SB:ตอนที่ 126 ชัยชนะที่สมบูรณ์แบบ

เจ้า… ตอนนี้เจ้ากำลังบินอยู่! “ ผู้นำนั้นไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่เขาเห็นได้ เมื่อไม่นานมานี้เด็กคนนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นเพียงแค่ผู้ควบคุมสัตว์ร้ายระดับกลาง

เพียงแค่เวลาไม่ถึงสิบนาทีไม่เพียง แต่ลู่หยางเท่านั้นที่สามารถบินได้ออร่าที่เขาเพิ่งแสดงออกมาก็แข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบมิได้

“ หรือว่าเจ้าได้รับการเลื่อนขั้นเป็นผู้ควบคุมอสูรระดับสูงแล้ว?” ชายวัยกลางคนกรีดร้อง

“หืมมม? “มีปัญหาอะไรหรือไม่?” “ลู่หยาง กล่าว

มือของเขาคว้าไปที่หน้าอกของชายคนนั้นราวกับสายฟ้าและพลังงานฉีห่อหุ้มฝ่ามือเขา ดูเหมือนว่ามันใกล้จะกลายเป็นกรงเล็บที่แหลมคมแล้วกลายเป็นมีดคมสองสามอันเฉือนลงบนผิวฝ่ามือของเขา

“ กลั่นแกล้งสำนักหนึ่งสวรรค์ของข้ารึ? ทำร้ายพี่ชายข้ารึ?! จากเรื่องนี้ถ้าข้าไม่เริ่มการสังหารหมู่ในวันนี้ข้าจะสร้างเมืองตงไหลในอนาคตได้อย่างไร! “

เจตนาฆ่าฟันของเขาขยายไปถึงขีด จำกัด ในชั่วพริบตา ผู้นำตกใจและโบกมืออย่างรวดเร็วแทบจะไม่สามารถใช้พลังวิญญาณของเขาเพื่อสร้างกำแพงกั้นด้านหน้าแขนของเขาได้ ความแข็งแกร่งของเขาน้อยเกินไปและเขาไม่มี สัตว์เลี้ยงสงคราม ที่ยอดเยี่ยมดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมีความสามารถอันศักดิ์สิทธิ์โดยกำเนิด

ทันทีที่ฝ่ามือของ ลู่หยาง เอื้อมออกมาทั้งสองมือก็สัมผัสกัน กรงเล็บที่แหลมคมฉีกแขนของชายวัยกลางคนออกจากกันทันทีทำให้ชิ้นเนื้อขนาดใหญ่ขึ้น แรงที่รุนแรงมาจากแขนของเขาขณะที่มันเคลื่อนผ่านแขนที่ได้รับบาดเจ็บหนักและกระแทกหน้าอกของชายวัยกลางคนที่เป็นผู้นำ

เลือดพุ่งออกมาจากปากของชายวัยกลางคนขณะที่เขาถูกส่งไปข้างหลังเหมือนว่าวถูกตัดด้วยเชือก

“ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่มนุษย์!” เขาเป็นเพียงปีศาจ! “ทุกคนวิ่ง!” ชายวัยกลางคนไม่สนใจอาการบาดเจ็บของเขา ทันทีที่เขาลงมาเขาก็วิ่งไปและตะโกนใส่องครักษ์ที่อยู่ข้างหลังเขาทันที

ในขณะนี้ทุกคนในตระกูลหยวนตกอยู่ในห้วงแห่งความตื่นตระหนก

แต่ลู่หยาง ไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยพวกเขาออกไปง่ายๆ แม้ว่ามันจะไม่เอาชีวิตพวกเขา แต่เขาก็ยังต้องสอนบทเรียนที่นองเลือดให้พวกเขา!

“ ต้าเฮย! ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว! “

ต้าเฮย คำรามทั้งสามหัวทองมืดที่น่ากลัวก็เปิดปากของมันในเวลาเดียวกันพวกเขาก็ปล่อยทักษะโดยธรรมชาติของพวกมันในเวลาเดียวกัน

หลังจากผ่านการเปลี่ยนแปลงไปรอบหนึ่ง ต้าเฮย ก็ไม่ได้เป็น ราชาสุนัขอเวจีอีกต่อไป แต่ได้พัฒนาเป็นสุนัขอเวจีสามหัวแทน ทุกครั้งที่หัวสีทองเข้มอ้าปากกว้างมันจะปล่อยประตูนรกออกมา

ประตูสามบานจากแดนนรกถูกสร้างขึ้นในอากาศโดยเปิดออกในสามทิศทางที่แตกต่างกันในเวลาเดียวกัน พื้นที่โดยรอบเกือบทั้งหมดถูกปกคลุม

แรงดึงดูดที่ไม่มีที่สิ้นสุดมาจากทุกทิศทาง ผู้คุมที่ไม่สามารถหลบหนีได้ทันเวลาและสัตว์ร้ายที่ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ทั้งหมดถูกดึงโดยประตูนรกทั้งสาม

นอกเหนือจากองครักษ์ภายใต้กระบวนท่าของ ต้าเฮย คนเหล่านี้ถูกตรึงไว้ด้วยแรงดึงดูดที่แข็งแกร่งและไม่ถูกลากเข้าไปในประตูอเวจี

อย่างไรก็ตาม สัตว์เลี้ยงสงคราม ที่ไม่มีเวลาถอยกลับไม่โชคดีนัก แม้ว่าพวกเขาจะมีร่างกายที่ใหญ่โต แต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการของประตูนรกได้และในที่สุดพวกเขาทั้งหมดก็เข้าไปในประตูอเวจี

เมื่อมองไปที่สัตว์ร้ายที่มีจำนวนเป็นสิบ ๆ ตัวและทั้งหมดถูกดูดกลืนโดยประตูนรกโดยที่ไม่มีแม้แต่ขี้เถ้าหลงเหลืออยู่สีหน้าของลู่หยางถอนหายใจเล็กน้อยและกล่าวด้วยความเสียใจ: “ช่างน่าเสียดายที่ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ปีศาจ มิฉะนั้นแม้ว่าคุณภาพของ สัตว์เลี้ยงสงคราม จำนวนมากจะไม่สูงนัก แต่ก็สามารถเพิ่มการเติบโตของ ต้าเฮย ได้มากทีเดียว”

ขณะที่เขาพูดอย่างนั้นลู่หยางคิดถึงช่วงเวลาที่สัตว์ร้ายบุก ในเวลานั้นไม่ว่าจะเป็นจำนวนสัตว์ร้ายหรือปีศาจก็ตามทั้งสองนั้นนับไม่ถ้วน

ในตอนนั้นความแข็งแกร่งของเขามี จำกัด ดังนั้นลู่หยางจึงไม่มีความสามารถที่จะทำให้ต้าเฮยดูดซับได้อีกต่อไป ถ้าเขามีโอกาสตอนนี้ ลู่หยาง อาจจะสามารถให้ ต้าเฮย เฝ้าประตูเมืองได้โดยตรง ยิ่งปีศาจที่มามากเท่าไหร่ก็จะยิ่งดีขึ้นเท่านั้น

“ เฮ้อถึงมันจะน้อย แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลย แต่… พวกที่สูญเสีย สัตว์เลี้ยงสงคราม พวกเขาคงจะอยากร้องไห้ใช่มั้ยละ? แต่มันเกี่ยวอะไรกับข้า? “

ลู่หยางมองไปที่พวกมันสองสามคนในระยะไกลที่พยายามหลบหนีและยักไหล่อย่างไม่แยแส

ครั้งนี้ตระกูลหยวนได้ส่งองครักษ์ไปมากกว่าสามสิบคนและพวกเขาก็ไม่ได้อ่อนแอเช่นกัน หลังจากการต่อสู้พวกเขาสูญเสีย สัตว์เลี้ยงสงคราม ไปมากกว่าครึ่งแล้ว

“ เจ้ากล้ายั่วข้าลู่หยาง!? แม้แต่ตระกูลคุนผู้ยิ่งใหญ่ยังไม่อยู่ในสายตาของข้า แล้วทำไมข้าจะต้องกลัวเจ้า? “ลู่หยางคิดอย่างภาคภูมิใจ

เป้าหมายของ ลู่หยาง คือต่อต้านตระกูล คุน ในอนาคต แม้ว่าตระกูลหยวนจะไม่ได้เลวร้าย แต่พวกเขาก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าตัวตลกต่อหน้าตระกูลคุน เมื่อเขาไม่มองตระกูลหยวนในสายตา แน่นอนว่าลู่หยางจะไม่สนใจ

นอกจากนี้ลู่หยางยังได้เลื่อนระดับเป็นผู้ควบคุมสัตว์ร้ายระดับสูงแล้ว แม้ว่าจะไม่เพียงพอที่จะบอกได้ว่าเก่งสุดในทางตอนเหนือของเมือง แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่จำเป็นต้องกลัวยอดฝีมือต่างๆอีกต่อไป

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ลู่หยางก็ยิ่งไม่กลัว เขาโบกแขนเสื้อและเรียกกลุ่มสัตว์นรกจากนั้นประตูนรกทั้งสี่ก็ปรากฏขึ้นพร้อมกัน พวกมันระเบิดเข้าหาสัตว์ร้ายที่โชคร้ายด้วยแรงดึงดูดที่รุนแรงที่สุด ในพริบตาประตูนรกทั้งสี่กวาดผ่านสัตว์ร้ายหลายสิบตัว

ด้วยคลื่นมือของประตูนรกทั้งหมดที่ ต้าเฮย ได้เรียกมาก็หายไปพร้อมกับเขา ความน่าดึงดูดใจที่สร้างความหายนะในตอนแรกก็หายไปอย่างกะทันหันและมีเพียงองครักษ์ตระกูลหยวนผู้น่าสงสารเท่านั้นที่ยังคงนั่งเหม่ออยู่ตรงนั้นไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ก่อนที่พวกเขาจะสามารถตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดขึ้น สัตว์เลี้ยงสงคราม ของพวกเขาได้หายไปทั้งหมด

ลู่หยางหัวเราะอย่างเย็นชาเขาหมดความปรารถนาที่จะต่อสู้กับพวกเขาต่อไปแล้วและพูดว่า: “รีบไสหัวไปซะ!”

ด้วยคลื่นมือของเขาพลังอันทรงพลังกลายเป็นพายุกวาดร่างกายของเขาไปในระยะไกล

ลู่หยาง เคาะนิ้วเท้าของเขาลงบนพื้นเบา ๆ และ สัตว์เลี้ยงสงคราม ทั้งหมดก็ถอนตัวเข้าไปใน พื้นที่เก็บสัตว์เลี้ยงของเขา ด้วยความแข็งแกร่งของตัวเองเขาลอยขึ้นไปในอากาศและบินช้าๆไปหาหยวนตงห่าวและราชสีห์​ขนทองหกเนตร

ในเวลานี้ หยวนตงห่าว สังเกตเห็นสถานการณ์ในสนามรบจากระยะไกลและไม่สามารถช่วยได้ แต่รู้สึกกังวล อย่างไรก็ตามไม่ว่าเขาจะโกรธแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถสลัดราชสีห์ขนทองหกเนตรออกได้

แม้ว่าสัตว์เลี้ยงสงครามทั้งเจ็ดจะโจมตีด้วยกันพวกเขาก็สามารถได้เปรียบเพียงเล็กน้อยเท่านั้น อย่างไรก็ตามราชสีห์​ขนทองหกเนตรนั้นมีเล่ห์เหลี่ยมราวกับสัตว์ร้าย ไม่ว่าการโจมตีของสัตว์ดุร้ายทั้งเจ็ดจะบ้าดีเดือดเพียงใดเขาก็สามารถตอบสนองต่อพวกมันได้อย่างง่ายดาย

“ ไอ้บ้าหมอนี่เอาตัวช่วยแบบนี้มาจากไหนยากจะจัดการจริงๆ!” คราวนี้เราคิดผิดจริงๆ! “หยวนตงห่าว คิดอย่างดุเดือด

มันก็สายเกินไป ฝ่ายของ ลู่หยาง ได้เสร็จสิ้นการต่อสู้ครั้งใหญ่และได้รับชัยชนะ

แม้แต่ผู้คุ้มกันข้าง หยวนตงห่าว ก็หมดความมั่นใจและพูดกับ หยวนตงห่าว ทันที:“ ผู้อาวุโส! ทำไมเราไม่หนีด้วย! เหลือแค่เราสองคนที่นี่และอีกไม่นานกองกำลังของผู้ชายคนนี้จะมาถึง! “

“ช้าไปแล้ว!”

ขณะที่กัปตันองครักษ์กำลังพูดร่างของลู่หยางก็ปรากฏขึ้นเหนือพวกเขาบนท้องฟ้าแล้ว ในเวลาเดียวกันเสียงของเขาก็ลดลง

ราชสีห์​ขนทองหกเนตรหัวเราะแปลก ๆ : “เฮ้เจ้าเด็กในที่สุดเจ้าก็มาแล้ว ไม่งั้นข้าคงออกไปแล้ว”

จากนั้นเขาก็หันไปมองหยวนตงห่าวและพูดว่า: “เจ้ารู้สึกดีไหมที่มาล้อมข้าก่อนหน้านี้? ตอนนี้ข้ามีกำลังเสริมเพียงพอแล้วและถึงเวลาส่งพวกเจ้าไปตามทาง “

บัดซบเอ้ย ชายชราผู้นี้เป็นผู้อาวุโสของตระกูลหยวนเจ้ากล้าที่จะต่อต้านข้าหรือ? “หยวนตงห่าว ตะโกน

แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือนี่คือสิ่งที่ลู่หยางไม่สนใจเลย ยิ่งเขาเป็นแบบนี้ลู่หยางก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยพวกเขาไป

“ตระกูลหยวนพล่ามอะไรกัน!” เจ้าเคยสนใจเกี่ยวกับตัวตนของพ่อเจ้าหรือไม่? “ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกำปั้น ตอนนี้กำปั้นของพ่อเจ้าใหญ่กว่าของเจ้า!” ลู่หยาง กล่าวโดยไม่มีร่องรอยของความสุภาพ

ด้านล่างพวกเขา ต้าเฮย และราชาราชสีห์คลั่งได้เข้าร่วมสนามรบแล้ว

เมื่อสัตว์ร้ายทั้งเจ็ดร่วมมือกันทำลายหนึ่งไม้ก่อกำเนิดป่า ท่าประตูนรกและระบำพายุก็เข้ามา

แม้ว่าสัตว์ร้ายทั้งเจ็ดจะมีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษ แต่พวกมันก็ยังคงถูกทำร้ายจนอยู่ในสภาพโกลาหลและทำได้เพียงอดทนอย่างขมขื่น

ในทางกลับกันราชสีห์​ขนทองหกเนตรถูกดึงดูดโดยร่างที่กล้าหาญและต่อสู้ของ ต้าเฮย และมองไปที่หัวทั้งสามของ ต้าเฮย ด้วยความสนใจ มันพึมพำกับตัวเองในใจ: “ดูเหมือนว่านี่คือสุนัขสามหัวนรกต้นแบบของสุนัขล่าเนื้ออเวจี เด็กคนนี้ไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆเขามีความลับเหลือเกิน!”

ลู่หยางอาจจะไม่แน่ใจ แต่สัตว์ประหลาดที่เป็นราชสีห์​ขนทองหกเนตรเข้าใจมันอย่างชัดเจน ถ้ามันอยู่กับคนธรรมดาแม้ว่าสุนัขราชานรกจะมีสายเลือดของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์มันก็จะไม่ได้รับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เช่นนี้เมื่อมันผ่านไปสู่อาณาจักรสัตว์อสูรระดับสูง

สุนัขสามหัวที่แปลงร่างแล้วไม่ใช่สิ่งที่ผู้ควบคุมสัตว์ร้ายธรรมดาสามารถทำได้ แต่ลู่หยางสามารถทำได้

“ คนสมัยก่อนไม่ได้โกหกข้าอย่างแท้จริงตำนานนั้นดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริง ถ้าข้าติดตามผู้ชายคนนี้จริงๆสักวันข้าอาจจะสามารถกู้คืนสายเลือดระดับปราชญ์ของข้าได้จริงๆ! ” ความคิดเริ่มเข้ามาในความคิดของราชสีห์​ขนทองหกเนตรอีกครั้ง

จากนั้นเมื่อหันไปมอง รูปลักษณ์ที่น่ากลัวปรากฏบนใบหน้าของเขา เขารีบตรงไปยังหยวนตงห่าววิ่งไปพร้อมกับตะโกนว่า “เจ้าทำได้ดีคราวนี้ถึงเวลาที่ข้าต้องแสดงพลังแล้ว!”

ดวงตาสีทองหกดวงเปิดขึ้นในเวลาเดียวกันและมีแสงสีทองหกดวงพุ่งออกมาจากดวงตาของราชสีห์​ขนทองหกเนตรพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและร่อนลงบนร่างของ สัตว์เลี้ยงสงคราม ทั้งหกตัว

แสงศักดิ์สิทธิ์ทั้งหกได้ระเบิดด้วยพลังทั้งหมดของราชสีห์​ขนทองหกเนตรในครั้งนี้ดังนั้นสัตว์ร้ายธรรมดา ๆ จะสามารถป้องกันพวกมันได้อย่างไร? หลังจากแสงสีทองแวบหนึ่งรูเล็ก ๆ ก็ถูกทิ้งไว้บนร่างกายของสัตว์ร้ายทั้งหกตัวและเลือดสดไหลออกมา