333 ทากัตซูกิ มาโกโตะ กลายเป็นพระเจ้า

“ยินดีด้วย มาโกะคุง ตอนนี้นายได้ขโมยจุ้บแรกของโนอาห์ไป นายเป็นหนึ่งในพวกเรา เหล่าพระเจ้า~☆” (เออร์)

“ผม…พระเจ้า…? ฮ่าฮ่า ไม่มีทาง” (มาโกโตะ)

ตรงกันข้ามกับเสียงที่ร่าเริง ของเออร์ซามะ ของผมมันเป็นการหัวเราะอย่างแหบแห้ง

แค่เออร์ซามะพูดอะไรอยู่?

ไม่มีทางที่นั่นมันจะเป็นไปได้

“ยังไงซะ พื้นฐานแล้วมันเป็นอย่างนั้น

เมื่อผมมองลับไป มีโนอาห์ซามะที่ทำการขยิบตา☆

ไม่ อะไร ‘พื้นฐานแล้วมันเป็นอย่างนั้น’?

เทพธิดาแห่งโชคชะตา และราชินีโนเอล ยังแข็งอยู่กับที่

เทพธิดาแห่งความมืดชำเลืองมองทางทางนี้ แต่เมื่อตาเราสบกัน ท่านหันหน้าไปทางอื่น

ผมควรทำยังไงดี…?

*ตุ้บ*

คนตัวสูงลงพื้นที่ข้างผม

“…ฮ่าาา”

ด้วยคิ้วที่ขมวดและกอดอก

“อัลเธน่าซามะ?” (มาโกโตะ)

“…ชั้นไม่รู้ว่ามันเป็นกี่ล้านปีแล้ว แต่นี่เป็นการกำเนิดสหายใหม่ ชั้นยินดีต้อนรับนาย มาโกโตะ” (อัลเธน่า)

“พี่จะยอมรับทากัตซูกิ มาโกโตะ เข้าไปสู่ดินแดนพระเจ้าเหรอ อัลเธน่าโอเน่ซามะ?! เค้าไม่ได้เข้าไปผ่านขั้นตอนอย่างเป็นทางการซักอย่างเลยนะ!” (ไอรา)

“แม้อย่างนั้น เค้าไม่ใช่บางคนที่เราแค่ปล่อยไว้เฉยๆ ในดินแดนมนุษย์ได้ เธอลืมเกี่ยวกับเหตุการณ์ของอเล็กซ์ไปแล้วเหรอไง?” (อัลเธน่า)

“…โอเค” (ไอรา)

หนึ่งสิ่งที่มันกวนใจผมคือ…เป็นไปได้มั้ยว่า ผมได้กลายเป็นเหมือนฮีโร่แห่งตะวัน?

“นั่นมันต่างไปนิดหน่อยน่ะ มาโกะคุง” (เออร์)

“เออร์ซามะ?” (มาโกโตะ)

เออร์ซามะ วางมือของท่านไว้บนไหล่ของผม

“อเล็กซ์คุงเป็นลูกนอกสมรส ของป่าป๊าราชาเทพเจ้า กึ่งพระเจ้าที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก นายเพียงแค่ถูกมอบความเป็นพระเจ้า {นี้ดหน่อย} โดยโนอาห์ พูดตรงๆกันในหมู่พระเจ้า นายจะเป็นคนที่ {อ่อนแอที่สุด} ชั้นว่า” (เออร์)

“…เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

ผมพยักหน้าอย่าเบาบาง

พระเจ้าที่อ่อนแอที่สุด หือห์

คิดมันแบบนั้น มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ขนาดนั้นสิถ้างั้น?

“แต่นายนั้น {เป็นอมตะ} ในดินแดนมนุษย์” (อัลเธน่า)

เทพธิดาแห่งแสงพูดคำนี้ ระหว่างที่หันหน้าหาผม

“แล้วก็นาย มีผู้ใช้สปิริต มาโกโตะ ถ้านายยืมพลังจากสปิริตผู้ยิ่งใหญ่ ชั้นคิดว่านายก็เอาชนะได้แม้แต่กกับอเล็กซ์จัง รู้มะ? ไปลองสู้กับเค้าที่ดินแดนสวรรค์ดูดีมั้ย?” (โนอาห์)

“หยุดเลย โนอาห์ ทากัตซูกิ มาโกโตะ กลายเป็นแผลทางใจกับอเล็กซ์ เค้าจะแค่วิ่งหนีร้องห่มร้องไห้ ทันทีที่เค้าเห็นหน้ามาโกโตะ” (อัลเธน่า)

นั่นมันเป็นอะไรที่เกิดขึ้นเหรอ?

…ผมไปทำอะไรบางอย่างแย่ๆเหรอนั่น?

ไม่ เค้ายังทำตัวแย่มากกับเจ้าหญิงและซาซัง ดังนั้นสมควรเค้าได้สิ่งที่เค้าทำ

นั่นเป็นเมื่อผมกลับมามีสติ

ไม่ดีแล้ว ผมลืมมองวัตถุประสงค์ที่นี่

ทำไมคุณคิดว่าผมมาที่วิหารแห่งน้ำกัน?!

“โนอาห์ซามะ!” (มาโกโตะ)

“อะไรเหรอ มาโกโตะ?” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะ ผู้ที่ควรจะรู้ความคิดที่อยู่ข้างในผม ยิ้มให้ผมอย่างเมตตา

“ได้โปรดช่วยผู้คน ที่ถูกเสน่ห์โดยแม่มดแห่งภัยพิบัติทีครับ! …ถ้าเป็นไปได้ ช่วยไปในทิศทางที่ไม่ทำลายโลกนะครับ” (มาโกโตะ)

“ทำไมไม่ไปช่วยเค้าล่ะถ้างั้น?” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะพูดตรงๆ

“อ…เอ๋? ไม่ครับ ประเด็นมันคือทำยังไง” (มาโกโตะ)

“ทำตามใจสิ ตอนนี้นายเป็นพระเจ้าแล้ว มาโกโตะ” (โนอาห์)

“นั่นมัน…ทำงานแบบนั้นเหรอ?” (มาโกโตะ)

“นั่นใช่แล้ว! ถ้านายยืมพลังจากสปิริตแสงผู้ยิ่งใหญ่ นายชำระล้างจิตใจของทุกคนได้ นายให้สปิริตมืดผู้ยิ่งใหญ่ เสน่ห์ซ้อนทับเสน่ห์ของแม่มดแห่งภัยพิบัติจังได้ นายควบคุมทุกคน ด้วยสปิริตโชคชะตาผู้ยิ่งใหญ่ได้ด้วย! นายทำอะไรก็ได้ที่นายต้องการ!” (โนอาห์)

โออ้ จริงๆเหรอ?!

ผมไม่ค่อยเข้าใจจริงๆ แต่ถ้าโนอาห์ซามะพูดอย่างนั้น ผมรู้สึกว่าผมจะพอทำได้ ไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่ง

“ถ้าอย่างนั้น ผมจะทำมัน โนอาห์ซามะ!” (มาโกโตะ)

“จัดการมันเล้ย☆ มาโกโตะ!” (โนอาห์)

“เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว โนอาห์กับทากัตซูกิ มาโกโตะ! ดินแดนมนุย์จะสร้างความเละเทะนะ!” (อัลเธน่า)

เทพธิดาแห่งแสง โยนหยุดก่อนเข้ามา ระหว่างที่โนอาห์ซามะและผม ไฟลุก

อ๊ะ ตอนนี้ผมมาคิดเกี่ยวกับมันดูแล้ว ผมแทรกแซงกับดินแดนมนุษย์ไม่ได้

มันเขียนอยู่ในระเบียบของดินแดนสวรรค์

ผมใช้พลังของพระเจ้า ที่ในที่สุดผมก็ได้มาไม่ได้เหรอ?

“…โชคร้ายหน่อยนะ มาโกะคุงเป็นข้อยกเว้นเดียว” (เออร์)

“เออร์ซามะ? ท่านหมายความว่ายังไงนั่นที่ว่า?” (มาโกโตะ)

ผมเอียงหัว กับคำพูดของเทพธิดาแห่งน้ำซามะ

คนที่เป็นคนอธิบาย คือเทพธิดาแห่งโชคชะตา

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ…นายน่ะ สามารถที่จะเอาชนะบททดสอบของเพราะเจ้าได้ ซึ่งนั่น มันก็คือวิหารทะเลลึก วิธีมัน…ใช้กำลังและนอกรีตนิดหน่อย แต่แม้อย่างนั้น มันยังเป็นความสำเร็จที่เหลือเชื่อ และด้วย ‘ผลประโยชน์’ นั้น นายได้กลายเป็นลูกน้องของโนอาห์ มากไปกว่านั้น ระหว่างที่นายยังมีกายของมนุษย์ แม้ว่าทากัตซูกิ มาโกโตะ นั้นจะเป็นพระเจ้า เค้าเป็นสิ่งมีชีวิตเดียว ที่สามารส่งอิทธิพลกับดินแดนมนุษย์ได้ โดยไม่จำเป็นต้องใช้สาวก หรือออราเคิลเป็นตัวกลาง… คนของดินแดนมนุษย์ ได้ขึ้นไปสู่ความเป็นพระเจ้า ดังนั้น นี่คือความคิดธรรมชาติ” (ไอรา)

“ไอราซามะ… พูดอีกอย่าง…?” (มาโกโตะ)

ในท้ายที่สุด นั่นหมายถึงมันไม่เป็นไร ที่ผมจะใช้พลังพระเจ้าของผมเหรอ?

“…นั่นถูกต้อง” (อัลเธน่า)

คนหนึ่งที่ยืนยันเรื่องนี้ คือเทพธิดาแห่งแสง

“แต่ถ้าเทพเจ้ามาโกะคุงที่เพิ่งถูกสร้าง ทำอะไรตามใจเค้าเลย ชั้นแน่ใจเลยว่าดนแดนมนุษย์จะเละเทะแน่” (เออร์)

“นั่นถูกต้อง นั่นทำไม….ไอรา นำทางทากัตซูกิ มาโกโตะ” (อัลเธน่า)

“ห-หนูเหรอ?!” (ไอรา)

เทพธิดาแห่งโชคชะตามองหน้ากัน ที่คำพูดของเทพธิดาแห่งแสง

“ความปรารถนาของทากัตซูกิ มาโกโตะนั่นคือไปช่วยออราเคิลแห่งความมืดฟูเรีย มันจะเป็นไปไม่ได้ ที่จะแยกวิญญาณที่ผสมผสานกันของนีเวียนั้นออก ใช้ปาฏิหาริย์ของเทพธิดา” (อัลเธน่า)

“มันโอเคที่จะปล่อยให้ไอราเหรอ? ไม่ใช่เธอจะทำเละเหรอ?” (โนอาห์)

มันอาจจะหยาบคายนะ แต่ผมเห็นด้วยกับโนอาห์ซามะนิดหน่อย

เทพธิดาแห่งโชคชะตา บางครั้งก็ซุ่มซ่าม

“มาโกะคุงขี้กังวลจัง แต่ว่าจะดูเป็นอย่างนั้น ไอราจังเป็นหัวหน้าชั้นเรียน ภายในหมู่ผู้สมัครเป็นเทพธิดาเลยนะรู้มั้ย? เธอพึ่งพาได้มากๆเลย” (เออร์)

“อ้าา ตอนนี้เมื่อเธอพูดถึงมันแล้ว เรื่องนั้นมันกลายเป็นเรื่องเด่นนี่ คนเล็กสุดของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์และเด็กที่เป็นสมบัติ ข่าวลือแม้แต่มาถึงชั้นเลย ว่าอัจฉริยะที่โดดเด่นปรากฏตัว” (ไนอาห์)

“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

เทพธิดาแห่งความมืด เพิ่มเติมคำพูดของเทพธิดาแห่งน้ำให้แน่นขึ้น

นี่มันการกระจ่างชัดที่น่าตกใจ ว่าไอราซามะมีเกรดที่โดดเด่น

อ๊ะ ท่านเริ่มเขินนิดนึงนี่

“ช่วยไม่ได้ ทากัตซูกิ มาโกโตะ ชั้นจะให้นายยืมความช่วยเหลือ! ซาบซึ้งด้วย” (ไอรา)

หลังจากพูดอย่างนี้ ท่านพึมพำการร่ายอะไรบางอย่าง และร่างกายของเทพธิดาแห่งโชคชะตา ส่องสว่างในสีรุ้ง

วงกลมเวทมนตร์จำนวนที่มากมาย ที่มีหลายขนาดปรากฏขึ้นและหายไป

มันเป็นภาพที่ไม่ถาวร ที่ผมอยากจะดูตลอดกาล

“มันจะใช้เวลาเล็กน้อย ชั้นจะใช้โอกาสนี้เพื่อคุยกับเธอ โนเอล” (อัลเธน่า)

“อ๊ะ อัลเธน่าซามะ!” (โนเอล)

ราชินีโนเอลที่เหม่อลอยอยู่ตลอดเวลา รีบพยายามจะคุกเข่า

เทพธิดาแห่งแสงหยุดเรื่องนั้น

“ทำได้ดีมาก ที่มาตลอดทางถึงวิหารทะเลลึก ในฐานะมนุษย์… การได้เป็นพวกพ้องของสาวกของโนอาห์ ต้องลำบากแน่ๆ” (อัลเธน่า)

อัลเธน่าซามะสร้างร้อยยิ้มเบี้ยวๆ

ท่านจะพูดว่า รับมือกับผมมันน่าปวดหัวงั้นเหรอครับ?

“อืม…นั่น…” (โนเอล)

ราชินีโนเอล มองดูผมและโนอาห์ซามะ พร้อมด้วยสีหน้าที่ยากจะอธิบาย

จากนั้นผมสังเกตกระทันหัน

มันไม่เป็นไรสำหรับราชินีโนเอล ที่จะมองโนอาห์ซามะตรงๆเหรอ

ในเวลานั้นเมื่อโนอาห์ซามะ ลงมาที่เมืองหลวงของประเทศแห่งแสง ทุกคนเสียสติเลย…

“ชั้นได้มอบการปกป้องจากพระเจ้าให้โนเอล เพราะทั้งหมด มีเทพธิดาแค่คนเดียวเท่านั้นในวิหารทะเลลึก มันจะไม่สะดวกสำหรับเธอ ที่จะปิดตาเธอตลอดเวลา” (อัลเธนา)

“ถูกครับ” (มาโกโตะ)

ผมเห็นด้วยกับจุดที่เทพธิดาแห่งแสงว่า

“ชั้นต้องให้รางวัลโนเอล” (อัลเธน่า)

“ไม่หรอกค่ะ…หนูเพียงแต่ตามมาโกโตะซังต้อยๆ” (โนเอล)

“ไม่มีคนปรกติตนไหน ที่จะ -ตามการกระทำที่ป่าเถื่อน ที่มาท้าทายสัตว์สวรรค์์ได้ มันเป็นความกล้าหาญที่น่าประทับใจ” (อัลเธน่า)

เทพธิดาแห่งแสงยิ้มอย่างเมตตา

“ใช่ ใช่ ต้องขอบคุณโนเอลนะ มาโกโตะสามารถจะมาถึงที่นี่ได้ ขอบคุณจ้ะ~☆” (โนอาห์)

“ม-ไม่ค่ะ มันเป็นเกียรติ…!” (โนเอล)

เมื่อเวลาที่ผมสังเกต โนอาห์ซามะอยู่ข้างๆราชินีโนเอลแล้ว

ราชินีโนเอลเกร็ง พร้อมด้วยหน้าที่ประหม่า

“ฟุฟุฟุ โอชั้น น่ารักดีจัง ไม่ต้องสั่นไปหรอกจ้ะ หนูรู้มัย? มันสนุกมัยที่ได้ผจญภัยไปกับมาโกโตะของชั้น? หรือมันน่ากลัวมั้ย?” (โนอาห์)

“ม-มาโกโตะซังเป็น…คนที่น่ากลัว แต่…มันสนุกค่ะ…” (โนเอล)

“ถูกต้อง~☆ เพราะทั้งหมด เค้าเป็นสาวกที่ภาคภูมิใจของชั้น แต่อย่าตกหลุมรักเค้านะ โอเคป่าว?” (โนอาห์)

“ห-หนูมีเรียวซูเกะซัง ดังนั้น…” (โนเอล)

“เฮ้ย โนอาห์ อย่ามาแหย่ออราเคิลชั้นนะ” (อัลเธน่า)

เทพธิดาแห่งแสง จับหลังของคอโนอาห์ซามะ และยกท่านขึ้นเหมือนแมว

“เฮ้ ปล่อยนะ อัลเธน่า!” (โนอาห์)

“เธอไปใกล้ชิดกับมนุษย์เกินไปแล้ว เรียนรู้ความพอดีๆมั่ง” (อัลเธน่า)

“หุบปากเลย อย่ามาสั่งชั้นให้ทำอะไรนะ!” (โนอาห์)

“เฮ้ย อย่าดิ้นไปทั่วสิ” (อัลเธน่า)

โนอาซาะตีอัลเธน่าซามะ

อัลเธน่าซามะทำหน้าเหมือนแมวน้อยได้เตะท่าน

เทพธิดดาสององค์นี้สนิทสนมกันดีจัง

“โนเอล ชั้นจะมอบปาฏิหาริย์ให้เธออย่างนึง” (อัลเธน่า)

“อะ?!” (โนเอล)

เทพธิดดาแห่งแสง โยนโนอาห์ซามะไปข้างๆ

โนอาห์ซามะพลิกตัวเหมือนแมว และลงพื้นด้วยเท้า

ภาพที่งดงาม

แล้วก็ ผมเห็นกางเกงในท่านไม่ได้ ดั่งว่ามันเป็นธรรมชาติ

“โนเอล นี่” (อัลเธน่า)

“ค-ค่ะ…” (โนเอล)

เทพธิดาแห่งแสง มอบบางอย่างให้ราชินีโนเอล

มันเป็นไม้เท้าสีทอง ขนาดประมาณ 1 เมตร

คริสตัลเวทมนตร์ใหญ่ ส่องสว่างในสีรุ้ง ที่ปลายของไม้เท้า

แสงที่อบอุ่น เอ่อล้นมาจากคริสตัลเวทมตร์

“นี่เป็นคริสตัลเวทมนตร์ ที่มีความเป็นพระเจ้าของชั้นอยู่ในมัน เธอควรจะสามารถแก้เสน่ห์ใดๆก็้ได้ด้วยเวทมนตร์รักษา เธอแก้คำสาปของฮีโรแห่งแสงก่อนนะ” (อัลเธน่า)

“ด้วยสิ่งนี้…เรียวซูเกะซังจะ…!” (โนเอล)

นั่นเป็นรอยยิ้มที่ดีที่สุด ของราชินีโนเอล ที่ได้ถูกแสดงออกมาในไม่นานนี้

นั่นโล่งใจ

“แต่อัลเธน่า…” (โนอาห์)

“อะไร โนอาห?” (อัลเธน่า)

“เธอชำระล้างเสน่ห์ของทั้งโลก ด้วยแค่แม้เท้าอย่างเดียวไม่ได้หรอกนะ เธอจะไม่สามารถที่จะทำเสร็จได้ แม้ว่าใน 100 ปี” (โนอาห์)

“…ชั้นรู้ คิดบางอย่างสิ” (อัลเธน่า)

“ใช้มาโกโตะ” (โนอาห์)

“…อะไรนะ?” (อัลเธน่า)

“ให้มาโกโตะและโนเเอลจังทำจังหวะเดียวกัน และให้สปิริตแสงผู้ยิ่งใหญ่ ขนส่งเวทมนตร์ของโนเอลจัง โดยการทำอย่างนั้น เราชำระล้างเสน่ห์ของทั้งโลกได้” (โนอาห์)

“ด้วยแบบนั้น คนของโลก จะซาบซึ้งกับเธอ” (อัลเธน่า)

“ไม่แย่นี่หน่า ใช่ป่ะล่ะ?” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะทำหน้าตาที่ชั่วร้าย

อัลเธน่าซามะทำหน้าบูดบึ้ง

“…ช่วยไม่ได้” (อัลเธน่า)

“มันเป็นอย่างนั้นแหละ มาโกโตะ” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะมองมาทางผม และขยิบตา

ท่านโยนมันมาให้ผม ดั่งจะพูดว่า ‘ชั้นจะปล่อยที่เหลือให้นายนะจ้ะ’

…ยังไงซะ ไม่มีทางเลือกนอกเสียจากทำมัน

ผมได้ทำจังหวะเดียวกันกับราชินีโนเอลมาก่อน ในการต่อสู้กับเลวีอาธาน

ผมไม่คิดว่าจะมีปัญหาอะไร แต่…ผมยังไม่ได้เห็นสปิริตแสงผู้ยิ่งใหญ่มมาก่อนเลย ดังนั้นผมไม่รู้ว่าจะรับมือกับพวกเธอยังไง

“โอเค! เวทมนตร์สำเร็จ!” (ไอรา)

ที่ช่วงเวลานั้น เสียงของเทพธิดาแห่งโชคชะตา สะท้อนออกมา

เมื่อผมมองดู ไอราซามะมีลูกบอลแสง ที่ประกอบไปด้วยวงกลมเวทมนตร์ ที่ซับซ้อนจริงๆ

“อ่ะนี่ นายควรจะสามารถแยกวิญญานของฟูเรียจังและนีเวียจังออกจากกัน ด้วยเวทมนตร์นี้ มันเป็นแค่ใช้ครั้งเดียว ดังนั้นใช้มันด้วยความระวังนะ โอเค๊?” (ไอรา)

เทพธิดาแห่งโชคชะตา พูดคำนี้และมอบปาฏิหาริย์ให้ผม

…เอ๋ ผมต้องขนนั่นไปเหรอ?

“ไอราจัง แม้ว่าเธอจะมอบปาฏิหาริย์ให้มาโกะคุงแค่แบบนั้น เค้ายังจะไม่สามารถใช้มันได้หรอ รู้ป่าว? มันเป็นแค่ 10 นาทีเองหลังจากที่เค้าได้เป็นเทพเจ้าหลังจากทั้งหมด” (เออร์)

“ตอนนี้เมื่อพี่พูดถึงมันแล้ว นั่นจริงด้วย เออร์โนเน่ซามะ” (ไอรา)

พูดคำนี้ ไอราซามะ {กลืน} ลูกบอลแสง

“มานี่ ทากัตซูกิ มาโกโตะชั้นจะสลักวงกลมเวทมนตร์ไว้ในตัวนาย และทำให้นายใช้งานมันด้วยการร่าย มันเป็นการร่ายที่ยาวนาน ดังนั้นชั้นจะสลักการร่ายเข้าไปในความทรงจำด้วย” (ไอรา)

“อ-โอเคครับ” (มาโกโตะ)

ว้าว ไอราซามะ

ท่านทำเวทมนตร์ที่ซับซ้อน ที่ช่วยฟูเรียซังได้ ด้วยเวลาที่สั้นๆแบบนี้ มากไปกว่านั้น ท่านทำมัน ให้ผมใช้เวทมนตร์นั้นได้ครั้งเดียว…

ท่านเเป็นตัวละคนโกงที่ไม่น่าเชื่อเลย

“โอเค ถ้าอย่างนั้น ไปกันเถอะ” (ไอรา)

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

เทพธิดาแห่งโชคชะตา เข้ามาใกล้กับผม จับหน้าผมแน่นๆด้วยสองมือ

และจากนั้น หน้าของท่าน เข้าหาผมอย่างช้าๆ

“ฮื้นน” (ไอรา)

“…เอ๋?” (มาโกโตะ)

หน้าของไอราซามะ ใกล้เข้ามา ถึงแค่ระยะ 5 เซนติเมตร

2 วิหลังจากนั้น เราอาจจะจบทีจุมพิตกัน

ไม่มีทางน่า

รอเดี๋ยวกะ—

“ทำอะไรน่ะ มาโกโตะ?!” (โนอาห์)

“ไอราจัง หยุด!” (เออร์)

คนที่ดึงผมจากข้างหลัง คือโนอาห์ซามะ

คนที่ฉีกไอราจังไปจากผมจากข้างหลัง คือเออร์ซามะ

“มา~โก~โตะ~! นายจะทำอะไรกันแค่วิเดียวที่ไม่ได้มองน่ะ?” (โนอาห์)

“ไอราจัง~ มาโกะคุงตอนนี้เป็นลูกน้องของโนอาห์ เค้าเลยเป็นไททัน รู้มั้ย? น้องต้องไม่ลงมือกับเค้านะ” (เออร์)

“โอ้ย โอ้ย เจ็บอ่ะ เออร์โอเน่ซามะ! หนูแค่อยากจะเลียนแบบโนอาห์เอง!” (ไอรา)

เทพธิดาแห่งโชคชะตาโยนขาท่านไปทั่ว เพื่อแสดงการต่อต้าน

ในท้านทีุ่ด ไอราซามะจูบผมที่หน้าผาก และผมถูกส่งปาฏิหาริย์มาให้

การร่ายเพื่อใช้งานมัน ก็อยู่ในหัวผมในเวลาเดียวกัน

ว้าว ผมจำมันได้จริงๆ

“โอเค ด้วยนี่ เราเสร็จแล้ว!” (ไอรา)

“ขอบคุณมากๆครับ ไอราซามะ” (มาโกโตะ)

เทพธิดาแห่งโชคชะตา ‘ฟุฟุ’ แล้วพองอกของท่านออกมา

“มาโกโตะ ถ้าอยากจะออกจากวิหารทะเลลึก ใช้วงกลมเวทมนตร์นั่นตรงนั้น นายเทเลพอร์ตไปที่พื้นผิวได้จากที่นั่น” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะ ชีและบอกผมคำนี้ ดูหงุดหงิดเล็กน้อย

ผมเข้าไปใกล้โนอาห์ซามะ แล้วคุกเข่า

“ขอบคุณท่านมากๆเลยครับ โนอาห์ซามะ ผมจะนำทุกคน กลับมาจากแม่มดแห่งภัยพิบัติ จากตอนนี้้ไป” (มาโกโตะ)

“สบายๆล่ะ” (โนอาห์)

ท่านมอบการลูบหัวให้ผม

ผมรู้สึกว่าใจของผมเริ่มร่าเริงขึ้นได้

“โนเอลซัง มามุ่งหน้าไปที่ประเทศแห่งแสงกันเถอะ” (มาโกโตะ)

“ใช่ มาโกโตะซัง!” (โนเอล)

ผมทำการสบตากับราชินีโนเอล และมุ่งหน้าไปที่วงกลมเวทมนตร์ ที่จะอนุญาตให้เราออกกไปข้างนอก

ผมควรทำยังไงดี ถ้าผมอยากกลับมาที่วิหารทะเลลึกล่ะ?

ผมยังสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนั้น แต่ สหายของผมมาก่อน

มารีบไปที่เมืองหลวง ของประเทศแห่งแสงเถอะ

ทันทีที่ราชินีโนเอลและผม ไปถึงวงกลมเวทมนตร์

“อัศวินคุง”

แค่ก่อนที่ผมกำลังจะก้าวเข้าไปสู่วงกลมเวทมนตร์ ก้าวสุดท้าย ไนอาห์ซาะพูดกับผม

“นยารุซามะ?” (มาโกโตะ)

ผมมองกลับไป และไนอาห์ซามะ ผู้ที่มองดูผม ดูเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นแล้ว

“ชั้นขอให้นายไปส่งข้อความได้มั้ย?” (ไนอา)

“โอเคครับ ถึงเจ้าหญิงเหรอ?” (มาโกโตะ)

ผมสังเกตหลังจากที่พูดมัน

ถ้ามันเป็นฟูเรียซัง ไนอาห์ามะจะบอกเธอได้โดยตรง

นั่นทำไม คนที่ท่าน พยายามจะส่งข้อความนั้นคือ…

“ได้โปรดบอกนีเวียทีได้มั้ย…’เธอนำเต็มที่แล้วนะ’? (ไนอาห์)

บอสใหญ่สุดที่เรากำลังจะไปสู้ คือผู้ปกครองของโลก คนที่ควบคุมเคน แทงซากุไรคุง และเสน่ห์ใส่สหายของผม ศัตรู ที่ยกโทษให้ไม่ได้

แต่…

“เข้าใจแล้วครับ” (มาโกโตะ)

ผมพยักหน้าเบาๆ

เทพธิดาแห่งความมืด ช่วยเรามาที่นี่

ถ้าอย่างนั้น ผมต้องฟังคำขอนั้นของท่าน

“ไปกันเถอะ โนเอลซัง” (มาโกโตะ)

“ค่ะ มาโกโตะซัง” (โนเอล)

ผมดึงมือของราชินีโนเอล และก้าวเขาไปสู่วงกลมเวทมนตร์

แสงปกคุลมรอบข้างเรา และมันเป็นเป็นขาวโพลน ในทันทีทันใด

◇มุมมอง เทพธิดาแห่งน้ำ เออร์◇

—{หลังจากที่มาโกะคุงและโนเอลจังจากไป}

โนอาห์ อันเธน่าเน่ซามะ และนยาลาโทเทป สังเกตกันและกัน ในความเงียบงัน

เทพธิดา 3 คนเหล่านั้น ที่อยู่ในสงครามดินแดนสวรรค์ 15 ล้านปีก่อน

อากาศหนักหน่วง

ไม่มีใครเปิดปาก

……ออออุ อึดอัดจังอ่ะ

ฉันอยากกลับไปแล้วนะ แต่ถ้าฉันแอบกลับไป ฉันมั่นใจเลยว่าอัลเธน่าเน่ซามะ จะโกรธฉันอย่างแน่นอนเลย

ไอราจังไม่ได้ดูเหมือนจะสังเกตุ บรรยากาศหนามแหลมแบบนี้ น้องเค้าเล่นกับผมของน้องเค้าอย่างไร้กังวล

“งันตอนนี้ โนอาห์คุง…” (ไนอาห์)

“อะไร นยารุ?” (โนอาห์)

คนแรกที่พูดคือนยาลาโทเทป

เธอเดินรอบโนอาห์ และรัดมือเธอ รอบคอโนอาห์

“มีแผนอะไรอยู่?” (ไนอา)

“ชั้นก็สนใจเรื่องนั้นด้วย” (อัลเธน่า)

คนที่เห็นอกเดียวกนักับเทพธิดาแห่งความมืด คืออัลเทน่าซามะ

พี่เเค้าคลายมือที่กอดอก และมองลงไปที่โนอาห์ ด้วยสายตาที่เย็นชาแบบน้ำแข็ง

“อัศวินคุง….ทากัตซูกิ มาโกโตะ คือสาวกของโนอาห์คุง” (ไนอา)

“นั่นใช่” (โนอาห์)

“ถ้าอย่างนั้น {ที่ช่วงเวลานั้น}…เมื่อเค้าลังเล เกี่ยวกับการทำลายล้งโลก เธอ {สั่ง} สาวกของเธอได้ แค่เหมือนที่เธอสั่งเค้า ว่าอย่าได้มีวันใช้แปลงร่างเป็นสปิริตอีกต่อไป ถ้าเธอทำอย่างนั้น เธอจะได้ดาวเคราะห์นี้อย่างง่ายดาย” (ไนอา)

“ใช่ ชั้นก็คิดว่านั่น เป็นอะไรที่โนอาห์จะทำ ชั้นคิดว่ามันเป็นแผนของเธอ” (อัลเธน่า)

“ชั้นลืม” (โนอาห์)

โนอาห์ซาามะ ยิ้มอย่างงดงาม ขณะที่เธอตอบ

หน้านั้นมันแน่นอนเลย เธอน่ะโกหกแน่ๆ

“พอมาคิดว่าเธอจะทำให้อัศวินคุงเป็นพระเจ้า… มากกว่านั้น ลูกน้องโดยตรงคนแรกของเธอ ดินแดนสวรรค์จะโวยวาย” (ไนอา)

“มันเป็นความวุ่นวายไปแล้ว การกลับมาของโนอาห์ ได้ไปถึงแม้แต่หูของพ่อ ราชาเทพเจ้า” (อัลเธน่า)

พระเจ้าของเราก็สนใจมันด้วย พวกเค้าขอชั้นมาให้ฝากทักทายเธอ” (ไนอา)

“พระเจ้าของนยารุ หือห์~ ชั้นจะไปทักทายพวกเค้า เมื่อชั้นรู้สึกอยากจะทำ” (โนอาห์)

“เข้าใจแล้ว ยังไงก็ตาม อะไรที่กวนใจชั้นอยู่ คือแผนของเธอ โนอาห์ เธอมีแผนที่่จะทำอะไร โดยการใช้อัศวินคุง?” (ไนอา)

“ไม่ใช่การลงไปจากสวรรค์ แต่เป็นมนุษย์คนแรก ที่ขึ้นมาสู่ความเป็นพระเจ้า และจากความเป็นไปได้ทั้งหมด มันมาจากเทพเจ้าเก่าแก่ ไททัน สวนตัวแล้ว ชั้นคิดกับทากัตซูกิ มาโกโตะดีๆ แต่ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ เค้าจะเป็นเป้าหมายของกาาร ‘กำจัด’ หรือ ‘ผนึก’ นะ เธอเข้าใจมากขนาดนั้น ใช่มั้ย โนอาห์” (อัลเธน่า)

“ใช่” (โนอาห์)

เทพธิดาแห่งความมืด และอัลเธน่าเน่ซามะ ส่งสายตาคมๆ ไปที่โนอา แตเธอไม่เสียสีหน้าที่สงบไปเลย

…แน่นอนเลยว่านั่นจะเป็นไปไม่ได้สำหรับฉัน

และมันดูเหมือนไอราจัง ในที่สุดก็ได้สังเกตสถานการณ์ ของบรรยากาศที่ตึงเครียดแล้ว เธอแก้สีหน้าของเธอ

สาวคนนี้นี่ จริงๆเลยนะ…

“ชั้นคิดว่าสกิลของอัศวินคุง น่าสงสัย ผู้เล่นอาร์พีจี ใช่มมั้ย? สกิลนั้นมันน่าสนใจจริงๆ” (ไนอา)

“แต่การสืบสกิลของทากัตซูกิ มาโกโตะ เสร็จไปแล้ว ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ ไอรา?” (อัลเธน่า)

“ค-ค่ะ! ผู้เล่นอาร์พีจีป็นสกิลที่มีเป้าหมายที่การสนับสนุนนักผจญภัยการเปลี่ยนมุมมองและแผนที่คือความสามารถที่แทบจะไม่มีความสามารถในการต่อสู้เลย…” (ไอรา)

ไอราจังอธิบายอย่างราบลื่น โดยไม่พักตรงไหนเลย

เธอเป็นคนขยันจริงๆแฮ๊ะ

ระหว่างที่ฉันประทับใจโดยเรื่องนี้…

“นั่นเป็นสกิลเตือนโชคชะตา ชั้นเห็นมันใกล้ๆ ดังนั้นไม่ต้องสงสัย” (ไนอา)

เทพธิดาแห่งความมืด พูดมันอย่างชัดเจน

“เอ๋?” (ไอรา)

ไอราจังเปิดปากของน้องเค้ากว้างในความตกใจ

“เดี๋ยว ไม่มีทาง! ชั้นยืนยันแล้ว!” (ไอรา)

“จริงๆเหรอ ไนอา?” (อัลเธน่า)

“ใช่ โนอาห์คุงยอมอุส่าห์ให้ส่วนหนึ่งของพลังของเธอกับเค้า โดยการเปลี่ยนให้เค้าเป็นลูกน้อง แน่นอนเลยว่า มันมีเจตนาแฝงอยู่กับมัน” (ไนอา)

“…”

สายตาของเทพธิดาแห่ความมืด และอัลเธน่าเนซามะ มารวมกันที่โนอาห์แล้วซิ

โนอาห์ยังมีรอยยิ้มอย่างกล้าหาญของเธออยู่เลย

ความเงียบ ที่อึดอัด ดำเนินต่อไป

ไอราจังและฉัน ไม่ได้เข้าไปในเรื่องนี้ และเพียงแค่รอ รอบางคนที่จะพูด

“โอ้ยังไงซะ ช่วยไม่ได้ มันเป็นบางอย่างที่ {ทำเสร็จไปแล้ว} ไม่ว่ายังไง” (โนอาห์)

คนที่พูดคือโนอาห์

“ดูนะ นี่” (โนอาห์)

เมื่อพูดอย่างนี้ สิ่งที่โนาห์นำออกมาคือ…โซลบุค ของมาโกะคุง

 เป้าหมายเดือน 9/66

ค่าเน็ต 0/200

กาแฟ 0/300

คอมใหม่ 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook