SB:ตอนที่ 124 บุกทะลวงในสนามรบ

“ผู้อาวุโสรึ?” ตอนนี้ แม้แต่ตัวเขาเองเขายังปกป้องไม่ได้เลย แน่ล่ะ เขาไม่มีเวลามาสนใจพวกเจ้าหรอก “

ราชสีห์ขนทองหกเนตรจำศีลอยู่ในสำนักหนึ่งสวรรค์มาเป็นเวลานานแล้ว ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะพบกับปัญหามาก่อนนี้ แต่ราชสีห์ขนทองหกเนตรก็ยังไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆเลย

ลู่หยางอยู่อย่างเงียบ ๆ ภายในระฆังทองคำอมตะ ปล่อยให้การต่อสู้ภายนอกเป็นไปอย่างเต็มที่ ตราบเท่าที่ราชาราชสีห์คลั่งขนทองและสัตว์เลี้ยงตัวอื่น ๆ อยู่รอบ ๆ  ลู่หยางก็จะสามารถทำสิ่งต่างๆของตัวเองได้

“ ในเมื่อเจ้าดูถูกผู้คุมอสูรระดับกลางนัก ข้าก็จะดูถูกผู้คุมสัตว์อสูรระดับกลางเช่นกัน ข้าจะปล่อยให้ตัวเองดูถูกเจ้าไม่ได้! “

ฝ่ามือของเขาเอื้อมไปที่หน้าอกและคลำไปรอบ ๆ กระเป๋าสวรรค์และปฐพีสักพักแล้วหยิบเอาหนังสือเล่มสีเหลืองออกมา มันเป็นวิชาฝึกอสูรระดับสูงที่ลู่หยางใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อให้ได้มาจากตำหนักหมื่นสมบัติ

“ข้าไม่ได้คิดว่าจะใช้มันมานานขนาดนี้ และในที่สุดข้าก็ได้ใช้มันแล้ว”

เมื่อดูวิชาควบคุมอสูรระดับสูงในมือของเขาแล้ว ลู่หยางก็ยิ้ม

ณ ปัจจุบัน ความแข็งแกร่งของเขาสูงขึ้นถึงหกหมื่นจินแล้วและทะลุขีดจำกัดของผู้คุมสัตว์อสูรระดับกลางมานานานแล้ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถเทียบได้กับผู้คุมอสูรระดับสูง เหตุผลก็เพราะว่าช่องว่างระหว่างเขตแดนของพวกเขาไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะก้าวข้ามไป หากไม่ใช่เพราะความสามารถโดยกำเนิดที่ทรงพลังของเขาและสัตว์เลี้ยงสงครามจำนวนมากที่ผลักดันเขาอยู่ ลู่หยางก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะต่อสู้กับผู้คุมอสูรระดับสูงได้

ตอนนี้ ตราบใดที่ลู่หยางใช้วิชาคุมอสูรระดับสูง ปัญหาทั้งหมดก็สามารถแก้ไขได้

“ติ๊ง!” ค้นพบวิชาฝึกอสูรระดับสูง ท่านต้องการสแกนทันทีหรือไม่? “

เสียงที่คุ้นเคยของระบบดังก้องในหูของลู่หยางทำให้อารมณ์ของเขาปั่นป่วนทันที และเขาเลือกที่จะสแกนโดยไม่ลังเลเลย

ดวงตาของลู่หยางเปล่งประกายด้วยแสงสีทองอ่อนๆ ขณะที่เขาค่อยๆพลิกวิชาฝึกอสูรระดับสูง แม้ว่ามันจะเป็นการมองครั้งละสิบบรรทัด แต่ทุกคำในหนังสือก็ตราตรึงอยู่ในใจของลู่หยาง และยังถูกส่งต่อไปยังระบบด้วย

“ติ๊ง!” ขอแสดงความยินดีกับท่านที่ได้เลื่อนขั้นเป็นผู้ควบคุมอสูรระดับสูง! การประเมิน: 1 ดาวสามารถควบคุมสัตว์อสูรระดับสูงได้ ทุกครั้งที่ใช้ จะต้องใช้ศิลาผลึกระดับสูงหนึ่งก้อน และใช้เวลาสิบนาทีเพื่อให้สงบลง “

เสียงแจ้งเตือนของระบบดังอยู่ข้างๆหูของเขา ตามมาด้วยแสงสีทองที่ส่องไปที่ร่างของลู่หยาง ราวกับอาบแสงอาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิในเดือนมีนาคม ลู่หยางรู้สึกว่าทั่วร่างกายของเขาอบอุ่น ความรู้สึกอบอุ่นแผ่กระจายไปทั่วทุกส่วนของร่างกาย

“เพิ่มความแข็งแกร่ง: 63,000 จิน!”

“เพิ่มความแข็งแกร่ง: 68,000 จิน!”

“เพิ่มความแข็งแกร่ง: 73,000 จิน!”

“…”

การแจ้งเตือนของระบบยังคงดังอยู่ในหูของเขา และเกือบทุก ๆ สองถึงสามวินาที ลู่หยางสามารถได้ยินการกระตุ้นเตือนของระบบที่เพิ่มความแข็งแกร่งของเขา ลู่หยางเองก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกระเบิดขี้นที่นำพามาจากความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นของเขา

ร่างกายเล็กกระทัดรัดของลู่หยางมีพลังที่น่ากลัวอย่างยิ่ง และเมื่อพลังของเขาเพิ่มขึ้นมันก็ทะลุ 80,000 อย่างรวดเร็ว

ถ้าเป็นคนธรรมดาที่เข้าถึงระดับผู้คุมอสูรระดับสูง มันเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะมีพลัง 60,000 จิน อัจฉริยะบางคนสามารถทะลุผ่านได้ถึง 80,000 จิน สำหรับระดับสวรรค์ภูมิใจ ขีดจำกัด คือ 90,000 จิน

สำหรับลู่หยางในปัจจุบัน หลังจากความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นเป็นแปดหมื่นแล้ว ความเร็วของมันก็ค่อยๆช้าลง อย่างไรก็ตามมันยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และการแจ้งเตือนของระบบยังไม่หยุดนิ่ง

เขาหยุดชั่วครู่ จากนั้นก็หยุดอีกชั่วขณะ ในที่สุด เขาก็ยังผ่าน90,000จิน

ลู่หยางเดาได้แล้วว่าแม้ว่าทักษะโดยธรรมชาติของเขาจะไม่สามารถประเมินได้ แต่ก็สามารถเทียบเคียงได้กับยอดฝีมือระดับสวรรค์ภูมิใจระดับธรรมดาๆหรืออาจจะแข็งแกร่งกว่าด้วยซ้ำ ตอนนี้ เขาได้ทะลวงผ่านผู้คุมอสูรระดับสูงแล้ว ลู่หยางก็ได้เห็นพลังของทักษะโดยธรรมชาติของเขาอีกครั้ง เมื่อเขาก้าวข้ามขีดจำกัดนี้มาแล้ว ผู้คุมอสูรที่มีความสามารถเฉพาะตัวธรรมดาๆ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้คุมอสูรระดับสูง ก็จะไม่สามารถต่อกรกับลู่หยางได้

มุมปากของ ลู่หยาง มีรอยยิ้มเล็กน้อย และเขาคิดในใจ: 90,000เหรอ? แต่ข้ายังไม่พอใจ! “

แม้ว่าจะมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างอัจฉริยะและยอดฝีมือระดับสวรรค์ภูมิใจ แต่จะมีช่องว่างระหว่างยอดฝีมือระดับสวรรค์ภูมิใจ กับยอดฝีมือระดับสวรรค์ภูมิใจด้วยกันเองมั้ย? ตอนที่ลู่หยางเป็นผู้คุมอสูรระดับกลาง เขาได้ปราบปรามพวกมันมาเป็นเวลานานและยังเกินขีดจำกัดของผู้คุมอสูรระดับกลางไปแล้ว

“สะสม” “ ข้าสงสัยว่าท่านจะให้ประโยชน์กับข้าได้มากมายแค่ไหน!”

มันก็แค่เหมือนกับการทะลุผ่านครั้งก่อน พลังงานที่เขาสะสมมาก่อนที่จะทะลุทะลวงนั้นมองไม่เห็น ไม่สามารถแตะต้องได้ และไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง อย่างไรก็ตาม มันไม่เคยหายไป ทั้งหมดได้ตกตะกอนและสะสมอยู่ในร่างกายของลู่หยางเนื่องจากการระงับไว้ของเขตแดนของเขา

ตอนนี้ ลู่หยางบรรลุการทะลุทะลวงแล้ว พลังงานที่เขาสะสมไว้ตามปกติก็เหมือนกับหน่อไม้ที่ฟื้นขึ้นมาหลังจากฝนตก

“ตื่นขึ้นได้แล้ว!” พลังนิทราของข้า! “

เส้นเลือดทั้งหมดในร่างกายของเขาแตกออก และลู่หยางใช้พละกำลังทั้งหมดของเขาเพื่อปลดปล่อยพลังงานที่เขาสะสมไว้ แม้แต่ดวงตาสีทองของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและในที่สุดพลังงานที่หลับใหลก็ถูกลู่หยางปลุกกระตุ้นขึ้นมา

เช่นเดียวกับก่อนหน้านี้ ทุกครั้งที่ลู่หยางก้าวทะลุผ่าน ความแข็งแกร่งของเขาจะทะยานขึ้นอย่างก้าวกระโดด

ในขณะที่พลังของเขากำลังเพิ่มขึ้นและกำลังจะหยุดลง พลังงานที่เขาสะสมไว้ก็ระเบิดออกมาทันทีทำให้พลังของลู่หยาง เพิ่มขึ้นอย่างพุ่งพรวดอีกครั้งหนึ่ง

“ติ๊ง!” ขอแสดงความยินดีกับท่านที่เพิ่มความแข็งแกร่ง! “ความแข็งแกร่งปัจจุบัน : 100,000 จิน!”

“ติ๊ง!” ขอแสดงความยินดีกับท่านที่เพิ่มความแข็งแกร่ง! ความแข็งแกร่งปัจจุบัน: 103,000 จิน! “

“ติ๊ง!” ขอแสดงความยินดีกับท่านที่เพิ่มความแข็งแกร่ง! “ความแข็งแกร่งปัจจุบัน : 105,000 จิน!” “

ความแข็งแกร่งของเขายังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องและรวดเร็ว ในท้ายที่สุด เขาก็หยุดอยู่ที่ระดับ 110,000 ซึ่งเป็นวิธีที่เขาบีบเค้นพลังสะสมทั้งหมดของเขาออกมา

ร่างกายทั้งหมดของลู่หยางรู้สึกเหมือนกำลังจะพังทลาย และแทบจะทรุดลงกับพื้น

ลู่หยางถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกหลังจากพ่นลมหายใจเหม็นๆที่สะสมอยู่ในอกออกมา: “ดูเหมือนว่าวิธีนี้จะมีประโยชน์จริงๆ! วินาทีที่ข้าทะลุทะลวง พลังของข้าจะเพิ่มขึ้นอย่างพุ่งพรวด! “

พละกำลังหนึ่งแสนห้าหมื่นจินเพียงพอที่ลู่หยางจะกวาดล้างยอดฝีมือคนอื่น ๆ ออกไป แต่มันก็ยังไกลเกินเพียงพอ ผู้คุมอสูรตัวจริงไม่ได้พึ่งพาความแข็งแกร่งของตัวเอง แต่เป็นสัตว์เลี้ยงแห่งสงคราม และเหตุผลที่ใหญ่ที่สุดในการบุกทะลวงเขตแดนไม่ใช่เพราะผลประโยชน์เล็กน้อยที่ร่างกายได้รับ แต่เป็นเพราะความสามารถในการควบคุมสัตว์เลี้ยงสงครามที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น

ลู่หยางเตรียมตัวสำหรับวันนี้มานานแล้ว ดังนั้นเขาจึงคิดเรื่องทั้งหมดนี้ไว้นานแล้ว

ย้อนกลับไปตอนที่ลู่หยางเผชิญหน้ากับการปิดล้อมของผู้คุมอสูรกว่าสามสิบคน เขาก็ยังไม่ปล่อยต้าเฮ่ยออกไปแม้ว่าพวกนั้นจะเอาทุกอย่างที่มีไปจากครอบครัวของเขาทั้งหมดก็เพื่อประโยชน์ในตอนนี้

“ต้าเฮ่ย คราวนี้ ข้าจะยกระดับฝึกฝนเจ้าเป็นระดับสูงแล้ว! ข้าอยากเห็นว่าเจ้าผู้มีสายเลือดแห่งอสูรชั้นปราชญ์จะไปได้ถึงระดับไหน! “

เขาไม่ได้คาดหวังว่าต้าเฮ่ยจะสามารถเปรียบเทียบกับเจ้าอสูรเฒ่าราชสีห์ขนทองหกเนตรได้ แต่มันยังคงมีสายเลือดอสูรศักดิ์สิทธิ์อยู่ ทันทีที่ต้าเฮ่ยทะลุทะลวงผ่าน ความแข็งแกร่งของมันจะไม่อ่อนแอลงอย่างแน่นอน อย่างน้อยที่สุด ความสามารถโดยกำเนิดของมันที่ไม่ธรรมดาอยู่แล้วจะยิ่งไม่ธรรมดามากขึ้น

“ติ๊ง!” หลังจากพบว่ามูลค่าการเติบโตของสัตว์เลี้ยงสงครามต้าเฮ่ยถึงขีดสุดแล้ว ท่านต้องการเลือกที่จะยกระดับมันเป็นอสูรร้ายระดับสูงหรือไม่? “

ลู่หยางยิ้มที่มุมปาก นี่เป็นผลงานชิ้นเอกที่สร้างขึ้นในเมืองเซียงหยาง

ลู่หยางเก็บเกี่ยวผลผลิตที่อุดมสมบูรณ์หลังจากกระแสอสูรระเบิดออกมา เขาปราบสัตว์เลี้ยงสงครามชั้นยอดได้หนึ่งโหล และยังได้รับคะแนนจำนวนมาก ในเวลาเดียวกัน อัตราการเติบโตของต้าเฮ่ยก็ถึงขีดสุดเนื่องจากประตูอเวจีสามารถกลืนกินพวกนั้นได้

ต้าเฮ่ยอยู่ในสภาพที่ดีที่สุดมานานแล้ว ดังนั้นมันจึงนั่งยองๆบนพื้นและคำราม ราวกับมันรู้ว่าลู่หยางกำลังจะช่วยให้มันดีขึ้น เขาไม่สามารถกลั้นอารมณ์ที่ปั่นป่วนได้อีกต่อไป

“ข้าแน่ใจว่าจะยกระดับขึ้น!” ลู่หยางยิ้มเล็กน้อย และยืนยันการเลื่อนระดับกับระบบ

เกิดแสงสีทองส่องลงบนขนสีดำของต้าเฮ่ย ขนที่เดิมเป็นสีดำเหมือนคิงคองมีชั้นของโลหะมันวาวเข้มราวกับว่ามันสวมชุดเกราะที่ทำจากทองคำสีเข้มสนิท

ต้าเฮ่ยคลานไปบนพื้นขณะที่ส่งเสียงคำรามต่ำ ร่างกายของมันเติบโตจนกลายเป็นเหมือนภูเขาลูกเล็ก ๆ

“ ต้าเฮ่ยทรงพลังมาก!” ลู่หยางตาโตขึ้น เขาเกือบจะหลงใหลในรูปลักษณ์ปัจจุบันของต้าเฮ่ย

โดยไม่รอให้ลู่หยางพูดจบ ร่างกายของต้าเฮ่ยก็ยังคงเปลี่ยนไปอย่างต่อเนื่อง

ต้าเฮ่ยปิดตาแน่น ใบหน้าของมันไม่ได้ผ่อนคลายเช่นก่อนหน้านี้อีกต่อไป แต่ถูกแทนที่ด้วยสีหน้าที่เจ็บปวด

ดูเหมือนว่ามันจะต้องทนกับความเจ็บปวดอย่างมาก และดูเหมือนว่าจะต้องดิ้นรนอย่างสุดกำลัง ใบหน้าของต้าเฮ่ยค่อยๆบิดเบี้ยว ดวงตาของมันปิดลง แต่มันก็แสยะยิ้มด้วยความเจ็บปวด ฟันแหลมคมเต็มปากทำให้มันดูน่ากลัวทีเดียว

“ เกิดอะไรขึ้นกับต้าเฮย?” ลู่หยางไม่ใช่อสูร แน่นอนว่าเขาคงไม่เข้าใจสิ่งที่ต้าเฮ่ยรู้สึกในตอนนี้

หากผู้คุมสัตว์อสูรระดับสูงถือเป็นภูเขาขนาดใหญ่ในเขตแดนการฝึกฝนของมนุษยชาติ ถ้าอย่างนั้น วิธีเดียวที่จะเป็นยอดฝีมือในขอบเขตการฝึกฝนของมนุษยชาตินั้นก็คือการปีนภูเขาสูงนี้ ถ้าอย่างนั้น อสูรร้ายระดับสูงก็จะเป็นภูเขาที่หนักหน่วงสำหรับอสูรร้ายเช่นกัน!

ทันทีที่มันก้าวข้ามไปได้ มันก็จะกลายเป็นราชาแห่งอสูรร้าย! แม้ว่าถ้าใครจะไม่สามารถควบคุมอสูรร้ายทั้งหมดเช่นราชสีห์ขนทองหกเนตรได้ แต่ก็ยังสามารถเป็นจ้าวได้! เพราะเมื่ออสูรร้ายได้รับการเลื่อนขั้นเป็นสัตว์ร้ายระดับสูง มันเป็นการเปลี่ยนแปลงสภาพที่แท้จริง

สีหน้าของต้าเฮ่ยเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้มันไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดได้ เสียงคำรามจากปากของมันก็อ่อนลงราวกับว่ามันกำลังคราง

สำหรับลู่หยาง เขาสามารถเห็นได้ชัดเจนว่าเหมือนมีบางอย่างกระดิกอยู่บนไหล่ทั้งสองข้างของต้าเฮ่ย มันต้องการที่จะเติบโตออกมาข้างนอก แต่มันถูกขัดขวางโดยบางสิ่งบางอย่างและตอนนี้มันกำลังพยายามอย่างเต็มที่ที่จะฝ่าออกมา

“อะไรน่ะ? “ใช่แล้ว!”

เมื่อเห็นรูปทรงของไหล่ของต้าเฮ่ยชัดเจนขึ้น ลู่หยางก็รู้สึกว่ามันแปลก ๆ แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็ตกใจมาก

เมื่อจ้องมองไปที่ไหล่ของต้าเฮ่ยอย่างตั้งใจ ลู่หยางก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีกต่อไป เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเหตุการณ์แบบนี้ แม้บุคลิคของเขาจะดูสงบเยือกเย็น แต่ เขาก็ยังตกใจ