248 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พูดกับเทพธิดาแห่งโชคชะตา

“ทากัตซูกิ มาโกโตะะะะ!!”

ออราเคิลแห่งโชคชะตา เอสเธอร์-ซามะกอดผม

ออราเคิล-ซามะตัวเล็ก แต่เธอเข้ามาใส่ผมด้วยแรงที่มาก ดังนั้นผมถูกดันลงไปที่พื้น

“ทำได้ดีมากที่ออกมาอย่างปลอดภัย! ชั้นกังวลนะรู้มั้ย!” (เอสเธอร์)

ออราเคิล-ซามะลูบหัวผมด้วยมือที่เล็กระหว่างที่ยังอยู่บนผม

“อืม…ท่านคือไอรา-ซามะ ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

“ฟุฟุฟุ นั่นใช่แล้ว มันเป็นซักพักแล้วนะ ทากัตซูกิ มาโกโตะ” (ไอรา)

หน้าที่เข้มงวดของเธอจนถึงตอนนี้เปลี่ยนเป็นไอรา-ซามะอย่างสมบูรณ์ ตอบผมด้วยรอยยิ้มที่กว้าง

งั้นท่านก็ได้ลงมาสถิตแล้ว หือห์

“ท่าทางที่เย็นชาก่อนหน้านั้นมันอะไรกัน?” (มาโกโตะ)

“เอ๋? ชั้นมีความสุขมากจนชั้นรู้สึกว่าถ้าชั้นไม่ทำอย่างนั้น ชั้นจะจบที่การหัวเราะคิกคัก” (ไอรา)

นั่นเป็นเพราะเธออั้นจากการปลดปล่อยมันออกมา?!

ผมกังวลที่นี่ว่าผมทำอะไรให้เธอโกรธ

“แต่ ผมก็โล่งใจด้วย เพราะทั้งหมดผมไม่มีคนรู้จักที่นี่เลย” (มาโกโตะ)

“…เราได้พานายลงมาในที่ที่ลำบาก ไม่ใช่เหรอ ทากัตซูกิ มาโกโตะ…” (ไอรา)

ไอรา-ซามะกอดหัวผมอย่างแน่น

หน้าอกที่เล็กของเธอดันกับหน้าของผม

มันไม่นุ่มเหมือนโนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะ

“ชั้นจะไม่ยกโทษให้การคิดหยาบคายแบบนั้นของนาย” (ไอรา)

“…ผมขอโทษ” (มาโกโตะ)

มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่ที่ผมถูกอ่านใจ

“ผมตกใจที่ท่านบอกได้ว่าเราอยู่ที่นี่” (มาโกโตะ)

“ชั้นบอกไม่ได้เมื่อมันเป็นเรื่องของนาย” (ไอรา)

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

“เพราะนายไม่ใช่ผู้ศรัทธาของพวกเรา เทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์นี่ ใช่มั้ย? นั่นทำไมชั้นไม่เห็นอนาคตของนาย แต่ฮีโร่อาเบลเป็นเรื่องที่ต่างออกไป เค้าเป็นฮีโร่ของเทพธิดาแห่งแสงแล้วก็เป็นออราเคิลของเธอด้วย นั่นทำไมชั้นบอกได้ด้วยตาทิพย์ของชั้น ว่าเค้าจะมาที่ประเทศแห่งความมืด แต่ในประวัติศาสตร์ ฮีโร่อาเบลสมควรจะมาที่ประเทศแห่งความมืดช้ากว่านี้ ดังนั้นชั้นเดาว่านายต้องเกี่ยวข้องด้วย ทากัตซูกิ มาโกโตะ” (ไอรา)

เข้าใจแล้ว… แต่…

“ถ้าเป็นอย่างนั้น ท่านก็ติดต่อเราได้เร็วกว่านี้…” (มาโกโตะ)

มันจบที่การบ่นออกมาจากปากของผม

“อย่ามาขออะไรที่ไร้เหตุผลที่นี่สิ…ในยุคนี้ ชั้นเกือบจะไม่มีผู้ศรัทธา แม้อย่างนั้น ชั้นบอกได้ว่าฮีโร่อาเบลมาที่เมืองหลวงของประเทศแห่งความมืด ดังนั้นชั้นรอนายในการหลบๆซ่อนเพื่อที่จะไม่ให้ถูกค้นพบ รู้มั้ย? ชั้นเดินอยู่บนเส้นด้ายแค่โดยการสร้างฐานอยู่ที่นี่” (ไอรา)

“นั่น…ขอบคุณมากครับ” (มาโกโตะ)

ผมอายกับคำพูดของตัวผมเอง

เข้าใจแล้ว เราได้อยู่ในดินแดนของศัตรูเลย

แค่ความจริงที่ว่าท่านรอเราที่นี่ มันควรค่าแก่คำขอบคุณแล้ว

“ตราบใดที่นายเข้าใจมัน” (ไอรา)

“สำหรับตอนนี้ ท่านได้โปรดยืนได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

ตอนนี้ ผม {ยังอยู่ที่พื้น} โดยมีไอรา-ซามะอยู่บนผม

ถ้าโมโมะเห็นสิ่งนี้ ใครจะรู้ว่าเธอจะพูดอะไร

“โอ้ชั้น จริงด้วย” (ไอรา)

เมื่อผมพูดอย่างนี้ ไอรา-ซามะแยกจากผมดั่งเธอเพิ่มสังเกตมันเมื่อกี้นี้

อีกครั้งที่ผมมองดูไอรา-ซามะที่ลงมาสถิตตัวเล็กๆของออราเคิลของท่าน

มีหลายสิ่งที่ผมอยากจะคุยเกี่ยวกับมัน แต่…

“พูดถึงแล้ว…ไอรา-ซามะ ท่านมีความทรงจำของ 1,000 ปีในอนาคต ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

“นั่นใช่แล้ว ชั้นรู้เกี่ยวกับที่นายเป็นสาวกของโนอาห์ และความจริงที่ว่านายเป็นฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ โรเซส” (ไอรา)

นั่นทำให้มั่นใจ

ในทันทีนั้น หนึ่งคำถามขึ้นมาในใจของผม

“เมื่อไหร่กันที่เราเจอกันครั้งแรก ไอรา-ซามะ? เป็นไปได้มั้ยว่า ท่านรู้เกี่ยวกับผมก่อนที่จะเจอกันในอนาคตที่ไฮแลนด์?” (มาโกโตะ)

ผมนึกถึงเวลาที่ผมเจอไอรา-ซามะที่สถิตลงบนเอสเธอร์-ซังครั้งแรก

เธอไม่ได้ดูเหมือนเธอรู้จักกับผมในเวลานั้น…

“อ้าา…นายกังวลถึงความขัดแย้งของเวลา หือห์ ไม่ใช่อย่างนั้น การเจอกันครั้งแรกของเราคือในปราสาทไฮแลนด์ 1,000 ปีในอนาคต เข้าใจมันแบบนั้น ชั้นแบ่งปันความทรงจำของอดีตและอนาคต แต่ชั้นเพียงแค่แอบมองความเป็นไปได้นับไม่ถ้วนในอนาคต แต่ตอนนี้โดยการส่งนายมาในอดีตประวัตศาสตร์จริงๆ และการเปลี่ยนในประวัติศาสตร์ผสมกัน คนเดียวที่เฝ้าดูประวัติศาสตร์ทั้งหมดได้ในหมู่เทพธิดาคือชั้น เทพธิดาแห่งโชคชะตา มีอนาคตมากมาย และอดีตไม่แน่นอน; การไหลของเวลาในโลกคลุมเครือ” (ไอรา)

“ข-เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

ผมไม่เข้าใจ

“ชั้นได้บอกมันไปแล้ว ใช่มั้ย? นายไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น นั่นเป็นงานของชั้นในฐานะเทพธิดาแห่งโชคชะตา

ผมตัดสินใจที่จะแค่ยอมรับคำพูดของเทพธิดา

ใช่ ที่ผมต้องมีสมาธิคือการช่วยโลกด้วยกันกับฮีโร่อาเบล

ในทันทีนั้น ไอรา-ซามะต้องสังเกตบางอย่าง เธอมองผมด้วยความสงสัย

“ทากัตซูกิ มาโกโตะ…ตัวหนังสือของค่าสถานะของนายบัก” (ไอรา)

“ค่าสถานะ?” (มาโกโตะ)

“มีส่วนตรงนี้ตรงนั้นที่มันอ่านไม่ได้… มันเป็นเพราะชั้นใช้การวาร์ปข้ามเวลาเหรอ?” (ไอรา)

“นั่น…จะมีผลที่ไม่ดีกับตัวผมมั้ย?” (มาโกโตะ)

ผมรีบตรวจโซลบุคของผม

ผมไม่เห็นอะไรแปลกๆที่ฝั่งของผม

“ใช่…ถ้าชั้นต้องพูดอะไรเกี่ยวกับมัน มันจะเป็นว่าข้อมูลของนายถูกอ่านไม่ได้จริงๆ แม้ว่าจะใช้สกิลประเมิน แม้ว่ามันจะถูกใช้ มันจะแสดงขึ้นว่าการประเมินถูกกีดกัน” (ไอรา)

งันไม่มีปัญหาจริงๆสิ” (มาโกโตะ)

เพราะทั้งหมดผมยืนยันมันด้วยตัวเองได้ด้วยโซลบุค

หรือเหมือนกับ ผมได้มองแต่ความเชี่ยวชาญของผมหลังๆมากกว่า

หืม? ถ้าเป็นอย่างนั้น มีบางอย่างที่แปลก

“เดี๋ยว…แต่เมล-ซังและอาเบลเห็นข้อมูลส่วนตัวของผมด้วยประเมินนะ…” (มาโกโตะ)

“ส่วนตัว?” (ไอรา)

“ไม่ อืม…ความจริงที่ว่าผมไม่มีประสบการณ์กับผู้หญิง…” (มาโกโตะ)

ผมอายพึ่งไม่นานมานี้

ไอรา-ซามะได้ยินคำนี้และส่งเสียงทางจมูก

“ส่วนนั้นไม่ติดบัก มันแสดงอย่างชัดเจนว่า 0 คน หนุ่มซิง-คุง” (ไอรา)

“ได้โปรดท่านอย่างพูดมันเรียบๆทุกครั้งไปได้มั้ย?!” (มาโกโตะ)

“นาย แม้ว่านายมีคนรักมากมาย 1,000 ปีในอนาคต…นายทำอะไรอยู่? สัตว์กินพืชไม่ได้เท่หรืออะไรเลยนะ รู้มั้ย?” (ไอรา)

“…”

ผมได้ฝึกอยู่ตลอดเวลาและพลาดจังหวะเวลาไป

ใครจะรู้ว่าจู่ๆผมจะถูกโยนเข้ามาในอดีตล่ะ?!

ไอรา-ซามะต้องได้อ่านใจผมแน่ เธออ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย

“โมโมะ-จังดูเหมือนจะชอบนายนะ รู้มั้ย?” (ไอรา)

“ผมไม่ใช่โลลิค่อน*” (มาโกโตะ)

«TLN: ชอบเต็ก»

“นายถูกกวนใจโดยรายละเอียดเล็กๆจริงๆ” (ไอรา)

“อายุไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะ!” (มาโกโตะ)

เราคุยกันเกี่ยวกับอะไรที่นี่

เราตกรางไปถึงชั้นสตราโตสเฟียร์ที่นี่

“กลับไปที่หัวข้อหลัก เราควรจะทำอะไรจากตอนนี้ไป?” (มาโกโตะ)

“ใช่ มากลับไปที่หัวข้อหลัก ขอบคุณนาย ฮีโร่อาเบลยังมีชีวิตอยู่ ด้วยสิ่งนี้ เราเลี่ยงอนาคตที่ถูกกำจัดโดยเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ได้ ที่เหลือคือการหาเวลาโจมตี แต่…มีการเปลี่ยนแปลงมากในอดีตไปแล้ว ดังนั้นประวัติศาสตร์ดั้งเดิม เชื่อถือไม่ได้อีกแล้ว…” (ไอรา)

“จริงๆเหรอ?” (มาโกโตะ)

ผมนำหนังสือภาพตำนานของฮีโร่อาเบลออกมา

ผมเปิดหน้าและดูมันคร่าวๆ

“อืม…มันเกี่ยวกับเวลาที่กำจัดราชาอมตะเหรอ?” (มาโกโตะ)

“ในความเป็นจริง ราชาอมตะควรจะถูกกำจัดไปแล้ว” (ไอรา)

“ผมสังเกตเรื่องนั้น นั่นทำไมมันจะดีที่สุดที่จะกำจัดเค้าไวที่สุดเท่าที่ทำได้…” (มาโกโตะ)

“และสหายของนายหยุดนาย ใช่มั้ย? ชั้นแอบมองความทรงจำของฮีโร่อาเบล แต่นั่นเป็นตัวเลือกที่ถูกต้อง” (ไอรา)

“จริงๆเหรอ?” (มาโกโตะ)

“ราชาอมตะถูกกำจัดยังไงในประวัติศาสตร์ดั้งเดิม?” (ไอรา)

ถูกถามอย่างนี้ ผมอ่านหนังสือภาพ

–{ผู้กอบกู้อาเบลรวมพลังกับฮีโร่มากมายเพื่อที่จะกำจัดราชาอมตะ}

{แต่การเสียสละนั้นยิ่งใหญ่}

{อาจารย์ของเขา ฮีโร่ไฟโอลก้า ฮีโร่ดิน ฮีโร่ไม้ ฮีโร่เหล็ก และนักรบผู้กล้าหาญของป่า…ไม่มีพวกเขาซักคนที่กลับมา}

{ฮีโร่อาเบลที่รอดชีวิตมาด้วยการดิ้นรนระหว่างความเป็นกับความตายกับลอร์ดปีศาจ ปราชญ์สีขาว และนักธนูเวทมนตร์ จอห์นนี่ต้องซ่อนตัวเองในลาเบรินทอส เพื่อที่จะเลี่ยงการตามของอัศวินดำเคน}

{มังกรศักดิ์สิทธิ์ในตำนานอยู่ที่ส่วนลึกของลาเบรินทอส…}

“หนังสือภาพไม่ได้ลงรายละเอียดมาก ไม่มีคำอธิบายที่ละเอียด…”

“นายพูดถึงเรื่องอะไรกัน? ความต่างถูกเขียนอย่างชัดเจน” (ไอรา)

“จริงๆเหรอ?” (มาโกโตะ)

ผมเอียงหัวของผม

ความต่างที่ใหญ่ที่สุดคือราชาอมตะยังไม่ถูกกำจัด

ในทางกลับกัน ฮีโร่ดิน-ซัง และฮีโร่ไม้-ซังยังมีชีวิตอยู่

นั่นทำไม ในแง่ของความต่าง มันจะเป็นที่ฮีโร่ไฟโอลก้า-ซังตาย แต่ราชาอมตะยังไม่ถูกกำจัดเลย

ผมคิดว่าผมควรจะเป็นตัวแทนที่นี่

“ฟังทางนี้ ประวัติศาสตร์ดั้งเดิม ในจุดนี้ของเวลา ฮีโร่ทุกคนนอกจากอาเบล และนักสู้ของลาเบรินทอสท้องหมดนอกจากจอห์นนี่ถูก {กวาดล้าง} -โดยน้ำมือของลอร์ดปีศาจเคน มันเป็นอย่างนั้น” (ไอรา)

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

“ไม่เพียงแค่นั้น มังกรโบราณทั้งหมดของลาเบรินทอสนอกจากมังกรขาวถูกฆ่าโดยเคน นั่นเป็นประวัติศาสตร์ดั้งเดิม” (ไอรา)

“…”

หน้าของฮีโร่ทั้งหลาย และเอลฟ์ที่ดูเหมือนลูซี่ในลาเบรินทอส ด้วยกันกับมังกรโบราณ ขึ้นมาในใจของผม

ดั้งเดิมแล้วพวกเขา…ตาย?

แต่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ในเวลาปัจจุบัน

ถ้าเป็นอย่างนั้น ประวัติศาสตร์ได้เปลี่ยนไปค่อนข้างมากแน่นอน

แต่…

“สถานการณ์ดีขึ้น…ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)

ฮีโร่นั้นเป็นเรื่องที่แน่นอน แต่ยังมีกึ่งสัตว์และเอลฟ์ที่จอห์นนี่-ซังนำ; พวกเขาทั้งหมดเป็นนักสู้ที่เก่ง

มันไม่ต้องพูดสำหรับมังกรโบราณ

นั่นทำไมสถานการณ์ปัจจุบันควรจะพัฒนาไปดีกว่า

…ทำไมท่านทำหน้าแบบนั้นล่ะ?

“อืม…ฮีโร่อาเบล ปราชญ์-จัง จอห์นนี่ และมังกรขาว จะมีแรงจูงใจที่จะกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่…การแก้แค้นความตายของครอบครัวของพวกเค้า…” (ไอรา)

“…แก้แค้น?!” (มาโกโตะ)

ผมจบที่การตะโกนออกมาอย่างดัง

ปาร์ตี้ในตำนานกระหายเลือดขนาดนั้น?!

“นั่นใช่แล้ว ความแค้นที่คนที่เหมือนแม่ -ฮีโร่ไฟ- ถกฆ่า ความแค้นที่แม่ถูกกินต่อหน้าต่อตาของเธอ ความแค้นที่ครอบครัวที่เขานำทางถูกฆ่า ความแค้นที่ครอบครัวมังกรโบราณถูกฆ่า…นั่นเชื่อมต่อกับการกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่…” (ไอรา)

เทพธิดาแห่งโชคชะตาไอรา-ซามะเหลือบมองผม

“เป็นไปได้มั้ยว่า…การช่วยพวกเค้า…เป็นอะไรที่แย่?” (มาโกโตะ)

“ไม่ใช่อย่างนั้น! ชั้นก็คิดว่ามันดีกว่าที่ทุกคนรอดชีวิต! …แต่นายเห็นมั้ย…เมื่อเวลาที่ชั้นจับพวกเค้าเพื่อยืนยันความทรงจำของพวกเค้า…” (ไอรา)

“ยืนยันความทรงจำของพวกเค้า…” (มาโกโตะ)

“พวกเขารู้สึกสบายกว่าประวัติศาสตร์…มันเหมือนพวกเขาขาดแรงขับเคลื่อน…” (ไอรา)

“…นั่นจะโอเคมั้ย?” (มาโกโตะ)

จู่ๆผูมก็รู้สึกไม่สบายใจ

“ม-มันโอเค! ชั้นมีความคิด ดังนั้นโปรดปล่อยมันให้ชั้น!” (ไอรา)

ไอรา-ซามะดันหน้าอกเธอออกมาอย่างภาคภูมิใจ

รู้สึกไม่สบายใจภาค 2…

“ทำไมกัน?!” (ไอรา)

“ท่านทำเละหลายครั้งก่อนหน้า…” (มาโกโตะ)

“อึก…ชั้นจะไม่ทำเละอีกแล้ว!” (ไอรา)

“ไม่มีลูกของราชาเทพเจ้า-ซามะซ่อนอยู่นะ?” (มาโกโตะ)

“ชั้นพยายามหา แต่…ไม่มีในยุคนี้” (ไอรา)

ดูเหมือนเธอได้พยายามหาแล้ว

ไม่มี หือห์

แย่หน่อยนะ

แต่ยังไงซะ มันจะเป็นปัญหาที่จะมีคนเหมือนอเล็กซ์ปรากฏตัวนะ

“งั้นท่านอยากจะบอกผมว่าเรื่องของแต่ละคนได้เปลี่ยนไปแล้วเหรอ?” (มาโกโตะ)

“นั่นใช่ นั่นก็ส่วนนึง เพราะทั้งหมดชั้นให้คนอื่นได้ยินเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ไม่ได้” (ไอรา)

ยังไงซะ ใช่

“พูดถึงแล้ว มันจะดีกว่ามั้ยที่จะไม่บอกพวกเค้าว่าผมมาจากอนาคต? ตอนนี้ผมเก็บมันเป็นความลับ” (มาโกโตะ)

“ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น ชั้นคิดว่ามันโอเค ที่จะบอกพวกเค้าว่านายมาจากอนาคต แต่…ความจริงที่ว่านายเป็นผู้ศรัทธาของเทพเจ้าเดียวกับเคนควรจะถูกเก็บเป็นความลับจากฮีโร่อาเบล เพราะทั้งหมดอาเบลค่อนข้างมีความแค้นกับคนที่ฆ่าคนที่เหมือนแม่ของเขา” (ไอรา)

“…ผมจะเก็บมันเป็นความลับ” (มาโกโตะ)

ตอนนี้ผมมีความสัมพันธ์ที่ดีกับฮีโร่อาเบล

ไม่จำเป็นต้องไปสร้างรอยแยกในนั้นด้วยตัวเอง

“ยังไงซะ ทั้งหมดนั่นไว้ข้างๆ ชั้นอยากจะชมนาย นายทำได้ดี ทากัตซูกิ มาโกโตะ” (ไอรา)

รอยยิ้มของเธอเหมือนของเทพธิดา…ใช่ เธอเป็นเทพธิดา

“ผมจะทำเต็มที่ต่อไป” (มาโกโตะ)

“อย่าใจร้อนเกินไปนะ รู้มั้ย? สหายของนายกังวลเกี่ยวกับนาย พูดถึงแล้ว มีบางอย่างที่นายต้องการมั้ย?” (ไอรา)

“บางอย่างที่ผมต้องการ?” (มาโกโตะ)

“ใช่ พลังของชั้นปัจจุบันนี้น้อย ดังนั้นชั้นทำอะไรที่น่าประทับใจไม่ได้ แต่ เราดันหลายเรื่องมาหานาย ชั้นอยากจะเติมเต็มอะไรก็ตามที่นายต้องการด้วยพลังของชั้น” (ไอรา)

“…อะไรก็ได้เหรอ?” (มาโกโตะ)

ท่านพูดอะไรอะไรก็ได้เมื่อกี้นี้ ใช่มั้ย?

ท่านทำ ใช่มั้ย?

“ม-ไม่…ชั้นเป็นลูกคนเล็กที่สุดในหมู่เทพธิดา ดังนั้นชั้นอ่อนแอ โอเคมั้ย? อะไรที่ใหญ่เกินไปมันจะค่อนข้าง…” (ไอรา)

เธอต้องอ่านใจของผม เธอถอยหลังไป

ดูเหมือนคำขอที่ไม่มีเหตุผลจะไม่ดี

งั้น…ทำอะไรดี

ผมวางมือไว้บนปากและครุ่นคิดเล็กน้อย

และจากนั้น ผมคิดบางอย่างออก

“ให้ผม…เจอโนอาห์-ซามะได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

คำเหล่านั้นออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจจากปากของผม

TLN: ตอนนี้ติดต่อได้แต่ทาง facebook นะครับ line ยังใช้ไม่ได้

มือถือพิมพ์ยากมากครับอาจจะมีการล่าช้าไปเกินวันหนึ่ง ต้องขออภัยอย่างสูงครับ

ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท

 เป้าหมายเดือน 6/66

ค่าเน็ต 200/200

คีย์บอร์ดมือถือ 100/100

พาวเวอร์ซัพพลาย 400/500

ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

วายุ แซ่จิว

กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj

โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord