ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ 883 เจ้าตอบคำถามได้หรือไม่?
ตอนที่ 883 เจ้าตอบคำถามได้หรือไม่?
“ฉีต้าเหอ เจ้ามาพูดเองเถิด!”
อวี้ฉือซงไม่สนใจใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจของเจียงอวี่เฉิง ทันใดนั้นเขาก็หันไปโบกมือเรียกบุคคลหนึ่งให้เข้ามา
ชายคนนั้นอายุยี่สิบกว่าปี ก่อนหน้านี้เขายืนรออยู่ที่ด้านหลังของอวี้ฉือซงอยู่ตลอด ทุกคนจึงคิดว่าเขาเป็นลูกศิษย์จากสำนักชงซูเก๋อ จึงไม่มีใครสนใจเขาเลย
เมื่อได้ยินดังนั้น เขาจึงสาวเท้าก้าวขึ้นมา ก่อนจะยื่นมือออกไปลูบใบหน้าแล้วถอดหน้ากากออก
ภายใต้หน้ากากนั้น คือผู้ชายคนหนึ่งที่มีใบหน้าซูบเซียว ผอมแห้งดูแล้วเหมือนเพิ่งหายจากการป่วยหนัก
อีกทั้งใบหูข้างซ้ายของเขาก็หายไป เหลือเพียงรอยแผลเป็นขนาดใหญ่เท่านั้น ซึ่งทำให้คนที่เห็นตกใจอย่างมาก
…คนผู้นั้นคือฉีต้าเหอแน่นอน!
ฉีต้าเหอควรจะเสียชีวิตในสำนักชงซูเก๋อตั้งนานแล้ว มือของเจียงอวี่เฉิงที่หลบอยู่ในแขนเสื้อก็กำหมัดกรอด!
เขายังไม่ตาย!
คาดไม่ถึงว่าเขาจะยังไม่ตาย!
แต่ประเด็นสำคัญก็คือ แววตาที่เคยขุ่นมัว ตอนนี้กลับกระจ่างใสอย่างมากแล้ว!
ดูเหมือนว่านอกจากอ่อนแรงเล็กน้อย เมื่อเทียบกับคนทั่วไปแล้วก็แทบจะไม่มีอันใดแตกต่างเลย
ฉีต้าเหอเงยหน้าขึ้นมองเจียงอวี่เฉิง อารมณ์รุนแรงพุ่งขึ้นอย่างกะทันหัน! แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและความแค้น! ร่างกายสั่นสะท้าน เขาอยากจะพุ่งตัวมาด้านหน้าจนแทบทนไม่ไหว และอยากจะฉีกเจียงอวี่เฉิงออกเป็นชิ้นๆ
อย่างใดก็ตามความโกรธแค้นที่อยู่ในใจมันพลุ่งพล่านออกมา แต่เขาก็ไม่สามารถพูดอันใดออกมาได้ มีเพียงแต่เสียงอึกอักที่ออกมาจากลำคอเท่านั้น
“ลำคอของเขาถูกคนวางยา ตอนนี้ไม่สามารถพูดอันใดได้แล้ว”
อวี้ฉือซงมองไปทางเจียงอวี่เฉิงด้วยแววตาราบเรียบ
“ไม่รู้เหมือนกันว่าคนที่วางยาใส่เขานั้น จะกลัวว่าเขาจะหลุดพูดอันใดออกไป”
อวี่เหวินเว่ยเหลือบสายตามองสถานการณ์โดยรอบ ดวงตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนที่จะถามขึ้นมาว่า
“เจ้าสำนักอวี้ฉือ ฉีต้าเหอผู้นี้คือ…”
“เรื่องนี้มันยาวนัก”
หลังจากนั้นอวี้ฉือซงก็ได้อธิบายเรื่องที่เขาเจอทรายรวมศูนย์ และเรื่องราวที่เขาต้องตามหาคนร้ายอย่างสั้นๆ
“…ทรายรวมศูนย์นั้นมีอยู่แค่ในชายแดนใต้เท่านั้น อีกทั้งทั่วเมืองซีหลิง คนที่ไปเยือนชายแดนใต้มาก็มีจำนวนเท่าหยิบมือ ซึ่งมันบังเอิญมากที่หลังจากองค์หญิงใหญ่สวรรคตได้ไม่นาน คุณชายใหญ่เจียงก็ได้นำคนไปที่นั่น ข้าจะเชิญให้เขามาช่วยตรวจสอบ แล้วหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ส่งตัวฉีต้าเหอมา พร้อมบอกว่า เขาเป็นคนทำ อีกทั้งในตอนนี้ฉีต้าเหอก็หมดสติเพราะถูกทรมาน จนแทบไม่ใช่คนแล้ว สติไม่ครบถ้วน เดิมทีเขาไม่สามารถตอบคำถามอันใดได้เลย แม้ว่าข้าจะอยากถามเขานั่นจึงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย”
เจียงอวี่เฉิงพูดเสียงเย็น
“เจ้าสำนักอวี้ฉือพูดเช่นนี้ หมายความว่ากำลังสงสัยข้าอยู่ใช่หรือไม่? บนร่างกายของฉีต้าเหอนั้นล้วนเป็นร่องรอยของการถูกทรายรวมศูนย์สะท้อนกลับ วันนั้นท่านก็เห็นอยู่แล้วไม่ใช่หรือ? เหตุใดตอนนี้ถึงจะไม่ยอมรับมันแล้วล่ะ?”
อวี้ฉือซงหัวเราะขึ้นมา
“ฉีต้าเหอ เจ้ายื่นมือของเจ้าออกให้ทุกคนดูหน่อย”
ฉีต้าเหอทำตามที่เขาพูด ก่อนจะถกแขนเสื้อของตัวเองขึ้น เผยให้เห็นปลายแขนของตัวเขาเอง
ที่แขนของเขานั้นมีเส้นสีแดงปรากฏออกมาจากฝ่ามือ!
“นี่มันเป็น…หลักฐานของการถูกทรายรวมศูนย์สะท้อนกลับหรือ?” เจี่ยนชูเย่มองไปอย่างตกใจ จากนั้นเขาก็โน้มตัวไปด้านหน้าเพื่อจ้องมองอย่างละเอียด
คนที่สามารถมองร่องรอยนี้ออก เกรงว่าในเมืองซีหลิงนี้จะมีไม่กี่คนเท่านั้น
ไม่เช่นนั้นอวี้ฉือซงและคนอื่นๆ คงไม่ใช้เวลาในการจัดการเรื่องนี้นานขนาดนี้หรอก
“ถูกต้อง นั้นเป็นเพราะในร่างกายของเขามีทรายรวมศูนย์แล้ว และมันก็ถูกสะท้อนกลับมา”
เจียงอวี่เฉิงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
“ในเมื่อเจ้าสำนักอวี้ฉือพูดเช่นนี้ แล้วความสงสัยของท่านมาจากที่ใดกันเล่า?”
อวี้ฉือซงชี้ไปยังฉีต้าเหอ
“แน่นอนนั่นก็เพราะว่าพวกเราค้นพบว่า…ระยะเวลาในการสะท้อนกลับของทรายรวมศูนย์ในร่างกายเขา มันห่างจากตอนที่พวกเราพบทรายรวมศูนย์ในสำนักเรามากน่ะสิ!”
“ให้พูดตามตรงแล้ว เรื่องของทรายรวมศูนย์นั่น เป็นวันที่หลิวเยว่และหว่านโจวกราบเข้าสำนัก หว่านโจวเติบโตที่ชายแดนใต้ ดังนั้นเขาจึงสามารถมองสิ่งนี้ออกได้ในทันที”
“จากนั้นในอีกสองวันต่อมา พวกเราจึงตั้งใจหาหนทางทำความสะอาดทรายรวมศูนย์ที่อยู่ในภููเขาชิงหยวนออกให้หมด นั่นหมายความว่าคนร้ายน่าจะโดนพลังสะท้อนกลับในตอนนั้น แต่ว่าบาดแผลภายในร่างกายของฉีต้าเหอนั้นเพิ่งเกิดภายในระยะหนึ่งเดือนที่ผ่านมานี้เท่านั้นเอง!”
อวี้ฉือซงพูดมาขึ้นหนึ่งประโยค หัวใจของเจียงอวี่เฉิงก็กระตุกวูบหนึ่งครั้ง!
“ในตอนนั้นนอกจากข้าแล้ว ยังมีหมอเทวดายอดฝีมืออยู่อีกหลายคน หากไม่เชื่อ ก็สามารถส่งฉีต้าเหอไปตรวจสอบได้ แล้วจะรู้ว่าบาดแผลทั้งหมดของฉีต้าเหอนั้นเกิดขึ้นหลังจากที่ข้าผู้เฒ่าไปขอความช่วยเหลือจากเจียงอวี่เฉิง”
หลังจากที่อวี้ฉือซงพูดจบ ทุกคนก็เงียบเสียงลงอย่างพร้อมเพรียง สายตามองไปยังเจียงอวี่เฉิงอย่างระมัดระวัง
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้แล้ว ต่อให้เป็นคนโง่ก็ยังรู้ว่ามันผิดปกติ!
ที่เจียงอวี่เฉิงทำเช่นนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาร้อนตัว แล้วมันจะเป็นเพราะอันใดได้ล่ะ?
“ฉีต้าเหอ บาดแผลบนตัวเจ้า ใครเป็นคนทำหรือ?”
อวี้ฉือซงถามขึ้น
ฉีต้าเหอชี้ไปยังเจียงอวี่เฉิงอย่างโกรธแค้น เสียงแหบพร่าจากความสิ้นหวังดังลอดออกมาจากลำคอของเขา
“เรื่องเกี่ยวกับการสอบสวนของเขา ข้ายังไม่พูดในตอนนี้ ถ้าเช่นนั้นทรายรวมศูนย์ที่อยู่ในร่างกายเจ้า ใครเป็นคนเอามาใส่ล่ะ?”
ฉีต้าเหอยังคงชี้ไปที่เจียงอวี่เฉิงอยู่เหมือนเดิม เพราะว่าความโกรธแค้นระคนโมโหทำให้มือของเขาสั่นเล็กน้อย
เจียงอวี่เฉิงจ้องหน้าเขาตาเขม็ง
“ฉีต้าเหอ ข้ากับเจ้าเป็นนายและบ่าว ข้าว่าข้าไม่เคยทำเรื่องผิดใจต่อเจ้า แล้วเหตุใดเจ้าต้องมาใส่ร้ายข้าเช่นนี้ด้วยล่ะ?”
“นี่ไม่ใช่การใส่ร้าย ทุกคนสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินว่าเจ้าเคยรวบรวมกำลังพลที่ไปชายแดนใต้มา หลังจากตรวจสอบแล้ว เจ้าก็ปล่อยคนอื่นกลับไป มีเพียงฉีต้าเหอคนนี้คนเดียวเท่านั้นที่หายไปอย่างไร้ร่องรอย แต่เมื่อมาปรากฏตัวอีกครั้ง เจ้าก็นำเขามาส่งที่สำนักชงซูเก๋อแล้ว ระยะเวลาที่ห่างขนาดนั้น เจ้าต้องการจะทำอันใด ก็เป็นเรื่องง่ายดายไม่ใช่หรือ? ถ้านับไปแล้ว ระยะเวลาที่เขาถูกทรายรวมศูนย์เล่นงานก็น่าจะเป็นช่วงนี้พอดี
อวี้ฉือซงพูดขึ้นอย่างช้าๆ แต่ทว่าคำพูดทุกคำเหมือนมีหินมากระแทกใจของเขาอย่างแรง!
“สำหรับเรื่องนี้เจ้าจะอธิบายอย่างใด?”
ทุกคนหันไปมองทางเจียงอวี่เฉิงเพื่อรอคอยคำตอบของเขา
ความจริงแล้วต่อให้เขาไม่พูดอันใด ทุกคนก็มีสิ่งที่คาดเดาในใจอยู่แล้ว
สิ่งที่อวี้ฉือซงพูดมานั้นมันไม่สามารถเสแสร้งได้ โดยเรื่องทั้งหมดนั้นน่าจะเป็นเรื่องจริงทั้งหมด
ถ้าเช่นนั้น…เจียงอวี่เฉิงผู้นี้ก็น่าจะมีปัญหาจริงๆ
เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่ร้อนแรงของทุกคน เจียงอวี่เฉิงก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า
“ในตอนนั้นฉีต้าเหอเผชิญหน้าต่อสู้กับความเป็นความตายพร้อมข้า แล้วเหตุใดข้าจะต้องทำแบบนั้นกับเขาด้วย? ตอนนั้นเจ้าสำนักอวี้ฉือมาขอร้องให้ข้าช่วยด้วยตนเอง ข้าจึงต้องทำเช่นนี้ แต่พอมาถึงตอนนี้ ท่านกลับบอกว่าข้าโกหกหลอกลวง สร้างหลักฐานเท็จ? ข้าทำเช่นนี้มันไม่ได้มีประโยชน์อันใดต่อข้าเลยนะ?”
“ที่เจ้าต้องสร้างหลักฐานเท็จ เพื่อปิดบังความจริงอย่างใดเล่า?”
อวี้ฉือซงกระตุกมุมปากขึ้นแต่ว่ามันก็ไม่ได้มีรอยยิ้ม สายตาคมกริบและเย็นชา ราวกับใบมีดที่แหลมคมกำลังจะฉีกหน้ากากที่แสนเจ้าเล่ห์ของเจียงอวี่เฉิงเป็นชิ้นๆ!
“หากคุณชายใหญ่เจียงไม่รังเกียจละก็ เจ้าช่วยแสดงแขนข้างหนึ่งของเจ้าให้ทุกคนดูได้หรือไม่? มีคำถามหนึ่งที่ข้าผู้เฒ่าอยากถามเจ้ามาตั้งนานแล้ว…แขนของเขาได้รับบาดเจ็บในวันนั้นพอดิบพอดี เหตุใดถึงได้รับบาดเจ็บในวันที่พวกเราจัดการทรายรวมศูนย์ด้วยล่ะ นี่เจ้าได้รับบาดเจ็บในวันที่คนร้ายโดนทรายรวมศูนย์สะท้อนกลับเลยนะ?”
“เจียงอวี่เฉิง คำถามเหล่านี้ เจ้าจะต้องตอบ…ทีละข้อ!”
————————————————————–
Comments