93 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ถูกเชิญโดยมาเฟีย

 

คาสเตอร์แฟมิลี่

 

พวกเขาคือหนึ่งในสามมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดของไฮแลนด์

 

หนึ่งในมาเฟียที่โด่งดังที่สุดในทวีปตะวันตก

 

(แต่ผมเพิ่งเรียนรู้สิ่งนั้นนะ…) (มาโกโตะ)

 

มาเฟียที่ปีเตอร์เกี่ยวข้องเป็นรายใหญ่ขนาดนี้?

 

ผมมั่นใจคิดว่าเขาเป็นบอสมาเฟียรายเล็ก

 

ทั้งหมดเพราะตัวเขาเองไม่ได้แข็งแกร่ง

 

“คาสเตอร์แฟมิลี่, ชอว์ราแฟมิลี่, และเดเนโบราแฟมิลี่คือคนที่ดำเนินงานในด้านมืดของซิมโฟเนีย” (ฟูจิ)

 

ฟูจิ-ยังอธิบาย

 

องค์กรย่อยของพวกเขากระจายออกในในทั้งทวีป

 

“คาสเตอร์แฟมิลี่คือมาเฟียที่จัดการธุรกิจการพนัน…” (นีน่า)

 

นีน่า-ซังพูดด้วยสีหน้าขมขื่น

 

มีอะไรเหรอ?

 

“มันเป็นมาเฟียที่นีน่า-โดโนะจบที่การติดหนี้ในทวีปแห่งไฟเกรธคีธ ชั้นซื้อเธอเมื่อเธอเกือบเป็นทาส” (ฟูจิ)

 

“อ๊าาาาา! โปรดอย่าพูดมัน! มันทำให้ชั้นจำได้!” (นีน่า)

 

นีน่า-ซังสั่นหูของเธอซ้ายและขวา

 

นั่นค่อนข้างน่ารัก

 

เธอได้บอกจริงว่าเธอตกอยู่ในหนี้เพราะการพนัน

 

“ว่าแต่, ราคาของนีน่า-ซังเท่าไหร่เหรอ?” (มาโกโตะ)

 

ผมพยายามถามฟูจิ-ยัง

 

“มัน 1,000,000จีพอดี ชั้นจ่ายเต็มราคา!” (ฟูจิ)

 

“โออ้, นั่นราคาสวยนะ” (มาโกโตะ)

 

แต่ผมไม่รู้ว่าทาสราคาเท่าไหร่นะ

 

“ดันนะ-ซามะ! ทากัตซูกิ-ซามะ! โปรดอย่าพูดเรื่องแปลกๆ!” (นีน่า)

 

“นีน่า…ชั้นจะไม่ปล่อยให้เธอพนันอีกต่อไป” (ฟูจิ)

 

ฟูจิ-ยังและผมแหย่เธอ คริส-ซังมีสีหน้าหน้าทึ่ง

 

พูดถึงแล้ว, ซาซังแบกลูซี่ไปที่ห้องของเธอ

 

“ฮีโร่มาโกโตะ, นายจะรับการชวนจากคาสเตอร์แฟมิลี่มั้ย?” (โซเฟีย)

 

หลังจากมีการพูดเล่น, เจ้าหญิงโซเฟียนำหัวข้อกลับมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

 

“หืมม, อะไรเขียนอยู่ในคำเชิญ, ฟูจิ-ยัง?” (มาโกโตะ)

 

“ให้ชั้นอ่านมันนะ” (ฟูจิ)

 

[{สู่น้องชายที่รัก}

 

{ฉันได้เตรียมอาหารที่ดีที่สุดและปาร์ตี้ที่ใหญ่เพื่อฉลองความเป็นมิตรนิรันดร์ของเรา}

 

{โปรดให้เราได้มอบคำขอบคุณของเรา}

 

{แน่นอนว่า, พาหญิงสาวที่แข็งแกร่งมาด้วย}

 

{ที่คือชั้นสูงที่สุดของแกรนด์ไฮแลนด์คาสิโน, บริเวณวีไอพี}

 

{ป.ล:ฉันได้ทำให้, ถ้านายแสดงป้ายที่ฉันมอบให้นาย, นายจะได้ผ่านคาสิโนฟรี นายเล่นค่าสิโนได้ถ้านายต้องการ ถ้านายพูดชื่อฉันออกมา, พวกเขาจะบริการนายอย่างดี}

 

{ปีเตอร์ คาสเตอร์}]

 

““““……””””

 

อืมม…

 

“เกินอะไรขึ้นถ้าชั้นไป?” (มาโกโตะ)

 

“…ชั้นคิดว่านายจะได้รับการต้อนรับที่{มหัศจรรย์}” (นีน่า)

 

“และจากนั้นนายจะไม่สามารถถอนตัว…” (คริส)

 

ดูหน้าของนีน่า-ซังและคริส-ซัง, มันดูเหมือนว่าพวกเขาต่อต้านการไป

 

“ทักกิ-โดโนะ, เค้าหมายความว่ายังไงที่ว่าป้าย?” (ฟูจิ)

 

“มันคือนี่” (มาโกโตะ)

 

“โปรดแสดงให้ชั้นดู” (ฟูจิ)

 

ผมส่งป้ายทองที่ปีเตอร์มอบให้ผมกับฟูจิ-ยัง

 

เขาน่าจะใช้ประเมิน, เขามองมันอย่างตั้งใจ

 

“…สองตราได้ถูกสลักอยู่ในป้ายนี่, พวกมันไม่ต้องสงสัยเลยว่าจากคาสเตอร์แฟมิลี่” (ฟูจิ)

 

“ถ้าชั้นจำไม่ผิด, ปีเตอร์เป็นลูกชายคนที่ห้าของหัวหน้าแฟมิลี่, ดอน เจโนวา คาสเตอร์ คนใหญ่โต…” (โซเฟีย)

 

ฟูจิ-ยังถอนหายใจ, และเสียงของเจ้าหญิงโซเฟียได้เบา

 

“หรือเหมือนกับ, เขาไม่ได้เขียนว่าชั้นควรจะไปเมื่อไหร่มากกว่า” (มาโกโตะ)

 

ข้อความพูดแค่ว่าที่ไหน

 

เขาลืมเวลาเหรอ?

 

“ทักกิ-โดโนะ, นี่เป็นวิธีพิเศษที่มาเฟียพูดว่า ‘นายจะมาเมื่อไหร่ก็ได้’” (ฟูจิ)

 

“นั่น ‘เราได้เตรียมการต้อนรับนายเสร็จแล้ว, ดังนั้นนายเตรียมตัวฝั่งนาย’” (โซเฟีย)

 

…เตรียมตัว?

 

แต่ผมไม่มีแผนจะเข้าร่วมมาเฟียซักนิดนะ

 

“ที่มีปัญหามากที่สุดคือขุนนางที่หนุนหลังคาสเตอร์แฟมิลี่” (คริส)

 

“มาเฟียเกี่ยวข้องกับขุนนางเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

ผมได้ตกใจโดยคำพูดของคริส-ซัง

 

“ทากัตซูกิ-ซามะ, นั่นเป็นความรู้ทั่วไปในไฮแลนด์…น่าเสียดาย” (คริส)

 

“แต่ละคนในสามมาเฟียใหญ่ถูกหนุนหลังโดยขุนนาง ที่หนุนหลังคาสเตอร์แฟมิลี่คือ…ตระกูลวาเลนไทน์” (โซเฟีย)

 

“เก่ะห์” (มาโกโตะ)

 

จริงอ่ะ?

 

นั่นเป็นครอบครัวของเกราลท์-ซัง ไม่มีทางน่า

 

“ชั้นจะไม่ถูกลักพาตัวถ้าชั้นดุ่มๆเข้าไป, ใช่มั้ย…?” (มาโกโตะ)

 

“ความสัมพันธ์ระหว่างมาเฟียกับขุนนางเป็นแค่การหนุนหลังผ่านอำนาจ และการจ่ายการแลกเปลี่ยนเป็นทอง… ชั้นไม่คิดว่ามาเฟียจะกระทำการแก้แค้นการแพ้ของเกราลท์” (คริส)

 

“นายช่วยชีวิตของลูกชายของคาสเตอร์แฟมิลี่, ดังนั้น…” (ฟูจิ)

 

คริส-ซังและฟูจิ-ยังพูดเหมือนจะปลอบโยนผม

 

“ฮีโร่มาโกโตะ, นายเป็นตัวแทนของโรเซส, ดังนั้นไม่จำเป็นต้องกังวล” (โซเฟีย)

 

“เจ้าหญิงโซเฟีย…” (มาโกโตะ)

 

เสี่ยงที่มีพลังของเธอทำผมสงบลงนิดนึง

 

“งั้น, มันจะน่ากลัวถ้าให้พวกเขารอมากเกินไป, ชั้นเลยจะไปเร็วๆวันนี้, คืนป้าย, แล้วกลับมา” (มาโกโตะ)

 

“นายจะไปไหน, ทากัตซูกิ-คุง?” (อายะ)

 

ซา-ซังนี่นอนลูซี่ในเตียงของเธอได้กลับมา

 

ผมจับมือของซา-ซัง

 

“ซา-ซัง, ไปด้วยกันเถอะ” (มาโกโตะ)

 

“เฮ๋ห์? อ-โอเค ที่ไหนล่ะ?” (อายะ)

 

ผมดึงซา-ซัง, ที่ยังตามไม่ทัน, เข้ามาในเรื่องนี้

 

ฟุฟุ, เธอตกลง

 

เธอไม่สามารถปฏิเสธได้อีกนะ, โอเคมั้ย?

 

ผมขอโทษ, แต่เมื่อมันเป็นเรื่องความรุนแรง, นักสู้กายภาพที่แข็งแกร่งที่สุด, ซา-ซัง, ขาดไปไม่ได้

 

“ชั้นจะไปด้วย นายต้องมีบางคนที่เจรจาถ้ามันมีความไม่พอใจอะไร” (ฟูจิ)

 

“นั่นจะช่วยได้เลย, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

 

จริงๆ, ขอบคุณมาก

 

“ถ-ถ้าดันนะ-ซามะไป, ชั้นจะไปด้วย” (นีน่า)

 

แม้แต่นีน่า

 

แม้เธอจะดูเหมือนว่าเธอไม่อยากไป

 

“งั้น, ชั้นจะมอบหมายอัศวินจำนวนหนึ่งจากโรเซส—” (โซเฟีย)

 

“ไม่, โซเฟีย-ซามะ ถ้ามีปัญหาเกิดขึ้นจากสิ่งนั้น, มันอาจจะกลายเป็นปัญหาระดับชาติ ชั้นคิดว่ามันดีที่สุดที่จะปล่อยให้ดันนะ-ซามะ นีน่า ชั้นจะฝากไว้กับมือเธอนะ” (คริส)

 

“คริส ปล่อยชั้นได้เลย!” (นีน่า)

 

ดูเหมือนมันจะถูกสรุปแล้ว

 

ซา-ซัง, ฟูจิ-ยัง, นีน่า-ซัง, และผม; ปาร์ตี้ 4 คนนี่ไปที่สำนักงานใหญ่ของมาเฟีย

 

ผมประหม่า

 

◇◇

 

แกรนด์ไฮแลนด์คาสิโน

 

มันเห็นได้ชัดว่าเป็นคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในซิมโฟเนีย

 

อาคารนี้มอบการมีอยู่ที่แปลกประหลาด

 

ตัดสินจากความสูงของอาคาร, ผมจะพูดว่ามันประมาน 10 ชั้น

 

มันจะอยู่ฝั่งสูงของโลกนี้, แต่มันไกลจากของในโลกเรา

 

มันปานกลางเมื่อเทียบกับปราสาทไฮแลนด์ และโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์แอนนา

 

ที่โดดเด่นจากนี่คือ…ทั้งอาคารส่องสว่างด้วยสีทอง

 

“ศาลาสีทอง?” (มาโกโตะ)

 

“มันใหญ่กว่านั้นเยอะ, ทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)

 

ซา-ซังและผมมองขึ้นมาด้วยความช็อกที่อาคาร

 

“ที่นี่มีการเคลือนไหวที่กว้างที่สุดในจำนวนมากของเงินในซิมโฟเนีย” (ฟูจิ)

 

“ฟุฟุ, นายสามารถพนันได้หลายแบบ” (นีน่า)

 

ฟูจิ-ยังอธิบาย, และนีน่าเพิ่มขึ้นมาเหมือนสนุก

 

นีน่า-ซัง, เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อพนันนะ, รู้มั้ย?

 

“ว่าแต่, มันอยู่ในที่ที่ประหลาด” (มาโกโตะ)

 

อาคารสีทองมันตั้งอยู่เหมือนกับมันเจาะทะลุกำแพงเขต 6 และเขต 7

 

“ข้างในคาสิโนมีอำนาจทางกฎหมายต่างกันวิ่งอยู่ข้างใน ทางเข้าของมนุษย์และกึ่ง-มนุษย์นั้นแยกกัน, แต่ข้างในมีหลายเผ่าปนอยู่ การพูดจาที่เหยียดชาติพันธุ์ถูกห้ามข้างใน ในความรู้สึก, ที่นี่มีความเท่าเทียมมากที่สุด” (ฟูจิ)

 

“โฮ่ห์, นั่นน่าสนใจ” (มาโกโตะ)

 

งั้นเผ่าพันธุ์ไม่สำคัญเมื่อมีความสุขกับความต้องการ

 

“เฮ้, ทากัตซูกิ-คุง, ฟูจิวาระ-คุง, เข้าไปกันเถอะ~ เดี๋ยว, เอ๋? มันเร็วไปสำหรับเด็ก? หยาบคายจัง!” (อายะ)

 

ซา-ซังกำลังจะวิ่งเข้าไปข้างใน, แต่ผู้ชายที่หุ่นดีในชุดสีดำทั้งตัวหยุดเธอ

 

ผมเข้าไป

 

“อืม…” (มาโกโตะ)

 

“หือห์? มีอะไร? สาวคนนี้เป็นหนึ่งในกลุ่มนายเหรอ?”

 

ผมแสดงป้ายทองและคำเชิญ

 

“พวกเราถูกเชิญโดยปีเตอร์-ซัง, ชื่อของชั้นคือทากัตซูกิ มันโอเคที่จะเข้าไปมั้ย?” (มาโกโตะ)

 

“ท-ทากัตซูกิ-ซามะ! พวกเราได้รอคุณอยู่! เชิญเลย!”

 

ท่าทางของเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้

 

เขาเปิดประตูที่ดู-หนัก, และเราเข้าคาสิโน

 

“““โออออ้~”””

 

พรมสีแดงสด

 

มันมีเครื่องเล่นสล็อตมากมายเรียงอยู่, และผมสามารถได้ยินเสียงเหรียญหล่นโดยจำนวนมาก

 

ที่โต๊ะรูเล็ตและแบล็กแจ็ก, มีเจ้ามือยืนอยู่ในชุดสูทที่นั่น

 

คนที่เดินรอบๆคาสิโนคือ…สาวกระต่าย?

 

พวกเขาใส่ชุดเหมือน-ชุดว่ายน้ำและถุงน่องตาข่ายที่มีสายรัดถุงน่อง

 

ลามก

 

แล้วก็, หูนั่น, มันของจริงหรือปลอม…?

 

ผมเทียบมันโดยสัญชาติญานกับนีน่า-ซังข้างผม

 

“ทากัตซูกิ-ซามะ?” (นีน่า)

 

“อ๊ะ” (มาโกโตะ)

 

ตาของผมไปสบกับนีน่า-ซัง

 

ผมเลี่ยงสายตาด้วยความรีบ

 

(เห้อ, มาโกโตะ, นายต้องไม่มองภรรยาของเพื่อนแบบนั้นนะ~) (โนอาห์)

 

เทพธิดา-ซามะ, มันเป็นการเข้าใจผิด!

 

(จริงเหรอ~?) (โนอาห์)

 

มันคือการโกหก

 

ผมสนใจในกระต่ายและนีน่า-ซัง! (หูของพวกเขา)

 

“สาวกระต่ายในคาสิโนนี้ ทั้งหมดเป็น กระต่ายกึ่งสัตว์-เดสุ โซ” (ฟูจิ)

 

ฟูจิ-ยังหัวเราะเบาๆขณะที่เขาบอกผม

 

“เฮฮ๋ห์, มันจะดูดีบนนีน่า-ซัง!” (อายะ)

 

ผมคิดสิ่งนั้นดัวย, แต่ผมไม่คิดว่ามันเป็นบางอย่างที่เธอพูดออกมาดังๆ

 

“เมื่อชั้นเจอนีน่า-โดโน, เธออยู่ในชุดกระต่าย” (ฟูจิ)

 

ฟูจิ-ยังพูดย้อนวันวาน

 

““เอ๋?””

 

ซา-ซังและผมขึ้นเสียงตกใจ

 

นีน่า-ซังเป็นสาวกระต่าย?

 

นายซื้อสาวกระต่าย (นีน่า-ซัง)เหรอ?

 

นายเสื่อม…นั่นดีงาม

 

“อ-โอ้, ชั้นไม่ได้พูดมันเหรอ?” (ฟูจิ)

 

“ไม่มีซักคำ” (มาโกโตะ)

 

“ฟูจิวาระ-คุง, นายมากตัณหา~” (อายะ)

 

ซา-ซังและผมแหย่ฟูจิยังในฐานะเพื่อนร่วมชั้น

 

นีน่า-ซังมองอย่างกระสับกระส่ายไปที่โต๊ะพนันด้วยตาที่ระยิบระยับ

 

ผมรู้สึกว่าถ้าเราละสายตาจากเธอ, เธอจะไปจบที่โต๊ะพนัน

 

ซา-ซังลากนีน่า-ซัง

 

“ทางนี้ครับ, ทากัตซูกิ-ซามะ”

 

ในเวลาที่เราคุยอย่างไม่มีจุดหมาย, พนักงาน-ซัง (สูทสีดำ) นำทางเรา

 

“ผมจะนำคุณไปที่ห้องวีไอพี

 

ผมคิดว่าเขาจะไปที่บันได, แต่เขานำเรามาที่ที่ทำหน้าที่เป็นห้องโถงใหญ่

 

ในที่นั้น, มีที่ที่ถูกล้อมโดยรั้วเหล็กและนักเวทย์หนึ่งคนยืนอยู่ใกล้มัน

 

“พวกเราจะขึ้นไป”

 

พื้นได้ยกขึ้น

 

ล-ลิฟท์เหรอ?

 

พวกเราขึ้นไปด้วยเวทมนตร์ลอย

 

นั่นคืออิเซไกที่มีดาบและเวทมนตร์…

 

แต่ความเร็วในการยกค่อนข้างช้า

 

“เฮ้, ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

 

“โอ้, มีอะไร?” (ฟูจิ)

 

“ใครที่ชั้นควรจะระวังในคาสเตอร์แฟมิลี่?” (มาโกโตะ)

 

พวกเรากระซิบหากัน

 

มาทบทวนข้อควรระวังเถอะ

 

“หัวหน้าของคาสเตอร์แฟมิลี่, เจโนว่า คาสเตอร์ แต่เขาน่าจะไม่อยู่วันนี้ เค้าเป็นหน้าตาของสังคมใต้ดิน, ดังนั้นยากที่เค้าจะแสดงหน้าในสาธารณะ ชื่ออื่นของเค้าคือหน้าบากเค้าเป็นคนที่มีแผลเป็นใหญ่ที่หน้าของเค้า” (ฟูจิ)

 

“หืม หืม, เข้าใจแล้ว อะไรอีกมั้ย?” (มาโกโตะ)

 

“อีกคนนึงคงจะเป็นลูกชายคนโตสุดของคาสเตอร์แฟมิลี่, แจ็ก คาสเตอร์-โดโนะ โอกาสที่เค้าจะอยู่ที่นี่วันนี้นั้นสูง เขาผมผู้ชายตัวสูงหน้าตาดีผมบลอนด์-เดสุ โซ” (ฟูจิ)

 

“เข้าใจแล้ว…ว่าแต่ คนพวกนั้นเผ่าอะไรล่ะ?” (มาโกโตะ)

 

“ถ้าผมจำไม่ผิด, ปีเตอร์เหมือน-หมาป่า

 

คิดกลับไปหามัน, ผมพยายามถาม

 

“ทักกิ-โดโน, ส่วนใหญ่ของคนระดับบนในคาสเตอร์แฟมิลี่คือมนุษย์-เดสุ โซ

 

“เอ๋? จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“แต่จำนวนของเมียน้อยของบอสเป็นกึ่ง-มนุษย์ มันเป็นเพราะมันเป็นธุรกิจที่จัดการกับลูกค้าทั้งมนุษย์และกึ่ง-มนุษย์” (ฟูจิ)

 

เข้าใจแล้ว

 

พวกเขาใช้ลูกชายมนุษย์และลูกชายกึ่ง-มนุษย์ถูกที่ถูกเวลา

 

ช่างเป็นนักธุรกิจ

 

ระหว่างที่พวกเราสนทนาเรื่องนั้น, เรามาที่ชั้นบนสุด

 

ชั้น 1 ของคาสิโนเต็มไปด้วยชั้นสูง, แต่ชั้นสูงสุดเป็นอีกระดับหนึ่ง

 

การตกแต่งภายในที่เคร่งขรึมด้วยสีดำเป็นสีหลัก

 

โคมระย้าที่หรูหราส่องแสงที่ระยิบระยับ

 

มันมีกลุ่มของคนสูทดำข้างล่าง

 

ในกลุ่มนั้น, ผู้ชายที่ห้วนๆเข้ามาอย่างสบายๆหาเรา

 

“เฮ้ย่า, น้อง! ชั้นรออยู่เลย!” (ปีเตอร์)

 

“อ-อืม” (มาโกโตะ)

 

ปีเตอร์-ซังโอบมือไปที่ไหล่ผมด้วยรอยยิ้ม

 

ความเป็นมิตรนี้

 

ผมรู้สึกเหมือนเพื่อนร่วมชั้นแยงกี้

 

แต่ความจริงที่ว่าผมไม่พบว่ามันไม่ชอบอาจเป็นเพราะมันเป็นเขา?

 

หรือผมชินกับมัน?

 

“ชั้นจะนำเสนอให้นาย นี่เป็นความภาคภูมิใจของชั้น, คาสเตอร์แฟมิลี่” (ปีเตอร์)

 

ผู้ชายที่ส่งการมีอยู่ที่ค่อนข้างหนักออกมาเรียงกันเป็นแถว

 

(โออ้…นี่คือมาเฟีย มาเฟียของจริง) (มาโกโตะ)

 

ข้างหลังนั้น, ผู้หญิงสวยในชุดชั้นสูงเรียงกัน

 

พวกเขาเป็นเพื่อนเที่ยว?

 

แต่ที่ดึงสายตาผมมากที่สุดคือ…

 

ผู้ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ตรงกลางของกลุ่มชุดสูทสีดำ ใส่เสื้อที่ดู-แพงและเครื่องประดับที่หรูหรา

 

มีแผลเป็นใหญ่บนใบหน้าของเขา

 

 

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน