65 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกันอัศวินผู้คุ้มกันคนเก่าอีกครั้ง

 

“ไอ้เวรตะไล, ทำไมนายอยู่ที่นี่?!”

 

อัศวินผู้คุ้มกันเก่าเดินมาตรงนี้ด้วยก้าวเท้าที่ใหญ่

 

“กลับไปที่นายเหอะ ชั้นได้ยินว่านายถูกไล่ออกแล้ว” (มาโกโตะ)

 

เจ้าหญิงโซเฟียโกหกเหรอ?

 

“ใช่แล้ว! เป็นเพราะนาย, ชั้นถูกดึงออกจากตำแหน่งอันทรงเกียรติในฐานะของอัศวินผู้คุ้มกันของออราเคิล-ซามะ, และตอนนี้ชั้นเป็นแค่อัศวินกับตันของผู้เฝ้าปราสาท!”

 

อ้า, โดนเลื่อนตำแหน่ง, หือห์

 

มันไม่ใช่ว่าเขาโดนไล่ออก

 

เธอได้บอกจริงๆว่า ‘ชั้นได้ให้เค้าออกจากการเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของชั้น’

 

แต่ผมรู้สึกเหมือนผมจะรู้สึกดีมากกว่าในการดูรอบๆปราสาท มากกว่าที่จะตามเจ้าหญิงที่มีนิสัยเสียนะ

 

“เข้าใจแล้ว, ชั้นไดยินว่านักผจญภัยของมักกาเรนได้มาเพื่อพบกับราชา งั้นมันเป็นพวกนาย นั่นหมายความว่านายได้รับตำแหน่งขุนนาง, หือห์”

 

“ไม่อ่ะ, ฉันไม่ได้…” (มาโกโตะ)

 

“งั้น, นายก็จะเป็นส่วนหนึ่งของพวกเราจากนี้ไป มานี่! ชั้นจะสอนนายเกี่ยวกับการเป็นอัศวิน”

 

คนนี้ไม่ได้ฟังผมเลย

 

หรือเหมือนกับ, เค้าลากผมไปที่ที่ดูเหมือน-ลานฝึกในเวลาที่ผมสังเกตมากกว่า

 

ลูซี่และซา-ซังอยู่กับผมด้วย

 

◇◇

 

“ตอนนี้เลือกอาวุธที่นายต้องการ! มันยังมีไม้เท้าสำหรับนักเวทย์ด้วย!”

 

มันได้มีอาวุธที่ยับ-เยิน (ไม้) จริงๆ เรียงกัน

 

ผมทำอะไรดี

 

หืมม, ผมมองรอบๆด้วยผู้เล่นอาร์พีจี

 

(ม-ไม่มีสปิริตเลย…) (มาโกโตะ)

 

โรเซสเป็นประเทศของการเมืองและศาสนา

 

ปราสาทโรเซสเป็นปราสาทของราชวงศอย่างเดียวกับเป็นโบสถ์ที่ใหญ่ที่สุดของประเทศด้วย

 

ผมได้ยินมาว่าราชวงศ์มีประสบการณ์หลายปีในการเป็นนักบวช

 

เจ้าหญิงเป็นออร่าเคิลของโบส์ทั้งหมดจริงๆ

 

ต้องขอบสิ่งนั้น, พลังของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ได้เข้าไปสู่ทุกซอกทุกมุมของปราสาทโรเซส, และมันได้เป็นที่ที่ยากสำหรับสปิริตที่จะอยู่

 

(ยังไงซะ, ชั้นไม่ได้รับตำแหน่งขุนนางไหน, ดังนั้นชั้นไม่ใช่เพื่อนร่วมงานหรืออะไรของพวกเค้า ชั้นบอกเขาและปฏิเสทได้, แต่…ทำอะไรดี) (มาโกโตะ)

 

ระหว่างที่ผมคิดแบบนั้น, มันมีคนอื่นพูดมาจากด้านหลัง

 

“ทากัตซูกิ-คุง, ถ้ามันเป็นการตอนสู้, ชั้นจะไปก่อน!”

 

มันคือซา-ซัง

 

“เธอเป็นใคร? พวกพ้องของทากัตซูกิ มาโกโตะเหรอ?”

 

“ซาซากิ อายะ, ยินดีที่ได้รู้จัก ทากัตซูกิ-คุงคือผู้นำปาร์ตี้ของพวกเรา, ดังนั้นชั้นจะเป็นศัตรูของนายก่อน” (อายะ)

 

ซา-ซังพูดชัดเจนและตรงไปตรงมา

 

แต่เธอมีเสื้อและกระโปรงลายดอก

 

มันเป็นชุดที่เหมือนกับโลกเก่าของเรา

 

ในโลกนี้, เธอดูเหมือนสาวเมือง, ดังนั้นอัศวินผู้คุ้มกันเก่าเลยพูดด้วยความตกตะลึง

 

“งั้นมันหมายความว่าเธอเป็นพวกพ้องนักผจญภัยของเค้า สู้กับผู้หญิงแล้วเด็กมันขัดกับกฎอัศวินของชั้น เฮ้ย, พวกเธอสู้กับเธอซะ”

 

“ค่ะ!”

 

โฮ่ห์, พูดเรื่องเท่ห์อย่างกฎของอัศวิน

 

คนที่มาข้างหน้าเป็นอัศวินหญิง

 

“ชั้นจะใช้อาวุธนี้”

 

อัศวินหญิงเลือกดาบไม้

 

“ชั้นโอเคกับมือเปล่า”

 

ซา-ซังไม่หยิบอะไร แล้วไปยืนที่ด้านหน้า

 

อัศวินหญิงมีสีหน้าที่ไม่พอใจ

 

“อย่าโทษชั้นถ้าได้รับบาดเจ็บละกัน เธอไม่รู้จักระยะสามก้าวของเค็นโด้เหรอ?”

 

ไม่, ทำไม่เธอรู้เรื่องนั้นละ

 

นั่นคำพูดของโลกเรานะ

 

คือที่ผมคิด, แต่มันอาจจะเป็นความเข้าใจที่ถูกแชร์ระหว่างโลก

 

คนที่มีอาวุธแข็งแกร่งกว่า

 

ปรกติอ่ะนะ

 

“เธอดูเหมือนจะเป็นนักผจญภัย ระดับอะไร?”

 

อัศวินหญิงตั้งท่าได้ดาบหิน

 

“ระดับหิน? นั่นใช่ป่ะ, ทากัตซูกิ-คุง?” (อายะ)

 

“ใช่” (มาโกโตะ)

 

ซา-ซังคงทรงปรกติของเธอ

 

หรือเหมือนกับ, อย่างน้อยจำระดับนักผจญภัยของตัวเองให้ได้หน่อยมากกว่า, ซา-ซัง

 

อัศวินที่ลานฝึกรวมตัวและมาดู

 

ได้ยินว่าเธอเป็นระดับหิน, พวกเขาทำหน้าสงสาร

 

ทุกคนต้องจินตนาการว่าเธอแพ้แน่

 

“เริ่ม!”

 

อัศวินผู้คุ้มกันเก่ามอบสัญญาน

 

“ระดับหินเรอะ, เธอว่า…ชั้นจะจบนี่ภายในการโจมตีทีเดียว!”

 

อัศวินหญิงกระโจนไปหาซา-ซัง

 

ค่อนข้างรวดเร็ว

 

ซา-ซังไม่ได้ขยับ

 

อัศวินหญิงยกดาบขึ้นและ—

 

*{แคล็ก!}*

 

เสียงโง่ๆได้ถูกสร้างขึ้นขณะที่อัศวินหญิงได้ถูกเป่ากระเด็นไปประมาณ 5 เมตร

 

ซา-ซังตบเธอ

 

“เอ๋? ชั้นทำเกินไปเหรอ?” (อายะ)

 

ซา-ซังเกาหัวของเธอ

 

““““…เอ๋?””””

 

อัศวินผู้คุ้มกันเก่าและอัศวินในลานฝึกได้ดวงตาเบิกกว้าง

 

“อายะ, นั่นน่าประทับใจอ่ะ!” (ลูซี่)

 

ลูซี่กระโดดอยู่กับที่และฉลอง

 

ยังไงซะ, มันน่าจะเป็นอย่างนั้น

 

“งั้น, ใครต่อ? พวกนายค่อนข้างอ่อนเกินไป” (อายะ)

 

ซา-ซังมองไปรอบๆ

 

พวกเขาต้องฟังสิ่งนั้นเป็นคำท้าทาย, บรรยากาศได้เริ่มอันตราย

 

“เธอคนต่อไป, ไป”

 

“ครับ!”

 

คนที่ออกมาต่อจากนั้นคือผู้ชายกำยำ

 

แล้วกฎอัศวินไปไหนแล้ว?

 

แต่ยังไงซะ, เค้าจะถูกส่งให้บินไปหลังจาก 15 วินาทีนะ

 

“ต-ต่อไป!”

 

อัศวินผู้คุ้มกันเก่าได้เลือกอัศวินที่ดูเหมือนจะเป็นลูกน้องของเขา, แต่ซา-ซังได้จบที่การทำลายเขา

 

“พ-พลังเหลือเชื่อเลย” “นี่มัน, ถึงกระนั้น, ระดับหิน…” “นักผจญภัยในมักกาเรนเป็นพวกสัตว์ประหลาดเหรอ…?”

 

ไม่, พวกเขาไม่ใช่ มักกาเรนเป็นต่างจังหวัดที่สงบสุข

 

ซา-ซังคือลาเมีย

 

ลาเมียน่าจะเป็นระดับกลาง, แต่พวกเขามีพลังกายภาพที่สูงกว่าเมื่อเทียบกับมนุษย์

 

เหนือไปกว่านั้น, ซา-ซังเป็นคนต่างผู้เกิดใหม่ผู้ที่สแตทมากกว่าลาเมียปรกติ 10 เท่า

 

เธอยังมีสกิลที่ขยายความเร็วและพลังโจมตีขึ้น 3 เท่า

 

{‘ถ้ามันเป็นแค่พลังกายภาพ, เธออยู่ในระดับเดียวกับฮีโร่’} คำพูดของโนอาห์ซามะกลับคืนมาสู่หัวของผม

 

ยังไงซะ, แน่นอนว่าคุณไม่สามารถชนะเธอได้

 

หรือเหมือนกับ, ถ้าเธอไม่่ทันสังเกตุว่าผมคือ ทากัตซูกิ มาโกโตะ ในลาเบรินทอส, ผมอาจจะจบลงแบบนี้เหมือนกัน…น่ากลัว

 

ระหว่างที่ผมเหม่อดู, อัศวินทุกคนในลานฝึกได้ถูกกำจัดโดยซา-ซัง

 

ที่เหลือคนเดียวคืออัศวินผู้คุ้มกันเก่า

 

“นายเป็นคนสุดท้ายแล้ว” (อายะ)

 

ซา-ซังไม่หายใจลำบากซักนิด

 

…เพื่อนร่วมชั้นของผมทั้งหมดคือโกง

 

“อ-ไอ้เวรตะไล, ช่างขี้ขลาด! นายให้ผู้หญิงสู้ แล้วตัวนายเองดูจากข้างๆเหรอ?! ทากัตซูกิ มาโกโตะ, นายมาสู้!”

 

โออ้, งั้นแผนตอนนี้คือเปลี่ยนเป้าหมายของหอกมาที่ผมเหรอ?

 

ฉลาด

 

ซา-ซังโดยไม่ต้องสงสัยคือคนที่แกร่งที่สุดในเรื่องพลังการต่อสู้กายภาพในปาร์ตี้เรา

 

ที่เหลือสองคนคือนักเวทย์

 

“…นายพูดอะไรน่ะ?”

 

อากาศได้เปลี่ยนไป

 

“อ-อายะ…?” (ลูซี่)

 

ลูซี่ส่งเสียงที่ตกอยู่ในความกลัวเล็กน้อย

 

‘ตอนนี้, ใจเย็น’ คือที่ผมกำลังจะพูด, เมื่อผมรู้สึกมัน

 

มันเป็นแรงกดดันเดียวกับเวลา {ที่ผมเจอกับมังกรดิน}

 

นี่มัน…สกิล [พลังเหนือกว่า]

 

ผมได้ยินมาว่ากึ่งสัตว์ใช้มันได้ดี บางทีนีน่า-ซังอาจจะสอนเธอ?

 

อัศวินที่ถูกกำจัดได้ซีดและได้สั่น

 

อัศวินหญิงที่ถูกส่งบินไปคนแรกได้ขาสั่นและหล่นไปด้วยก้น

 

“นายเป็นคนที่แย่กับทากัตซูกิ-คุงในอดีต, ใช่มั้ย?” (อายะ)

 

“ซา-ซัง, ชั้นแค่พูดเกินไปนิดหน่อยน่ะ” (มาโกโตะ)

 

ผมบ่นกับซา-ซังและลูซี่บ่อยๆเกี่ยวกับ ‘อัศวินผู้คุ้มกันของเจ้าหญิงโซเฟียดูถูกและล้อเลียนชั้น’ ระหว่างที่ผมเมา

 

ดูเหมือนเธอจะจำสิ่งนั้นได้

 

แรงกดดันของซา-ซังค่อยๆเพิ่มขึ้น

 

“ช-ชั้น…อืม…”

 

อัศวินผู้คุ้มกันเก่าผู้น่าสงสารพูดปรกติไม่ได้

 

*{ปัง!}*

 

ซา-ซังกระทืบพื้น

 

พื้นหินได้แตกและแยกออก

 

“…ไม่มีทาง” “พื้นถูกเสริมด้วยเวทมนตร์นะ” “นี่มันแย่ ถ้านายถูกเตะด้วยนั่น…” “นายจะตายแน่”

 

ผมได้ยินเสียงอัศวินรอบๆ

 

โว่ห์, ดูเหมือนมันจะเป็นพื้นคุณภาพสูง

 

พวกเค้าคงไม่ถามให้เราคืนเงินมัน, ผมหวัง

 

“ชั้นจะแสดงพลังชั้นเต็มที่ให้นายดู” (อายะ)

 

ซา-ซังตั้งท่าเป็นครั้งแรก

 

นั่นคือท่าที่เธอใช้ระหว่างใช่สกิลผู้เล่นเกมแอ็กชั่นของเธอ: [พุ่ง] และ [สะสมพลังโจมตี]

 

มันเป็นท่าไม้ตายของซา-ซังผู้ที่เปิดรูใหญ่ที่ตัวของราชินีฮาร์พี

 

…ไม่, นั่นไม่ดีเลย

 

เค้าจะตายแน่

 

ผมดีใจที่เธอโมโหเพื่อผม, แต่ได้รับความตายจากมันจะเป็นสิ่งไม่ดี, ดังนั้นผมกำลังจะหยุดเธอ

 

“นายทำอะไรน่ะ?”

 

เสียงที่สะอาดดังก้อง

 

มันต้องพาซา-ซังกลับมา, สกิล [พลังเหนือกว่า] ของเธอได้สงบลง

 

โล่งใจหน่อย

 

“นี่มันวุ่นวายอะไรกัน?”

 

คนที่มาคือเจ้าหญิงโซเฟีย

 

ผมนึกว่าเราจะไม่เจอกันอีก, แต่เราจบที่การเจอกันอีก

 

เจ้าหญิงโซเฟียเห็นพวกเราและพูดในน้ำเสียงที่ไม่พอใจ

 

“ฮีโร่แห่งโลกอื่น, ชั้นดีใจที่นายเข้าร่วมในการฝึก, แต่อัศวินของโรเซสของเรานั้นอ่อนแอ, ดังนั้นโปรดให้มันสมเหตุสมผลด้วย, โอเคมั้ย?” (โซเฟีย)

 

พวกเราไม่รู้ว่าจะตอบนั่นยังไง, ดังนั้นเราพยักหน้าเบาๆ

 

อัศวินผู้คุ้มกันเก่าที่มีหน้าที่น่าสงสารอย่างมากซึ่งมองเห็นแต่ไกล

 

“อ-อืม! นายเป็นนักผจญภัยที่ช่วยลาเบรินทอสเหรอ?”

 

เด็กผู้ชายอายุประมาณ 10 ขวบที่อยู่ข้างหลังเจ้าหญิงโซเฟียได้พูดกับเรา

 

เขามีเสื้อผ้าที่เหมือน-อัศวิน, แต่เมื่อผมมองใกล้ๆ ที่เขาใส่อยู่เป็นคุณภาพที่ต่างกัน

 

…นั่นมันแพง

 

“ยินดีที่ได้รู้จัก, ชั้นทากัตซูกิ มาโกโตะ นี่ตรงนี้คือพวกพ้องของชั้น, ลูซี่ เจ. วอล์คเกอร์ และ ซาซากิ อายะ” (มาโกโตะ)

 

ลูซีและซา-ซังก้อมหัวลง

 

“ยินดีที่ได้รู้จัก, ชั้นเลนเนิร์ด เออร์ โรเซส

 

เขาวางมือของเขาลงบนอกของเขา, นั้นจะเป็นการทักทายแบบขุนนาง

 

เออร์คือชื่อของเทพธิดา

 

มันยังเป็นชื่อตระกูลของราชวงศ์โรเซส

 

พูดอีกอย่าง, เด็กคนนี้คือ…

 

“เจ้าชายเลนเนิร์ด?!” (ลูซี่)

 

ลูซี่ส่งเสียงตกใจ

 

งั้นเค้าก็เป็นเจ้าชายจริงๆ

 

 

 

TLN ขอบคุณสำหรับเงินจำนวน 10 บาท

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน