ตอนที่ 524 เอาของข้าไปแล้ว ก็คิดจะจากไปเช่นนี้หรือ [รีไรท์]

อาณาจักรเทพเทียนลิ่ง

ด้านในท้องพระโรงที่มีแสงสีทองเปล่งประกาย ฉู่หลิวเยว่นั่งขัดสมาธิอยู่ ดวงตายังคงจดจ้องอยู่ที่ค่ายกลขนาดใหญ่ไม่ห่าง

นางเมินเฉยต่อสิ่งรอบข้างอย่างสมบูรณ์แบบ ในสายตาและสมองของนางในตอนนี้ มีเพียงเรื่องเดียวเท่านั้น…นั่นคือการทะลวงค่ายกลนี้!

ในสมองของนางมีโครงสร้างคร่าวๆ วาดเอาไว้แล้ว

เมื่อเวลาค่อยๆ ผ่านไป มันก็เริ่มชัดเจนขึ้นมา

ฉู่หลิวเยว่ได้จำลองค่ายกลนี้เอาไว้ในสมองแล้ว

และแน่นอนว่า เมื่อนำมาเทียบกับของจริง กลุ่มก้อนเล็กๆ นี้ไม่นับว่าเป็นอันใด

แต่สำหรับนางแล้ว นางต้องการโครงสร้างที่สมบูรณ์

สำหรับความสามารถของนางในตอนนี้ เป็นเรื่องที่ไม่สามารถทำได้

ดังนั้นนางจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะบรรยายถึงการโคจรของพลังแห่งสวรรค์อีกทั้งยังพยายามค้นหารูปแบบของมันอีกด้วย

ในตอนนั้นเอง นางก็รู้สึกมั่นใจขึ้นมา! แววตาของนางเปล่งประกายขึ้น

ทางนั่นแหละ!

“ไป!”

พลังแห่งสวรรค์สายหนึ่งที่หลบซ่อนอยู่ในไข่มุกธารา ก็พุ่งไปยังจุดหนึ่งเหนือค่ายกล!

ตู้ม!

พลังสองสายกดข่มกันอีกครั้ง ตอนที่มันปะทะกันอยู่นั้น! ก็มีเสียงดังเกิดขึ้น!

โดนแล้ว!

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกดีใจอย่างมาก!

วินาทีถัดมา พลังของนางก็โจมตีเข้าที่จุดกึ่งกลาง ระลอกคลื่นที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ก็พัดกระจายออกมาทั่วทุกสารทิศ!

ลูกไฟที่อยู่โดยรอบๆ ก็ถูกบดขยี้ทันที!

รอบข้างถูกทำลาย!

ค่ายกลขนาดใหญ่ ถูกทะลวงอย่างเป็นทางการแล้ว!

…

ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นเอง มีหลายคนที่ยังรออยู่ด้านนอกของหลุมยุบ

ที่นี่เหลือเพียงสี่คนเท่านั้น

เชียงหว่านโจว หนิงเจียวเจียว หยางเซิ่นเอ๋อร์ และชายรูปร่างกำยำคนนั้นที่มีชื่อว่า โฉวติ่ง

เปรี้ยง!

สายฟ้าอีกหนึ่งสายผ่าลงมาแล้ว!

พวกเขาจ้องไปที่กระบี่หลงหยวนตาเขม็ง ใบหน้าตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด

เพราะว่า…นี่เป็นสายที่แปดสิบแล้ว!

กระบี่หลงหยวนก็ยังไม่ได้เลือกเจ้านายเช่นเดิม!

ดังนั้นตอนนี้เขาจึงเหลือเพียงโอกาสสุดท้ายเท่านั้น!

หนิงเจียวเจียวหันไปมองเชียงหว่านโจวที่ยืนอยู่ไกลๆ อย่างอดไม่ได้

ก่อนหน้านี้ไม่นาน เด็กผมทองคนนั้นเลื่อนขั้นเป็นนักรบระดับหกที่นี่!

นางจึงรู้สึกอิจฉาและขุ่นเคืองอย่างมาก นางคิดไม่ออกว่าในช่วงเวลาที่ตื่นเต้นเช่นนี้ เหตุใดเชียงหว่านโจวถึงได้เลื่อนขั้นได้อย่างราบรื่นขนาดนั้น!

แต่นางไม่รู้เลยว่า เพราะความจริงแล้วเชียงหว่านโจวไม่ได้สนใจกระบี่หลงหยวนนั่นเลยแม้แต่น้อย

ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาก็คิดอยู่เพียงเรื่องเดียวเท่านั้น…นั่นคือเรื่องของฉู่หลิวเยว่

เขาสามารถสัมผัสได้ว่า ฉู่หลิวเยว่อยู่ในกองเพลิงสีทองนั่น ดังนั้นจึงได้แต่รออย่างใจเย็น

เพราะว่าฤทธิ์ของโอสถเม็ดที่สาม ทำให้ความเย็นในกายของเขาหายไปไม่น้อย จึงมีโอกาสที่จะเลื่อนขั้นระดับหกในตอนนั้นเอง!

เปรี้ยง!

ทันใดนั้นเองในหลุมยุบก็มีระลอกคลื่นพวยพุ่งออกมาอย่างแรง!

การเคลื่อนไหวนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคนทันที

โฉวติ่งก็ลอยตัวขึ้นบนท้องฟ้าอย่างไม่ลังเล แล้วมองไปยังหลุมยุบ!

อย่างใดก็ตามสิ่งที่เขามองเห็นก็ทำให้เขารู้สึกตกใจอย่างมาก

“ปะ..เป็นไปได้อย่างใด?”

เปลวเพลิงสีทองที่ลุกท่วมอยู่ในหลุมยุบนั้น คาดไม่ถึงว่ามันจะดูดกลับขึ้นเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง

เหมือนกับว่ามีอันใดบางอย่างกำลังกลืนกินเพลิงพวกนั้นลงไป!

แต่ตอนนั้นสายฟ้าสายสุดท้ายก็ยังไม่ผ่าลงมาเสียที

…

ท้องพระโรงเริ่มสั่นสะเทือนขึ้นมา

ฝุ่นที่เกาะอยู่ตามสมบัติก็เริ่มฟุ้งกระจาย ไข่มุกก็กลิ้งออกไปจนทั่ว ภูเขาหยกก็สั่นไหวอย่างรุนแรง!

ไข่มุกธาราแตกกระจายอย่างไร้เสียง ตอนนั้นเองลำแสงนับพันสายก็กระจายออกมา ลำแสงระยิบระยับสว่างแสบตามาก จนฉู่หลิวเยว่เกือบจะลืมตาไม่ขึ้นแล้ว

มันเกือบจะสามารถบดขยี้แรงกดดันได้แล้ว!

อินทรีสามตามองไปรอบๆ ด้วยความตกใจ

คาดไม่ถึงว่าพลังแห่งสวรรค์ที่อยู่ในร่างกายของฉู่หลิวเยว่นั้นจะแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว!?

แม้ว่ามันจะเป็นฝ่ายแนะนำให้ฉู่หลิวเยว่ใช้พลังแห่งสวรรค์จัดการ แต่ความจริงแล้วมันก็ไม่ได้ตั้งความหวังเอาไว้เสียเท่าไร

จะพูดไปแล้ว ตอนนี้ฉู่หลิวเยว่เป็นเพียงนักรบที่ยังไม่ขึ้นระดับสี่ด้วยซ้ำ แม้ว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงของนางจะเทียบเท่าระดับห้าแล้วก็ตาม แต่จะใช้ทะลวงค่ายกลระดับเก้านั้น ถือว่าเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย

แต่ว่าพลังแห่งสวรรค์ของนางในตอนนี้ กลับอยู่เหนือชั้นกว่าค่ายกลนี้!

เพียงแค่พลังแห่งสวรรค์ในร่างกายของนางอย่างเดียว น่าจะไม่มีทางทำให้เกิดเรื่องเช่นนี้ได้แน่นอน…

เป็นเพราะไข่มุกธารา!

ภายในไข่มุกธารานั่น ซ่อนพลังและสมดุลของพลังแห่งสวรรค์เอาไว้

ตอนนั้นเองอินทรีสามตาก็รู้สึกตกใจกับความคิดนี้อย่างมาก!

มันเงยหน้าขึ้นไปมองอีกครั้ง แต่เห็นเพียงไข่มุกธาราเม็ดนั้น กำลังกระจายตัวเองหยดน้ำมากมายนับไม่ถ้วน และตกไปบนทุกส่วนของค่ายกลแห่งนั้น!

ค่ายกลนั้นสลายจนไม่สามารถย้อนกลับเป็นเหมือนเดิมได้แล้ว! มันได้กลายเป็นดวงดาวแล้วกระจายตัวออกไปจนทั่วพื้นที่แห่งนี้!

หลังจากที่ลำแสงนั้นถูกทำลายไปแล้ว ฉู่หลิวเยว่ก็รีบร่ายคาถาออกมา!

เพลิงแห่งกรรมสีโปร่งแสงสายหนึ่ง ก็ลอยออกมาจากหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ จากนั้นก็พุ่งตรงไปหาโครงกระดูกครึ่งร่างนั้นทันที!

โครงกระดูกขนาดใหญ่ก็ถูกห่อหุ้มเอาไว้!

ตอนนั้นเองเพลิงแห่งกรรมสีโปร่งแสงก็ยกโครงกระดูกครึ่งท่อนขึ้นมาอย่างช้าๆ!

ทันใดนั้นเองที่รอบข้างก็มีเพลิงสีทองพวยพุ่งออกมาอย่างกะทันหัน และพุ่งไปอย่างโครงกระดูกนั้นอย่างบ้าคลั่ง!

ฉู่หลิวเยว่เองก็รู้สึกตกใจอย่างมาก

อินทรีสามตาก็รีบพูดขึ้นมาเสียงเรียบว่า

“นั่นคือพลังของไท่ซวีเฟิ่งหลง ก่อนหน้านี้มันสัมผัสได้ว่ากระบี่หลงหยวนกำลังจะตื่นขึ้นมา ดังนั้นพลังเหล่านี้จึงแผ่กระจายออกไปโดยรอบ เพราะอยากหลุดพ้นจากพันธนาการนั้น แต่ตอนนี้เจ้ากำลังจะเอาร่างของมันไป พลังทั้งหมดนั้นจึงไหลกลับมา”

“นี่เป็นเพียงโครงกระดูกของไท่ซวีเฟิ่งหลง หรือว่ายังมีจิตวิญญาณของเขาอยู่?” ฉู่หลิวเยว่ถามขึ้นอย่างสงสัย

“ไม่ใช่หรอก นี่เป็นเพียงจิตสุดท้ายของไท่ซวีเฟิ่งหลงเท่านั้น”

หากปกติแล้วถ้ามีจิตวิญญาณของไท่ซวีเฟิ่งหลงอยู่จริงๆ จะไม่มีทางเป็นแบบนี้หรอก

ฉู่หลิวเยว่ถอนหายใจ ขณะเดียวกันก็รู้สึกเศร้าใจอยู่เล็กน้อย

อสูรศักดิ์สิทธิ์ในบรรพกาลนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ ตายไปตั้งนานแล้ว เหลือไว้เพียงกระดูก แต่คาดไม่ถึงว่าจะมีความคิดที่แข็งแกร่งเช่นนี้

ไม่รู้ว่าหากไท่ซวีเฟิ่งหลงยังมีชีวิตอยู่ เขาจะแข็งแกร่งขนาดไหน…

เมื่อเปลวเพลิงสีทองเหล่านั้นพวยพุ่งออกมา โครงกระดูกเหล่านั้นก็ดูเปล่งประกายแวววาวอย่างมาก

หลังจากเปลวเพลิงสีทองหายไปจากโครงกระดูก ในที่สุดหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ก็สามารถกลืนมันลงไปได้แล้ว

หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์เป็นแก้วโปร่งใส สามารถเห็นโครงกระดูกที่หล่นไปอยู่ด้านในได้อย่างชัดเจน!

ในขณะเดียวกันค่ายกลก็ค่อยๆ จางหายไป หยดน้ำเล็กๆ จำนวนมากมายนับไม่ถ้วนก็ได้รวมตัวเป็นไข่มุกธารา มันส่องสว่างเปล่งประกายเล็กน้อย จากนั้นก็กลับเข้าไปในร่างกายของฉู่หลิวเยว่

ฉู่หลิวเยว่ลุกขึ้นยืน โบกมือเบาๆ แล้วเรียกหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ให้กลับไป

แต่ทว่าหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์กลับอยู่นิ่งอยู่กลางอากาศ ไม่ยอมขยับเลยแม้แต่น้อย

ฉู่หลิวเยว่ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วลองอีกครั้ง

หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่ขยับเช่นเดิม

ทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาก

ในตอนนั้นเอง จุดกึ่งกลางของท้องพระโรง ก็มีภาพมายาของคนคนหนึ่งปรากฏขึ้นมา

“เอาของของข้าไป แล้วจะจากไปง่ายๆ เช่นนั้นหรือ?”

น้ำเสียงของชายคนนั้นแหบพร่าอย่างมาก!

คำพูดแต่ละคำของเขาเหมือนกับสายฟ้าที่ร้องก้องขึ้นในหู! ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวขึ้น!

อวัยวะภายในของฉู่หลิวเยว่โดนบีบรัดจากพลังที่มองไม่เห็นเหล่านี้! มันเจ็บจนพูดไม่ออกเลย!

นางได้กลิ่นคาวเลือดหนักมาก ทันใดนั้นก็พุ่งมาที่ลำคอของนาง

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า สิ่งที่อีกฝ่ายต้องการนั้น คือชีวิตของนาง!

คนผู้นี้…คือคนที่แข็งแกร่งที่สุดที่นางเคยเจอ

ผู้ชายคนนั้นแบมือขึ้น หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ก็หดเล็กลงอย่างรวดเร็ว แล้วตกลงที่กลางฝ่ามือของเขา!