166 ทากัตซูกิ มาโกโตะ กลัว

 

การต่อสู้ของฮีโร่เปลวเพลิงโอลก้าและซาซังนั้นเท่าเทียมกัน

 

แต่สภาพของทั้งสองคนตรงข้ามกัน

 

ซ่า-ซังหายใจหนักเหมือนกับมีความสุข

 

และฮีโร่โอลก้าหน้าบิดเบี้ยว รำคาญ

 

สภาพของคนดูก็แบ่งออกไปอย่างชัดเจน

 

มันไม่ใช่ชัยชนะที่ชัดเจนของฮีโร่โอลก้าที่พวกเขาคาดหวังไว้ แต่ แทนที่อย่างนั้น โอกาสที่จะเสมอนั้นสูงขึ้น

 

แต่สำหรับคนดูธรรมดา ระดับของการต่อสู้ของโอลก้าและซา-ซังทำให้พวกเขาตื่นเต้น

 

ดูเหมือนมันจริงที่ว่าผู้คน ชอบคนมากขึ้นเมื่อแข็งแกร่งมากขึ้น

 

ปัญหาคือขุนนางของประเทศแห่งไฟที่นั่งอยู่บนทีนั่งวีไอพี

 

ขุนนางของประเทศแห่งไฟทำสีหน้าขมขื่น

 

คนที่ทำหน้าอันตรายที่สุดภายในพวกเขา ก็คือพ่อของฮีโร่โอลก้า นายพลทาริสก้า

 

ในทางกลับกัน ขุนนางของประเทศแห่งแสงได้คุยกับขุนนางของประเทศแห่งไฟด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

 

ผมฟังพวกเขาไม่ได้ด้วยเงี่ยหูเพราะความไกลของพวกเขา แต่เขาน่าจะพูดล้อเล่นเกี่ยวกับทำไมนักรบของประเทศอื่น ได้สู้อยู่ในระดับเดียวกันกับฮีโร่โอลก้า

 

เพราะทั้งหมดมีขุนนางมากมายในประเทศแห่งแสงที่มี ‘นิสัยดี’

 

ตอนนี้เมื่อผมมาคิดดูแล้ว เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าหญิงของโรเซส?

 

เมื่อผมมองกลับไป ผมสบตากับเจ้าหญิงโซเฟียที่สายตาได้เป็นประกาย

 

“ฮีโร่มาโกโตะ อายะ-ซังทรงพลังขนาดนี้เลยเหรอ?!” (โซเฟีย)

 

เธอดึงแขนเสื้อผมและเสียงของเธอได้สูง

 

“เพราะทั้งฟหมดซาซังทำงานหนักเพื่อเพิ่มเลเวลไง” (มาโกโตะ)

 

ซา-ซังปัจจุบันเลเวลมากกว่า 80

 

มาว่าหลังจากที่วิวัฒนาการเป็นราชินีลาเมีย เราได้เพิ่มเลเวลต่อ

 

“ดูเหมือนนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดของประเทศแห่งน้ำได้เกิดขึ้นมาแล้ว…อา ไม่ มันไม่เหมือนว่าชั้นเห็นนายด้อยลงไปนะฮีโร่-โดโนะ”

 

ตาแก่รีบแก้ที่พูด

 

“ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมซา-ซังแข็งแกร่งที่สุด” (มาโกโตะ)

 

ผมตอบอัศวินผู้คุ้มกันระหว่างที่หัวเราะ

 

“มันเป็นการแข็งขันที่งดงามจริงๆ มันคุ้มค่าแก่การดู! ความแข็งแกร่งของฮีโร่โอลก้า-ซามะแน่นอนว่ามันอะไรที่น่าตกใจ แต่พอมาคิดว่าอายะแข็งแกร่งมากๆ ใครจะคาดเดาได้ก่อนการแข่งขันนี้! งั้นตอนนี้ มันน่าเสียดาย แต่เวลาที่จะจบการแข่งขันได้เข้ามาหาแล้ว—”

 

ผู้ประกาศได้พูดถึงจุดจบของการแข็งขันกางแสดงรอบพิเศษ

 

“เดี๋ยว!!!”

 

คนที่ตัดคำพวกนั้นคือฮีโร่โอลก้า

 

สถานที่จัดงานได้มีเสียงกับการหยุดการแข่งขันกระทันหัน

 

“มา! บัลมุง!” (โอลก้า)

 

ฮีโร่โอลก้าได้ตะโกนและวงกลมเวทมนตร์หลายขนาดได้ปรากฏรอบๆเธอ

 

ผิวเผินแล้วมันดูคล้ายกับวงกลมเวทมนตร์ของโรซาลี-ซัง แต่ทิศทางกับตำแหน่งมันกลับกัน

 

(เวทมนตร์อัญเชิญ…?) (มาโกโตะ)

 

มันปรกติแล้วจะไว้ใช้อัญเชิญมอนสเตอร์ที่เลี้ยงอยู่

 

อย่างไรก็ตาม ที่ปรากฏคือดาบเวทมนตร์เล่มหนึ่ง

 

ดาบเวทมนตร์ที่มีใบมีดสีแดงลอยเข้าไปในมือฮีโร่โอลก้า

 

“อ-อืม…โอลก้า-ซามะ? ไม่ใช่ว่าท่านสมควรจะระงับการใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์ในการแข่งขันเหรอ…?”

 

ผู้ประกาษถามอย่างประหม่า

 

ดาบฮีโร่ของประเทศแห่งไฟ บัลมุง

 

ดาบล้ำค่าของเกรทคีธ ที่ฮีโร่ไฟทุกรุ่นถือ

 

“ซาซากิ อายะ ในนามของฮีโร่ของเทพธิดาแห่งไฟ โอลก้า ชั้นข้อท้าดวลกับเธอ!” (โอลก้า)

 

ฮีโร่โอลก้าตั้งท่ายืนพร้อมกับดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ส่องเป็นประกาย และประกาศสิ่งนี้

 

“โอลก้า-ซามะ?! ไม่มีอะไรแบบนั้นในกำหนดการนะครับ…”

 

ผู้ประกาศได้ตื่นตกใจอย่างยิ่งใหญ่

 

นี่มันต้องมาจากที่ไหนก็ไม่รู้สำหรับพวกเขา

 

น่าจะเป็นฮีโร่โอลก้าอาละวาด

 

คนดูก็ยังได้: “นี่อะไรน่ะ?” “ดวล?” “โอลก้า-ซามะเอาจริงเหรอ…?” “ไม่มีทางน่า”

 

“หยุดมัน โอลก้า!”

 

ณ ที่สูงสุดของที่นั่งคนดู ในบริเวณวีไอพี นายพลทาริสก้าตะโกนออกมาอย่างดัง

 

(นั่นเค้าแสดงละครเหรอ…?) (มาโกโตะ)

 

นายพลน่าจะไม่พบว่ามันน่าพอใจ ที่กำลังต่อสู้สำคัญที่สุดของประเทศแห่งไฟ ได้ชนกันอย่างสูสีกับนักรบของประเทศที่อ่อนแอที่สุด ซึ่งก็คือประเทศแห่งน้ำ

 

อย่างไรก็ตาม ผมไม่คิดว่าความปั่นป่วนในน้ำเสียงของเขาคือการแสดง

 

“ซาซากิ อายะ! เธอจะยอมรับการดวลนี้มัน?! ตอบมา!” (โอลก้า)

 

ฮีโร่โอลก้าเมินเสียงของพ่อเธอ แล้วเรียกซา-ซังอีกครั้ง

 

“เธอต้องไม่ อายะ-ซัง! ฮีโร่มาก็โตะ ยอมรับการดวลกับฮีโร่ของเทพธิดาที่ถือดาบศักดิ์สิทธิ์นั้นถือว่าไม่ไตร่ตองเลยนะ!” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียตะโกน

 

“ซา-ซัง!” (มาโกโตะ)

 

ผมเรียกซา-ซังและพยายามจะบอกเธอไม่ให้เธอยอมรับการดวล

 

“โอเค ทากัตซูกิ-คุง” (อายะ)

 

ซา-ซังยกนิ้วโป้งให้ผมแล้วบอกว่าเธอโอเค

 

รอยยิ่มของเธอดั่งชายชาตรี

 

หืม?

 

“ไม่ใช่นั่น ซา-ซัง! หยุด!” (มาโกโตะ)

 

ผมได้รับความรู้สึกไม่ดีและตะโกน แต่มันก็สายเกินไปเสียแล้ว

 

“ชั้นยอมรับการดวล โอลก้า-ซัง!” (อายะ)

 

อาา เธอยอมรับ

 

“ฮีโร่มาโกโตะ ทำไมนายไม่หยุดเธอ?!” (โซเฟีย)

 

“ชั้นกำลังคิดจะทำมันอยู่!” (มาโกโตะ)

 

เจ้าหญิงโซเฟียจับไหล่ผมและเขย่าผม

 

มันมีเหตุผลที่ว่าทำไมเจ้าหญิงโซเฟียลน

 

ฮีโร่ที่ได้รับพรจากเทพธิดาเป็นคนเดียวที่ใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์ได้

 

ผู้ใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์ แอสคาลอน เลนเนิร์ด เออร์ โรเซส

 

ผูใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์ คลาเรนท์ แม็กซิมิเลี่ยน

 

ผู้ใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์ คาลิเบิร์น เกราลท์ วาเลนไทน์

 

และผู้ใช้ดาบศักดิ์สิทธิ์ บัลมุง โอลก้า โซล ทาริสก้า

 

โดยการปลดปล่อยดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับพรจากเทพธิดาด้วยฮีโร่ที่ได้รับการปกป้องจากพระเจ้า พวกเขาสามารถได้พลังขึ้นมาหลายเท่า

 

มันได้พูดกันว่า มีเพียงฮีโร่ที่ได้ปลดปล่อยดาบศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น ที่ปราบลอร์ดปีศาจได้

 

นั่นทำไมพวกเขาเป็นกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในแต่ละประเทศ และเป็นสัญลักษณ์ของความแข็งแกร่ง

 

แต่แม้ทั้งฮีโร่สายฟ้าเกราลท์และฮีโร่เปลวเพลิงโอลก้าใช้การปลดปล่อยดาบศักดิ์สิทธิ์ เห็นว่าพวกเขาก็ยังจะสู้กับซากุไร-คุงไม่ไหวเลยซักนิด

 

เขาโกงจนชื่อของเขาว่าเป็นผู้กอบกู้เกิดใหม่นั่นเหมาะสมแล้ว

 

ซากุไร-คุงนั่นอุกอาจจริงๆ

 

“ซาซากิ อายะ ตั้งท่า!” (โอลก้า)

 

ฮีโร่โอลก้าที่มาพร้อมดาบศักดิ์สิทธิ์สองแสงสีแดงได้ดันให้ซา-ซังนำอาวุธของเธอออกมา

 

ดูเหมือนเธอจะไม่โจมตีคู่ต่อสู้มือเปล่า

 

“ชั้นโอเคด้วยมือเปล่า” (อายะ)

 

ซา-ซังต่อยเข้าไปที่มือตัวเอง

 

“โว้ว! ดูเหมือนผู้เข้าร่วมแข่งขัน ซาซากิ อายะ จะเผชิญหน้ากับโอลก้า-ซามะที่ถือดาบศักดิ์สิทธิ์! ไม่ใช่ว่านี่ฆ่าตัวตายชัดๆเหรอ?!”

 

อ๊ะ ผู้ประกาศได้ฟื้นแล้ว

 

ดูเหมือนเขาจะยอมแพ้

 

“มันเป็นไปไม่ได้น่ะ ยอมเธอ” พววก เธอจะตายแน่” “วิ่งหนีไป!” “โอลก้า-ซามะ ได้โปรดคิดใหม่เถอะ!”

 

ผู้ชมได้กังวลเกี่ยวกับซา-ซัง

 

และซา-ซังที่อยู่ในเป้าของคำถามเหล่านั้น โบกมือของเธอ มีแต่รอยยิ้ม

 

(…นี่มันแย่แล้ว) (มาโกโตะ)

 

ซา-ซังไม่มีแสดงสัญญานว่าจะถอยเลย

 

“เฮ้ เฮ้ มันจะโอเคมั้ยอ่ะ?” (ลูซี่)

 

ลูซี่สะกิดไหล่ผมและแสดงสีหน้าที่รู้สึกไม่ปลอดภัย

 

“นี่มันแย่จริงๆ แต่ซา-ซังได้รับการดวลนี้ไปแล้ว” (มาโกโตะ)

 

“ท-ทำไมนายใจเย็นอยู่ได้ล่ะ?! นายไม่กังวลเกี่ยวกับอายะ-ซังเหรอ ฮีโร่มาโกโตะ และ ลูซี่-ซัง?์! ชั้นจะไปเพื่อหยุดพวกเธอ!” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียพยายามจะไปที่เวที แต่ฟูเรีย-ซังหยุดเธอ

 

“พวกเค้ากำลังจะเริ่มแล้ว ถ้าเธอไปที่นั่น เธอจะโดนลูกหลงนะ” (ฟูเรีย)

 

และเธอลากโซเฟียออกไปทั้งอย่างนั้น

 

เธอช่วยผมไว้ที่นี่นะ ผมหยุดเจ้าหญิงโซเฟียด้วยกำลังของผมไม่ได้

 

ฮีโร่โอลก้าที่มาพร้อมดาบศักดิ์สิทธิ์ของเธอส่องแสงดั่งพระอาทิตย์

 

มานาที่รวมกันที่ใบมีดของดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับพรนี้ดูเหมือนระเบิดที่กำลังจะระเบิด

 

ลมได้สั่นจากความร้อน

 

“เธอจะรับการดวลนี้มือเปล่าจริงๆเหรอ? เธอจะตายเอานะ” (โอลก้า)

 

ฮีโร่โอลก้ายืนยันมันเป็นครั้งสุดท้ายกับซา-ซัง

 

มันโอเคน่า โอเคน่า มาได้แล้ว” (อายะ)

 

ซา-ซังกวักมือของเธอ

 

เห็นสิ่งนี้ สีหน้าของฮีโร่โอลก้าได้อันตรายมากขึ้นกว่าเดิม

 

“เธอจะเสียใจกับเรื่องนี้…นักรบต่างโลก” (โอลก้า)

 

ฮีโร่โอลก้าพึมพำคำนี้

 

บางที่เธอมีความไม่ชอบกันเราที่มาจากต่างโลก

 

พวกเราที่จู่ๆก็มาที่นี่และทำลายสมดุลย์ของโลกนี้?

 

“ฮ-ฮีโร่มาโกโตะ ถ้าเป็นแบบนี้ อายะ-ซังจะ…!” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียได้ดิ้นไปทั่วระหว่างถูกรั้งไว้ด้วยฟูเรีย-ซัง

 

“มันโอเค อายะจะโอเค ใจเย็นนะ” (มาโกโตะ)

 

“เอ๋?” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียทำสีหน้าสับสน

 

“ทำไมนายใจเย็นมากล่ะ…?” (โซเฟีย)

 

“โซเฟีย นั่น…” (มาโกโตะ)

 

“มันกำลังจะเริ่มแล้ว” (ลูซี่)

 

ทันทีที่ผมกำลังจะอธิบายให้เจ้าหญิงโซเฟีย ลูซี่ได้ชี้ไปที่เวที

 

“กรรมการ ออกไปทันทีหลังจากที่ได้มอบสัญญาน! ไม่อย่างนั้นนายจะโดนลูกหลง” (โอลก้า)

 

“…เธอโอเคกับนี่จริงๆเหรอ?”

 

กรรมการถามซา-ซัง

 

“ใช่” (อายะ)

 

หน้าของซา-ซังนั้นคือหน้าของคำว่าสงบ

 

“ถ้าเป็นอย่างนั้น พร้อม…《สู้!》”

 

ทันทีที่กรรมการตะโกนคำนี้ เขาออกจากเวที

 

คนที่ยังอยู่มีเพียงแค่ฮีโร่โอลก้า และซา-ซัง

 

คนดูได้กลืนน้ำลาย ผู้ประกาศไม่พูดอะไร

 

ฮีโร่โอลก้าหายไปในพริบตา ทันทีต่อมา เวทีได้ระเบิด

 

◇◇

 

ตาผมไม่สามารถตามการโจมตีของฮีโร่เปลวเพลิง และซา-ซังที่รับมันได้

 

นั่นทำไมนี่เป็นข้อมูลที่ผมได้รับจากลูซี่หลังทั้งหมดนั้นเกิดขึ้น

 

ฮีโร่โอลก้าที่มีดาบศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือกระโดดขึ้นไปสูงในท้องฟ้า และเหวี่ยงดาบของเธอลงที่พื้นพร้อมด้วยมานาที่รวมอยู่ในมัน

 

ซา-ซังดูเหมือนจะรับการโจมตีที่เหมือนอุกกาบาตนั้นตรงๆ

 

ทันทีต่อมา เวทีได้ถูกขยี้ดั่งมันโดนระเบิด และลมกระแทกที่รุนแรงได้มาโดนเรา

 

กางเขนยักษ์สีแดงได้ขึ้นมา

 

มันเป็นจากตรงนี้ที่ตาผมตามได้

 

(นั่น…มันเหมือนกับกับเวทมนตร์ดาบของซากุไร-คุง และเวทมนตร์ระดับนักบุญของโรซาลี-ซัง…) (มาโกโตะ)

 

ดูเหมือนแสงทรงกางเขนจะปรากฏขึ้น เมืองพลังระดับนักบุญได้ออกมา

 

ผมไม่เห็นอะไรเลยด้วยควันที่ขึ้นมาทั้งหมด

 

“อายะ-ซัง?!” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียกรีดร้อง

 

คนดูได้ทึ่งในพลังการโจมตีที่ไม่น่าเชื่อนี้จากฮีโร่โอลก้า

 

“…ค-แค่อะไรเกิดขึ้น?…ผู้เข้าร่วมการแข่งขันซาซากิโอเคมั้ย?”

 

คำพูดของผู้ประกาศน่าจะเป็นความรู้สึกของทั้งโคลีเซียม

 

กลุ่มควันได้กระจายออกไป

 

เวทีหินได้ถูกขยี้เป็นชิ้นๆ

 

ไม่มีใครพูดอะไร

 

ผมคิดว่าผมได้ยินเสียงกลืนน้ำลายจากคนดู

 

“…เอ๋? น-นั่น…อ-โอลก้า-ซามะ?”

 

เสียงที่สั่นของผู้ประกาศได้สะท้อน

 

ที่เห็นตอนแรกคือฮีโร่โอลก้าได้ถูกกระแทกเข้าไปอยู่ในกำแพงชั้นในของโคลีเซียม?

 

เกราะของฮีโร่โอลก้าดูเหมือนจะร้าว ดั่งบางอย่างได้ชนเธอ

 

(ธ-เธอยังไม่ตาย ใช่มั้ย?) (มาโกโตะ)

 

สภาพของเธอที่เหมือนเป็นเหยื่อของอุบัติเหตุรถชนทำผมกังวล

 

“…อึ่ก…” (โอลก้า)

 

ดูเหมือนเธอยังมีสติ เธอเซขึ้นมา

 

นั่นโล่งใจ เธอยังมีชีวิตอยู่

 

ฮีโร่โอลก้าได้มองทั้งเกราะที่ร้าวของเธอ และเวทีด้วยหน้าที่ไม่เชื่อตาตัวเอง

 

มือของเธอไม่ได้ถืออะไรเลย และดาบศักดิ์สิทธิ์ไม่ถูกเห็น

 

“ผู้เข้าร่วมการแข่งซาซากิยังโอเคอยู่! ผู้ที่ยืนอยู่บนเวทีคือผู้เข้าร่วมการแข่งซาซากิ!”

 

เสียงของผู้ประกาศสะท้อน

 

ตรงกลางของกลุ่มควัน ที่ที่เข้มข้นที่สุดในการโจมตีของฮีโร่โอลก้า ซา-ซังได้ยืนอยู่ที่นั่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

{ระหว่างที่ส่องแสงสีรุ้ง}

 

“อาาา อายะแสดง{สกิลใหม่}ของเธอให้กับทุกคนเลย” (ลูซี่)

 

“ยังไงซะ ที่สำคัญคือเธอดูเหมือนจะโอเค” (มาโกโตะ)

 

ผมได้โล่งใจหลังจากลูซี่ได้พูด

 

ผมคิดว่ามันจะโอเค แต่เมื่อผมเห็นพลังจากการโจมตีเมื่อกี้นี้ ผมกังวลนิดหน่อย

 

“ฮีโร่มาโกโตะ! นั่นอะไรน่ะ?!” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียถามผมดั่งเธอต้องการคำตอบ ณ เดี๋ยวนี้

 

เจ้าหญิงโซเฟียดูเหมือนจะยุ่งกับงานหลังๆ ดังนั้นไม่มีเวลาจะอธิบายสกิลของซา-ซังให้กับเธอ

 

“นั่นสกิลใหม่ของผู้เล่นเกมแอ็คชั่นหลังจากที่เธอวิวัฒนาการ” (มาโกโตะ)

 

“ความสามารถใหม่…? แสงสีรุ่้งนั้น? อ๊ะ แสงหายไปแล้ว” (โซเฟีย)

 

เหมือนที่เจ้าหญิงโซเฟียพูด แสงที่ปกคลุมซา-ซังหายไป

 

“ทากัตซูกิ-คุง ชั้นชนะ!” (อายะ)

 

ซา-ซังชูสองนิ้วแห่งชัยชนะ

 

ตาของผมได้ติดอยู่กับดาบศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ที่เท้าของซา-ซังงอเป็นตัว V

 

(ไม่ใช่ว่านั่นแย่แล้วเหรอ…? เราทำสมบัติชาติของประเทศแห่งไฟพัง…) (มาโกโตะ)

 

ผมได้ยินว่าดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับพรของเทพธิดาเป็นสิ่งที่หามูลค่าไม่ได้

 

มันจะไม่พัฒนาไปเป็นปัญหาระดับชาตินะ?

 

“ย-ยินดีด้วย ซา-ซัง” (มาโกโตะ)

 

มาฉลองชัยชนะของสหายของผมก่อนเถอะ

 

“ใช่ ใช่! ชมชั้นอีก ชมชั้นอีก” (อายะ)

 

ซา-ซังกระโดดใส่ผมและกอดผมด้วยพลังที่มากจนเหมือนเธอได้แกว่งหาง

 

“อืม…อายะ-ซัง ความสามารถของสกิลเธอคืออะไรน่ะ?” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียถามด้วยสีหน้าตะลึง

 

“ฟุฟุฟุ สกิลใหม่ของชั้น: เวลาอมตะ!” (อายะ)

 

“…เธอพูดว่าอะไรนะ?” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียถามกลับในความตกใจกับคำตอบของซา-ซัง

 

ทันทีที่ผมเห็นสกิลนั้นครั้งแรก ผมจำได้ว่าไร้คำพูด

 

สกิลผู้เล่นเกมแอ็คชั่นที่ซา-ซังมี ความสามารถใหม่ของมัน [เวลาอมตะ]

 

ผลนั้นเรียบง่ายและน่ากลัว

 

คุนเป็น {อมตะ} ในเวลาที่จำกัดเมื่อสกิลได้ถูกใช้งาน

 

ผู้เล่นที่ใช้ความสามารถนี้ปฏิเสธการโจมตีและการป้องกันอะไรก็ได้

 

เจ้าหญิงโซเฟียแข็งไปเมื่อได้ยินผลที่ไร้สาระของมัน

 

ลูซี่และฟูเรีย-ซังได้พูด “นั่นมันแค่ไม่แฟร์ใช่ป่ะล่ะ?” และ “นั่นมันไม่โอเคเลยใช่มะ”

 

นี่เป็นการตอบสนองที่ถูกต้องของผู้คนในโลกนี้

 

“เอ่ะเฮะเฮะ” (อายะ)

 

ซา-ซังหัวเราะอย่างเขินอาย

 

รอยยิ้มของซา-ซังน่ารัก ผมเลยลูบหัวเธอ

 

และจากนั้น ผมได้คิด

 

(พวกเค้าลืมที่จะตั้งสมดุลย์กับสกิลของซา-ซังหรืออะไรบางอย่างเหรอ?) (มาโกโตะ)

 

 

 

เป้าหมายเดือน 3/66

ค่าเน็ต 0/200

ค่าไฟ 0/1000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord