นเป็นเจ้าของร้านนี้ โทกีร์ ชั้นเป็นนักผจญภัยในอดีต, และชั้นดูแลนีน่าในเวลานั้น”
“ผมคือทากัตซูกิ มาโกโตะ นีน่า-ซังได้ผจญภัยกับผมหลายครั้งและช่วยเหลือผม” (มาโกโตะ)
“อะไรน่ะ?! นีน่านั่นอยู่ในปาร์ตี้ของฮีโร่?! เธอได้ไต่ไปไกลนะ”
โทกีร์-ซังขึ้นเสียงชื่นชม, และนีน่า-ซังรีบแก้เขา
“มันไม่ใช่แบบนั้น, อ้ตจัง ชั้นจะเป็นภรรยาของฟูจิวาระ-ซามะ! ชั้นมาเพื่อรายงานเรื่องนี้” (นีน่า)
“เธอพูดอะไรนะ?!” (โทกีร์)
หน้าของโทกีร์-ซังได้เปลี่ยน
“ฟูจิวาระ-ซัง, ชั้นได้ยินมาว่านายหมั้นกับขุนนางในมักกาเรน ถ้านายจะทำให้นีน่าเป็นภรรยาน้อย, ชั้นไม่รู้สึกเหมือนอยากจะมอบคำอวยพรให้นะ…” (โทกีร์)
“อ้ตจัง, คุณข้ามไปสรุปแล้ว ชั้นเป็นภรรยาคนที่สอง, แต่ชั้นจะถูกปฏิบัติในจุดยืนเดียวกันกับลูกสาวของขุนนางศักดินาในมักกาเรน, คริสเตียน่า” (นีน่า)
“…เธอพูดอะไรน่ะ? นั่นไม่มีทางเป็นไปได้” (โทกีร์)
โทกีร์-ซังส่งตาที่สงสัย
ดูเหมือนถ้าคุณทำธุรกิจมานานในไฮแลนด์, เรื่องเกี่ยวกับกึ่งสัตว์และขุนนางถูกปฏิบัติเหมือนกันมันยากที่จะเชื่อ
ระบบระดับชั้นทางสังคมในประเทศนี้ดูเหมือนจะฝังรากลึก
“เชื่อไม่ได้…ขุนนางชื่อคริสเตียน่า-ซามะ ฟังดูเหมือนจะเป็นคนที่กล้านะ” (โทกีร์)
“ตอนนี้เธอเป็นเพื่อนที่ดีกับชั้น” (นีน่า)
“…เข้าใจแล้ว นั่นยอดเยี่ยม” (โทกีร์)
นีน่า-ซังมีสีหน้าที่ร่าเริง, และโทกีร์ซังมีสีหน้าที่ซับซ้อนเล็กน้อย
มันกวนใจเขาเหรอที่นีน่า-ซังจะเข้าเป็นขุนนาง?
“ว่าแต่, จะอยู่ที่เมืองหลวงนานเท่าไหร่ล่ะ?” (โทกีร์)
“ซักพักหลังจาก พิธิเข้ารับตำแหน่งของกัปตันอัศวินแห่งแสง, ชั้นเดาว่า ในเวลานั้น, เห็นว่าจะมีการชมเชยสำหรับทักกิ-โดโนะ ในการปราบมังกรต้องห้าม” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังตอบให้เรา
“…เข้าใจแล้ว” (โทกีร์)
โทกีร์-ซังดูเหมือนว่าเขาอยากจะพูดอะไรซักอย่าง, แต่กลืนมันลงไป
มันคืออะไร?
พวกเขาสามคนมีการพูดคุยที่มีชีวิตชีวาซักพัก, ดังนั้นผมดูรอบๆร้าน
อย่างที่คาดกับที่ที่ฟูจิ-ยังมา, มีไอเท็มหลากหลายดี
มีสินค้าหลายอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเรียงกัน
จูๆ, ผมได้กลิ่นที่กวนใจผม
ผมมองยาสูบที่อยู่มุมของเคาน์เตอร์
นั่น
หลังจากนั้น, นีน่าซังพูดว่าเธอจะมาอีก, และเราออกจากร้านของโทกีร์-ซัง
หลังจากที่ออกจากร้านซักครู่, ฟูจิ-ยังพูด: ‘ออกจากเขต 7 กันเถอะ’
“ดันนะ-ซามะ, ไม่ใช่ว่าเรามีแผนที่จะไปร้านอื่นอีกเหรอ?”
“ถ้านายมีธุระด่วน, ชั้นเดินไปรอบๆนิดนึงด้วยตัวเองได้” (มาโกโ๖ะ)
ถ้าผมใช้แปลงรูปและแปลงเป็นกึ่งสัตว์, ผมรู้สึกว่ามันไม่มีปัญหา
“ไม่, ชั้นมีอะไรสำคัญจะบอกนายสองคน แต่พูดมันตรงนี้นั้นไม่ดี” (ฟูจิ)
บอกเราด้วยหน้าที่ซีเรียส, นีน่า-ซังและผมมองกัน
ในที่สุดพวกเราก็กลับมาที่เขต 6
เราเข้าห้องส่วนตัวของร้านอาหารใกล้ๆ
ฟูจิ-ยัง เบาเสียงของเขาลง และตรวจรอบๆก่อน ก่อนจะพูด:
“นีน่า-โดโนะ, ทักกิ-โดโนะ, โปรดฟังอย่างสงบ มันดูเหมือนว่า กึ่ง-มนุษย์ของเขต 7 และเขต 8 วางแผนที่จะก่อกบฏครั้งใหญ่ โดยเน้นกึ่งสัตว์เป็นหลัก” (ฟูจิ)
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน
Comments
เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น – Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) 86 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สำรวจเมืองหลวง (เขต 7)
86 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สำรวจเมืองหลวง (เขต 7)
“ทักกิ-โดโนะ, นี่คือเขต 7 เขตของกึ่ง-มนุษย์-เดสุ โซ” (ฟูจิ)
“โฮ่ห์…ข้างหลังของปราสาทไฮแลนด์คือเขต 7, หือห์” (มาโกโตะ)
“ทิวทัศน์ของเมืองต่างออกไปจากเขต 6 ที่ได้จัดระเบียบอย่างมาก
ความประทับใจแรกคือมันเละเทะ
พื้นไม่ได้ปู, มันเป็นดิน
มีคนหลายคน, และมันฝุ่นเยอะ
มีหลายคนคุยกันและมันเสียงดัง
มนุษย์, กึ่งสัตว์, เอลฟ์, ดวอร์ฟ, กึ่งกิ้งก่า, และเผ่าอื่นๆมากมาย
มีมนุษย์เป็นพ่อค้าหลายคน
ในหลายที่มีแผงไม้และสิ้นค้าหลายอย่าง
“ทากัตซูกิ-ซามะ~, ระวังอย่าหลงทางนะ” (นีน่า)
“นีน่า-ซัง, ชั้นไม่ใช่เด็กนะ” (มาโกโตะ)
วันนี้ผมอยู่กับฟูจิ-ยังและนีน่า-ซัง
เมื่อมนุษย์ที่ไม่ใช่พ่อค้าหลงไปรอบ เขต 7 และ 8, เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเจอกับปัญหา
เขตของกึ่ง-มนุษย์ ความสงบเรียบร้อยของประชาชนคนไม่ดีเหรอ?
“ชั้นเอานี่ 3 อันได้มั้ย?” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังซื้อแซนวิชทำจากผักและเนื้อนกจากแผง
“อ่ะนี่, นี่น่าโดโนะ, ทักกิ-โดโนะ” (ฟูจิ)
“ขอบคุณมากค่ะ, ดันนะ-ซามะ” (นีน่า)
“ขอบใจ, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)
ขนมปังเหมือนกับขนมปังฝรั่งเศษและมันแข็ง
ผมเคี้ยวมันขณะที่เราเดิน
น้ำของเนื้อซึมเข้าไปในขนมปังและมันผสมกับซอสที่เข้มข้น, มันอร่อย
“นายมาที่เขต 7 บ่อย, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)
“ราคาของสินค้ามันถูกกว่าเทียบกับ เขต 6 เดสุ-โซ แล้วก็, มันมีของให้ขุดออกมาจากที่นี่ได้” (ฟูจิ)
“ทั้งหมดนี่มันมีขโมยหลายคน แต่ไม่ต้องเป็นห่วงดันนะ-ซามะนะ” (นีน่า)
“ดีที่สุดคือเติมของในเขต 7 และขายมันในเขตขุนนางที่เขต 3” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังหัวเราะและนีน่า-ซังหัวเราะเบาๆ
โฮ่ห์, งั้นราคามันต่างออกไปจากย่านมนุษย์สู่ย่านกึ่ง-มนุษย์
ซื้อของถูก, และขายแพง; พื้นฐานของการตลาด
ถ้ามันเป็นฟูจิ-ยังกับสกิลประเมินเหนือกว่าของเขา, การขุดหาของขึ้นมาอยู่ในแนวของเขาเลย
อีกครั้งที่ผมมองดูรอบๆ
นี่มันดูคล้ายกับตลาดในเอเชียตะวันออก-เฉียงใต้
บรรยากาศนั้นดี
“ว่าแต่, โซเฟีย-ซามะบอกชั้นว่าคืนนี้จะมี ‘การฉลองของการมาของฮีโร่คนใหม่ของโรเซส’ ในปราสาทไฮแลนด์ ผู้จัดคือเจ้าหญิงโนเอล” (ฟูจิ)
“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)
ฮีโร่ใหม่? อ้า, ผม
“แต่ที่นี่คือประเทศแห่งแสงนะ” (มาโกโตะ)
ผมเข้าใจถ้ามันเป็นการฉลองในโรเซส
“ทากัตซูกิ-ซามะ, การมาของฮีโร่ใหม่ถูกประกาศใหม่ทุกรุ่น ในเรื่องที่เป็นเรื่องสดใสเพื่อเพิ่มกำลังใจให้ผู้คน มันปรกติ” (นีน่า)
นีน่า-ซัง อธิบาย
เข้าใจแล้ว
ฮีโร่เป็นเครื่องมือของการเมือง
“แต่ไฮแลนด์มีความจุกจิกในการตกแต่ง เทียบกับโรเซส, ดังนั้นระวังตัวด้วย…” (นีน่า)
นีน่าซังมองผมด้วยความเป็นห่วง
“เค้าได้จบที่การสู้กับหนึ่งในขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าหลังจากที่มาถึงซิมโฟเนียพอดีเลยทั้งหมดอ่ะ” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังหัวเราะเบาๆ
เอ่อ, ใช่ แต่ผมไม่ใช่พวกอารมณ์ร้อนนะ
นี่มันไม่ดูเลย ภาพลักษณ์ของผมได้แย่
เราจะไปที่ไหนตอนนี้?” (มาโกโตะ)
มาเปลี่ยนเรื่องเถอะ
“มีคนที่นี่ทีดูแลชั้นในอดีต, เห็นมั้ย ชั้นจะไปที่นั่นเพื่อเจรจาธุรกิจ และบอกพวกเค้าเรื่องการแต่งงานของชั้น” (นีน่า)
นีน่า-ซัง หัวเราะ ‘นุฟุฟุ’
ดูหน้าที่มีความสุขของเธอทำให้ผมรู้สึกอุ่นและฟู
“งั้น, ไปกันเถอะ” (ฟูจิ)
เราไปที่เป้าหมายนำไปโดย ฟูจิ-ยัง
-มุมมอง ลูซี่-
มาโกโตะออกไปกับฟูจิยัง-ซังและนีน่า-ซัง
พวกเขาไประหว่างพูด: ‘เมื่อมาที่เมืองใหม่, อย่างแรกคือการสำรวจ! นั่นเป็นสามัญสำนึก!’
เขาได้เต็มไปด้วยพลังงาน
แม้ว่าเขาสู้กับฮีโร่สายฟ้าเกราลท์แค่เมื่อวาน
ตัวเขาโอเคมั้ย?
“อายะ, มันโอเคเหรอที่ไม่ไปกับมาโกโตะ?” (ลูซี่)
“ทากัตซูกิ-คุงและฟูจิวาระ-คุงบอกว่าพวกเค้าจะไปดูร้านอาวุธและชุดเกราะ ชั้นคิดว่านั่นมันน่าเบื่อ แล้วเธอล่ะ, ลูซี่-ซัง?” (อายะ)
“ชั้น…ขอให้ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะฝึกชั้น” ลูซี่)
“โออ้! นั่นฟังดูสนุก ชั้นไปด้วยได้มั้ย?” (อายะ)
“เออ๋? …ชั้นไม่ถือนะ” (ลูซี่)
ฉันได้บอกอายะว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะคือแวมไพร์และคนในตำนานเมื่อ 1,000 ปีก่อน
ความจริงที่ว่ามาโกโตะถูกดูดเลือดด้วย
เธอเป็นสมาชิกปาร์ตี้ของมาโกโตะ, ดังนั้นไม่ควรจะมีปัญหา
แต่อายะไม่กลัวที่จะไปเจอเธอเหรอ?
มาโกโตะพูดว่าเขาจะไม่ไปเจอปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะซักพัก
“แต่ก่อนหน้านั้น, ชั้นอยากจะสำรวจนิดหน่อย~ ไปมะ?” (อายะ)
ดูเหมือนอายะอยากไปช้อปปิ้ง
เธอคล้ายกับมาโกโตะในส่วนที่ว่าเธอชอบสำรวจ
“โอเค, ชั้นจะไป” (ลูซี่)
นี่เป็นครังแรกในเมืองหลวงของไฮแลนด์
เอลฟ์ที่เดินไปรอบๆย่านของมนุษย์ได้เด่น, ดังนั้นมันช่วยที่อายะอยู่ด้วยกับฉัน
พวกเราสองคนไปที่เมือง
◇◇
“น-นั่นแพง…” (ลูซี่)
“ใช่…แต่ดีไซน์ของเสื้อผ้าที่นี่น่ารักนะ” (อายะ)
อายะและฉันมองกัน
ราคาในซิมโฟเนียนั้นสูง
เมืองหลวงโฮรันได้แพงเมื่อเทียบกับมักกาเรน, แต่ที่นี่แพงยิ่งกว่าที่นั่น
พูดถึงแล้ว, ฉันซ่อนหูด้วยหมวก
เอลฟ์ดูว่าเป็นมนุษย์ได้ตราบใดที่คุณซ่อนหู
“ไปกินอะไรกันหน่อยเป็นไง?” (ลูซี่)
ฉันเริ่มหิวนิดหน่อย
“มันโอเคที่จะไม่ไปหาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเหรอ, ลูซี่-ซัง?” (อายะ)
“มันยังเที่ยงอยู่ ปราชผู้ยิ่งใหญ่-ซามะนอนตอนเช้า, ดังนั้นเธอบอกว่าเธอชอบให้มันเป็นตอนเย็นหน่อย” (ลูซี่)
“เข้าใจแล้ว…แต่ฟุจิวาระ-คุงบอกว่าจะมีปาร์ตี้วันนี้ในปราสาทไฮแลนด์” (อายะ)
งานเลี้ยงฉลองฮีโร่ใหม่, มาโกโตะ
แต่พวกเขาจุกจิกเรื่องมารยาท, และมันเป็นงานทางสังคมในไฮแลนด์ที่ที่วางมนุษย์ไว้เหนือกว่า
เอลฟ์เหมือนฉัน…
“บางทีฉันไม่ควรจะไป…” (ลูซี่)
“เอ๋?! นีน่า-ซังก็บอกว่าเธอก็ไม่ไป! ชั้นไปคนเดียวด้วยตัวชั้นเองจะทำให้ชั้นไม่สบายใจ~” (อายะ)
อายะดึงแขนเสื้อฉัน
“คริส-ซังและเจ้าหญิงโซเฟียจะไปที่นั่น” (ลูซี่)
“ไม่, ชั้นไม่สนิทกับสองคนนั้น…” (อายะ)
ยังไงซะ, ชั้นก็ด้วย
ระหว่างที่เราพูดกันแบบนี้…
“เธอสองคนนั้น เธอค่อนข้างมีโชคชะตาที่แปลกประหลาด”
พวกเราถูกเรียกกระทันหัน
เจ้าของเสียงมีฮูดและเสื้อคลุมสีม่วง, ดังนั้นชั้นไม่อาจเห็นหน้าเธอ, แต่ชั้นบอกได้จากเสียงว่าเธอเป็นผู้หญิง
เธอมีลูกบอลคริสตัลอยู่บนโต๊ะเล็ก
…หมอดูเหรอ?
เธอได้ส่งอากาศที่น่าสงสัยออกมา
“คุยกับเราเหรอ?” (อายะ)
อายะตอบสนอง
“เดี๋ยว, อายะ, ไม่ดีกว่า” (ลูซี่)
หมอดูเป็นที่นิยมกับบางกลุ่มของผูหญิงมนุษย์
แต่มันเห็นได้ชัดว่ามีนักต้มตุ๋นอยู่ในหมอดูที่พูดเก่งและต้องการเงินจำนวนมากเกินไป
ตั้งแต่ทีแรก, ผูใช้ ‘เวทมนตร์โชคชะตา’ ที่อ่านอนาคตหายากอย่างไม่น่าเชื่อ
พบกับนักเวทย์แบบนั้นอยู่บนมุมถนนแบบนี้…เธอน่าจะเป็นนักเวทปลอมที่อ่อนแอ
“งั้นมันมีหมอดูอยู่ในโลกนี้ด้วย” (อายะ)
อายะดูอย่างสนใจ
“โอ้ชั้น, เธอมาจากโลกคู่ขนาน, ไม่ใช่เหรอ? เธอมีชะตาที่ลึกลับ”
“คุณบอกได้เหรอ?” (อายะ)
อายะกระโดดหย๋องๆไปหาเธอ
ออา, เธอโดนดึงไปแล้ว
มันช่วยไม่ได้, ชั้นเลยไปที่หมอดูด้วย
“อยากรู้เรื่องอะไร?”
หมอดูยิ้มอย่างอ่อนโยน
ฉันไม่สามารถเห็นหน้าเธอทั้งไปเนื่องจากเงาของผ้าคลุม, แต่บางทีเธอค่อนข้างสวย
“หืมม, แต่, เธอบอกชะตาแม่นจริงๆเหรอ?” (อายะ)
อายะยิ้ม
“โอ้ชั้น, นั่นทำอารมณ์เสียนะ ชั้นถือความภาคภูมิใจที่เป็นหมอดูหมายเลขหนึ่งที่ดีที่สุดในเมืองหลวงนะ, รู้มั้ย?”
หมอดู-ซังหัวเราคิดคักอย่างกล้าหาญ
“งั้น, ลองบอกอะไรเกี่ยวกับตัวชั้น ถ้าเธอทำได้, บางทีชั้นอาจจะดูดวง~” (อายะ)
โออ้, เธอเก่ง, อายะ
ถ้าเธอไม่ทายโดนเลยซักอย่าง, จากนั้นเราก็ไม่เสียอะไร
มีนักต้มตุ๋นที่จะใช้สกิลประเมินเพื่อทำให้ดูเหมือนเค้ารู้เกี่ยวกับคุณ
ในความเป็นจริง, สกิลประเมินสามารถได้ข้อมูลระดับพื้นฐาน
มันแน่นอนว่า ไม่สามารถอ่านอนาคตหรือใจของคนได้
ในแบบนั้น, มีสกิลเวทมนตร์โชคชะตา และอ่านใจในตำนาน
“ฟุฟุ, งั้น, มาดูกัน…”
หมอดูมองเข้าไปที่ลูกบอลคริสตัลของเธอ
(เฮ้ เฮ้, ลูซี่-ซัง, การอ่านอนาคตเป็นเวทมนตร์เหรอ?) (อายะ)
อายะถามชั้นอย่างกระซิบ
(ใช่, มันเป็นเวทมนตร์ชะตาธาตุโลหะ แต่นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ชั้นเห็นผู้ใช้มัน) (ลูซี่)
ถ้สเธอเป็นผู้ใช้เวทมนตร์โชคชะตาจริงๆ, เธอเป็นตัวตนที่หายาก
ฉันได้ยินมาว่าราชวงศ์จะจ้างหมอดูบนเงินเดือนที่แพง
“โอ้ชั้น โอ้ชั้น, ผลที่น่าสนใจได้แสดงออกมา”
หมอดูเงยหน้าขึ้น
ทันทีที่ฉันเห็นตาของเธอ, หัวใจชั้นเต้น
“เธอ…มีปัญหาเรื่องความรัก, ใช่มั้ย?”
“…เอิ่ม, ใช่” (อายะ)
อายะตอบคำถามของหมอดู
แต่มันเป็นเรื่องทั่วไปสำหรับสาวอายุเท่าเธอ
ทุกคนก็พูดได้
เมื่อฉันมองอายะ, เธอดูผิดหวัง
ฉันรู้ว่านี่จะเกิดขึ้น
“ฟุฟุ, ความกังวลนั้นของเธอ…มันเกี่ยวกับเพื่อนของเธอรักคนเดียวกันกับเธอ ชั้นทายถูกมั้ย?”
“?! ม-มันอาจจะ” (อายะ)
นั่น…
คนนี้เป็นผูใช้เวทมนตร์โชคชะตาจริงๆเหรอ
“และ, เกี่ยวกับเพื่อนคนนั้น…”
ปากหมอดูเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแหย่
“คือสาวเอลฟ์ข้างเธอนี่, อาจจะ?”
““?!””
มันทำเราตกใจ
ห-หมอดูคนนี้
พูดอะไรออกมา!
เธอพูดตรงจุด, เธอพูดตรงจุดแต่…!
“ฮ-โฮฮ่ห์…นั่นน่าประทับใจ, โอเน่-ซั่ง” (อายะ)
ตา…ของอายะซีเรียสขึ้นมา
“ชั้นพูดถูกใช่มั้ย? งั้น, ราคาบอกชะตาคือ 5,000จี จ่ายล่วงหน้า
“เธอขอค่อนข้างเยอะนะ” (ลูซี่)
“แต่คนนี้เหลือเชื่อไปเลยนะ, ลูซี่-ซัง” (อายะ)
อายะนำเงินออกมาจากกระเป๋าของเธอและมอบมันให้หมอดู
“งั้น, ชั้นจะบอกชะตาเธอ อยากให้ชั้นบอกว่าเธอจะได้อยู่ด้วยกันกับคนที่เธอรักเหรอ?”
(เดี๋ยว! หัวใจชั้นยังไม่พร้อม! อย่า!) (ลูซี่)
คือที่ฉันคิด, แต่คำพูดของอายะเป็นอะไรที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
“…ตำแหน่งของพี่สาวที่ทรยศครอบครัวชั้น” (อายะ)
“……”
เข้าใจแล้ว
อายะสูญเสียครอบครัวของในลาเบรินทอส
เธอกำจัดหนึ่งในเป้าหมายเธอ, ราชินีฮาร์พี, แต่อีกคน, พี่สาวอายะ, ยังหายไปอยู่
“ดูเหมือนเธอจะมีสถานการณ์ของเธอ รอเดี๋ยว”
อีกครั้งที่หมอดูมองลงไปในลูกบอลคริสตัล
ลูกบอลคริสตัลปล่อยแสงสลัวหลายสี
“…ได้แล้ว พี่สาวเธออยู่ในทวีปทางเหนือ, ทวีปปีศาจ…แต่ชั้นไม่รู้ว่าตรงไหนนะ”
“เข้าใจแล้ว…งั้นเธอก็ยังมีชีวิตอยู่” (อายะ)
อายะกำหมัดอย่างแน่น
“ด้วยเธออยู่ในทวีปอื่น, การรับรายละเอียดมากกว่านี้จะเป็นการยาก”
หมอดูพูดอย่างขอโทษขอโพย
“มันโอเค, ขอบคุณ ชั้นโอเคแค่ได้รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่” (อายะ)
“โอเค ชั้นพูดสิ่งนี้เพราะชั้นรู้สึกถึงคว่ามเกลียดชังที่แข็งแกร่งในมานาเธอตอนนี้แต่ …การแก้แค้นนั้นเหมือนคำสาป, รู้มั้ย?”
เธอพักคางไว้บนมือข้างหนึ่งและพูด
“เธอจะบอกให้ชั้นหยุดเหรอ?” (อายะ)
คำพูดของอายะนั้นหนักแน่น
อายะไม่มีเจตนาจะยกโทษให้พี่สาวของเธอที่เป็นเหตุผลให้เธอสูญเสียครอบครัวไป
“ชั้นแค่พูดว่าเธอควรจะให้มัน {พอดีๆ} ว่าแต่, ถ้าเธอจ่ายชั้น, ชั้นก็สามารถบอกว่าเธอจะได้อยู่ด้วยกันกับคนที่เธอรักด้วย, รู้มั้ย”
“เอ๋?” (ลูซี่)
ฉันเป็นคนที่ส่งเสียงนั่น
นั่นจะมีปัญหา
การบอกชะตาของคนนี้รู้สึกว่ามันค่อนข้างแม่น
“ชั้นไม่ดีกว่า คนที่ชั้นรักเกลียดการสปอยสิ่งต่างๆจริงๆ” (อายะ)
อายะตอบด้วยสีหน้าที่คลายลงมา
น-นั่นโล่งใจ…
งั้นมาโกโตะก็เป็นแบบนั้น
“แล้วเธอละ, สาวผมแดง?”
“ช-ชั้นก็โอเคแล้ว!”
แต่ชั้นสนใจ! ชั้นสนใจอย่างเหลือเชื่อนะ!
ในขณะนั้น, เสียงดังจากข้างหลังของเรา
“เฮ้ย, หมอดูนั่น เธอได้รับอนุญาตให้ทำธุรกิจตรงนี้เหรอ?”
คนที่มาเป็นอัศวินให้ชุดเกราะสีขาว
ตราที่หน้าอกของเขาคือ สาวน้อยมอบการอธิษฐาน, สาวน้อยศักดิ์สิทธิ์แอนนา
หมายความว่าเขาคือเทมพลาร์?
ถ้าฉันจำไม่ผิด, คืออัศวินที่ปกป้องซิมโฟเนีย
“ออา, คนมีปัญหาได้มาแล้ว ชั้นเดาว่าชั้นจะปิดร้านสำหรับวันนี้แล้ว”
หมอดูยืนขึ้นและเริ่มเก็บลูกบอลคริสตัลของเธอ
“คนนอกศาสนา, เธอทำธุรกิจโดยไม่ได้รับอนุญาติ, ไม่ใช่เหรอ?! ชั้นต้องให้เธอมากับชั้น”
อัศวินพยายามจะเข้ามาใกล้หมอดูด้วยก้าวที่ยาว, แต่…
“เทมพลาร์-ซัง, มั้นโอเค ชั้นได้รับอนุญาติ {ตอนนี้}”
พูดสิ่งนี้, เธอแตะชุดเกราะของอัศวินเบาๆ
“…ออา, ใช่ เธอพูดถูก มันไม่มีปัญหา”
เสียงของอัศวินเบาลง, สีหน้าของเขาดูเหมือนเหม่อลอยตอนนี้
เขาคลำทางกลับไปที่ที่เขามา
“นั่นเมื่อกี้นี้…” (ลูซี่)
“เฮ้, ลูซี่-ซัง! หมอดูเมื่อกี้นี้…!” (อายะ)
เมื่อฉันหันกลับไป, หมอดูได้จากไปแล้ว
“ช่างเป็นคนที่แปลก” (อายะ)
“อายะ…มันดีกว่าถ้าเธอสงสัยคนมากกว่านี้” (ลูซี่)
“หืมม, แต่เธอบอกชั้นว่าพี่สาวชั้นอยู่ที่ไหนนะ” (อายะ)
อายะดูเหมือนจะพอใจ
แต่มันจริงที่ว่าสกิลเธอดูเหมือนจะเป็นของจริงนะ
ความรู้สึกของคน ไม่สามารถอ่านได้ด้วยสกิลประเมิน
…ความรู้สึกของคน
“ว่าแต่, ที่เค้าบอกเกี่ยวกับคนที่เธอชอบ, อายะ…” (ลูซี่)
ฉันต้องยืนยันสิ่งที่มันกวนใจฉัน
เธอพูดอย่างชัดเจนว่าเราชอบคนเดียวกัน
“ยังไงซะ, มันเห็นได้ชัดมากระหว่างเราสองคน” (อายะ)
“ช-ใช่” (ลูซี่)
เธอบอกฉันว่าไม่ต้องห่วงเหรอ?
ฉันได้ฝึกตลอดเวลาหลังๆ และพยายามจะไม่คิดเกี่ยวกับมันมาก
อายะทำสีหน้าที่ซับซ้อนเล็กน้อยขึ้นมากระทันหัน
“พูดจากใจ, ชั้นไม่คิดว่ามันเป็นเวลาที่จะมีปัญหากันในปาร์ตี้นะ, รู้มั้ย” (อายะ)
“เธอหมายความว่ายังไงนั่น?” (ลูซี่)
“ท่าทางของเจ้าหญิงโซเฟียที่มีต่อทากัตซูกิ-คุงได้น่าสงสัยหลังๆ” (อายะ)
“ชั้นก็เห็นนั่น! เธอดูเหมือนไร้สีหน้าเมื่อมองผิวเผิด, แต่ตาของเธอเมื่อมองมาโกโตะนั้นใจดี!” (ลูซี่)
“สกิลสัญชาติญานชั้นได้ ‘บิ๊บิ๊บิ๊บิ๊’, ดังนั้นมันไม่ต้องสงสัยเลย!” (อายะ)
“ชั้นรู้สึกว่าหัวใจเธอเต้นเร็วขึ้นเมื่อมาโกโตะอยู่ใกล้!” (ลูซี่)
“…ลูซี่-ซัง, เธอทำอะไรแบบนั้นเหรอ?” (อายะ)
ทั้งหมดเพราะชั้นเป็นครึ่ง-เอลฟ์
ฉันมั่นใจในหูของฉัน
อายะ, อย่ามองฉันด้วยสาตาที่เย็นชา
อายะและฉันได้คุยเกี่ยวกับมาโกโตะอย่างมีชีวิตชีวาซักพักหนึ่ง, และจากนั้น, จบที่การไปที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะสายและถูกดุ
“ทำไมเธอไม่พาผู้ใช้สปิริตมา?!”, เธอพูด
เป็นไปได้มั้ยว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะก็รักมาโกโตะ?
เธอมีเป้าหมายที่เลือดของเขา, ใช่มั้ย?
-มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ-
ที่ที่เราไปไม่ใช่แผงลอยหรือรถเข็น, แต่เป็นร้านที่งดงาม
“ฮัลโหล, อ้ตจัง <ลุง/ตา>! มันเป็นซักพักแล้วนะ!” (นีน่า)
นีน่าซังทำไฮ-ไฟว์กับเจ้าของร้าน
เจ้าของร้านคือ เสือกึ่งสัตว์ด้วยหน้าที่หน้ากลัว
เขาตัวใหญ่, และความสูงเกือบถึง 2 เมตร
มันยากที่จะบอกอายุของเขา, แต่มันมีผมขาวปนอยู่, ดังนั้นผมรู้สึกว่าเขาได้มีอายุพอสมควร
“โออ้, เธอดูสบายดีนะ, นีน่า มันเป็นซักพักแล้วด้วยนะ, ฟูจิวาระ-ซัง”
“มันเป็นซักพักแล้วนะ, เจ้าของ มีสินค้าดีๆมั้ยวันนี้?” (ฟูจิ)
“มี, ชั้นมีหลายสิ่ง มันไม่มีการหลอกตาของนาย, แต่ของวันนี้ทีเราขุดมาเลยจะหายไปนะ”
พวกเขาสองคนหัวเราะดัง
นั่นมันทักทายแบบพ่อค้า?
“และคนตรงนั้นล่ะ?”
“คนนี้เป็นฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ, ทากัตซูกิ-ซามะ” (นีน่า)
“…โฮฮ่ห์”
เจ้าของร้านตาเบิกกว้างกับคำพูดของนีน่า-ซัง
“แต่เขาดูไม่แข็งแกร่งเลยนะ…อ้า, ขอโทษ ชั้นเป็นเจ้าของร้านนี้ โทกีร์ ชั้นเป็นนักผจญภัยในอดีต, และชั้นดูแลนีน่าในเวลานั้น”
“ผมคือทากัตซูกิ มาโกโตะ นีน่า-ซังได้ผจญภัยกับผมหลายครั้งและช่วยเหลือผม” (มาโกโตะ)
“อะไรน่ะ?! นีน่านั่นอยู่ในปาร์ตี้ของฮีโร่?! เธอได้ไต่ไปไกลนะ”
โทกีร์-ซังขึ้นเสียงชื่นชม, และนีน่า-ซังรีบแก้เขา
“มันไม่ใช่แบบนั้น, อ้ตจัง ชั้นจะเป็นภรรยาของฟูจิวาระ-ซามะ! ชั้นมาเพื่อรายงานเรื่องนี้” (นีน่า)
“เธอพูดอะไรนะ?!” (โทกีร์)
หน้าของโทกีร์-ซังได้เปลี่ยน
“ฟูจิวาระ-ซัง, ชั้นได้ยินมาว่านายหมั้นกับขุนนางในมักกาเรน ถ้านายจะทำให้นีน่าเป็นภรรยาน้อย, ชั้นไม่รู้สึกเหมือนอยากจะมอบคำอวยพรให้นะ…” (โทกีร์)
“อ้ตจัง, คุณข้ามไปสรุปแล้ว ชั้นเป็นภรรยาคนที่สอง, แต่ชั้นจะถูกปฏิบัติในจุดยืนเดียวกันกับลูกสาวของขุนนางศักดินาในมักกาเรน, คริสเตียน่า” (นีน่า)
“…เธอพูดอะไรน่ะ? นั่นไม่มีทางเป็นไปได้” (โทกีร์)
โทกีร์-ซังส่งตาที่สงสัย
ดูเหมือนถ้าคุณทำธุรกิจมานานในไฮแลนด์, เรื่องเกี่ยวกับกึ่งสัตว์และขุนนางถูกปฏิบัติเหมือนกันมันยากที่จะเชื่อ
ระบบระดับชั้นทางสังคมในประเทศนี้ดูเหมือนจะฝังรากลึก
“เชื่อไม่ได้…ขุนนางชื่อคริสเตียน่า-ซามะ ฟังดูเหมือนจะเป็นคนที่กล้านะ” (โทกีร์)
“ตอนนี้เธอเป็นเพื่อนที่ดีกับชั้น” (นีน่า)
“…เข้าใจแล้ว นั่นยอดเยี่ยม” (โทกีร์)
นีน่า-ซังมีสีหน้าที่ร่าเริง, และโทกีร์ซังมีสีหน้าที่ซับซ้อนเล็กน้อย
มันกวนใจเขาเหรอที่นีน่า-ซังจะเข้าเป็นขุนนาง?
“ว่าแต่, จะอยู่ที่เมืองหลวงนานเท่าไหร่ล่ะ?” (โทกีร์)
“ซักพักหลังจาก พิธิเข้ารับตำแหน่งของกัปตันอัศวินแห่งแสง, ชั้นเดาว่า ในเวลานั้น, เห็นว่าจะมีการชมเชยสำหรับทักกิ-โดโนะ ในการปราบมังกรต้องห้าม” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังตอบให้เรา
“…เข้าใจแล้ว” (โทกีร์)
โทกีร์-ซังดูเหมือนว่าเขาอยากจะพูดอะไรซักอย่าง, แต่กลืนมันลงไป
มันคืออะไร?
พวกเขาสามคนมีการพูดคุยที่มีชีวิตชีวาซักพัก, ดังนั้นผมดูรอบๆร้าน
อย่างที่คาดกับที่ที่ฟูจิ-ยังมา, มีไอเท็มหลากหลายดี
มีสินค้าหลายอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเรียงกัน
จูๆ, ผมได้กลิ่นที่กวนใจผม
ผมมองยาสูบที่อยู่มุมของเคาน์เตอร์
นั่น
หลังจากนั้น, นีน่าซังพูดว่าเธอจะมาอีก, และเราออกจากร้านของโทกีร์-ซัง
หลังจากที่ออกจากร้านซักครู่, ฟูจิ-ยังพูด: ‘ออกจากเขต 7 กันเถอะ’
“ดันนะ-ซามะ, ไม่ใช่ว่าเรามีแผนที่จะไปร้านอื่นอีกเหรอ?”
“ถ้านายมีธุระด่วน, ชั้นเดินไปรอบๆนิดนึงด้วยตัวเองได้” (มาโกโ๖ะ)
ถ้าผมใช้แปลงรูปและแปลงเป็นกึ่งสัตว์, ผมรู้สึกว่ามันไม่มีปัญหา
“ไม่, ชั้นมีอะไรสำคัญจะบอกนายสองคน แต่พูดมันตรงนี้นั้นไม่ดี” (ฟูจิ)
บอกเราด้วยหน้าที่ซีเรียส, นีน่า-ซังและผมมองกัน
ในที่สุดพวกเราก็กลับมาที่เขต 6
เราเข้าห้องส่วนตัวของร้านอาหารใกล้ๆ
ฟูจิ-ยัง เบาเสียงของเขาลง และตรวจรอบๆก่อน ก่อนจะพูด:
“นีน่า-โดโนะ, ทักกิ-โดโนะ, โปรดฟังอย่างสงบ มันดูเหมือนว่า กึ่ง-มนุษย์ของเขต 7 และเขต 8 วางแผนที่จะก่อกบฏครั้งใหญ่ โดยเน้นกึ่งสัตว์เป็นหลัก” (ฟูจิ)
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน
Comments
เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น – Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) 86 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สำรวจเมืองหลวง (เขต 7)
86 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สำรวจเมืองหลวง (เขต 7)
“ทักกิ-โดโนะ, นี่คือเขต 7 เขตของกึ่ง-มนุษย์-เดสุ โซ” (ฟูจิ)
“โฮ่ห์…ข้างหลังของปราสาทไฮแลนด์คือเขต 7, หือห์” (มาโกโตะ)
“ทิวทัศน์ของเมืองต่างออกไปจากเขต 6 ที่ได้จัดระเบียบอย่างมาก
ความประทับใจแรกคือมันเละเทะ
พื้นไม่ได้ปู, มันเป็นดิน
มีคนหลายคน, และมันฝุ่นเยอะ
มีหลายคนคุยกันและมันเสียงดัง
มนุษย์, กึ่งสัตว์, เอลฟ์, ดวอร์ฟ, กึ่งกิ้งก่า, และเผ่าอื่นๆมากมาย
มีมนุษย์เป็นพ่อค้าหลายคน
ในหลายที่มีแผงไม้และสิ้นค้าหลายอย่าง
“ทากัตซูกิ-ซามะ~, ระวังอย่าหลงทางนะ” (นีน่า)
“นีน่า-ซัง, ชั้นไม่ใช่เด็กนะ” (มาโกโตะ)
วันนี้ผมอยู่กับฟูจิ-ยังและนีน่า-ซัง
เมื่อมนุษย์ที่ไม่ใช่พ่อค้าหลงไปรอบ เขต 7 และ 8, เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเจอกับปัญหา
เขตของกึ่ง-มนุษย์ ความสงบเรียบร้อยของประชาชนคนไม่ดีเหรอ?
“ชั้นเอานี่ 3 อันได้มั้ย?” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังซื้อแซนวิชทำจากผักและเนื้อนกจากแผง
“อ่ะนี่, นี่น่าโดโนะ, ทักกิ-โดโนะ” (ฟูจิ)
“ขอบคุณมากค่ะ, ดันนะ-ซามะ” (นีน่า)
“ขอบใจ, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)
ขนมปังเหมือนกับขนมปังฝรั่งเศษและมันแข็ง
ผมเคี้ยวมันขณะที่เราเดิน
น้ำของเนื้อซึมเข้าไปในขนมปังและมันผสมกับซอสที่เข้มข้น, มันอร่อย
“นายมาที่เขต 7 บ่อย, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)
“ราคาของสินค้ามันถูกกว่าเทียบกับ เขต 6 เดสุ-โซ แล้วก็, มันมีของให้ขุดออกมาจากที่นี่ได้” (ฟูจิ)
“ทั้งหมดนี่มันมีขโมยหลายคน แต่ไม่ต้องเป็นห่วงดันนะ-ซามะนะ” (นีน่า)
“ดีที่สุดคือเติมของในเขต 7 และขายมันในเขตขุนนางที่เขต 3” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังหัวเราะและนีน่า-ซังหัวเราะเบาๆ
โฮ่ห์, งั้นราคามันต่างออกไปจากย่านมนุษย์สู่ย่านกึ่ง-มนุษย์
ซื้อของถูก, และขายแพง; พื้นฐานของการตลาด
ถ้ามันเป็นฟูจิ-ยังกับสกิลประเมินเหนือกว่าของเขา, การขุดหาของขึ้นมาอยู่ในแนวของเขาเลย
อีกครั้งที่ผมมองดูรอบๆ
นี่มันดูคล้ายกับตลาดในเอเชียตะวันออก-เฉียงใต้
บรรยากาศนั้นดี
“ว่าแต่, โซเฟีย-ซามะบอกชั้นว่าคืนนี้จะมี ‘การฉลองของการมาของฮีโร่คนใหม่ของโรเซส’ ในปราสาทไฮแลนด์ ผู้จัดคือเจ้าหญิงโนเอล” (ฟูจิ)
“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)
ฮีโร่ใหม่? อ้า, ผม
“แต่ที่นี่คือประเทศแห่งแสงนะ” (มาโกโตะ)
ผมเข้าใจถ้ามันเป็นการฉลองในโรเซส
“ทากัตซูกิ-ซามะ, การมาของฮีโร่ใหม่ถูกประกาศใหม่ทุกรุ่น ในเรื่องที่เป็นเรื่องสดใสเพื่อเพิ่มกำลังใจให้ผู้คน มันปรกติ” (นีน่า)
นีน่า-ซัง อธิบาย
เข้าใจแล้ว
ฮีโร่เป็นเครื่องมือของการเมือง
“แต่ไฮแลนด์มีความจุกจิกในการตกแต่ง เทียบกับโรเซส, ดังนั้นระวังตัวด้วย…” (นีน่า)
นีน่าซังมองผมด้วยความเป็นห่วง
“เค้าได้จบที่การสู้กับหนึ่งในขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าหลังจากที่มาถึงซิมโฟเนียพอดีเลยทั้งหมดอ่ะ” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังหัวเราะเบาๆ
เอ่อ, ใช่ แต่ผมไม่ใช่พวกอารมณ์ร้อนนะ
นี่มันไม่ดูเลย ภาพลักษณ์ของผมได้แย่
เราจะไปที่ไหนตอนนี้?” (มาโกโตะ)
มาเปลี่ยนเรื่องเถอะ
“มีคนที่นี่ทีดูแลชั้นในอดีต, เห็นมั้ย ชั้นจะไปที่นั่นเพื่อเจรจาธุรกิจ และบอกพวกเค้าเรื่องการแต่งงานของชั้น” (นีน่า)
นีน่า-ซัง หัวเราะ ‘นุฟุฟุ’
ดูหน้าที่มีความสุขของเธอทำให้ผมรู้สึกอุ่นและฟู
“งั้น, ไปกันเถอะ” (ฟูจิ)
เราไปที่เป้าหมายนำไปโดย ฟูจิ-ยัง
-มุมมอง ลูซี่-
มาโกโตะออกไปกับฟูจิยัง-ซังและนีน่า-ซัง
พวกเขาไประหว่างพูด: ‘เมื่อมาที่เมืองใหม่, อย่างแรกคือการสำรวจ! นั่นเป็นสามัญสำนึก!’
เขาได้เต็มไปด้วยพลังงาน
แม้ว่าเขาสู้กับฮีโร่สายฟ้าเกราลท์แค่เมื่อวาน
ตัวเขาโอเคมั้ย?
“อายะ, มันโอเคเหรอที่ไม่ไปกับมาโกโตะ?” (ลูซี่)
“ทากัตซูกิ-คุงและฟูจิวาระ-คุงบอกว่าพวกเค้าจะไปดูร้านอาวุธและชุดเกราะ ชั้นคิดว่านั่นมันน่าเบื่อ แล้วเธอล่ะ, ลูซี่-ซัง?” (อายะ)
“ชั้น…ขอให้ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะฝึกชั้น” ลูซี่)
“โออ้! นั่นฟังดูสนุก ชั้นไปด้วยได้มั้ย?” (อายะ)
“เออ๋? …ชั้นไม่ถือนะ” (ลูซี่)
ฉันได้บอกอายะว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะคือแวมไพร์และคนในตำนานเมื่อ 1,000 ปีก่อน
ความจริงที่ว่ามาโกโตะถูกดูดเลือดด้วย
เธอเป็นสมาชิกปาร์ตี้ของมาโกโตะ, ดังนั้นไม่ควรจะมีปัญหา
แต่อายะไม่กลัวที่จะไปเจอเธอเหรอ?
มาโกโตะพูดว่าเขาจะไม่ไปเจอปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะซักพัก
“แต่ก่อนหน้านั้น, ชั้นอยากจะสำรวจนิดหน่อย~ ไปมะ?” (อายะ)
ดูเหมือนอายะอยากไปช้อปปิ้ง
เธอคล้ายกับมาโกโตะในส่วนที่ว่าเธอชอบสำรวจ
“โอเค, ชั้นจะไป” (ลูซี่)
นี่เป็นครังแรกในเมืองหลวงของไฮแลนด์
เอลฟ์ที่เดินไปรอบๆย่านของมนุษย์ได้เด่น, ดังนั้นมันช่วยที่อายะอยู่ด้วยกับฉัน
พวกเราสองคนไปที่เมือง
◇◇
“น-นั่นแพง…” (ลูซี่)
“ใช่…แต่ดีไซน์ของเสื้อผ้าที่นี่น่ารักนะ” (อายะ)
อายะและฉันมองกัน
ราคาในซิมโฟเนียนั้นสูง
เมืองหลวงโฮรันได้แพงเมื่อเทียบกับมักกาเรน, แต่ที่นี่แพงยิ่งกว่าที่นั่น
พูดถึงแล้ว, ฉันซ่อนหูด้วยหมวก
เอลฟ์ดูว่าเป็นมนุษย์ได้ตราบใดที่คุณซ่อนหู
“ไปกินอะไรกันหน่อยเป็นไง?” (ลูซี่)
ฉันเริ่มหิวนิดหน่อย
“มันโอเคที่จะไม่ไปหาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเหรอ, ลูซี่-ซัง?” (อายะ)
“มันยังเที่ยงอยู่ ปราชผู้ยิ่งใหญ่-ซามะนอนตอนเช้า, ดังนั้นเธอบอกว่าเธอชอบให้มันเป็นตอนเย็นหน่อย” (ลูซี่)
“เข้าใจแล้ว…แต่ฟุจิวาระ-คุงบอกว่าจะมีปาร์ตี้วันนี้ในปราสาทไฮแลนด์” (อายะ)
งานเลี้ยงฉลองฮีโร่ใหม่, มาโกโตะ
แต่พวกเขาจุกจิกเรื่องมารยาท, และมันเป็นงานทางสังคมในไฮแลนด์ที่ที่วางมนุษย์ไว้เหนือกว่า
เอลฟ์เหมือนฉัน…
“บางทีฉันไม่ควรจะไป…” (ลูซี่)
“เอ๋?! นีน่า-ซังก็บอกว่าเธอก็ไม่ไป! ชั้นไปคนเดียวด้วยตัวชั้นเองจะทำให้ชั้นไม่สบายใจ~” (อายะ)
อายะดึงแขนเสื้อฉัน
“คริส-ซังและเจ้าหญิงโซเฟียจะไปที่นั่น” (ลูซี่)
“ไม่, ชั้นไม่สนิทกับสองคนนั้น…” (อายะ)
ยังไงซะ, ชั้นก็ด้วย
ระหว่างที่เราพูดกันแบบนี้…
“เธอสองคนนั้น เธอค่อนข้างมีโชคชะตาที่แปลกประหลาด”
พวกเราถูกเรียกกระทันหัน
เจ้าของเสียงมีฮูดและเสื้อคลุมสีม่วง, ดังนั้นชั้นไม่อาจเห็นหน้าเธอ, แต่ชั้นบอกได้จากเสียงว่าเธอเป็นผู้หญิง
เธอมีลูกบอลคริสตัลอยู่บนโต๊ะเล็ก
…หมอดูเหรอ?
เธอได้ส่งอากาศที่น่าสงสัยออกมา
“คุยกับเราเหรอ?” (อายะ)
อายะตอบสนอง
“เดี๋ยว, อายะ, ไม่ดีกว่า” (ลูซี่)
หมอดูเป็นที่นิยมกับบางกลุ่มของผูหญิงมนุษย์
แต่มันเห็นได้ชัดว่ามีนักต้มตุ๋นอยู่ในหมอดูที่พูดเก่งและต้องการเงินจำนวนมากเกินไป
ตั้งแต่ทีแรก, ผูใช้ ‘เวทมนตร์โชคชะตา’ ที่อ่านอนาคตหายากอย่างไม่น่าเชื่อ
พบกับนักเวทย์แบบนั้นอยู่บนมุมถนนแบบนี้…เธอน่าจะเป็นนักเวทปลอมที่อ่อนแอ
“งั้นมันมีหมอดูอยู่ในโลกนี้ด้วย” (อายะ)
อายะดูอย่างสนใจ
“โอ้ชั้น, เธอมาจากโลกคู่ขนาน, ไม่ใช่เหรอ? เธอมีชะตาที่ลึกลับ”
“คุณบอกได้เหรอ?” (อายะ)
อายะกระโดดหย๋องๆไปหาเธอ
ออา, เธอโดนดึงไปแล้ว
มันช่วยไม่ได้, ชั้นเลยไปที่หมอดูด้วย
“อยากรู้เรื่องอะไร?”
หมอดูยิ้มอย่างอ่อนโยน
ฉันไม่สามารถเห็นหน้าเธอทั้งไปเนื่องจากเงาของผ้าคลุม, แต่บางทีเธอค่อนข้างสวย
“หืมม, แต่, เธอบอกชะตาแม่นจริงๆเหรอ?” (อายะ)
อายะยิ้ม
“โอ้ชั้น, นั่นทำอารมณ์เสียนะ ชั้นถือความภาคภูมิใจที่เป็นหมอดูหมายเลขหนึ่งที่ดีที่สุดในเมืองหลวงนะ, รู้มั้ย?”
หมอดู-ซังหัวเราคิดคักอย่างกล้าหาญ
“งั้น, ลองบอกอะไรเกี่ยวกับตัวชั้น ถ้าเธอทำได้, บางทีชั้นอาจจะดูดวง~” (อายะ)
โออ้, เธอเก่ง, อายะ
ถ้าเธอไม่ทายโดนเลยซักอย่าง, จากนั้นเราก็ไม่เสียอะไร
มีนักต้มตุ๋นที่จะใช้สกิลประเมินเพื่อทำให้ดูเหมือนเค้ารู้เกี่ยวกับคุณ
ในความเป็นจริง, สกิลประเมินสามารถได้ข้อมูลระดับพื้นฐาน
มันแน่นอนว่า ไม่สามารถอ่านอนาคตหรือใจของคนได้
ในแบบนั้น, มีสกิลเวทมนตร์โชคชะตา และอ่านใจในตำนาน
“ฟุฟุ, งั้น, มาดูกัน…”
หมอดูมองเข้าไปที่ลูกบอลคริสตัลของเธอ
(เฮ้ เฮ้, ลูซี่-ซัง, การอ่านอนาคตเป็นเวทมนตร์เหรอ?) (อายะ)
อายะถามชั้นอย่างกระซิบ
(ใช่, มันเป็นเวทมนตร์ชะตาธาตุโลหะ แต่นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ชั้นเห็นผู้ใช้มัน) (ลูซี่)
ถ้สเธอเป็นผู้ใช้เวทมนตร์โชคชะตาจริงๆ, เธอเป็นตัวตนที่หายาก
ฉันได้ยินมาว่าราชวงศ์จะจ้างหมอดูบนเงินเดือนที่แพง
“โอ้ชั้น โอ้ชั้น, ผลที่น่าสนใจได้แสดงออกมา”
หมอดูเงยหน้าขึ้น
ทันทีที่ฉันเห็นตาของเธอ, หัวใจชั้นเต้น
“เธอ…มีปัญหาเรื่องความรัก, ใช่มั้ย?”
“…เอิ่ม, ใช่” (อายะ)
อายะตอบคำถามของหมอดู
แต่มันเป็นเรื่องทั่วไปสำหรับสาวอายุเท่าเธอ
ทุกคนก็พูดได้
เมื่อฉันมองอายะ, เธอดูผิดหวัง
ฉันรู้ว่านี่จะเกิดขึ้น
“ฟุฟุ, ความกังวลนั้นของเธอ…มันเกี่ยวกับเพื่อนของเธอรักคนเดียวกันกับเธอ ชั้นทายถูกมั้ย?”
“?! ม-มันอาจจะ” (อายะ)
นั่น…
คนนี้เป็นผูใช้เวทมนตร์โชคชะตาจริงๆเหรอ
“และ, เกี่ยวกับเพื่อนคนนั้น…”
ปากหมอดูเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแหย่
“คือสาวเอลฟ์ข้างเธอนี่, อาจจะ?”
““?!””
มันทำเราตกใจ
ห-หมอดูคนนี้
พูดอะไรออกมา!
เธอพูดตรงจุด, เธอพูดตรงจุดแต่…!
“ฮ-โฮฮ่ห์…นั่นน่าประทับใจ, โอเน่-ซั่ง” (อายะ)
ตา…ของอายะซีเรียสขึ้นมา
“ชั้นพูดถูกใช่มั้ย? งั้น, ราคาบอกชะตาคือ 5,000จี จ่ายล่วงหน้า
“เธอขอค่อนข้างเยอะนะ” (ลูซี่)
“แต่คนนี้เหลือเชื่อไปเลยนะ, ลูซี่-ซัง” (อายะ)
อายะนำเงินออกมาจากกระเป๋าของเธอและมอบมันให้หมอดู
“งั้น, ชั้นจะบอกชะตาเธอ อยากให้ชั้นบอกว่าเธอจะได้อยู่ด้วยกันกับคนที่เธอรักเหรอ?”
(เดี๋ยว! หัวใจชั้นยังไม่พร้อม! อย่า!) (ลูซี่)
คือที่ฉันคิด, แต่คำพูดของอายะเป็นอะไรที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
“…ตำแหน่งของพี่สาวที่ทรยศครอบครัวชั้น” (อายะ)
“……”
เข้าใจแล้ว
อายะสูญเสียครอบครัวของในลาเบรินทอส
เธอกำจัดหนึ่งในเป้าหมายเธอ, ราชินีฮาร์พี, แต่อีกคน, พี่สาวอายะ, ยังหายไปอยู่
“ดูเหมือนเธอจะมีสถานการณ์ของเธอ รอเดี๋ยว”
อีกครั้งที่หมอดูมองลงไปในลูกบอลคริสตัล
ลูกบอลคริสตัลปล่อยแสงสลัวหลายสี
“…ได้แล้ว พี่สาวเธออยู่ในทวีปทางเหนือ, ทวีปปีศาจ…แต่ชั้นไม่รู้ว่าตรงไหนนะ”
“เข้าใจแล้ว…งั้นเธอก็ยังมีชีวิตอยู่” (อายะ)
อายะกำหมัดอย่างแน่น
“ด้วยเธออยู่ในทวีปอื่น, การรับรายละเอียดมากกว่านี้จะเป็นการยาก”
หมอดูพูดอย่างขอโทษขอโพย
“มันโอเค, ขอบคุณ ชั้นโอเคแค่ได้รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่” (อายะ)
“โอเค ชั้นพูดสิ่งนี้เพราะชั้นรู้สึกถึงคว่ามเกลียดชังที่แข็งแกร่งในมานาเธอตอนนี้แต่ …การแก้แค้นนั้นเหมือนคำสาป, รู้มั้ย?”
เธอพักคางไว้บนมือข้างหนึ่งและพูด
“เธอจะบอกให้ชั้นหยุดเหรอ?” (อายะ)
คำพูดของอายะนั้นหนักแน่น
อายะไม่มีเจตนาจะยกโทษให้พี่สาวของเธอที่เป็นเหตุผลให้เธอสูญเสียครอบครัวไป
“ชั้นแค่พูดว่าเธอควรจะให้มัน {พอดีๆ} ว่าแต่, ถ้าเธอจ่ายชั้น, ชั้นก็สามารถบอกว่าเธอจะได้อยู่ด้วยกันกับคนที่เธอรักด้วย, รู้มั้ย”
“เอ๋?” (ลูซี่)
ฉันเป็นคนที่ส่งเสียงนั่น
นั่นจะมีปัญหา
การบอกชะตาของคนนี้รู้สึกว่ามันค่อนข้างแม่น
“ชั้นไม่ดีกว่า คนที่ชั้นรักเกลียดการสปอยสิ่งต่างๆจริงๆ” (อายะ)
อายะตอบด้วยสีหน้าที่คลายลงมา
น-นั่นโล่งใจ…
งั้นมาโกโตะก็เป็นแบบนั้น
“แล้วเธอละ, สาวผมแดง?”
“ช-ชั้นก็โอเคแล้ว!”
แต่ชั้นสนใจ! ชั้นสนใจอย่างเหลือเชื่อนะ!
ในขณะนั้น, เสียงดังจากข้างหลังของเรา
“เฮ้ย, หมอดูนั่น เธอได้รับอนุญาตให้ทำธุรกิจตรงนี้เหรอ?”
คนที่มาเป็นอัศวินให้ชุดเกราะสีขาว
ตราที่หน้าอกของเขาคือ สาวน้อยมอบการอธิษฐาน, สาวน้อยศักดิ์สิทธิ์แอนนา
หมายความว่าเขาคือเทมพลาร์?
ถ้าฉันจำไม่ผิด, คืออัศวินที่ปกป้องซิมโฟเนีย
“ออา, คนมีปัญหาได้มาแล้ว ชั้นเดาว่าชั้นจะปิดร้านสำหรับวันนี้แล้ว”
หมอดูยืนขึ้นและเริ่มเก็บลูกบอลคริสตัลของเธอ
“คนนอกศาสนา, เธอทำธุรกิจโดยไม่ได้รับอนุญาติ, ไม่ใช่เหรอ?! ชั้นต้องให้เธอมากับชั้น”
อัศวินพยายามจะเข้ามาใกล้หมอดูด้วยก้าวที่ยาว, แต่…
“เทมพลาร์-ซัง, มั้นโอเค ชั้นได้รับอนุญาติ {ตอนนี้}”
พูดสิ่งนี้, เธอแตะชุดเกราะของอัศวินเบาๆ
“…ออา, ใช่ เธอพูดถูก มันไม่มีปัญหา”
เสียงของอัศวินเบาลง, สีหน้าของเขาดูเหมือนเหม่อลอยตอนนี้
เขาคลำทางกลับไปที่ที่เขามา
“นั่นเมื่อกี้นี้…” (ลูซี่)
“เฮ้, ลูซี่-ซัง! หมอดูเมื่อกี้นี้…!” (อายะ)
เมื่อฉันหันกลับไป, หมอดูได้จากไปแล้ว
“ช่างเป็นคนที่แปลก” (อายะ)
“อายะ…มันดีกว่าถ้าเธอสงสัยคนมากกว่านี้” (ลูซี่)
“หืมม, แต่เธอบอกชั้นว่าพี่สาวชั้นอยู่ที่ไหนนะ” (อายะ)
อายะดูเหมือนจะพอใจ
แต่มันจริงที่ว่าสกิลเธอดูเหมือนจะเป็นของจริงนะ
ความรู้สึกของคน ไม่สามารถอ่านได้ด้วยสกิลประเมิน
…ความรู้สึกของคน
“ว่าแต่, ที่เค้าบอกเกี่ยวกับคนที่เธอชอบ, อายะ…” (ลูซี่)
ฉันต้องยืนยันสิ่งที่มันกวนใจฉัน
เธอพูดอย่างชัดเจนว่าเราชอบคนเดียวกัน
“ยังไงซะ, มันเห็นได้ชัดมากระหว่างเราสองคน” (อายะ)
“ช-ใช่” (ลูซี่)
เธอบอกฉันว่าไม่ต้องห่วงเหรอ?
ฉันได้ฝึกตลอดเวลาหลังๆ และพยายามจะไม่คิดเกี่ยวกับมันมาก
อายะทำสีหน้าที่ซับซ้อนเล็กน้อยขึ้นมากระทันหัน
“พูดจากใจ, ชั้นไม่คิดว่ามันเป็นเวลาที่จะมีปัญหากันในปาร์ตี้นะ, รู้มั้ย” (อายะ)
“เธอหมายความว่ายังไงนั่น?” (ลูซี่)
“ท่าทางของเจ้าหญิงโซเฟียที่มีต่อทากัตซูกิ-คุงได้น่าสงสัยหลังๆ” (อายะ)
“ชั้นก็เห็นนั่น! เธอดูเหมือนไร้สีหน้าเมื่อมองผิวเผิด, แต่ตาของเธอเมื่อมองมาโกโตะนั้นใจดี!” (ลูซี่)
“สกิลสัญชาติญานชั้นได้ ‘บิ๊บิ๊บิ๊บิ๊’, ดังนั้นมันไม่ต้องสงสัยเลย!” (อายะ)
“ชั้นรู้สึกว่าหัวใจเธอเต้นเร็วขึ้นเมื่อมาโกโตะอยู่ใกล้!” (ลูซี่)
“…ลูซี่-ซัง, เธอทำอะไรแบบนั้นเหรอ?” (อายะ)
ทั้งหมดเพราะชั้นเป็นครึ่ง-เอลฟ์
ฉันมั่นใจในหูของฉัน
อายะ, อย่ามองฉันด้วยสาตาที่เย็นชา
อายะและฉันได้คุยเกี่ยวกับมาโกโตะอย่างมีชีวิตชีวาซักพักหนึ่ง, และจากนั้น, จบที่การไปที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะสายและถูกดุ
“ทำไมเธอไม่พาผู้ใช้สปิริตมา?!”, เธอพูด
เป็นไปได้มั้ยว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะก็รักมาโกโตะ?
เธอมีเป้าหมายที่เลือดของเขา, ใช่มั้ย?
-มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ-
ที่ที่เราไปไม่ใช่แผงลอยหรือรถเข็น, แต่เป็นร้านที่งดงาม
“ฮัลโหล, อ้ตจัง <ลุง/ตา>! มันเป็นซักพักแล้วนะ!” (นีน่า)
นีน่าซังทำไฮ-ไฟว์กับเจ้าของร้าน
เจ้าของร้านคือ เสือกึ่งสัตว์ด้วยหน้าที่หน้ากลัว
เขาตัวใหญ่, และความสูงเกือบถึง 2 เมตร
มันยากที่จะบอกอายุของเขา, แต่มันมีผมขาวปนอยู่, ดังนั้นผมรู้สึกว่าเขาได้มีอายุพอสมควร
“โออ้, เธอดูสบายดีนะ, นีน่า มันเป็นซักพักแล้วด้วยนะ, ฟูจิวาระ-ซัง”
“มันเป็นซักพักแล้วนะ, เจ้าของ มีสินค้าดีๆมั้ยวันนี้?” (ฟูจิ)
“มี, ชั้นมีหลายสิ่ง มันไม่มีการหลอกตาของนาย, แต่ของวันนี้ทีเราขุดมาเลยจะหายไปนะ”
พวกเขาสองคนหัวเราะดัง
นั่นมันทักทายแบบพ่อค้า?
“และคนตรงนั้นล่ะ?”
“คนนี้เป็นฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ, ทากัตซูกิ-ซามะ” (นีน่า)
“…โฮฮ่ห์”
เจ้าของร้านตาเบิกกว้างกับคำพูดของนีน่า-ซัง
“แต่เขาดูไม่แข็งแกร่งเลยนะ…อ้า, ขอโทษ ชั้นเป็นเจ้าของร้านนี้ โทกีร์ ชั้นเป็นนักผจญภัยในอดีต, และชั้นดูแลนีน่าในเวลานั้น”
“ผมคือทากัตซูกิ มาโกโตะ นีน่า-ซังได้ผจญภัยกับผมหลายครั้งและช่วยเหลือผม” (มาโกโตะ)
“อะไรน่ะ?! นีน่านั่นอยู่ในปาร์ตี้ของฮีโร่?! เธอได้ไต่ไปไกลนะ”
โทกีร์-ซังขึ้นเสียงชื่นชม, และนีน่า-ซังรีบแก้เขา
“มันไม่ใช่แบบนั้น, อ้ตจัง ชั้นจะเป็นภรรยาของฟูจิวาระ-ซามะ! ชั้นมาเพื่อรายงานเรื่องนี้” (นีน่า)
“เธอพูดอะไรนะ?!” (โทกีร์)
หน้าของโทกีร์-ซังได้เปลี่ยน
“ฟูจิวาระ-ซัง, ชั้นได้ยินมาว่านายหมั้นกับขุนนางในมักกาเรน ถ้านายจะทำให้นีน่าเป็นภรรยาน้อย, ชั้นไม่รู้สึกเหมือนอยากจะมอบคำอวยพรให้นะ…” (โทกีร์)
“อ้ตจัง, คุณข้ามไปสรุปแล้ว ชั้นเป็นภรรยาคนที่สอง, แต่ชั้นจะถูกปฏิบัติในจุดยืนเดียวกันกับลูกสาวของขุนนางศักดินาในมักกาเรน, คริสเตียน่า” (นีน่า)
“…เธอพูดอะไรน่ะ? นั่นไม่มีทางเป็นไปได้” (โทกีร์)
โทกีร์-ซังส่งตาที่สงสัย
ดูเหมือนถ้าคุณทำธุรกิจมานานในไฮแลนด์, เรื่องเกี่ยวกับกึ่งสัตว์และขุนนางถูกปฏิบัติเหมือนกันมันยากที่จะเชื่อ
ระบบระดับชั้นทางสังคมในประเทศนี้ดูเหมือนจะฝังรากลึก
“เชื่อไม่ได้…ขุนนางชื่อคริสเตียน่า-ซามะ ฟังดูเหมือนจะเป็นคนที่กล้านะ” (โทกีร์)
“ตอนนี้เธอเป็นเพื่อนที่ดีกับชั้น” (นีน่า)
“…เข้าใจแล้ว นั่นยอดเยี่ยม” (โทกีร์)
นีน่า-ซังมีสีหน้าที่ร่าเริง, และโทกีร์ซังมีสีหน้าที่ซับซ้อนเล็กน้อย
มันกวนใจเขาเหรอที่นีน่า-ซังจะเข้าเป็นขุนนาง?
“ว่าแต่, จะอยู่ที่เมืองหลวงนานเท่าไหร่ล่ะ?” (โทกีร์)
“ซักพักหลังจาก พิธิเข้ารับตำแหน่งของกัปตันอัศวินแห่งแสง, ชั้นเดาว่า ในเวลานั้น, เห็นว่าจะมีการชมเชยสำหรับทักกิ-โดโนะ ในการปราบมังกรต้องห้าม” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังตอบให้เรา
“…เข้าใจแล้ว” (โทกีร์)
โทกีร์-ซังดูเหมือนว่าเขาอยากจะพูดอะไรซักอย่าง, แต่กลืนมันลงไป
มันคืออะไร?
พวกเขาสามคนมีการพูดคุยที่มีชีวิตชีวาซักพัก, ดังนั้นผมดูรอบๆร้าน
อย่างที่คาดกับที่ที่ฟูจิ-ยังมา, มีไอเท็มหลากหลายดี
มีสินค้าหลายอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเรียงกัน
จูๆ, ผมได้กลิ่นที่กวนใจผม
ผมมองยาสูบที่อยู่มุมของเคาน์เตอร์
นั่น
หลังจากนั้น, นีน่าซังพูดว่าเธอจะมาอีก, และเราออกจากร้านของโทกีร์-ซัง
หลังจากที่ออกจากร้านซักครู่, ฟูจิ-ยังพูด: ‘ออกจากเขต 7 กันเถอะ’
“ดันนะ-ซามะ, ไม่ใช่ว่าเรามีแผนที่จะไปร้านอื่นอีกเหรอ?”
“ถ้านายมีธุระด่วน, ชั้นเดินไปรอบๆนิดนึงด้วยตัวเองได้” (มาโกโ๖ะ)
ถ้าผมใช้แปลงรูปและแปลงเป็นกึ่งสัตว์, ผมรู้สึกว่ามันไม่มีปัญหา
“ไม่, ชั้นมีอะไรสำคัญจะบอกนายสองคน แต่พูดมันตรงนี้นั้นไม่ดี” (ฟูจิ)
บอกเราด้วยหน้าที่ซีเรียส, นีน่า-ซังและผมมองกัน
ในที่สุดพวกเราก็กลับมาที่เขต 6
เราเข้าห้องส่วนตัวของร้านอาหารใกล้ๆ
ฟูจิ-ยัง เบาเสียงของเขาลง และตรวจรอบๆก่อน ก่อนจะพูด:
“นีน่า-โดโนะ, ทักกิ-โดโนะ, โปรดฟังอย่างสงบ มันดูเหมือนว่า กึ่ง-มนุษย์ของเขต 7 และเขต 8 วางแผนที่จะก่อกบฏครั้งใหญ่ โดยเน้นกึ่งสัตว์เป็นหลัก” (ฟูจิ)
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน
Comments
เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในเพื่อนร่วมชั้น – Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN) 86 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สำรวจเมืองหลวง (เขต 7)
86 ทากัตซูกิ มาโกโตะ สำรวจเมืองหลวง (เขต 7)
“ทักกิ-โดโนะ, นี่คือเขต 7 เขตของกึ่ง-มนุษย์-เดสุ โซ” (ฟูจิ)
“โฮ่ห์…ข้างหลังของปราสาทไฮแลนด์คือเขต 7, หือห์” (มาโกโตะ)
“ทิวทัศน์ของเมืองต่างออกไปจากเขต 6 ที่ได้จัดระเบียบอย่างมาก
ความประทับใจแรกคือมันเละเทะ
พื้นไม่ได้ปู, มันเป็นดิน
มีคนหลายคน, และมันฝุ่นเยอะ
มีหลายคนคุยกันและมันเสียงดัง
มนุษย์, กึ่งสัตว์, เอลฟ์, ดวอร์ฟ, กึ่งกิ้งก่า, และเผ่าอื่นๆมากมาย
มีมนุษย์เป็นพ่อค้าหลายคน
ในหลายที่มีแผงไม้และสิ้นค้าหลายอย่าง
“ทากัตซูกิ-ซามะ~, ระวังอย่าหลงทางนะ” (นีน่า)
“นีน่า-ซัง, ชั้นไม่ใช่เด็กนะ” (มาโกโตะ)
วันนี้ผมอยู่กับฟูจิ-ยังและนีน่า-ซัง
เมื่อมนุษย์ที่ไม่ใช่พ่อค้าหลงไปรอบ เขต 7 และ 8, เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเจอกับปัญหา
เขตของกึ่ง-มนุษย์ ความสงบเรียบร้อยของประชาชนคนไม่ดีเหรอ?
“ชั้นเอานี่ 3 อันได้มั้ย?” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังซื้อแซนวิชทำจากผักและเนื้อนกจากแผง
“อ่ะนี่, นี่น่าโดโนะ, ทักกิ-โดโนะ” (ฟูจิ)
“ขอบคุณมากค่ะ, ดันนะ-ซามะ” (นีน่า)
“ขอบใจ, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)
ขนมปังเหมือนกับขนมปังฝรั่งเศษและมันแข็ง
ผมเคี้ยวมันขณะที่เราเดิน
น้ำของเนื้อซึมเข้าไปในขนมปังและมันผสมกับซอสที่เข้มข้น, มันอร่อย
“นายมาที่เขต 7 บ่อย, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)
“ราคาของสินค้ามันถูกกว่าเทียบกับ เขต 6 เดสุ-โซ แล้วก็, มันมีของให้ขุดออกมาจากที่นี่ได้” (ฟูจิ)
“ทั้งหมดนี่มันมีขโมยหลายคน แต่ไม่ต้องเป็นห่วงดันนะ-ซามะนะ” (นีน่า)
“ดีที่สุดคือเติมของในเขต 7 และขายมันในเขตขุนนางที่เขต 3” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังหัวเราะและนีน่า-ซังหัวเราะเบาๆ
โฮ่ห์, งั้นราคามันต่างออกไปจากย่านมนุษย์สู่ย่านกึ่ง-มนุษย์
ซื้อของถูก, และขายแพง; พื้นฐานของการตลาด
ถ้ามันเป็นฟูจิ-ยังกับสกิลประเมินเหนือกว่าของเขา, การขุดหาของขึ้นมาอยู่ในแนวของเขาเลย
อีกครั้งที่ผมมองดูรอบๆ
นี่มันดูคล้ายกับตลาดในเอเชียตะวันออก-เฉียงใต้
บรรยากาศนั้นดี
“ว่าแต่, โซเฟีย-ซามะบอกชั้นว่าคืนนี้จะมี ‘การฉลองของการมาของฮีโร่คนใหม่ของโรเซส’ ในปราสาทไฮแลนด์ ผู้จัดคือเจ้าหญิงโนเอล” (ฟูจิ)
“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)
ฮีโร่ใหม่? อ้า, ผม
“แต่ที่นี่คือประเทศแห่งแสงนะ” (มาโกโตะ)
ผมเข้าใจถ้ามันเป็นการฉลองในโรเซส
“ทากัตซูกิ-ซามะ, การมาของฮีโร่ใหม่ถูกประกาศใหม่ทุกรุ่น ในเรื่องที่เป็นเรื่องสดใสเพื่อเพิ่มกำลังใจให้ผู้คน มันปรกติ” (นีน่า)
นีน่า-ซัง อธิบาย
เข้าใจแล้ว
ฮีโร่เป็นเครื่องมือของการเมือง
“แต่ไฮแลนด์มีความจุกจิกในการตกแต่ง เทียบกับโรเซส, ดังนั้นระวังตัวด้วย…” (นีน่า)
นีน่าซังมองผมด้วยความเป็นห่วง
“เค้าได้จบที่การสู้กับหนึ่งในขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าหลังจากที่มาถึงซิมโฟเนียพอดีเลยทั้งหมดอ่ะ” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังหัวเราะเบาๆ
เอ่อ, ใช่ แต่ผมไม่ใช่พวกอารมณ์ร้อนนะ
นี่มันไม่ดูเลย ภาพลักษณ์ของผมได้แย่
เราจะไปที่ไหนตอนนี้?” (มาโกโตะ)
มาเปลี่ยนเรื่องเถอะ
“มีคนที่นี่ทีดูแลชั้นในอดีต, เห็นมั้ย ชั้นจะไปที่นั่นเพื่อเจรจาธุรกิจ และบอกพวกเค้าเรื่องการแต่งงานของชั้น” (นีน่า)
นีน่า-ซัง หัวเราะ ‘นุฟุฟุ’
ดูหน้าที่มีความสุขของเธอทำให้ผมรู้สึกอุ่นและฟู
“งั้น, ไปกันเถอะ” (ฟูจิ)
เราไปที่เป้าหมายนำไปโดย ฟูจิ-ยัง
-มุมมอง ลูซี่-
มาโกโตะออกไปกับฟูจิยัง-ซังและนีน่า-ซัง
พวกเขาไประหว่างพูด: ‘เมื่อมาที่เมืองใหม่, อย่างแรกคือการสำรวจ! นั่นเป็นสามัญสำนึก!’
เขาได้เต็มไปด้วยพลังงาน
แม้ว่าเขาสู้กับฮีโร่สายฟ้าเกราลท์แค่เมื่อวาน
ตัวเขาโอเคมั้ย?
“อายะ, มันโอเคเหรอที่ไม่ไปกับมาโกโตะ?” (ลูซี่)
“ทากัตซูกิ-คุงและฟูจิวาระ-คุงบอกว่าพวกเค้าจะไปดูร้านอาวุธและชุดเกราะ ชั้นคิดว่านั่นมันน่าเบื่อ แล้วเธอล่ะ, ลูซี่-ซัง?” (อายะ)
“ชั้น…ขอให้ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะฝึกชั้น” ลูซี่)
“โออ้! นั่นฟังดูสนุก ชั้นไปด้วยได้มั้ย?” (อายะ)
“เออ๋? …ชั้นไม่ถือนะ” (ลูซี่)
ฉันได้บอกอายะว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะคือแวมไพร์และคนในตำนานเมื่อ 1,000 ปีก่อน
ความจริงที่ว่ามาโกโตะถูกดูดเลือดด้วย
เธอเป็นสมาชิกปาร์ตี้ของมาโกโตะ, ดังนั้นไม่ควรจะมีปัญหา
แต่อายะไม่กลัวที่จะไปเจอเธอเหรอ?
มาโกโตะพูดว่าเขาจะไม่ไปเจอปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะซักพัก
“แต่ก่อนหน้านั้น, ชั้นอยากจะสำรวจนิดหน่อย~ ไปมะ?” (อายะ)
ดูเหมือนอายะอยากไปช้อปปิ้ง
เธอคล้ายกับมาโกโตะในส่วนที่ว่าเธอชอบสำรวจ
“โอเค, ชั้นจะไป” (ลูซี่)
นี่เป็นครังแรกในเมืองหลวงของไฮแลนด์
เอลฟ์ที่เดินไปรอบๆย่านของมนุษย์ได้เด่น, ดังนั้นมันช่วยที่อายะอยู่ด้วยกับฉัน
พวกเราสองคนไปที่เมือง
◇◇
“น-นั่นแพง…” (ลูซี่)
“ใช่…แต่ดีไซน์ของเสื้อผ้าที่นี่น่ารักนะ” (อายะ)
อายะและฉันมองกัน
ราคาในซิมโฟเนียนั้นสูง
เมืองหลวงโฮรันได้แพงเมื่อเทียบกับมักกาเรน, แต่ที่นี่แพงยิ่งกว่าที่นั่น
พูดถึงแล้ว, ฉันซ่อนหูด้วยหมวก
เอลฟ์ดูว่าเป็นมนุษย์ได้ตราบใดที่คุณซ่อนหู
“ไปกินอะไรกันหน่อยเป็นไง?” (ลูซี่)
ฉันเริ่มหิวนิดหน่อย
“มันโอเคที่จะไม่ไปหาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเหรอ, ลูซี่-ซัง?” (อายะ)
“มันยังเที่ยงอยู่ ปราชผู้ยิ่งใหญ่-ซามะนอนตอนเช้า, ดังนั้นเธอบอกว่าเธอชอบให้มันเป็นตอนเย็นหน่อย” (ลูซี่)
“เข้าใจแล้ว…แต่ฟุจิวาระ-คุงบอกว่าจะมีปาร์ตี้วันนี้ในปราสาทไฮแลนด์” (อายะ)
งานเลี้ยงฉลองฮีโร่ใหม่, มาโกโตะ
แต่พวกเขาจุกจิกเรื่องมารยาท, และมันเป็นงานทางสังคมในไฮแลนด์ที่ที่วางมนุษย์ไว้เหนือกว่า
เอลฟ์เหมือนฉัน…
“บางทีฉันไม่ควรจะไป…” (ลูซี่)
“เอ๋?! นีน่า-ซังก็บอกว่าเธอก็ไม่ไป! ชั้นไปคนเดียวด้วยตัวชั้นเองจะทำให้ชั้นไม่สบายใจ~” (อายะ)
อายะดึงแขนเสื้อฉัน
“คริส-ซังและเจ้าหญิงโซเฟียจะไปที่นั่น” (ลูซี่)
“ไม่, ชั้นไม่สนิทกับสองคนนั้น…” (อายะ)
ยังไงซะ, ชั้นก็ด้วย
ระหว่างที่เราพูดกันแบบนี้…
“เธอสองคนนั้น เธอค่อนข้างมีโชคชะตาที่แปลกประหลาด”
พวกเราถูกเรียกกระทันหัน
เจ้าของเสียงมีฮูดและเสื้อคลุมสีม่วง, ดังนั้นชั้นไม่อาจเห็นหน้าเธอ, แต่ชั้นบอกได้จากเสียงว่าเธอเป็นผู้หญิง
เธอมีลูกบอลคริสตัลอยู่บนโต๊ะเล็ก
…หมอดูเหรอ?
เธอได้ส่งอากาศที่น่าสงสัยออกมา
“คุยกับเราเหรอ?” (อายะ)
อายะตอบสนอง
“เดี๋ยว, อายะ, ไม่ดีกว่า” (ลูซี่)
หมอดูเป็นที่นิยมกับบางกลุ่มของผูหญิงมนุษย์
แต่มันเห็นได้ชัดว่ามีนักต้มตุ๋นอยู่ในหมอดูที่พูดเก่งและต้องการเงินจำนวนมากเกินไป
ตั้งแต่ทีแรก, ผูใช้ ‘เวทมนตร์โชคชะตา’ ที่อ่านอนาคตหายากอย่างไม่น่าเชื่อ
พบกับนักเวทย์แบบนั้นอยู่บนมุมถนนแบบนี้…เธอน่าจะเป็นนักเวทปลอมที่อ่อนแอ
“งั้นมันมีหมอดูอยู่ในโลกนี้ด้วย” (อายะ)
อายะดูอย่างสนใจ
“โอ้ชั้น, เธอมาจากโลกคู่ขนาน, ไม่ใช่เหรอ? เธอมีชะตาที่ลึกลับ”
“คุณบอกได้เหรอ?” (อายะ)
อายะกระโดดหย๋องๆไปหาเธอ
ออา, เธอโดนดึงไปแล้ว
มันช่วยไม่ได้, ชั้นเลยไปที่หมอดูด้วย
“อยากรู้เรื่องอะไร?”
หมอดูยิ้มอย่างอ่อนโยน
ฉันไม่สามารถเห็นหน้าเธอทั้งไปเนื่องจากเงาของผ้าคลุม, แต่บางทีเธอค่อนข้างสวย
“หืมม, แต่, เธอบอกชะตาแม่นจริงๆเหรอ?” (อายะ)
อายะยิ้ม
“โอ้ชั้น, นั่นทำอารมณ์เสียนะ ชั้นถือความภาคภูมิใจที่เป็นหมอดูหมายเลขหนึ่งที่ดีที่สุดในเมืองหลวงนะ, รู้มั้ย?”
หมอดู-ซังหัวเราคิดคักอย่างกล้าหาญ
“งั้น, ลองบอกอะไรเกี่ยวกับตัวชั้น ถ้าเธอทำได้, บางทีชั้นอาจจะดูดวง~” (อายะ)
โออ้, เธอเก่ง, อายะ
ถ้าเธอไม่ทายโดนเลยซักอย่าง, จากนั้นเราก็ไม่เสียอะไร
มีนักต้มตุ๋นที่จะใช้สกิลประเมินเพื่อทำให้ดูเหมือนเค้ารู้เกี่ยวกับคุณ
ในความเป็นจริง, สกิลประเมินสามารถได้ข้อมูลระดับพื้นฐาน
มันแน่นอนว่า ไม่สามารถอ่านอนาคตหรือใจของคนได้
ในแบบนั้น, มีสกิลเวทมนตร์โชคชะตา และอ่านใจในตำนาน
“ฟุฟุ, งั้น, มาดูกัน…”
หมอดูมองเข้าไปที่ลูกบอลคริสตัลของเธอ
(เฮ้ เฮ้, ลูซี่-ซัง, การอ่านอนาคตเป็นเวทมนตร์เหรอ?) (อายะ)
อายะถามชั้นอย่างกระซิบ
(ใช่, มันเป็นเวทมนตร์ชะตาธาตุโลหะ แต่นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ชั้นเห็นผู้ใช้มัน) (ลูซี่)
ถ้สเธอเป็นผู้ใช้เวทมนตร์โชคชะตาจริงๆ, เธอเป็นตัวตนที่หายาก
ฉันได้ยินมาว่าราชวงศ์จะจ้างหมอดูบนเงินเดือนที่แพง
“โอ้ชั้น โอ้ชั้น, ผลที่น่าสนใจได้แสดงออกมา”
หมอดูเงยหน้าขึ้น
ทันทีที่ฉันเห็นตาของเธอ, หัวใจชั้นเต้น
“เธอ…มีปัญหาเรื่องความรัก, ใช่มั้ย?”
“…เอิ่ม, ใช่” (อายะ)
อายะตอบคำถามของหมอดู
แต่มันเป็นเรื่องทั่วไปสำหรับสาวอายุเท่าเธอ
ทุกคนก็พูดได้
เมื่อฉันมองอายะ, เธอดูผิดหวัง
ฉันรู้ว่านี่จะเกิดขึ้น
“ฟุฟุ, ความกังวลนั้นของเธอ…มันเกี่ยวกับเพื่อนของเธอรักคนเดียวกันกับเธอ ชั้นทายถูกมั้ย?”
“?! ม-มันอาจจะ” (อายะ)
นั่น…
คนนี้เป็นผูใช้เวทมนตร์โชคชะตาจริงๆเหรอ
“และ, เกี่ยวกับเพื่อนคนนั้น…”
ปากหมอดูเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแหย่
“คือสาวเอลฟ์ข้างเธอนี่, อาจจะ?”
““?!””
มันทำเราตกใจ
ห-หมอดูคนนี้
พูดอะไรออกมา!
เธอพูดตรงจุด, เธอพูดตรงจุดแต่…!
“ฮ-โฮฮ่ห์…นั่นน่าประทับใจ, โอเน่-ซั่ง” (อายะ)
ตา…ของอายะซีเรียสขึ้นมา
“ชั้นพูดถูกใช่มั้ย? งั้น, ราคาบอกชะตาคือ 5,000จี จ่ายล่วงหน้า
“เธอขอค่อนข้างเยอะนะ” (ลูซี่)
“แต่คนนี้เหลือเชื่อไปเลยนะ, ลูซี่-ซัง” (อายะ)
อายะนำเงินออกมาจากกระเป๋าของเธอและมอบมันให้หมอดู
“งั้น, ชั้นจะบอกชะตาเธอ อยากให้ชั้นบอกว่าเธอจะได้อยู่ด้วยกันกับคนที่เธอรักเหรอ?”
(เดี๋ยว! หัวใจชั้นยังไม่พร้อม! อย่า!) (ลูซี่)
คือที่ฉันคิด, แต่คำพูดของอายะเป็นอะไรที่ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
“…ตำแหน่งของพี่สาวที่ทรยศครอบครัวชั้น” (อายะ)
“……”
เข้าใจแล้ว
อายะสูญเสียครอบครัวของในลาเบรินทอส
เธอกำจัดหนึ่งในเป้าหมายเธอ, ราชินีฮาร์พี, แต่อีกคน, พี่สาวอายะ, ยังหายไปอยู่
“ดูเหมือนเธอจะมีสถานการณ์ของเธอ รอเดี๋ยว”
อีกครั้งที่หมอดูมองลงไปในลูกบอลคริสตัล
ลูกบอลคริสตัลปล่อยแสงสลัวหลายสี
“…ได้แล้ว พี่สาวเธออยู่ในทวีปทางเหนือ, ทวีปปีศาจ…แต่ชั้นไม่รู้ว่าตรงไหนนะ”
“เข้าใจแล้ว…งั้นเธอก็ยังมีชีวิตอยู่” (อายะ)
อายะกำหมัดอย่างแน่น
“ด้วยเธออยู่ในทวีปอื่น, การรับรายละเอียดมากกว่านี้จะเป็นการยาก”
หมอดูพูดอย่างขอโทษขอโพย
“มันโอเค, ขอบคุณ ชั้นโอเคแค่ได้รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่” (อายะ)
“โอเค ชั้นพูดสิ่งนี้เพราะชั้นรู้สึกถึงคว่ามเกลียดชังที่แข็งแกร่งในมานาเธอตอนนี้แต่ …การแก้แค้นนั้นเหมือนคำสาป, รู้มั้ย?”
เธอพักคางไว้บนมือข้างหนึ่งและพูด
“เธอจะบอกให้ชั้นหยุดเหรอ?” (อายะ)
คำพูดของอายะนั้นหนักแน่น
อายะไม่มีเจตนาจะยกโทษให้พี่สาวของเธอที่เป็นเหตุผลให้เธอสูญเสียครอบครัวไป
“ชั้นแค่พูดว่าเธอควรจะให้มัน {พอดีๆ} ว่าแต่, ถ้าเธอจ่ายชั้น, ชั้นก็สามารถบอกว่าเธอจะได้อยู่ด้วยกันกับคนที่เธอรักด้วย, รู้มั้ย”
“เอ๋?” (ลูซี่)
ฉันเป็นคนที่ส่งเสียงนั่น
นั่นจะมีปัญหา
การบอกชะตาของคนนี้รู้สึกว่ามันค่อนข้างแม่น
“ชั้นไม่ดีกว่า คนที่ชั้นรักเกลียดการสปอยสิ่งต่างๆจริงๆ” (อายะ)
อายะตอบด้วยสีหน้าที่คลายลงมา
น-นั่นโล่งใจ…
งั้นมาโกโตะก็เป็นแบบนั้น
“แล้วเธอละ, สาวผมแดง?”
“ช-ชั้นก็โอเคแล้ว!”
แต่ชั้นสนใจ! ชั้นสนใจอย่างเหลือเชื่อนะ!
ในขณะนั้น, เสียงดังจากข้างหลังของเรา
“เฮ้ย, หมอดูนั่น เธอได้รับอนุญาตให้ทำธุรกิจตรงนี้เหรอ?”
คนที่มาเป็นอัศวินให้ชุดเกราะสีขาว
ตราที่หน้าอกของเขาคือ สาวน้อยมอบการอธิษฐาน, สาวน้อยศักดิ์สิทธิ์แอนนา
หมายความว่าเขาคือเทมพลาร์?
ถ้าฉันจำไม่ผิด, คืออัศวินที่ปกป้องซิมโฟเนีย
“ออา, คนมีปัญหาได้มาแล้ว ชั้นเดาว่าชั้นจะปิดร้านสำหรับวันนี้แล้ว”
หมอดูยืนขึ้นและเริ่มเก็บลูกบอลคริสตัลของเธอ
“คนนอกศาสนา, เธอทำธุรกิจโดยไม่ได้รับอนุญาติ, ไม่ใช่เหรอ?! ชั้นต้องให้เธอมากับชั้น”
อัศวินพยายามจะเข้ามาใกล้หมอดูด้วยก้าวที่ยาว, แต่…
“เทมพลาร์-ซัง, มั้นโอเค ชั้นได้รับอนุญาติ {ตอนนี้}”
พูดสิ่งนี้, เธอแตะชุดเกราะของอัศวินเบาๆ
“…ออา, ใช่ เธอพูดถูก มันไม่มีปัญหา”
เสียงของอัศวินเบาลง, สีหน้าของเขาดูเหมือนเหม่อลอยตอนนี้
เขาคลำทางกลับไปที่ที่เขามา
“นั่นเมื่อกี้นี้…” (ลูซี่)
“เฮ้, ลูซี่-ซัง! หมอดูเมื่อกี้นี้…!” (อายะ)
เมื่อฉันหันกลับไป, หมอดูได้จากไปแล้ว
“ช่างเป็นคนที่แปลก” (อายะ)
“อายะ…มันดีกว่าถ้าเธอสงสัยคนมากกว่านี้” (ลูซี่)
“หืมม, แต่เธอบอกชั้นว่าพี่สาวชั้นอยู่ที่ไหนนะ” (อายะ)
อายะดูเหมือนจะพอใจ
แต่มันจริงที่ว่าสกิลเธอดูเหมือนจะเป็นของจริงนะ
ความรู้สึกของคน ไม่สามารถอ่านได้ด้วยสกิลประเมิน
…ความรู้สึกของคน
“ว่าแต่, ที่เค้าบอกเกี่ยวกับคนที่เธอชอบ, อายะ…” (ลูซี่)
ฉันต้องยืนยันสิ่งที่มันกวนใจฉัน
เธอพูดอย่างชัดเจนว่าเราชอบคนเดียวกัน
“ยังไงซะ, มันเห็นได้ชัดมากระหว่างเราสองคน” (อายะ)
“ช-ใช่” (ลูซี่)
เธอบอกฉันว่าไม่ต้องห่วงเหรอ?
ฉันได้ฝึกตลอดเวลาหลังๆ และพยายามจะไม่คิดเกี่ยวกับมันมาก
อายะทำสีหน้าที่ซับซ้อนเล็กน้อยขึ้นมากระทันหัน
“พูดจากใจ, ชั้นไม่คิดว่ามันเป็นเวลาที่จะมีปัญหากันในปาร์ตี้นะ, รู้มั้ย” (อายะ)
“เธอหมายความว่ายังไงนั่น?” (ลูซี่)
“ท่าทางของเจ้าหญิงโซเฟียที่มีต่อทากัตซูกิ-คุงได้น่าสงสัยหลังๆ” (อายะ)
“ชั้นก็เห็นนั่น! เธอดูเหมือนไร้สีหน้าเมื่อมองผิวเผิด, แต่ตาของเธอเมื่อมองมาโกโตะนั้นใจดี!” (ลูซี่)
“สกิลสัญชาติญานชั้นได้ ‘บิ๊บิ๊บิ๊บิ๊’, ดังนั้นมันไม่ต้องสงสัยเลย!” (อายะ)
“ชั้นรู้สึกว่าหัวใจเธอเต้นเร็วขึ้นเมื่อมาโกโตะอยู่ใกล้!” (ลูซี่)
“…ลูซี่-ซัง, เธอทำอะไรแบบนั้นเหรอ?” (อายะ)
ทั้งหมดเพราะชั้นเป็นครึ่ง-เอลฟ์
ฉันมั่นใจในหูของฉัน
อายะ, อย่ามองฉันด้วยสาตาที่เย็นชา
อายะและฉันได้คุยเกี่ยวกับมาโกโตะอย่างมีชีวิตชีวาซักพักหนึ่ง, และจากนั้น, จบที่การไปที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะสายและถูกดุ
“ทำไมเธอไม่พาผู้ใช้สปิริตมา?!”, เธอพูด
เป็นไปได้มั้ยว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะก็รักมาโกโตะ?
เธอมีเป้าหมายที่เลือดของเขา, ใช่มั้ย?
-มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ-
ที่ที่เราไปไม่ใช่แผงลอยหรือรถเข็น, แต่เป็นร้านที่งดงาม
“ฮัลโหล, อ้ตจัง <ลุง/ตา>! มันเป็นซักพักแล้วนะ!” (นีน่า)
นีน่าซังทำไฮ-ไฟว์กับเจ้าของร้าน
เจ้าของร้านคือ เสือกึ่งสัตว์ด้วยหน้าที่หน้ากลัว
เขาตัวใหญ่, และความสูงเกือบถึง 2 เมตร
มันยากที่จะบอกอายุของเขา, แต่มันมีผมขาวปนอยู่, ดังนั้นผมรู้สึกว่าเขาได้มีอายุพอสมควร
“โออ้, เธอดูสบายดีนะ, นีน่า มันเป็นซักพักแล้วด้วยนะ, ฟูจิวาระ-ซัง”
“มันเป็นซักพักแล้วนะ, เจ้าของ มีสินค้าดีๆมั้ยวันนี้?” (ฟูจิ)
“มี, ชั้นมีหลายสิ่ง มันไม่มีการหลอกตาของนาย, แต่ของวันนี้ทีเราขุดมาเลยจะหายไปนะ”
พวกเขาสองคนหัวเราะดัง
นั่นมันทักทายแบบพ่อค้า?
“และคนตรงนั้นล่ะ?”
“คนนี้เป็นฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ, ทากัตซูกิ-ซามะ” (นีน่า)
“…โฮฮ่ห์”
เจ้าของร้านตาเบิกกว้างกับคำพูดของนีน่า-ซัง
“แต่เขาดูไม่แข็งแกร่งเลยนะ…อ้า, ขอโทษ ชั้นเป็นเจ้าของร้านนี้ โทกีร์ ชั้นเป็นนักผจญภัยในอดีต, และชั้นดูแลนีน่าในเวลานั้น”
“ผมคือทากัตซูกิ มาโกโตะ นีน่า-ซังได้ผจญภัยกับผมหลายครั้งและช่วยเหลือผม” (มาโกโตะ)
“อะไรน่ะ?! นีน่านั่นอยู่ในปาร์ตี้ของฮีโร่?! เธอได้ไต่ไปไกลนะ”
โทกีร์-ซังขึ้นเสียงชื่นชม, และนีน่า-ซังรีบแก้เขา
“มันไม่ใช่แบบนั้น, อ้ตจัง ชั้นจะเป็นภรรยาของฟูจิวาระ-ซามะ! ชั้นมาเพื่อรายงานเรื่องนี้” (นีน่า)
“เธอพูดอะไรนะ?!” (โทกีร์)
หน้าของโทกีร์-ซังได้เปลี่ยน
“ฟูจิวาระ-ซัง, ชั้นได้ยินมาว่านายหมั้นกับขุนนางในมักกาเรน ถ้านายจะทำให้นีน่าเป็นภรรยาน้อย, ชั้นไม่รู้สึกเหมือนอยากจะมอบคำอวยพรให้นะ…” (โทกีร์)
“อ้ตจัง, คุณข้ามไปสรุปแล้ว ชั้นเป็นภรรยาคนที่สอง, แต่ชั้นจะถูกปฏิบัติในจุดยืนเดียวกันกับลูกสาวของขุนนางศักดินาในมักกาเรน, คริสเตียน่า” (นีน่า)
“…เธอพูดอะไรน่ะ? นั่นไม่มีทางเป็นไปได้” (โทกีร์)
โทกีร์-ซังส่งตาที่สงสัย
ดูเหมือนถ้าคุณทำธุรกิจมานานในไฮแลนด์, เรื่องเกี่ยวกับกึ่งสัตว์และขุนนางถูกปฏิบัติเหมือนกันมันยากที่จะเชื่อ
ระบบระดับชั้นทางสังคมในประเทศนี้ดูเหมือนจะฝังรากลึก
“เชื่อไม่ได้…ขุนนางชื่อคริสเตียน่า-ซามะ ฟังดูเหมือนจะเป็นคนที่กล้านะ” (โทกีร์)
“ตอนนี้เธอเป็นเพื่อนที่ดีกับชั้น” (นีน่า)
“…เข้าใจแล้ว นั่นยอดเยี่ยม” (โทกีร์)
นีน่า-ซังมีสีหน้าที่ร่าเริง, และโทกีร์ซังมีสีหน้าที่ซับซ้อนเล็กน้อย
มันกวนใจเขาเหรอที่นีน่า-ซังจะเข้าเป็นขุนนาง?
“ว่าแต่, จะอยู่ที่เมืองหลวงนานเท่าไหร่ล่ะ?” (โทกีร์)
“ซักพักหลังจาก พิธิเข้ารับตำแหน่งของกัปตันอัศวินแห่งแสง, ชั้นเดาว่า ในเวลานั้น, เห็นว่าจะมีการชมเชยสำหรับทักกิ-โดโนะ ในการปราบมังกรต้องห้าม” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังตอบให้เรา
“…เข้าใจแล้ว” (โทกีร์)
โทกีร์-ซังดูเหมือนว่าเขาอยากจะพูดอะไรซักอย่าง, แต่กลืนมันลงไป
มันคืออะไร?
พวกเขาสามคนมีการพูดคุยที่มีชีวิตชีวาซักพัก, ดังนั้นผมดูรอบๆร้าน
อย่างที่คาดกับที่ที่ฟูจิ-ยังมา, มีไอเท็มหลากหลายดี
มีสินค้าหลายอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเรียงกัน
จูๆ, ผมได้กลิ่นที่กวนใจผม
ผมมองยาสูบที่อยู่มุมของเคาน์เตอร์
นั่น
หลังจากนั้น, นีน่าซังพูดว่าเธอจะมาอีก, และเราออกจากร้านของโทกีร์-ซัง
หลังจากที่ออกจากร้านซักครู่, ฟูจิ-ยังพูด: ‘ออกจากเขต 7 กันเถอะ’
“ดันนะ-ซามะ, ไม่ใช่ว่าเรามีแผนที่จะไปร้านอื่นอีกเหรอ?”
“ถ้านายมีธุระด่วน, ชั้นเดินไปรอบๆนิดนึงด้วยตัวเองได้” (มาโกโ๖ะ)
ถ้าผมใช้แปลงรูปและแปลงเป็นกึ่งสัตว์, ผมรู้สึกว่ามันไม่มีปัญหา
“ไม่, ชั้นมีอะไรสำคัญจะบอกนายสองคน แต่พูดมันตรงนี้นั้นไม่ดี” (ฟูจิ)
บอกเราด้วยหน้าที่ซีเรียส, นีน่า-ซังและผมมองกัน
ในที่สุดพวกเราก็กลับมาที่เขต 6
เราเข้าห้องส่วนตัวของร้านอาหารใกล้ๆ
ฟูจิ-ยัง เบาเสียงของเขาลง และตรวจรอบๆก่อน ก่อนจะพูด:
“นีน่า-โดโนะ, ทักกิ-โดโนะ, โปรดฟังอย่างสงบ มันดูเหมือนว่า กึ่ง-มนุษย์ของเขต 7 และเขต 8 วางแผนที่จะก่อกบฏครั้งใหญ่ โดยเน้นกึ่งสัตว์เป็นหลัก” (ฟูจิ)
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน
Comments
Pengaturan Membaca
The quick brown fox jumps over the lazy dog
Background :
Font :
Size :