332 ทากัตซูกิ มาโกโตะ จะ…

—{ชั้นมีความคาดหวังกับนายไว้สูงนะ}

คำพูดเหล่านั้น คือคำพูด ของโนอาห์ซามะที่บอกกับผม ครั้งแรกที่ผมเจอท่าน

ที่น่าจะเป็นครั้งแรก ที่ผมถูกบอกบางอย่างแบบนั้น ตั้งแต่ที่ผมมาที่โลกนี้…ไม่ บางทีมันแม้แต่ครั้งแรก ในโลกเดิมของผมด้วย

เพราะทั้งหมด พ่อแม่ผมแค่ปล่อยให้ผมวิ่งด้วยตัวเอง

นั่นทำไม การที่มีโนอาห์ซามะ คอยดูผมอยู่ตลอดเวลา มันรู้สึกเหมือนนิยาย

มันทำให้ผมรู้สึก ว่าผมอยากทำงานหนัก ก็เพื่อเทพธิดาองค์นี้

ผมคิด ว่าผมจะไม่ทรยศความคาดหวังของท่าน

และอย่างที่โนอาห์ซามะพูด…

—{มาโกโตะ ชั้นมีคำขอ}

ตอนนี้เมื่อผมมาคิดเกี่ยวกับมัน มันไม่ได้มีหลายครั้ง ที่โนอาห์ซามะจะขอด้วยคำขอที่ชัดเจน

เมื่อผมถูกบอก ‘ชั้นอยากให้นาย เป็นผู้ศรัทธาของชั้น’

เมื่อท่านถาม ‘ได้โปรด อย่าหยุดเป็นผู้ศรัทธาของชั้นนะ’ เมื่อมันได้ถูกค้นพบ ว่าท่านเป็นเทพมาร

มันมีเพียงเวลาเหล่านั้นเท่าน้น ผมคิด

“นายทำตามใจได้เลย” -คือคำพูดที่ออกมาบ่อยๆ จากโนอาห์ซามะ

ผมได้รับมีด และการปกป้องจากพระเจ้าของเทพธิดา

ผมได้ถูกมอบ สกิลผู้ใช้สปิริต

ท่านสอนผม ถึงวิธีที่จะสนิทกับสปิริต

มันก็ต้องขอบคุณการนำทาง ของโนอาห์ซามะด้วย ที่ผมสามารถจะพบซาซังได้ใหม่อีกครั้ง

มันเพราะโนอาห์ซามะ ที่ผมสามารถจะสนิทสนมอย่างดี กับสปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่

เมื่อสติของผม กำลังจะถูกกลืนกิน โดยการแปลงร่างเป็นสปิริต คนที่ช่วยผมคือโนอาห์ซามะ

แม้ว่าผมจะไปที่อดีต ผมไม่เคยพลาดซักวัน ที่จะอธิษฐานในฐานะผู้ศรัทธา

ผมมีหนี้นับไม่ถ้วน ที่ผมติดค้างโนอาห์ซามะ

—มาทำลายโลกนี้และสร้างโลกใหม่กันเถอะนะ

และจากนั้น โนอาห์ซามะที่ผมเคารพมากที่สุดขอเรื่องนี้กับผม

ในฐานะผู้ศรัทธาของท่าน และสาวกแค่คนเดียวของท่าน ผมควรจะเคารพท่าน

ผมต้องไม่ ทรยศความคาดหวัง ของโนอาห์ซามะ

“ผม…” (มาโกโตะ)

ผมพยายามจะจะตอบด้วยเสียงที่แหบแห้ง

ณ ทันใดนั้นเอง ตัวเลือกจากผู้เล่นอาร์พีจี แสดงขึ้นมา

[คุณจะทำลายโลก อย่างที่เทพธิดาโนอาห์ซามะพูด?]

ใช่

ม—

“เฮ้ มีอะไร? มองมาทางนี้ มาโกโตะ” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะโหม่มองหน้าผม ดั่งจะซ่อนตัวเลือกนั้น

ตาสีฟ้าดุจอัญมณี ยืดครองดวงตาของผม และไม่ปล่อยไป

มือขาวๆของโนอาห์ซามะ วางลงบนแก้มของผมอย่างอ่อนโยน

“น-โนอาห์ซามะ…?” (มาโกโตะ)

“ฟุฟุฟุ มีอะไร? ทำหน้าแปลกๆแบบนั้น” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะ น่าจะเห็นตัวเลือก ของผู้เล่นอาร์พีจี

ผมอยากจะให้มัน บอกคำตอบที่ถูกต้องกับผม ให้เหมือนตอนเลวีอาธาน

แต่ หน้าที่สวยงามของโนอาห์ซามะ อยู่ตรงหน้าผมเลย และผมไม่เห็นตัวเลือก

“ไม่ได้นะ มาโกโตะ นายต้องเลือก เพื่อตัวนายเอง” (โนอาห์)

“ผม…” (มาโกโตะ)

ผมมองหน้าโนอาห์ซามะ ผู้ที่ส่งรอยยิ้มของเทพธิดา ที่เต็มไปด้วยเสน่หาของจริง และการผจญภัยที่ผมมีมา จนถึงตอนนี้ เล่นอยู่ในหัวผม เหมือนโคมไฟหมุน

วันแรก หลังจากมาที่โลกนี้ มันแย่มากๆ

ผมไม่ได้สกิลดีๆ เพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดจากไป และผมถูกเหลือไว้คนเดียว

ผมฝึก 1 ปีในวิหารแห่งน้ำ โดยคิดแต่การฝึกอย่างเดียว

แม่ว่าเมื่อผมออกจากวิหารแห่งน้ำ มันใช้ทั้งหมดของผม เพื่อที่จะกำจัดก็อบลิน 1 ตัว และผมเกือบตาย เมื่อผมสู้กับกริฟฟ่อน

แต่…

ผมพบกันใหม่อีกครั้ง กับฟูจิยัง ที่มักกาเรน ลูซี่ ได้มาเป็นสหายของผม ที่สมาคมนักผจญภัย พบกันใหม่อีกครั้งกับซาซัง ที่ลาเบรินทอส สู้มังกรโบราณด้วยกัน กับซากุไรคุว ถูกเลือก เป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแห่งน้ำ หลังจากช่วยเมืองหลวงของประเทศแห่งน้ำ เจอกับฟูเรียซัง ที่เมืองหลวงของประเทศแห่งแสง และกลายเป็นอัศวินผู้คุ้มกัน ของออราเคิลแห่งความมืด

ผมหยุดการฟื้นคืนชีพของราชาอมตะ ที่ประเทศแห่งไม้ และสู้ราชาสัตว์ ที่ประเทศแห่งการค้า

และจากนั้น ผมไปที่ 1,000 ปีในอดีต และสามารถที่จะกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ด้วยกันกับแอนนาซัง ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะ มังกรขาวซัง และจอห์นนี่ซัง

มันลำบาก และผมเกือบตาย หลายครั้งหลายครา

“โนอาห์ซามะ…” (มาโกโตะ)

“อะไร มาโกโตะ?” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะ มองตรงมา ตรงมาที่นัยน์ตาของผม

ด้วยสายตา ที่เติมเต็มไปด้วยความคาดหวัง

ผมคือสาวกของโนอาห์ซามะ

ผมอยากจะเติมเต็มปรารถนาของท่าน

“…ผมไม่อยากจะทำลายโลก เราคิดหาวิธีอื่นไม่ได้เหรอ?” (มาโกโตะ)

คำนี้ คือสิ่งที่มาจากผม หลังจากที่ลังเล

มันเป็นไปไม่ได้สำหรับผม

แม้ว่ามันจะเป็นคำขอของโนอาห์ซามะ ผมตัดสินใจถึงการทำลายไม่ได้

“……เข้าใจแล้ว” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะยิ้ม เศร้าเล็กน้อย

แต่นั่น มันเพียงพริบตาเดียว

“โอ้ยังไงซะ ช่วยไม่ได้! ถ้าอย่างนั้น มาหาวิธีจริงกันเถอะ” (โนอาห์)

ทันทีต่อมา ท่านกลับมาที่โนอาห์ซามะที่สดใสเหมือนเคยๆ

ท่านทำ ดั่งท่านไม่ถือ ที่ผมปฏิเสธคำขอของท่าน

แต่สำหรับผม มันเหมือนดั่งว่าท่าน กดดันตัวท่านเองที่นี่

ผมรู้สึกได้ ว่าผมทำท่านเศร้า

อะไรที่ผมควรจะ…พูด…?

“ทากัตซูกิ มาโกโตะะะะะะ!!!!”

“มาโกะคูงงงงงง!!!”

“ฮ่ะปุ่!” (มาโกโตะ)

ผมพูดอะไร ที่ผมอยากจะพูด กับโนอาห์ซามะไม่ได้

คนกอดผม จากทั้งสองข้าง

“ชั้นประทับใจ ที่นายสามารถจะยืนต่อได้นั่น! ทำได้ดีมาก ทากัตซูกิ มาโกโตะ!”

“มาโกะคุง ชั้นเชื่อในนาย! ว่านายจะไม่เป็นเด็กไม่ดี ที่จะทำลายโลก!”

“อ-อืม…ไอราซามะ เออร์ซามะ?” (มาโกโตะ)

คนที่กอดผม คือเทพธิดาสององค์

หน้าอกของไอราซามะ ที่ลาดอย่างอ่อนโยน และหน้าอกที่อุดมสมบูรณ์ ของเออร์ซามะ

…หรือเหมือนกับ ผมถูกขยี้แล้ว

“ม-มันเจ็บ…” (มาโกโตะ)

“เห็นมั้ยว่า มาโกโตะถูกขยี้” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะ ดึงผมไปทางท่าน

ผมถูกช่วยแล้ว

และจากนั้น สายตาของไอราซามะและเออร์ซามะ ถูกส่งไปที่โนอาห์ซามะ

“น-น-น-โนอาห์~~~! สิ่งที่น่ากลัวอะไรที่คิดอยู่น่ะ เธอบ้าเหรอไง?!”

“โนอาห์ ไม่ใช่นั่นมันแย่มากเลยเหรอ แม้ว่าเราจะสนิทกันดี พอมาคิดว่าเธอพยายามจะทำลายทุกอย่าง!” (เออร์)

“ไม่ใช่นั่นมันไม่เป็นไรเหรอไง? ยังไงการที่โลกถูกทำลาย ก็เป็นอะไรที่เกิดขึ้นบ่อยๆ แล้วก็ โรเซสมีผู้ศรัทธาของชั้นมากมาย ดังนั้นชั้นมีแผนที่จะให้มาโกโตะ {เลือกผู้คน}” (โนอาห์)

“…”

“…ไม่ใช่อย่างนั้น นั่นมันผิดนะ~!” (เออร์)

ไอราซามะไร้คำพูด และเออร์ซามะ จับหัวของท่าน

ผมคุ้นชินกับการเห็นไอราซามะหลุด และมันหายาก ที่จะเห็นเออร์ซามะลนลาน

ไอราซามะ และเออร์ซามะ วาดไปใกล้โนอาห์ซามะมากขึ้นเข้าไปอีก

ดูเหมือนพวกท่าน ดูผมสนทนากับโนอาห์ซามะอยู่

“โนอาห์…เธอทำมันแล้วนะตอนนี้”

ผมได้ยินเสียงที่ขมขื่น

ผมหันไปที่ทิศทางของเสียง และมีเทพธิดาแห่งแสง มองลงมาที่นี่ พร้อมด้วยหน้าที่เติมเต็มไปด้วยความขมขื่น

“โอ้ชั้น ถ้ามันไม่ใช่อัลเธน่า” (โนอาห์)

สีหน้าของโนอาห์ซามะร่าเริง ตรงกันข้ามกัน

คุณแม้แต่พูดได้ว่าท่าน มีรอยยิ้มที่กล้าหาญเล็กน้อย

“พอมาคิดว่าเธอจะทำลายโลก ทันทีที่เธอกลับมา…” (อัลเธน่า)

“ไม่แย่นี่ ใช่ป่ะล่ะ?” (โนอาห์)

“มันแย่ที่สุด!” (อัลเธน่า)

เทพธิดาแห่งแสงตะโกน

“เธอหัวแข็งเหมือนเคยนะ~ เธอแค่ต้องให้ทุกคนเกิดใหม่” (โนอาห์)

“เธอ…ไม่มีทางที่มันจะง่าย… ไม่ มันอาจจะเป็นไปได้สำหรับโนอาห์ หือห์…” (อัลเธน่า)

“ตราบใดที่ชั้นขอสปิริตในดาวเคราะห์☆” (โนอาห์)

“มันน่าจะเป็นไปไม่ได้สำหรับทุกคน ยกเว้นโนอาห์” (อัลเธน่า)

เทพธิดาแห่งแสงมองขึ้น พร้อมกับแขนที่ยังกอดอก

และจากนั้น ส่งสายตามาที่ผม

“ขอบคุณ ทากัตซูกิ มาโกโตะ… สำหรับการเลือกโลกนี้ ชั้นขอบคุณ เป็นตัวแทนของคนในทั้งดาวเคราะห์นี้” (อัลเธน่า)

“…เพราะทั้งหมด ผมชอบผู้คนของโลกนี้” (มาโกโตะ)

“ชั้นคิิดว่าสถานการณ์ของนาย… มันโชคร้าย แต่…ชั้นดีใจ ที่นายพูดอย่่างนั้น” (อัลเธน่า)

เทพธิดาแห่งแสง ขยี้ผมของผม

ท่านชมผมที่นี่เหรอ?

“ม-มาโกโตะซัง…”

ผมได้ยิินเสียง ที่ฟังดูเหมือนกลัว

เมื่อผมมอง ผมเห็นราชินีโนเอล ยืนด้วยหน้าที่ซีดขาว แค่ห่างออกไปไม่ไกล

“โนเอลซัง เธอสามารถที่จะมาตลอดทางได้ถึงที่นี่” (มาโกโตะ)

“ช-ใช่… อ-อืม…ที่สำคัญกว่านั้น…” (โนเอล)

สีนหน้าของราชินีโนเอล ไม่ได้ดูดีเลย

เธอรู้สึกไม่สบายเหรอ?

“มีอะไรเหรอ? มันใช่มันจะดีกว่า ที่จะพักซักหน่อยเหรอ?” (มาโกโตะ)

“อืม…ชั้นได้ยินมาว่า มาโกกโตะซังและเทพธิดาซามะ…จะทำลายโลก…” (โนเอล)

เธอถามผมด้วยเสียงมี่บางเบา

“เธอได้ยินการสนทนาของชั้น กับโนอาห์ซามะเหรอ?” (มาโกโตะ)

“ใช่ ชั้นได้ยิน เราจับเสียงนายด้วยเวทมนตร์ โนเอลจังฟังเสียงนั้น”

เทพธิดาแห่งความมืด ปรากฏมาข้างหลังราชินีโนเอล

“นยารุซามะ โนอาห์ซามะได้เป็นอิสระอย่างปลอดภัย ขอบคุณมะ—” (มาโกโตะ)

อีกครั้งผมพยายามจะขอบคุณท่าน แต่ผมพูดให้จบไม่ได้

ท่านมองผมด้วยตาที่เย็นชาดุจน้ำแข็ง

“ชั้นผิดหวังในนาย อัศวินคุง” (ไนอา)

“นยารุซามะ…?” (มาโกโตะ)

“อย่ามาคุยกับชั้นอย่างคุ้นเคย พอมาคิด ว่านาจะไม่รับมือของโนอาห์คุงที่ช่วงเวลานั้น แค่ นายคิดว่าเราฝ่าสัตว์สวรค์มาเพื่ออะไรกัน? พอมาคิดว่านายจะโยนโอกาส ที่จะได้เป็นราชาของโลกทิ้ง ให้ตายเหอะ ช่างเป็นการทรยศความคาดหวัง” (นีเวีย)

“…”

คำพูดของเทพธิดาแห่งความมืด ทิ่มแทงหัวใจของผม

ดูเหมือนไนอาห์ซามะ คาดหวังให้ผมเลือกที่จะทำลายโลก

เมื่อพูดอย่างนั้น คำพูดของท่านมันเจ็บปวด

ถ้าโนอาห์ซามะออกมาอารมณ์นี้ ผมคงจะตาย

“เฮ้ นยารุ อย่ามารังแกสาวกของชั้นได้มั้ย?” (โนอาห์)

“ฮ่า! ไม่ใช่มันเป็นความผิด ในการสั่งสอนของเธอเหรอไง โนอาห์คุง? เธอเลี้ยงสาวกที่ค่อนข้างปอดแหกมานะ” (ไนอา)

ท่านพูดคำนี้ ลอยอยู่ในอากาศ หันหลังให้ผม

มันดูเหมือนเทพธิดาแห่งความมืด โมโห

“อย่ากังวลเกี่ยวกับมันเลยนะ มาโกโตะ” (โนอาห์)

“อ-โอเคครับ…” (มาโกโตะ)

โนอาห์ซามะที่มีเมตตา บอกผมคำนั้น

แต่บางที ท่านอาจจะรู้สึกเหมือนกัน กับเทพธิดาแห่งความมืด?

ท่านผิดหวัง กับผมมั้ย

ความสงสัยนั้น ไม่หายไปจากผม

ท่านต้องได้อ่านอารมณ์เหล่านั้น โนอาห์ซามะ เข้าหาผม อย่างช้าๆ โดยไม่ปล่อยรอยยิ้มของท่าน ให้หายไป

“ชั้นมีรางวัลให้นาย” (โนอาห์)

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

มันทันที

โนอาห์ซามะอยู่ที่ระยะ ที่มือผม แค่เกือบจะถึงท่านได้ แต่ตอนนี้ ท่านยิ้ม อยู่ต่อหน้าต่อตาของผม ที่ระยะ ที่หน้าม้าเรา อาจจะสัมผัสกัน

มือที่นุ่มของโนอาห์ซามะ วางอยู่บนแก้มของผม

ผมรู้สึกว่าผมจะถูกดูดเข้าไป โดยดวงตาดวงโตดุจอัญมณี

ผมไมสังเกต ว่าหน้าของโนอาห์ซามะ ได้เข้าหา ถึงระดับที่น่ากลัว

“?!”

ริมฝีปากที่อ่อนนุ่ม ดันเข้าหาริมฝีปากของผม

{โนอาห์ซามะ จุมพิตผมอยู่}

สมองของผม ประมวลความเป็นจริงนั้น ไม่ได้

ส่งที่ผมเห็น ระเบิด เป็นสีรุ้ง

ผมรู้สึก ดุจกายผมล่องลอย

ริมฝีปากของเรา สัมผัสกันแค่ทันทีที่สั้นๆ แต่มันรู้สึก ดั่งผมได้ลอยขึ้นไป สู่สวรรค์

และจากนั้น โนอาห์ซามะ ผลักผมออกอย่างอ่อนโยน และระยะถูกสร้าง

“น-โนอาห์ซามะ…” (มาโกโตะ)

“นั่นเป็น {จูบแรก} ของชั้น จงซาบซึ้งนะ” (โนอาห์)

“ค-ครับ…” (มาโกโตะ)

แม้ว่าริมฝีปากของเราจะจากลากัน ผมเหม่อลอย มองความว่างเปล่า และ…

“โนอาห์!” (อัลเธน่า)

อัลเธน่าตะโกน ในน้ำเสียงตำหนิ

“เธอทำอะไรน่่ะ?!” (เออร์)

ผมได้ยินเสียงที่หงุดหงิด จากเออร์ซามะ

“อะไรน่ะเหรอ เธอถามกัน มันเป็นรางวัล ชั้นได้มอบรางวัลที่เหมาะสม ให้สาวกที่ทำงานหนัก☆” (โนอาห์)

โนอาห์ซามะ ดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้านที่นี่

ทำไมเทพธิดาแห่งแสง และเทพธิดาแห่่งน้ำ ร้อนใจที่นี่ล่ะ?

แล้วก็ กายของผมได้รู้สึกร้อน มาซักพักแล้ว

“อ-อืม…มาโกโตะซัง ร่างกายของนายนั่น…” (โนเอล)

ราชินีโนเอลมองผม ด้วยตาที่เบิกกว้าง

“มันมีอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)

“อืม…ไม่สังเกตเหรอ?” (โนเอล)

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

ผมไม่เข้าใจ ว่าราชินีโนเอลพูดอะไร

มันมีบางอย่าง ที่กวนใจเธอ เกี่ยวกับรูปลักษณ์ของผมเหรอ?

“ดู นี่ ดู” (ไอรา)

กระจกถูกสร้างตรงหน้าของผม

มันเป็นเทพธิดาแห่งโชคชะตา

“ขอบคุณครับ ไอราซามะ” (มาโกโตะ)

สิ่งที่แสดงอยู่ตรงนั้น คือผม พร้อมกับ {ผมสีเงิน และตาสีฟ้า} เหมือนโนอาห์ซามะเลย

“เ……….อออออออออออ๋?!” (มาโกโตะ)

นี่อะไร?!

คนนี้คือใคร?

ไม่ นั่นหน้าของผม

แต่สีของผมและตา และมากที่สุดของทั้งหมด มานาสีรุ้ง ที่ปกคลุมทั้งร่างกายของผม…

…เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของผม?

ผมจบที่แบบนี้ เพราะจูบของโนอาห์ซามะเหรอ?

ผมส่งสายตาไปหาโนอาห์ซามะ แต่ท่านยังยิ้มเต็มที่อยู่

คนที่พูดขึ้นมาแทน คือเทพธิดาแห่งแสง

“เทพธิดาโนอาห์เป็นเทพเจ้าบริสุทธิ์ -เหมือนชั้นเลย… ความบริสุทธิ์นั้น มันมีควมเป็นพระเจ้าของมันเอง และนาย ได้ทำความบริสุทธิ์นั้น {แปดเปื้อน}” (อัลเธน่า)

“มาโกโตะ” (มาโกโตะ)

ผมถูกกล่าวโทษที่นี่เหรอ?

แต่ผมรู้สึกได้แค่ว่า เทพธิดาแห่งแสง งงงันโดยเรื่องนี้ ตัดสินจากสายตาเธอ

“เทพธิดาคนสุดท้าย ของเทพเจ้าไททัน นายจำเป็นต้องแบก {ความรับผิดชอบ} ขึ้นไหล่ ที่ได้้ทำร่างกายที่บริสุทธิ์นั้น {แปดเปื้อน}” (อัลเธน่า)

“รับผิดชอบ…?” (มาโกโตะ))

ท่านหมายถึงอะไร ที่ว่าแปดเปื้อน

แม้ว่าเมื่อผมมองดูโนอาห์ซามะ ท่านยังยิ้มเต็มที่ โดยที่ไม่พูดอะไร

เทพธิดาแห่งโชคชะตา เปิดปากของท่านกว้าง

เมื่อผมมองดู มีเทพธิดาแห่งความมืด แอบมองมาทางนี้

“อัลเธน่าเน่ซามะ กับมาโกะคุง ชั้นไม่่คิดว่ามันจะสื่อสารได้ออย่างถูกต้อง ถ้าพี่พูดมันอย่างคลุมเครือ…” (เออร์)

เออร์ซามะโยนความช่วยเหลือมา เมื่อผมไม่เข้าใจเลยซักนิด

เออร์ซามะ มองดูผม ดั่งมองเด็กที่มีปัญหา และจากนั้น ท่านพูด

“ยินดีด้วย มาโกโกะคุง ตอนนี้ ที่นายได้จูบแรกของโนอาห์ ตอนนี้ นายคือ {หนึ่งในเรา เหล่าเทพเจ้า}” (เออร์)

“………………………………หือห์?” (มาโกโตะ)

ดูเหมือน ผมได้กลายเป็นพระเจ้า

 เป้าหมายเดือน 9/66

ค่าเน็ต 0/200

กาแฟ 0/300

คอมใหม่ 0/2000

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 2000/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook