199 เจ้าหญิงโซเฟียหวั่นไหวกับฮีโร่ของเธอ

 

◇มุมมอง เจ้าหญิงโซเฟีย◇

 

“ได้โปรดมากับชั้น โซเฟีย” (มาโกโตะ)

 

“เอ๋ แต่…” (โซเฟีย)

 

หนูได้ถูกดึงไปอย่างบังคับโดยฮีโร่มาโกโตะ

 

“เร็ว เร็ว” (มาโกโตะ)

 

“อ-โอเค” (โซเฟีย)

 

เขาจับมือหนูแน่น

 

ฮือออ…หน้าของหนูร้อน

 

หนูใจเย็นความปั่นป่วนด้วย [ใจที่เย็นชา]

 

เขาจะพาหนูไปไหน

 

ป-เป็นไปได้มั้ยว่าเขาจะพาหนูไปที่เงียบสงบและทำ สิ่ง XXX?!

 

น-นายต้องไม่นะ!

 

หนูเป็นออราเคิล หนูต้องคงความบริสุทธิ์ไว้

 

…แต่เออร์-ซามะบอกหนูว่า ‘โซเฟีย-จัง เธอไปตลอดทางกับมาโกะ-คุง☆ได้เลย มันโอเคสำหรับเธอที่จะเป็นออราเคิลต่อหลังจากนั้น!’

 

เออร์ ซามะได้โปรดสง่างามกับสิ่งที่พูดหน่อยสิ

 

หนูได้รับการอนุญาติ ดังนั้นมันควรจะ โอ—เธอคิดอะไรอยู่ โซเฟีย?!

 

ในเวลาแบบนี้ที่คนสั่นจากการฟื้นคืนชีพของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ทำสิ่งที่ผิดศีลทำแบบนี้!

 

แต่ แต่…ถ้ามาโกโตะเขาหาหนูด้วยกำลัง…

 

ค-แค่เมื่อตอนนั้น…

 

◇◇

 

“โอเค เรามาถึงที่นี่แล้ว” (มาโกโตะ)

 

“เอ๋?” (โซเฟีย)

 

ระหว่างที่เกียร์ในหัวหนูหมุนอยู่ เรามาถึงที่หมายที่อยู่ตรงหน้าเราเป็นบ้านที่สร้างด้วยเวทมนที่อยู่ข้างปราสาทไฮแลนด์

 

วัตถุดิบเป็นน้ำแข็งที่เป็นประกายและคริสตัล

 

เจ้าของบ้านหลังนี้คือนักเวทอันดับที่สามที่เป็นคนที่มีอิทธิพลมากที่สุดเป็นอันดับสาม

 

บ้านของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะ

 

ท-ทำไมที่นี่ล่ะ?

 

“อืมถ้างั้น ไปกันเถอะ” (มาโกโตะ)

 

“ได้โปรดรอเดี๋ยว ฮีโร่มาโกโตะ!” (โซเฟีย)

 

“มีอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

มันไม่ใช่ ‘มีอะไรเหรอ’ ใช่มั้ย?!

 

หลังจากที่ดึงหนูมาอย่างบังคับ ทำไมเรามาที่ของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะล่ะ?!

 

ไม่ใช่มันเป็นที่ที่ลับตาคนที่เราสองคน—เดี๋ยว ไม่ใช่แบบนั้น!

 

“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่เป็นคนที่เกลียดการที่ได้อยู่ด้วยกันกับคนอื่น นายได้นัดกับเธอก่อนหน้ารึเปล่า…?” (โซเฟีย)

 

ตั้งแต่ทีแรก เธอเป็นคนที่เห็นด้วยในการพบเจอกับผู้อื่นด้วยเหตุผลเดียวกันนะ

 

“ไม่ เรามาโดยไม่ได้นัด” (มาโกโตะ)

 

“หือห์?” (โซเฟีย)

 

“ว่าไง ปราชญผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ~” (มาโกโตะ)

 

เขาเปิดประตูอย่างเมินเฉย

 

“ฮ-ฮีโร่มาโกโตะ?!” (โซเฟีย)

 

เอออออ๋?!

 

เขาเพิ่งพูดว่าเขาไม่ได้นัด?!

 

พวกเราพูดเกี่ยวกับคนที่มีอิทธิพลมากที่สุดเป็นอันดับสามของไฮแลนด์!

 

หนูได้ยินมาว่าขุนนางตกอับหลังจากที่หยาบคายกับเธอ!

 

“ป-โปรดรอเดี๋ยว” (โซเฟีย)

 

เขาดึงมือของหนูและเดินหน้าอย่างเมินเฉย และหนูรีบหยุดเขาโดยเร็ว

 

“โซเฟีย?” (มาโกโตะ)

 

“กลับไปกันเถอะ! เราจะจบที่การทำให้ปราชญผู้ยิ่งใหญ่-เซนเซโกรธ!” (โซเฟีย)

 

หนูเตือนเขาระหว่างที่จะพูดเสียงเบาๆ และดึงแขนของฮีโร่มาโกโตะ

 

“อ่ะ ชั้นก็สงสัยว่าใครกัน มันเป็นพวกนายเหรอ?”

 

“คย้า!” (โซเฟีย)

 

เมื่อเวลาที่หนูรู้ตัว มีตุ๊กตาใส่ชุดแม่บ้านอยู่ใกล้

 

เสียงนั้นคือปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

 

“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ มีเวลามั้ยตอนนี้?” (มาโกโตะ)

 

“ชั้นนอนอยู่ แต่…ยังไงซะ โอเค มาส่วนที่ลึกที่สุด”

 

“ขอโทษที่รบกวนครับ~” (มาโกโตะ)

 

“…”

 

เขาถูกอนุญาตให้พบกับเธอตามความหลังจากที่เป็นอย่างนั้น

 

หนูได้ยินมาจากเจ้าหญิงโนเอล แต่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเบากับมาโกโตะจริงๆ

 

…มีข่าวลือว่าเขาเป็นคนรักของเธอ แต่นั่นแค่เป็นข่าวลือ

 

โดยไม่มีพื้นฐาน…ใช่มั้ย?

 

ข้างในบ้านของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะมืด สิ่งเดียวที่ให้แสงแม้แต่เล็กน้อยคือตะเกียงเวทมนตร์ที่สลัว

 

ตุ๊กตาที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะควบคุมอยู่นำทางเรา

 

ฮีโร่มาโกโตะและหนูตามหลังมัน

 

ยิ่งเราเข้าไปลึก ความเครียดของหนูยิ่งสูงขึ้น

 

เมื่อเวลาที่หนูเรียนต่างประเทศในประเทศแห่งแสง เพื่อที่จะได้รับการสอนเป็นออราเคิลคนที่สอนเวทมนตร์หนูคือปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

 

แต่…หนูถูกเจาะไว้ในหัวตั้งแต่ยังเด็กมาก ว่าเธอเป็นบางคนที่หนูไม่ควรจะต่อต้าน ในฐานะบางคนจากประเทศแห่งน้ำ

 

มันเป็นบุคคนที่แม้แต่ได้พูดกับเธอมันเป็นเกียรติมาก

 

หนูได้ยินว่าโนเอล-ซามะมีความคิดแบบเดียวกัน

 

ไม่มีทางที่จะไปเจอเธออย่างไร้กังวล

 

หนูได้เดินด้วยตัวที่แข็ง

 

“งั้นเธออยู่ที่นี่ นั่งตรงไหนก็ได้…ผู้ใช้สปิริต-คุง นั่งนี่”

 

“โอเค” (มาโกโตะ)

 

“หนูรู้สึกเป็นเกียรติที่ท่านได้ให้เวลากับเรา ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ” (โซเฟีย)

 

หนูเข้าไปในห้องระหว่างที่ทักทายปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

 

มาโกโตะได้ถูกมอบที่นั่งให้ข้างปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

 

“งั้น ธุระอะไรพานายมาที่นี่?”

 

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะถามสิ่งนี้ดั่งจะอยู่ในอารมณ์ไม่ดี พร้อมตาของเธอที่ส่องแสงในความมืด

 

…น-น่ากลัว

 

“จริงๆแล้ว ผมมีปัญหาที่นี่น่ะ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ” (มาโกโตะ)

 

ฮีโร่ของประเทศของเราไถลเข้าไปใกล้ๆปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

 

อาา ถ้านายทำสนิทกับเธอ

 

“โฮฮ่ห์ ผู้ใช้สปิริตคุงได้เพิมความนิยมของเขาในการปราบลอร์ดปีศาจ? ชั้นได้ยินมาว่านายมีข้อเสนอมากมายมาที่ทางของนาย ความเจ็บของเจ้าหญิงโซเฟียต้องไม่มีวันสิ้นสุดแน่”

 

“ม-ไม่…” (โซเฟีย)

 

หนูปฏิเสธมัน แต่มันอย่างที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะได้พูด

 

มีขุนนางชั้นสูงออกันจากประเทศแห่งแสง ประเทศแห่งการค้า และประเทศแห่งไฟ ที่มีเป้าหมายกับฮีโร่ของโรเซสหลังจากที่เขาสร้างชื่อของเขาในการปราบลอร์ดปีศาจ

 

พวกเขาทั้งหมดเป็นขุนนางที่มีสินทรัพย์ที่ไม่แพ้กับราชวงศ์โรเซส

 

ถ้าฮีโร่มาโกโตะเปลี่ยนใจ แค่คิดอย่างนั้นทำให้หัวใจหนูเจ็บ

 

“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ ลอร์ดปีศาจถูกปราบโดยซากุไร-คุง ใช่มั้ย? นั่นมันเกี่ยวอะไรกับผมล่ะ

 

“นาย…”

 

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะได้ ‘นายเป็นไอโง่เหรอ?’ กับคำพูดขอบงฮีโร่มาโกโตะ

 

มันอย่างที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพูด

 

เขาพุ่งไปข้างฮีโร่แห่งแสง-ซามะ และเมื่อมาโกโตะได้ยินว่าเขาจะเสียชีวิต และหนูได้ยินมาว่าเขาแม้แต่ช่วยปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเมื่อเธอตกอยู่ในอันตราย

 

ถ้าไม่ใช่ความสำเร็จ งั้นมันอะไรกันล่ะ?

 

“ผมทำอะไรไม่ได้กับการโจมตีของราชาสัตว์ จากใจเลยผมเป็นภาระตั้งหลายครั้ง” (มาโกโตะ)

 

“แต่เวทมนต์ของนายอนุญาติให้ฮีโร่แห่งแสง-คุงฟื้นมานาของเขา นั้นเป็นบางอย่างที่น่าภาคภูมิใจนะ”

 

“ยังไงซะ นั่นไม่สำคัญ ปัญหาคือที่เธอพูดว่ามันความทำเร็จของผม และนั่นมันเป็นไปไม่ได้สำหรับผมจะที่จะแสดงตัวออกไปข้างนอก มันสร้างปัญหาให้ผมหลายอย่างเลย” (มาโกโตะ)

 

“เดี๋ยว อะไรน่ะที่พูดมา!” (โซเฟีย)

 

หนูซีดกับเรื่องนั้น

หนูคิดว่ามันเป็นเวลานานมากแล้ว ที่เขาไม่ใช่คนที่ถอยจากการพูดสิ่งที่อยู่ในใจกับคนที่มีอิทธิพล แต่เขาไปไกลเกินไปแล้วที่นี่!

 

หนูพยายามจะหยุดเขาก่อนเขาจะทำให้ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะโกรธ

 

“โฮ่ นายจะบอกว่าชั้นเป็นคนที่ผิดอย่างนั้นเหรอ? แล้ว นายจะอยากให้ชั้นทำอะไรล่ะ?”

 

“ทำอะไรบางอย่างเช่น…ใช้อำนาจเพื่อทำให้ผมเป็นอิสระ? ผมถูกขังอยู่ในห้องที่โรงพยาบาล และออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาติไม่ได้” (มาโกโตะ)

 

“หืม แม้ว่านายจะขอให้ชั้นใช้อำนาจของชั้น…”

 

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะไม่แสดงสัญญานของความโกรธ กับคำพูดทีหยาบคายของฮีโร่มาโกโตะ

 

เธอกอดอกและคิดเกี่ยวกับมัน

 

แต่ในเวลาที่หนูเรียนวิชาเวทมนตร์ เธอจะลงโทษคนที่หยาบคายอย่างหนักนะ

 

แต่มันหลักๆแล้วคือเกราลท์-ซามะนะ

 

“ใช่ ถ้าเป็นอย่างนี้ล่ะ…?”

 

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะยกนิ้วดั่งเธอมีความคิด

 

“ผู้ใช้สปิริต-คุง อยากจะมาเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของชั้นมั้ย?”

 

“อัศวินผู้คุ้มกัน?” (มาโกโตะ)

 

“เอ๋?” (โซเฟีย)

 

《เเเเเเเเเเเออออ๋?!》

 

หนูตกใจเกินความรับรู้กับคำพูดเหล่านั้น

 

หนูไม่เคยได้ยินว่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะมีอัศวินผู้คุ้มกันในประวัติศาตร์ที่ยาวนาน 1,000 ปีของเธอ

 

นั่นเป็นเพราะไม่มีใครยืนอยู่ได้ข้างสหายเก่าของเธอ ผู้กอบกูอาเบล-ซามะ และนักธนูเวทมนตร์ในตำนานจอห์นนี่-ซามะ

 

มันเป็นเกียรติที่ไม่น่าเชื่อ

 

“นั่นไม่ดีเลย ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ” (มาโกโตะ)

 

“หืม? จริงเรอะ?”

 

“ท-ทำไมนายปฏิเสธล่ะ?!” (โซเฟีย)

 

เขาโยนเกียรติสูงสุดไปง่ายๆเลย?!

 

“ผมเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของออราเคิลแห่งความมืดน่ะ เห็นมั้ยล่ะ” (มาโกโตะ)

 

“อ้า ใช่ แต่ตราบใดที่การสัญญาไม่ซ้อนทับกัน นายทำมันได้หลายครั้ง รู้มั้ย? มีชนิดของสัญญาแบบไหนล่ะ?”

 

“ชนิดของสัญญา?” (มาโกโตะ)

 

เขาเอียงหัวของเขา

 

“นาย…เป็นไปได้มั้ยว่านายไม่รู้รายละเอียดของสัญญาของนายเอง?”

 

“ฮีโร่ มาโกโตะ…นั่นไม่ดีเลยนะ” (โซเฟีย)

 

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะและหนูทึ่งกับเรื่องนี้

 

“เอาโซลบุคมาให้ชั้นดู”

 

“อ-โอเค…” (มาโกโตะ)

 

ฮีโร่มาโกโตะมอบกระดาษให้เธอ

 

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะได้ ‘ฟุมุ ฟุมุ’ ขณะที่เธอมอง

 

“ฟุมุ สัญญาคำพูด ยังไงซะ ชั้นคิดว่ามันเป็นอย่างนั้น”

 

“โซเฟีย สัญญาคำพูดหมายความว่ายังไง?” (มาโกโตะ)

 

“สัญญาทางคำพูด เบาที่สุดในหมู่สัญญา” (โซเฟีย)

 

“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

 

ฮ่าาห์ แม้ว่าเขาฝึกเวทมนตร์น้ำได้ก้าวหน้าไปในระดับที่คุณจะถามถึงสติของเขา ทำไมเขาไม่มีความรู้ทั่วไปเลย…?

 

“ผู้ใช้สปิริต-คุง มันมีสัญญา 5 แบบ นายทำ 2 จากทั้งหมดนั้น ถ้านายเป็นอัศวินผู้คุ้มกับของชั้น 1 ใน 3 อย่างที่เหลือ ถ้านายเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะของไฮแลนด์ น่าจะไม่มีใครที่อยากจะข้องเกี่ยวกับนาย”

 

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะอธิบายมันกับฮีโร่มาโกโตะ

 

“สอง? แต่ผมทำแค่สัญญาอัศวินผู้คุ้มกันกับเจ้าหญิงนะ?” (มาโกโตะ)

 

“ฮีโร่มาโกโตะ สัญญาไม่ได้จำกัดอยู่แค่สัญญาอัศวินผู้คุ้มกัน นายก็ทำสัญญาสาวกกับเทพธิดา ใช่มั้ย?” (โซเฟีย)

 

หนูเติมไป

 

เทพธิดาไม่ได้อธิบายเรื่องแบบนั้นกับเขาเหรอ

 

“กับโนอาห์-ซามะ…? ชั้นทำสัญญาเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“สัญญาระหว่างเทพเจ้าและมนุษย์เป็นสัญญาวิญญาน มนุษย์เสนอศรัทธา และเทพธิดามอบการปกป้องจากพระเจ้าให้พวกเค้า มันเป็นความรู้ทั่วไป แต่…เพราะทั้งหมด ผู้ใช้สปิริต-คุงเป็นคนต่างโลก นายเลยไม่รู้”

 

ฮีโร่มาโกโตะพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง

 

“อะไรที่นอกจากสัญญาคำพูดและสัญญาวิญญานล่ะ?” (มาโกโตะ)

 

“ยังมี: สัญญาเลือด สัญญากาย และสัญญาชีวิต” (โซเฟีย)

 

“ถ้านายจะทำสัญญากับชั้น…สัญญาเลือดนั้นโอเค ทั้งสองฝ่ายต้องดื่มเลือดของกันและกัน”

 

“งั้นมันก็เหมือนเคย” (มาโกโตะ)

 

“ใช่ เอาล่ะนะ”

 

“เอ๋?!” (โซเฟีย)

 

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะกระโดดไปบนฮีโร่มาโกโตะได้โอบแขนไปรอบคอของเขา

 

ฮีโร่มาโกโตะจับข้างหลังเธอด้วยการเคลื่อนไหวที่เหมือนเขาชินกับสิ่งนี้

 

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะกัดคอของเขา

 

เลือดของฮีโร่มาโกโตะถูกดื่ม

 

“ไม่ใช่ว่ามันโอเคแค่อึกเดียวเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“ไม่ นายเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของชั้น ใช่มั้ย? ทำให้ชั้นพอใจ”

 

“โอเค โอเค” (มาโกโตะ)

 

ฮีโร่มาโกโตะได้ห่อแขนไปรอบเธอและลูบหัวของเธอ

 

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะก็ยังมีทั้งสองแขนโอบแน่นไปรอบคอของเขา

 

เหมือนคนรัก…

 

(เออ๋…) (โซเฟีย)

 

ในช่วงเวลานั้น หนูมีความรู้สึกที่แย่

 

ไม่มีทางที่บุคคลอย่างปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะจะเกี่ยวข้องตัวเองไปกับคนไหนๆ

 

นั่นเป็นที่หนูคิด

 

สองคนนี้…ไม่มีอะไรระหว่างพวกเขาจริงๆเหรอ?

 

(โซเฟีย-จัง~ มันใช้เวลานานที่เธอจะสังเกตนะ~) (เออร์)

 

อ-เออร์-ซามะ?!

 

(ไม่ควรจะลดการป้องกันของเธอนะ เพราะทั้งหมดมาโกะ-คุงเป็นจิโกโล่สมองลม) (เออร์)

 

จ-จิโกโล่?

 

นั่นคืออะไร?

 

ไม่ ที่สำคัญกว่านั้น อะไรนำมาให้เรียกครั้งนี้?

 

อะไรที่เร่งด่วนเกิดขึ้นเหรอ?

 

(หืม? ไม่ ชั้นดูตัวอย่างจากโนอาห์และมาเพื่อคุยผูกสัมพันธ์☆) (เออร์)

 

ข-เข้าใจแล้ว…?

 

(ที่สำคัญกว่านั้น อย่าให้มาโกะ-คุงถูกนำไปจากเธอล่ะ โอเคมั้ย?) (เออร์)

 

พูดคำนี้เสร็จ หนูไม่ได้ยินเสียงของเออร์-ซามะอีกแล้ว

 

เธอได้คุยกับหนูเบาๆหลังๆ

 

หนูซาบซึ้งกับเรื่องนั้น แต่มันเป็นเกียรติที่เยอะไปสำหรับหนู

 

มันดูเหมือนว่าฮีโร่ของมาโกโตะคุยกับท่านบ่อย

 

เขาไม่เหนื่อยจากความเครียดเหรอ

 

“นี่ เลียนิ้วของชั้น ด้วยสิ่งนั้น สัญญาเลือดได้ถูกสร้าง”

 

“นี่รู้สึกค่อนข้างแปลกนะ” (มาโกโตะ)

 

เมื่อถึงเวลาที่หนูสังเกต ทั้งสองจะเสร็จสัญญาแล้ว

 

“ฟุฟุฟุ ด้วยสิ่งนี้ ผู้ใช้สปิริต-คุงจะเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของชั้น ชั้นควรจะบอกโนเอลภายหลังเกี่ยวกับเรื่องนี้ และทำให้มันเป็นความรู้ทั่วไปชั้นมั่นใจว่าขุนนางที่มาวุ่นวายกับนายจะลดลงไปอย่างมาก”

 

“เย้! ด้วยเรื่องนี้ ผมออกไปข้างนอกได้แล้ว!” (มาโกโตะ)

 

ฮีโร่มาโกโตะกดแขนขึ้นเพื่อฉลองกับคำพูดของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

 

อาา…ใช้เกียรติที่เป็นอัศวินผู้คุ้มกันของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะมาใช้ทำอะไรบางอย่างเล็กๆแบบนี้… ช่างเป็นเรื่องสิ้นเปลือง

 

ไม่ว่าแบบไหน พวกเขาแลกเปลี่ยนสัญญาโดยไม่ได้ลังเลเป็นพิเศษ แต่เขารู้{ความเสี่ยงของสัญญา}มั้ย?

 

ฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศของเราบางทีก็ขาดข้อมูลที่สำคัญไป และมันทำให้หนูกังวล…

 

เราขอบคุณปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะและออกจากบ้านมา

 

-บนทางกลับของเรา

 

“นายขาดสามัญสำนึกไปจริงๆ” (โซเฟีย)

 

“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

หนูเดินอยู่ข้างฮีโร่มาโกโตะขณะที่เราคุยกัน

 

จากใจหนูรู้สึกว่าหัวใจหนูจะหยุดหลายครั้ง

 

ตอนนี้เมื่อหนูมาดูมันดีๆหลังจากที่มันจบ คุณพูดได้ว่าคอนเนคชั่นระหว่างฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำและประเทศแห่งแสงได้แน่นแฟ้นขึ้น

 

“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะใจดีที่นี่ แต่ใครจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าเธอโกรธ นายควรจะรู้ตัวมากกว่านี้เพราะนายเป็นฮีโร่…” (โซเฟีย)

 

“อยากไปกินอะไรที่ไหนกันมั้ย?” (มาโกโตะ)

 

“ฟังสิ่งที่ชั้นพูดสิ…ชั้นจะไป” (โซเฟีย)

 

เห้อ!

 

เขาพยายามจะเปลี่ยนหัวเรื่องทันทีเลย!

 

“อยากกินอะไรล่ะ?” (มาโกโตะ)

 

“ชั้นกินอะไรก็ได้ที่นายอยากจะกิน” (โซเฟีย)

 

“ได้เลย งั้นไปที่นั่นที่ฟูจิ-ยังบอกชั้นเถอะ” (มาโกโตะ)

 

ฮีโร่มาโกโตะจับมือของหนูและดึงมันไปอย่างกระฉับกระเฉง

 

“นายดูเหมือนจะสนุกนะ” (โซเฟีย)

 

“แน่นอนสิ มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่ที่ชั้นออกมาข้างนอก!” (มาโกโตะ)

 

“ใช่” (โซเฟีย)

 

เขาออกมาจากโรงพยาบาลไม่ได้ เขาต้องมีความเครียดสะสมแน่

 

หนูตัดสินใจจะให้เขาไปด้วยกันกับหนู

 

ที่ที่หนูถูกพาไปเป็นบาร์เล็กๆในซอยข้างหลังของเขตที่ 3

 

มีสถานที่แบบนี้แม้ว่าในโซนขุนนางที่เป็นเขตที่ 3 หือห์

 

หนูยังไม่เห็นลูกค้ารอบๆเลย

 

มันอาจจะยังไม่เปิด

 

มีโต๊ะไม้และถังไว้นั่ง

 

บาร์ที่รู้สึกเหมือนนักผจญภัยจะใช้

 

มันต่างจากที่ที่หนูไปกิน

 

“นี่เป็นครั้งแรกที่มาที่แบบนี้” (โซเฟีย)

 

“เห็นว่ามันสร้างด้วยความคิดที่จะเป็นบาร์ของชนชั้นกลางน่ะ” (มาโกโตะ)

 

“สร้าง?” (โซเฟีย)

 

ฮีโร่มาโกโตะรู้จักเจ้าของที่นี่เหรอ

 

ในทันทีนั้น บางคนมาจากที่ลึกเข้าไปในบาร์

 

“ลูกค้า-ซามะ เราจะเปิดภายหลัง…ซ-โซเฟีย-ซามะ?!”

 

“โอ้ชั้น ไม่ใช่ว่าเธอคือภรรยาของลอร์ดฟูจิวาระเหรอ? นีน่า ใช่มั้ย?” (โซเฟีย)

 

กระต่ายกึ่งสัตว์

 

เพื่อนเก่าของฮีโร่มาโกโตะ

 

“ชั้นมาแล้ว นีน่า-ซัง” (มาโกโตะ)

 

“มาโกโตะ-ซามะ! ถ้านายจะพาโซเฟีย-ซามะมา ได้โปรดบอกเราก่อนล่วงหน้า!” (นีน่า)

 

“อาา ขอโทษ ดูเหมือนเธอจะยังไม่เปิด หือห์ ชั้นจะมาทีหลัง” (มาโกโตะ)

 

ชั้นจะถูกดุโดยดันนะ-ซามะถ้าชั้นให้เจ้าหญิงไปโดยไม่เอาอะไรออกมาเลย! ชั้นจะเตรียมบางอย่างทันที โอเค๊?!” (นีน่า)

 

เธอกลับไปลึกข้างในโดยที่ไม่สร้างเสียง

 

“เราทำอะไรที่ไม่ดีที่นี่สินะ หือห์” (มาโกโตะ)

 

“ฮีโร่ มาโกโตะ นายเคลื่อนไหวด้วยทำนองของนายมากเกินไปแล้ว” (โซเฟีย)

 

“ขอโทษ…” (มาโกโตะ)

 

มาโกโตะครวญอย่างสลดใจ

 

“น-นายไม่ต้องเศร้ามาก แค่ระวังมากกว่านี้ครั้งหน้าก็โอเคแล้ว…” (โซเฟีย)

 

หนูรีบทำให้สบายๆขึ้น

 

“ทักกิ-โดโนะ! โซเฟีย-ซามะ! ชั้นดีใจที่พวกนายมา!” (ฟูจิ)

 

“โอ้ ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

 

เขากลับไปที่หน้าตาแบบเดิมอีกครั้ง

 

…เขา…แค่แสดงว่าเขาสำนึกเหรอ…?

 

“ที่นี่ที่อนุญาติให้ขุนนางของไฮแลนด์สนุกกันโดยไม่มีการตกแต่งเข้ามาขวาง! เอาเลยแล้วสนุกกับมัน-เดสุ โซ!” (ฟูจิ)

 

“เอาจานแนะนำให้เรา ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)

 

“ปล่อยไว้ให้เราได้เลย! ……ทักกิ-โดโนะ ครั้งหน้า ได้โปรดบอกเราก่อนนะ” (ฟูจิ)

 

“…ขอโทษ” (มาโกโตะ)

 

แม้แต่เพื่อนของเขาก็ตำหนิเขา

 

แน่นอนว่าเขาจะทำอย่างนั้น

 

หลังจากนั้น อาหารได้ถูกนำออกมาที่มีลักษณะของประเทษแห่งน้ำและประเทศแห่งแสง

 

มันเป็นอาหารที่อร่อยอย่างมาก

 

หนูสามารถที่จะคุยได้มากมายกับมาโกโตะ และมันสนุกจริงๆ

 

หนูพอใจ

 

◇◇

 

หลังจากที่เรากินกันเสร็จ เรากลับไปที่ห้องที่โรงพยาาบาล

 

“นายมาสายนะ มาโกโตะ เรากินก่อนหน้านายไปแล้ว” (ลูซี่)

 

“เฮ้~ นายไปไหนมา ทากัตซูกิ-คุง โซฟิ-จัง?” (อายะ)

 

เมื่อเรากลับไปที่ห้อง ลูซี่ได้ทำผมของอายะซังบนเตียงของฮีโร่มาโกโตะ

 

พวกเธทั้งสองคนสนิทกันดีจริงๆ

 

แต่มันดูเหมือนบางครั้งมันสุ่มเสี่ยงเมื่อมันเป็นเรื่องของฮีโร่มาโกโตะนะ

 

นี่คือสิ่งที่เรียกว่าเพื่อนที่สนิทกันพอที่จะสู้กันเหรอ?

 

หนูไม่มีเพื่อนแบบนั้น

 

หนูอิจฉาพวกเธอนิดหน่อย

 

“เราไปหาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะมา” (มาโกโตะ)

 

“ฮีโร่มาโกโตะได้เป็นอัศวินผู้คุ้มกันของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ จริงๆเลย ชั้นรู้สึกว่าอายุไขชั้นหดลงไปแล้วนั่น” (โซเฟีย)

 

“เข้าใจแล้ว” (อายะ)

 

“นั่นน่าประทับใจนะ มาโกโตะ!” (ลูซี่)

 

หนูอธิบายกับอายะ-ซังและลูซี่-ซังว่าอะไรเกิดขึ้นระหว่างที่ถอนหายใจ

 

ในทันทีนั้น…

 

“เอ๋?”

 

หนูได้ยินเสียงจากที่ประตูอยู่

 

*แคล๊ง แคล๊ง แคล๊ง…*

 

ถ้วยเหล็กหล่นไปที่พื้น

 

ออราเคิลแห่งความมืดตกตะลึง

 

“ช่าาาาา! น๊าาา น๊าาา!”

 

สิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นอาหารแมวกระจายอยู่ที่พื้น

 

แมวดำได้กินอาหารแมวที่กระจาย ระหว่างที่แสดงความโกรธ

 

โอ้ฉัน น่ารักจัง

 

“ธ-ธ-เธอ…พูดว่า…อะไรนะ?” (ฟูเรีย)

 

ออราเคิลแห่งความมืดสั่นและเธอพูดดีๆไม่ได้

 

นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเธอกระวนกระวายขนาดนี้

 

ตรงข้ามกับสิ่งนั้น มีมาโกโตะที่ไม่ได้ดูเหมือนจะสังเกตสภาพของเธอและมีหน้าเดิมเหมือนปรกติ

 

ฮีโร่มาโกโตะใจเย็นตลอด

 

ไม่แฟร์เลย

 

“อ้าา เจ้าหญิง ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะให้ชั้นได้เป็นอัศวินผู้คุ้มกะ—” (มาโกโตะ)

 

“《คนทรยศศศศศศ!!》” (ฟูเรีย)

 

ออราเคิลแห่งความมืดระเบิดและกระโจนเข้าใส่ฮีโร่มาโกโตะ

 

 

 

เป้าหมายเดือน 4/66

ค่าเน็ต 200/200

กาแฟ 280/300

ค่าไฟ 20/1000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord