251 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกับแม่มดแห่งภัยอพิบัติ

{แม่มดแห่งภัยพิบัต นีเวีย}

คนที่พูดกันว่าเป็นคนทรยศมนุษยชาติในประวัติศาสตร์ของทวีปตะวันตก

แล้วก็ ออราเคิลแห่งความมืดของยุคมืด

“พวกเราถูกล้อมผู้ใช้สปิริต-คุง” (เมล)

“ดูเหมือนอย่างนั้น” (มาโกโตะ)

จากเงาของพลาซ่า อัศวินในชุดเกราะสีดำโผล่ออกมาทีละคน ทีละคน

คนที่อยู่ในชุดเกราะสีดำคือเทมพลาร์ของประเทศแห่งความมืด…ผมคิดว่านะ

ทำไมพวกเราถูกล้อมเหมือนพวกเขารอเราอยู่

เจ้าของโรงแรมต้องให้ข้อมูลของเรากับพวกเขา หลังจากเห็นว่าเราจะออกไป

ไม่มีจุดหมายที่จะคิดเกี่ยวกับมันในเวลานี้

ผมกังวลว่าการพบกันลับๆของเรากับไอรา-ซามะ จะถูกเปิดเผย

ผมถือสร้อยคอที่ผมใส่เบาๆ

(ไอรา-ซามะ~ ฮัลโหล ได้ยินผมมั้ย?) (มาโกโตะ)

(…มีอะไรเหรอ ทากัตซูกิ มาโกโตะ? ที่ดึกป่านนี้… นายหนีจากเมืองหลวงรึยัง?) (ไอรา)

ผมได้ยินเสียงที่ง่วง

ท่านหลับอยู่หรือ?

เทพธิดา-ซามะที่ไร้กังวลนั่น

(ตอนนี้เราถูกล้อมโดยอัศวิน ของราชินีแห่งความมืด) (มาโกโตะ)

(อะ?! นายโอเคมั้ย?! นายจะทำอะไรต่อล่ะ?!) (ไอรา)

(เราจะจัดการได้ไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่ง ระวังตัวด้วย ไอรา-ซามะ) (มาโกโตะ)

(ด-เดี๋ยวจริงๆเหรอที่ว่านายโอ—) (ไอรา)

ผมตัดการสื่อความคิด

“งั้น บอกชื่อกับเราได้มั้ย?” (นีเวีย)

พูดคำนี้ ตาของราชินีนีเวียส่องแสงเป็นสีทอง

นี่มันแย่แล้ว!

“โมโมะ อย่ามอง! เมล-ซัง!” (มาโกโตะ)

“ชั้นรู้!” (เมล)

ผมรีบปิดตาของโมโมะ และมังกรขาว-ซังปิดตาของฮีโร่อาเบล

“เธอโอเคมั้ย เมล-ซัง?” (มาโกโตะ)

“ไม่…มันใช้ทุกอย่างที่จะต่อต้านตาของผู้หญิงคนนั้น… พอมาคิดว่าเสน่ห์ของมนุษย์จะทรงพลังขนาดนี้…” (เมล)

มังกรขาว-ซังเหงื่อออกมาเป็นกระสุน

ช่างเป็นผู้ใช้เสน่ห์ที่น่ากลัว

“ผู้ใช้สปิริต-คุง นายก็ด้วย มันไม่ใช่เสน่ห์ระดับที่มนุษย์ต่อต้านได้…” (เมล)

“เสน่ห์ไม่มีผลกับชั้นเลยซักนิด มันเลยโอเค” (มาโกโตะ)

“…นายเต็มไปด้วยความลึกลับจริงๆ” (เมล)

เมล-ซังยิ้มเบี้ยวๆ

“ตาของชั้นไม่ได้ผล…?” (นีเวีย)

ราชินีแห่งความมืดเปิดตาของเธอกว้างด้วยความตกใจเล็กน้อย

ตาเหล่านั้นส่องแสงสีทอง

“ราชินี-ซามะ จริงๆแล้ว เรามีธุระด่วนต้องไปทำ ยกโทษให้เราที่ต้องออกจากเมืองในเวลานี้” (มาโกโตะ)

ผมไม่คิดว่าเธอจะปล่อยเราไปอย่างเชื่อฟัง แต่ผมลองเผื่อไว้

“การตอบสนองนั้นแม้ว่าจะมองเข้ามาในตาของชั้นตลอดเวลานี้…ชั้นสนใจในตัวนาย ชั้นอยากจะคุยยาวๆกับนาย ชั้นยินดีต้อนรับนาย” (นีเวีย)

ทันทีที่เธอพูดอย่างนี้ อัศวินดำทั้งหมดวิ่งใส่เราทันที

“เมล-ซัง! มาวิ่งเถอะ!” (มาโกโตะ)

“ผู้ใช้สปิริต-คุง! ซื้อ 10 วินาที!” (เมล)

“เข้าใจแล้ว!” (มาโกโตะ)

มังกรขาว-ซังและผมคุยกันสั้นๆ

“เวทย์เวลา: [เร่งจิต]” (มาโกโตะ)

ผมเร่งความเร็วความคิดของผม

“อ-เอ๋?” (โมโมะ)

“อืม! เกิดอะไรขึ้น?” (อาเบล)

“พวกเธอสองคน อยู่กับที่” (มาโกโตะ)

โมโมะและฮีโร่อาเบล-ซังสับสนที่โดนปิดตา แต่ไม่มีเวลาให้อธิบาย

“เดีย!” (มาโกโตะ)

“ค่ะ ราชาของเรา!” (เดีย)

แม้ว่าในเวลาที่ผมเรียกสปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ อัศวินดำได้เข้ามา

“เวทย์น้ำ: [หมอก]” (มาโกโตะ)

เมื่อผมตะโกนอย่างนี้ หมอกที่หนามากที่คนหนึ่งจะไม่เห็นแม้แต่ 50 ซม ข้างหน้า ปกคลุมที่นี้

ผมใช้ซ่อน และผมบอกได้ว่าอัศวินดำหยุดเดิน และสับสน

{3 วินาที}

“XXXXXXX (กำจัดมัน สปิริตลม)

ผมได้ยินภาษาสปิริต และหมอกถูกเป่าไปในทันที

คนที่ร่ายนั่นคืออัศวินชุดเกราะสีดำ ที่โดดเด่นในหมู่อัศวินเหล่านั้น และมีเกราะ {ศักดิ์สิทธิ์}

(เก่ะห์! ลอร์ดปีศาจเคน!) (มาโกโตะ)

สาวกของโนอาห์-ซามะปนอยู่ในกลุ่มนั้น

ช่างเป็นชายที่ไม่น่าเชื่อ

“เวทย์น้ำ: [ลมกรรโชก]” (มาโกโตะ)

เวทมนตร์ต่อไปที่ผมร่ายสร้างฝนตกหนักดังถังน้ำได้ถูกเท

อัศวินดำลนกับสิ่งนี้ แต่ลอร์ดปีศาจเคนพุ่งมาหาเรา

เมื่อผมตรวจดู ราชินีแห่งความมืดได้มองมาทางนี้ด้วยตาที่สงบ

ตัวของราชินีส่องแสงเบาๆ และฝนไม่โดนเธอ

ต้องเป็นเวทมนตร์บาเรียแน่

{6 วินาที}

“ตาย! คนนอกศาสนา!” (เคน)

“เดี๋ยว นายต้องไม่ฆ่าพวกเค้า เคน-ซัง ชั้นจะคุยกับเค้าไม่ได้ถ้างั้น” (นีเวีย)

“กุห์” (เคน)

ทันทีที่ลอร์ดปีศาจเคนกวัดแกว่งดาบของเขา ราชินีแห่งความมืดหยุดเขา

โอ้ โชคดี~

มันช่วยผมจากปัญหาที่จะต้องหยุดเขาด้วยเดีย

“เวทย์น้ำ: [พายุ]” (มาโกโตะ)

สายฟ้าคำรามด้วยเวทมนตร์ที่ 3 ของผม และสายฟ้าตกลง {นอกเมืองหลวง}

“นี่มันไม่ดี ยืนยันมันว่ามีชาวบ้านคนไหนได้รับบาดเจ็บมั้ย!”

ราชินีสั่งการ

การเคลื่อนไหวของเคนหยุด

{10 วินาที}

“ไปกันเถอะ!” (เมล)

มังกรขาว-ซังกลับไปสู่รูปมังกร

โมโมะและอาเบลเกาะหลังของมังกรขาว-ซัง และยังปิดตาอยู่

นี่มันแย่แล้ว ผมช้า…คือที่ผมคิด แต่มังกรขาว-ซังจับแค่ผมด้วยมือของเธอ

ขอบคุณ เมล-ซัง

“จึ!” (เคน)

ลอร์ดปีศาจเคนกระโจนใส่เราอีกครั้ง

“เดีย! ได้โปรด” (มาโกโตะ)

“โอเค~” (เดีย)

สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ สร้างบาเรียน้ำแข็งหลายชั้นตรงหน้าลอร์ดปีศาจเคน

ด้วยนี่ เขาจะไม่สามารถมาถึงเรา

“พระนาง ชั้นลงสายฟ้าทั้งหมดนอกเมือง!” (มาโกโตะ)

ผมตะโกนคำนี้ก่อนที่มังกรขาว-ซังจะบินขึ้นไปบนท้องฟ้า

“…”

ผมรู้สึกว่าราชินีแห่งความมืดทำหน้า ‘ชั้นเสร็จนายล่ะ’ วินาทีหนึ่ง แต่เราบินไปสูงบนท้องฟ้าในทันที และเมืองเล็กลง

เมล-ซังบินออกมาจากเมืองหลวงของประเทศแห่งความมืด ด้วยความเร็วที่น่าประหลาดใจแบบนั้นเลย

◇◇

“เราสามารถที่จะหนี…มันไม่ได้ดูเหมือนว่ามีคนตามมา” (เมล)

เมล-ซังถอนหายใจ

ผมก็ได้ไปที่หลังของมังกรขาว-ซัง

“นี่หมายความว่ายังไง…? คนที่อยู่ด้วยกันกับราชินีแห่งความมืดคือลอร์ดปีศาจเคน ใช่มั้ย?” (โมโมะ)

ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพูดในความรู้สึกไม่ปลอดภัย

เธอปิดตา แต่เธอต้องสังเกตเมื่อราชินีแห่งความมืดตะโกนชื่อเคน

“ทำไม…? ราชินีของประเทศของมนุษย์อยู่ด้วยกันกับลอร์ดปีศาจ…? นั่นเป็นไปไม่ได้…” (อาเบล)

เสียงของฮีโร่อาเบลสั่น

แทนที่จะเรียกมันว่าความไม่สบายใจหรือความกลัว มันเหมือนกับความโกรธมากกว่า

ผมก็ตกใจด้วย

ลอร์ดปีศาจเคน ใช้ประเทศแห่งความมืดเป็นฐานของเขาหรือ?

มันจะดีกว่าที่จะไม่เข้าไปใกล้ที่นั่นอีกครั้ง

(ไอรา-ซามะ เราสามารถที่จะหนีได้ แล้วฝั่งท่านล่ะ?) (มาโกโตะ)

(ใช่ เราโอเค เห้อ อย่าทำให้ชั้นกังวลแบบนั้นสิ) (ไอรา)

(เราเจอลอร์ดปีศาจเคนเมื่อกี้นี้ ท่านรู้มั้ยว่า. ลอร์ดปีศาจอยู่ในลาโฟเอจ?) (มาโกโตะ)

(หือห์ นายต้องล้อเล่น ใช่มั้ย?) (ไอรา)

ดูเหมือนไอรา-ซามะไม่สังเกตเคน

ด้วย

ยังไงซะ ถ้าท่านรู้ ท่านจะบอกเรา

เคนก็เป็นผู้ศรัทธาที่เคร่งศาสนาของโนอาห์-ซามะเหมือนผม ดังนั้นเขาต้องอยู่นอกตาทิพย์ของไอรา-ซามะ

(…ชั้นก็จะหนีทันทีด้วย) (ไอรา)

(ได้โปรดทำ) (มาโกโตะ)

มันจะไม่ใช่เรื่องตลกถ้าออราเคิลแห่งโชคชะตาถูกฆ่า

หลังจากนั้น การเดินทางบนท้องฟ้าของเราดำเนินต่อไปทั้งวัน

เราผ่านประเทศแห่งความมืด และเทือกเขายักษ์ที่ขอบของประเทศแห่งแสงเริ่มจะปรากฏมาให้เห็น

สิ่งที่อยู่ตรงกลางเทือกเขานั้นคือภูเขาศักดิ์สิทธิ์แอสเครอัส

วิหารแห่งแสงเห็นว่าปกคลุมไปด้วยบาเรียที่ทำให้มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า

แต่ไอรา-ซามะสอนวิธีหาที่นั้นให้เรา

“ที่ที่ 7 ยอดเขาเรียงกัน แค่เวลานั้นที่นายเคลื่อนไหวในท่าทางเฉพาะ หลังจากที่เจอที่นั่นแล้ง นายถึงจะสามารถไปถึงวิหารแห่งแสง…มันเป็นบาเรียที่มีปัญหา แต่นั่นทำให้มันปลอดภัยมากขึ้น” (เมล)

ผมได้ยินคำพึมพำของมังกรขาว-ซัง

เหมือนที่เธอพูด หลังจากที่เธอบินในรูปแบบที่ซับซ้อน ทิวทัศน์เปลี่ยนไป

ยอดของภูเขามีสีเขียวประปรายโตอยู่อย่างหนา และมีน้ำพุดั่งที่นั้นคือโอเอซิส

และไกลเข้าไปข้างใน…มีวิหารยืนเงียบๆอยู่ที่นั่น

เรามาถึงวิหารแห่งแสงที่ซ่อนอยู่

เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

คีย์บอร์ดมือถือ 100/100

พาวเวอร์ซัพพลาย 400/500

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord