164 ทากัตซูกิ มาโกโตะ คาดเดา

 

หลายร้อยคน: กึ่งสัตว์ ผู้ใหญ่ เด็ก; พวกเขาทุกคนทรุดไปอยู่ที่พื้นกองกันอยู่

 

(…พ-พวกเค้าตายรึยัง?) (มาโกโตะ)

 

ในสายตาของผม มันเหมือนภูเขาของศพ

 

ภาพที่ไม่สมจริงทำตัวผมแข็งไป

 

“เวรเอ้ย! ทำไมนี่มันเกิดขึ้นได้?!”

 

“นี่เป็นไปได้ยังไง?! เฮ้ย ควบคุมตัวเองให้ได้ซี่!”

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมาย ตาแก่อัศวินผู้คุ้มกัน และอัศวินวิ่งไปหาผู้คนใกล้ๆ

 

ผมรีบตามพวกเขาไปด้วย

 

ผมเข้าหาหนึ่งในคนอย่างประหม่า และจับหน้าของพวกเขา

 

ผิวของเขายังคงอุ่นอยู่

 

อกของเขาขึ้นและลงเล็กน้อย

 

ผมได้ยินเสียงหายใจลางๆ

 

น-นั่นโล่งใจ

 

พวกเขายังไม่ตาย

 

อย่างไรก็ตาม พวกเขาทั้งหมดหมดสติ และแม่ว่าเราเรียกพวกเขา พวกเขายังไม่ตื่น

 

“[น้ำรักษา]”

 

โออ้! ตาแก่ นายใช้เวทมนตร์รักษาได้ด้วยเหรอ?

 

แม้ว่าเขาดูเหมือพวกเกเร เขาเป็นคนมีทักษะ!

 

เทมพลาร์น้ำทั้งหมดดูเหมือนจะสามารถใช้เวทมนตร์รักษาได้ และได้รักษาคนที่หมดสติ

 

ไม่มีสปิริตน้ำ ดังนั้นผมใช้เวทมนตร์รักษาซึ่งเป็นเวทย์ระดับกลางไม่ได้

 

“ไม่มีใครจากโบสถ์งูอยู่ที่นี่! ที่อยู่ตรงนี้ทั้งหมดเป็นคนที่เป็นทาส! มากกว่านั้น เหตุผลนั้นไม่รู้ แต่พวกเค้าทั้งหมดใกล้กับความตาย นำเฮียลเลอร์มาที่นี่โดยเร็ว!”

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายดูเหมือนจะเรียกกำลังเสริม ด้วยอะไรที่ดูเหมือนอุปกรณ์เวทมนตร์

 

ผมใช้เวทมนตร์รักษาไม่ได้ และผมไม่มีวิธีที่จะเรียกความช่วยเหลือ

 

และดังนั้น ผมตรวจดูรายละเอียดคนที่ทรุด

 

“…หืม?” (มาโกโตะ)

 

ผมรู้สึกว่าบางอย่างแปลก

 

มานาในตัวพวกเขาน้อยอย่างเห็นได้ชัด

 

ผมคิดว่าความอดทนพวกเขาก็ลดด้วย

 

มันดั่งพลังชีวิตได้ถูก{ดูดออกไป}จากพวกเขา…

 

และผมคุ้นกับสภาพนี้

 

“ตาแก่ มีโซลบุคมั้ย? ถ้าเป็นไปได้ เล่มเปล่า” (มาโกโตะ)

 

“ไม่ ไม่มี แต่…นายจะใช้มันกับอะไร?”

 

“ฮีโร่-โดโนะ! คุณรู้เหตุผลเรื่องนี้เหรอ?!”

 

ผมเรียกตาแก่อัศวินผู้คุ้มกัน และอังศวินผู้บังคับใช้กฎหมายตอบสนอง

 

“พวกเขาน่าจะใช้เทคนิคเสี—เวทมนตร์ทำลายตัวเอง ไม่ ถูกทำให้ใช้มัน” (มาโกโตะ)

 

ผมอนุมานจากประสบการณ์ในอดีตของผม

 

ความรู้สึกของเวลานั้น ที่แรงใจและความอดทนในตัวผมได้ถูกนำออกไป ย้อนขึ้นมาในหัวผม

 

ผมก็ยังใช้เวทมนตร์ทำลายตัวเองและหมดสติจากมัน

 

“ที่ใช้อายุขัยเพื่อแลกกับการใช้งานเวทย์ทรงพลัง… นั่นสมควรจะเป็นเวทย์ต้องห้าม!”

 

ตาแกอัศวินผู้คุ้มกันส่งเสียงของเขา

 

“การใช้เวทย์ทำลายตัวเองได้ถูกต้องห้ามโดยโบสถ์เทพธิดา ตั้งแต่ทีแรก วิธีที่จะใช้มั้ยก็ไม่ได้เป็นที่รู้…ได้ยังไง…ที่นายสามารถแยกด้วยความมั่นใจน่ะ ฮีโร่-โดโนะ?”

 

อุ้ปส์

 

มันน่าจะแปลกสำหรับผมที่รู้

 

“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะสอนชั้นเกี่ยวกับมัน” (มาโกโตะ)

 

มันควรจะโอเคถ้าผมพูดอย่างนั้น

 

“ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ… บุคคลนั้นซึ่งเป็นหนึ่งในนักเวทย์หมายเลขหนึ่งของประเทศนี้ และมีความรู้ 1,000 ปี หือห์… นั่นมีเหตุผลจริงๆ”

 

“และดังนั้น ชั้นอยากจะตรวจสอบอายุขัยของพวกเขา มีวิธีดีๆมั้ย?” (มาโกโตะ)

 

แต่ถ้าเรามีโซลบุค เราควรจะสามารถตรวจสอบอายุขัยของพวกเขานะ

 

“ถ้าเป็นอย่างนั้น ไม่มีปัญหา ผมใช้เวทย์ที่ตรวจอายุขัยได้”

 

“โฮ่ห์ มีเวทย์อย่างนั้นด้วยเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

ผมไม่รู้เลย

 

“มันเปิดเผยค่าสถานะและสกิลของอีกฝ่าย ดังนั้นปรกติผมจะไม่ใช้มันโดยไม่ได้รับอนุญาตจากอีกฝ่าย แต่…นี่เป็นเหตุฉุกเฉิน ผมจะขอโทษภายหลัง”

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายแตะหน้าผากของเด็กและพึมพำการร่าย

 

แสงอ่อนๆส่อง

 

มันเป็นแสงเดียวกันเมื่อใช้โซลบุค

 

“…นี่มันเป็นไปได้ยังไง…”

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายหน้าบิดเบี้ยวและพึมพำนี่

 

“ผลคืออะไร?” (มาโกโตะ)

 

ผมถาม

 

“อายุขัยของเด็กคนนี้ได้ถูกลดลงไปเหลือแค่ไม่กี่วัน”

 

“ไม่กี่วัน?! ช่างทำเรื่องโหดร้าย!”

 

สิ่งที่อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายพูดทำให้ตาแก่อัศวินผู้คุ้มกันตะโกนในความโมโห

 

“อะไรจะเกิดขึ้นกับเด็กคนนี้…กับคนที่นี่?” (มาโกโตะ)

 

มีอะไรที่เราทำได้มั้ย?

 

“มันโอเค ถ้าเราพาพวกเขาไปหาออราเคิล-ซามะ เราขอให้โซล-ซามะยืดอายุขัยของพวกเขาได้… แต่มีราคาที่เหมาะสมนะ”

 

“ราคา?” (มาโกโตะ)

 

“มันหมายถึงการถวายน่ะ ฮีโร่-โดโนะ”

 

ผมไม่เข้าใจดีที่อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมาย-ซังพูดและเอียงหัวของผม และตาแก่บอกผม

 

ใช่! ในโลกนี้ซื้ออายุขัยด้วยเงินได้!

 

“แต่ ไม่ใช่ว่านั่นมันจะราคาแพงเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“ใช่…แต่ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ผมจะปรึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้กับพระองค์ ราชา

 

ผมได้กังวลว่าประเทศแห่งไฟที่วิ่งอยู่บนความอยู่รอดสำหรับผู้เหมาะสมที่สุด จะกังวลกับชีวิตของทาสมั้ย แต่มันดูเหมือน -อย่างน้อย- อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายที่นี่ไม่มีเจตนาจะทิ้งคนที่นี่

 

นั่นโล่งใจ

 

ในเวลานั้น ผมได้ยินเสียงฝีเท้าผู้คนมากมายได้เข้ามา

 

“เฮ้ย นี่มันอะไรกัน?!” “ไม่มีใครในโบสถ์งูเลย?!” “เป็นไปไม่ได้ นี่ได้ถูกบอกล่วงหน้ากับเราโดยเทพธิดา-ซามะ!”

 

อัศวินของประเทศแห่งไฟมากมายได้เริ่มปรากฎตัว

 

คนที่ดูเหมือนเฮียลเลอร์อยู่กับพวกเขาด้วย

 

“เริ่มจากคนที่ดูอ่อนแอมากที่สุด!”

 

“คนที่มือว่าง! แบกพวกเค้าออกไปข้างนอก นี่มันแออัดไปที่จะใช้รักษา”

 

“คนจากประเทศอื่นอยู่ที่นี่ แต่มันโอเคที่จะบอกทางหนีพวกเค้าเหรอ?!”

 

“มันโอเค นี่เป็นเหตุฉุกเฉิน ชั้นได้รับการอนุญาตจากนายพลทาริสก้าแล้ว”

 

คำสั่งได้ถูกโยนอย่างวุ่น

 

เฮียลเลอร์ได้ให้ลำดับความสำคัญกับคนที่อ่อนแอหนักและทำการตรวจสอบทางแพทย์

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายได้ออกคำสั่งกับอัศวินที่มา

 

ตาแก่อัศวินผู้คุ้มกันและผมช่วยในการแบกคนไปข้างนอกผ่านทางหนี

 

แต่ด้วยกำลังของผม ผมแบกได้แต่เด็กนะ…

 

(แสตทที่ต่ำมันรบกวนจริงๆ…) (มาโกโตะ)

 

บ่นมันในเวลาถึงขนาดที่แล้วจะไม่แก้ปัญญาอะไร

 

ต้องขยับขา

 

กำลังเสริมมาทีละคนทีละคน และทาสที่หมดสติหลายร้อยในที่นี้ได้ลดลงไปจำนวนครึ่งหนึ่ง

 

“ฮีโร่-โดโนะ เราจะรับช่วงต่อจากตรงนี้ ทำไมไม่กลับไปเชียร์ ซาซากิ อายะ-โดโนะต่อมั้ย?”

 

ตาแก่แสดงความเห็นอกเห็นใจกับผม

 

“ไม่ ชั้นจะอยู่ที่นี่จนกว่าทุกคนจะถูกขนไป” (มาโกโตะ)

 

ผมไม่คิดว่าซา-ซังจะมีความสุขเกี่ยวกับมัน ถ้าเธอได้รู้ว่าผมได้ทิ้งคนที่ต้องการให้ช่วย เพื่อที่จะไปที่ที่เธออยู่

 

เราได้เดินกลับจากชั้นใต้ดินไปถึงข้างบน

 

ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้น เราเสร็จการขนทุกคน

 

มันดูเหมือนพวกเขาจะถูกขนไปที่โบสถ์ ตามลำดับของความซีเรียส

 

ดูไม่เหมือนว่าจะมีอะไรให้เราทำอีก คือที่ผมคิด จนอัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายได้มาตรงที่เราอยู่

 

“ฮีโร่ม่าโกโตะ-โดโนะ อัศวินของประเทศแห่งน้ำ พวกคุณช่วยได้มาก เดชะบุญ ดูไม่เหมือนว่าจะมีคนเสียชีวิต”

 

“นั่นเป็นที่สำคัญที่สุด

 

ตาแก่ยิ้มให้คำพูดของอัศวินผู้บังคับใช้กฎหมาย

 

“อะไรคือที่โบสถ์งู้จะทำด้วยเรื่องนี้กันล่ะ?” (มาโกโตะ)

 

ใช้เงินมากมายเพื่อซื้้อทาส และให้พวกเขาใช้เวทมนตร์ทำลายตัวเองจนถึงปลายของอายุขัย…

 

{เพื่ออะไร}?

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายทำสีหน้าน่ากลัวกับที่ผมพูด

 

“เราตอนนี้ได้จัดทีมค้นหาและไลตามโบสถ์งูไป เราได้จับตัวคนของโบสถ์ที่ลอยนวลจนมาถึงตอนนี้และสอบสวนพวกเขา แต่เราไม่ได้ข้อมูลที่สำคัญเลย”

 

ไม่ใช่ว่าแผนของพวกเค้าล่มเพราะการมาของเราเหรอ?”

 

“มันจะยอดเยี่ยมถ้ามันเป็นอย่างนั้น…”

 

ผมได้ฟังการสนทนาของทั้งสองคนระหว่างที่ใช่โล่งจิต เพื่อย้อนรอยเหตุการณ์ของวันนี้

 

ในทันทีนั้น เสียงได้สะท้อนเข้ามาในหัวผม

 

(มาโกโตะ ทาสได้ถูกทำให้ใช้เทคนิคเสียสละและอายุขัยได้ถูกนำไป แม้แต่ชั้นก็ไม่รู้ว่าพวกเค้าพยายามจะทำอะไรกับเรื่องนั้น และ…นี่มันก็น่าจะเหมือนกันด้วยกับเออร์และโซล) (โนอาห์)

 

(แม้แต่ท่านเหรอ โนอาห์-ซามะ?) (มาโกโตะ)

 

(เหตุครังนี้ดูเหมือนจะอยู่ใต้อิทธิพลของผู้ศรัทธา ที่มีการปกป้องจากพระเจ้าที่แข็งแกร่งจากไทฟอน พวกเขาซ่อนอนาคตอย่างทั่วถึง เราบอกได้แค่ว่า ‘บางอย่าง’ จะเกิดขึ้น ระวังตัวไว้) (โนอาห์)

 

(รับทราบครับ ขอบคุณ โนอาห์-ซามะ) (มาโกโตะ)

 

ผมขอบคุณเทพธิดา

 

“มันจะดีกว่าที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับเวทย์ที่พวกเขาพยายามจะใช้งาน โดยใช้อายุขัยของทาส” (มาโกโตะ)

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายและตาแก่ส่งสายตามาที่ผมเมื่อผมพูด

 

“ไม่ใช่เวทย์ทำลายตัวเองปล่อยมาเปล่าๆเหรอ? ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฮีโร่-โดโนะ ไม่ใช่ว่าเวทย์ทำลายตัวเองเป็นเทคนิคที่ใช้เวทย์โดยใช้กายจ่ายเหรอ?”

 

“ไม่เวทย์ทำลายตัวเองเป็นเพียงเทคนิคที่ใช้อายุขัยเพื่อที่จะจ่ายมานาที่มีไม่พอ ดังนั้นความจริงที่ว่าอายุขัยของพวกเขาถูกลด นั่นหมายถึงเวทย์บางอย่างได้ถูกใช้” (มาโกโตะ)

 

ผมหักล้างการพูดของตาแก่

 

“ฮีโร่มาโกโตะ-โดโนะ เราไม่มีความรู้เกี่ยวกับเวทย์ทำลายตัวเอง อะไรก็ได้ทั้งนั้น ได้โปรดบอกเราได้มั้ย ว่าคุณสังเกตอะไร?”

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายลดหัวของเขาด้วยสีหน้าที่ซีเรียส

 

คนๆนี่เค้าซีเรียสที่สุดจริงๆ

 

ผมคิดอย่างระวังเพื่อที่จะตอบเรืองนี้ และจากนั้นผมพูด

 

“เกี่ยวกับเวทย์ทำลายตัวเอง มันอย่างที่ชั้นพูดมาก่อน; มันเป็นเพียงวิธีเพื่อชดเชยกับมานาที่ขาดไป… ที่ชั้นจะพูดต่อจากนี้เป็นแค่การคาดเดา แต่ชั้นจะพูดโดยดูจากเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับโบสถ์งูในโอกาสนี้” (มาโกโตะ)

 

ถ้ามันอย่างที่โนอาห์-ซามะพูด งั้นไม่มีผิดพลาด

 

ทั้งสองคนพยักหน้าเบาๆกับคำพูดผม

 

โบสถ์งูไม่ทำงานคนเดียวในกรณีส่วนใหญ่ ในประเทศแห่งน้ำมันเป็นยักษ์ต้องห้าม; ในประเทศแห่งแสง มังกรบินและมอสเตอร์แตกตื่น; ในมักกาเรน ก็ยังมีมอนสเตอร์แตกตื่นและยังนำมังกรโบราณมาด้วย; ในประเทศแห่งไม้ ลูกน้องโดยตรงของราชาศัตว์และลอร์ดปีศาจ…ถ้าเป็นอย่างนั้น พวกเค้าอาจจะมีกำลังจากภายนอกทำงานกับพวกเค้าในครั้งนี้ด้วย” (มาโกโตะ)

 

“และคุณบอกว่ามันเป็นการซื้อทาส?”

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายถาม

 

“แต่พวกเขาได้ปล่อยทาสทั้งหมดที่นี่ ฮีโร่-โดโนะ”

 

“อย่างที่ลุงพูด พวกเขาไม่ได้คิดถึงทาสเป็นกำลังการต่อสู้ พวกเขาเพียงแต่ใช้เพื่อเป็นน้ำมันให้เวทย์บางอย่าง และตัดสินจากรูปแบบเก่าๆที่พวกเขาใช้ โบสถ์งูส่วนใหญ่ใช้มอนสเตอร์” (มาโกโตะ)

 

“งั้นนายจะพูดว่าพวกเขาพยายามจะทำให้มอนสเตอร์แตกตื่นในประเทศแห่งไฟ?!”

 

ตาแก่ส่งเสียงของเขา

 

อัศวินไฟได้ตกใจและมองมาทางนี้

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายได้นำอุปกรณ์เวทมนตร์ออกมาเพื่อสื่อสาร

 

“บอกคนเฝ้าระวังของเมืองหลวงให้ยืนยันว่ามีมอนสเตอร์แตกตื่นเข้ามาหรือไม่!”

 

เขาได้ทำอย่างรวดเร็ว

 

นั่นยอดเยี่ยม

 

“ฮีโร่-โดโนะ ขอบคุณมากๆครับ ผมได้เน้นความสนใจไปกับการไม่ให้โบสถ์งูหนีไปจากเมืองหลวง แต่แน่นอนว่ามีความเป็นไปได้ที่จะตกเป็นเป้าหมายจากข้างนอก ผมได้บอกพวกเขาให้เตรียมตัวในกรณีที่ภายนอกได้โจมตี”

 

อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายพูด

 

“งั้น มันควรจะโอเคถ้าเราแค่ระวังมอนสเตอร์ ใช่มั้ย?!”

 

“ช-ใช่…” (มาโกโตะ)

 

ตาแก่และเทมพลาร์น้ำได้ทำหน้าเหมือนพูดว่าทุกอย่างได้แก้ไขแล้ว

 

ไม่ใช่ว่าคนของประเทศแห่งน้ำมองโลกในแง่ดีเกินไปเหรอ?

 

มันเป็นลักษณะที่ดีสำหรับพวกเขา แต่ไม่ทำให้มั่นใจเมื่อสงครามกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ได้เข้ามา

 

“ขอบคุณมากครับ ฮีโร่-โดโนะ ผมจะหาโบสถ์งูกับทีมค้นหา กลับไปงานการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ดีมั้ยครับ ฮีโร่-โดโนะ? สหายนักรบของคุณเข้ารวมด้วยใช่มั้ย? ถ้าเธอได้ชนะมา มันควรจะเป็นประมาณรอบสุดท้ายแล้ว”

 

พูดสิ่งนี้ อัศวินผู้บังคับใช้กฎหมายวิ่งไป

 

เขาเป็นชายหนุ่มที่ดีจนถึงท้ายที่สุด

 

งั้น กลับไปที่โซเฟีย-ซามะอยู่กัน ฮีโร่-โดโนะ”

 

“ใช่ ลุง” (มาโกโตะ)

 

เทมพลาร์น้ำและผมรีบไปที่โคลีเซียม

 

เราได้มีส่วนร่วมกับการปราบโบสถ์งูตั้งแต่ตอนเช้าแต่มันเลยเที่ยงมาแล้ว

 

ซา-ซังชนะมาได้มั้ย?

 

บนทาง ผมได้พูดกับตาแก่และเราวิ่งไปที่โคลีเซียม

 

“ลุง เคยได้มีส่วนร่วมในการแข่งศิลปะการต่อสู้ของประเทศแห่งไฟมาก่อนมั้ย?” (มาโกโตะ)

 

“ในอดีต แค่ครั้งเดียว… เสียใจที่ต้องพูด ชั้นได้พ่ายแพ้ในรอบคัดเลือก”

 

“ข-เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

 

ผมได้ถามอะไรแย่ๆ

 

“มันหายากที่นักรบของประเทศแห่งน้ำจะชนะผ่านรอบคัดเลือกตั้งแต่ทีแรก แต่ถ้ามันเป็นอายะ-โดโนะ ชั้นมันใจว่าเธอจะสามารถอยู่ตำแหน่งสูงๆได้!”

 

“ใช่ ถ้ามันเป็น ซา-ซัง ชั้นมั่นใจว่าเธอจะยังอยู่” (มาโกโตะ)

 

พูดถึงแล้ว การเสร็จการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ในวันเดียว เห็นได้ชัดว่าเป็นธรรมชาติของพลเมืองใจร้อน

 

แต่ผมว่ามันจะดีกว่าที่จะยืดไปหลายวันเพื่อความบันเทิงนะ

 

พูดถึงแล้ว แผลได้ถูกรักษาตรงนั้นทันทีโดยเฮียลเลอร์ที่ดีที่สุดในประเทศแห่งไฟ ดังนั้นเห็นได้ชัดว่าไม่มีปัญหากับมัน

 

ระหว่างที่เราได้สนทนานั้น โคลีเซียมได้เข้ามาให้เราเห็น

 

ตาแก่แสดงบัตรประจำตัวและผ่านประตูรั้วมา

 

เมื่อพวกเราเข้ามา เราได้ยินเสียงเชียร์จากตอนเช้า…ไม่ เสียงเชียร์ที่ดังกว่าแม้แต่ตอนนั้น

 

พวกเขาค่อนข้างเครื่องร้อน

 

(ขอโทษทีมาสาย… สงสัยว่าซา-ซังเป็นยังไง) (มาโกโตะ)

 

ผมหาลูซี่และฟูเรีย-ซัง ในที่นั่งคนใกล้ชิดกับผู้เข้าร่วม

 

ในทันทีนั้น ผมได้ยินเสียงที่มันขยายด้วยเวทมนตร์

 

“{ผู้ชนะของงานการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ของประเทศแห่งไฟ ซาซากิ อายะะะะะะ!!}”

 

ภายในเสียงเชียร์ทั้งหมด การตะโกนจากผู้ประกาศมาถึงหูผม

 

…เอ๋?

 

 

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord