SB:ตอนที่ 40 ราชาหนอนเยือกแข็ง

หากทุกอย่างเป็นไปตามที่ลู่หยางคิดไว้ เป็นไปได้สูงว่าเจ้าของคนแรกนั้นไม่ได้หายตัวไปแต่ตายไปแล้ว

ยิ่งกว่านั้น เป็นไปได้ว่าเขาตายในสวนแห่งนี้ ภายใต้เงื้อมือของหนอนจิตวิญญาณที่เขาเลี้ยงไว้เอง

หนอนจิตวิญญาณนั้นต่างกับสัตว์เลี้ยงสงคราม มันปราศจากการควบคุมของพันธะสัญญาคุมอสูร เมื่อความแข็งแกร่งของหนอนจิตวิญญาณสูงกว่าเจ้าของมัน เหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้น

เป็นไปได้ว่าผู้ฝึกอสูรตนนั้นจะเป็นเช่นนี้ เขาใช้เวลาในการเลี้ยงเจ้าหนอนจิตวิญญาณนี้จนกระทั้งมันเติบโตแข็งแกร่งกว่าเขาเองและเขาควบคุมมันไม่ได้ และเขาตายโดยไม่ทราบสาเหตุ สำหรับเจ้าของคนอื่นที่มาอาศัยนี้พวกเขาเหล่านั้นได้รับผลกระทบจากเจ้าหนอนจิตวิญญาณนี้และเหตุการณ์ต่างๆเกิดขึ้น และพวกเขาเหล่านั้นไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงจึงย้ายหนีออกไป

หากลู่หยางไม่ได้เป็นคนอาศัยที่นี่และหากเขาไม่ได้แข็งแกร่งเช่นนี้ ใครจะรู้ว่าอีกนานแค่ไหนปริศนาสวนแห่งนี้จะถูกเปิดเผยออกมา และเมื่อลู่หยางมาอยู่ที่นี่แล้วเขาคงไม่ย้ายออกไปเพียงเพราะหนอนจิตวิญญาณ

“ดูเหมือนว่าหากข้าต้องการหาเจ้าราชาหนอนนี้ ข้าต้องทำความเข้าใจสิ่งมีชีวิตพันธุ์นี้ก่อน”

ในช่วงเช้าเขาซื้อข้อมูลเกี่ยวกับหนอนจิตวิญญาณมาจากท้องตลาด เขาต้องการเรียนรู้เจ้านี่ให้เร็วที่สุดหากไม่แล้วเขาคงไม่อาจหาหนอนจิตวิญญาณที่ซ่อนอยู่ในสวนของเขาได้

“หนอนจิตวิญญาณมันเป็นแค่แมลงที่แข็งแกร่ง ทว่ามันมีลักษณะหนึ่งคือมันมีพลังชีวิตแข็งแกร่ง”ใต้แสงสลัว ลู่หยางอ่านตำราในมือเขา ค่อยๆทำความเข้าใจหนอนจิตวิญญาณ สัตว์เลี้ยงจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งนั้นจะมีความสามารถพิเศษ ผู้ฝึกอสูรบางคนจะเลือกมันจากความสามารถพิเศษนี้ และพวกเขาจะฝึกมันพร้อมๆกับที่เขาฝึกสัตว์เลี้ยงอสูร

เพื่อที่จะทำให้หนอนจิตวิญญาณแข็งแกร่งเพียงพอ หนทางที่ดีที่สุดคือใช้เวทมนต์ นั่นเป็นวิธีลับของพรรคลึกลับ ที่นำหนอนจิตวิญญาณไปรวมกันไว้ในพื้นที่ปิดและปล่อยให้มันกินกันเอง เมื่อหนอนตัวสุดท้ายเหลือรอดในนั้น หนอนตัวนี้จะถูกเรียกว่าราชาหนอน

หลังจากที่ดูดกลืนพลังของหนอนจิตวิญญาณเหล่านั้น มันจะควบรวมเป็นร่างกายของราชาหนอน หนอนชนิดนี้ที่ถูกฝึกด้วยเวทมนต์จะเป็นชนิดที่แข็งแกร่งมาก ลู่หยางเดาว่าผู้ฝึกอสูรโชคร้ายคนนี้ใช้วิธีนี้ในการฝึกหนอนของเขา ทว่าหนอนจิตวิญญาณของเขาแข็งแกร่งเกินไป ยิ่งกว่าตัวเขาเอง สุดท้ายมันหลุดพ้นจากการควบคุมและกลืนกินนายของมันเอง

และราชาหนอนตัวนั้นบัดนี้อยู่ในสวนแห่งนี้ ลู่หยางจำกัดพื้นที่ได้ว่ามันอยู่ตรงประตูหลัก เพราะเขารู้สึกเย็นวาบทุกครั้งที่ผ่านประตูหลัก ลู่หยางไม่อาจคิดถึงตำแหน่งที่อื่นได้อีกแล้ว

ขณะที่เขากำลังอ่านข้อมูลหนอนจิตวิญญาณ เขาก็ค้นหาร่องรอยของราชาหนอน

ความรู้สึกเย็นวาบเริ่มแผ่เข้ามา ลู่หยางตัวสั่นทันที “อย่างที่คาด มันมาอีกแล้ว”

ทุกครั้งที่มีคนเดินผ่านประตูหลัก ราชาหนอนจะรู้สึกถึงตัวตนของมนุษย์และมันจะปลดปล่อยพลังออกมา ลู่หยางเริ่มค้นหาตามวิธีที่กล่าวในตำรา ลู่หยางพบว่าที่พื้นนั้นเหมือนจะถูกคลุมไว้ด้วยชั้นเยือกแข็ง ตามที่ตำราบอกไว้ หนอนจิตวิญญาณจะใช้แสงจันทร์ในการดูดพลังรอบๆ ยิ่งชั้นเยือกแข็งหนามากเพียงใด ราชาหนอนก็ยิ่งแข็งแกร่งมากเท่านั้น

ในชั้นเยือกแข็งนี้ มันจะมีตำแหน่งที่หนาที่สุด และจุดนั้นคือตำแหน่งของราชาหนอน ทว่าดวงตาเขาถูกหมอกรบกวน เขาไม่อาจมองหาจุดที่ชั้นน้ำแข็งหนาที่สุด

“ข้าจะพบมันได้อย่างไร ข้อมูลในตำรานั้นไม่ได้ช่วยข้าเลย!”

ลู่หยางกล่าวอย่างหดหู่ ชั่วขณะนั้นลู่หยางแข็งทื่อ มันราวกับมีความรู้สึกเย็นวาบตรงจุดที่เขาเดินผ่าน

“ใช่แล้ว มันต้องอยู่ตรงนี้” ลู่หยางคิดอย่างตื่นเต้น พลังงานฉีเย็นเยือกพุ่งผ่านตัวเขา มันแข็งแกร่งกว่าที่เคยมาก

เขานำจอบที่เตรียมไว้ออกมาและเริ่มขุดลงไป ในก้นหลุมนั้นลู่หยางมองอะไรไม่เห็น มันดูไม่มีอะไรนอกจากดินสีเหลือง

แต่เขารู้สึกว่าดินจุดนี้มันร่วนกว่าที่อื่นและเขาไม่ต้องออกแรงมากในการขุด คำอธิบายเดียวคือมันถูกขุดขึ้นมาก่อนหน้านี้และถูกกลบโดยใครบางคน มันไม่อาจมองเห็นได้จากภายนอก

“ข้าจะลองขุดอีกสองสามรอบ ข้าไม่เชื่อว่าข้าจะหาหนอนตัวเดียวไม่เจอ!” ลู่หยางตัดสินใจแน่วแน่ เขาขุดต่อไปเรื่อยๆ

เขารู้สึกว่าเขาเจอบางอย่าง ทว่ามันไม่ใช่ราชาหนอนที่เขาตามหา มันเป็นเพียงเปลือกแมลง

ลู่หยางรู้สึกว่ามันไม่ง่ายอย่างที่เขาคิด เขาขุดเร็วขึ้นเขาเจอเปลือกที่สอง เขาขุดต่อไปจนกระทั่งเปลือกแมลงเหล่านั้นเต็มพื้น

และดินจากเหลืองกลายเป็นดำ “นี่คงเป็นจุดที่พวกมันเลี้ยงราชาหนอน!” พวกเปลือกแมลงเหล่านี้คงเป็นซากหนอนจิตวิญญาณที่ถูกกลืนกิน ซากของหนอนจิตวิญญาณเหล่านี้มันเน่าเปื่อยจนเหลือแต่เปลือก เมื่อเขาเจอซากแมลงเหล่านี้ ราชาหนอนคงอยู่ไม่ไกลจากนี้

สามนาทีต่อมา เขาขุดไปเจอกล่องเหล็กขนาดใหญ่ ในที่สุดหลังจากขุดมาครึ่งค่อนวัน เขาก็ขุดไปได้หนึ่งเมตร

ในขณะที่เขาจะหยิบกล่องเหล็กขึ้นมา ชั้นน้ำแข็งแผ่ออกมาสู่นิ้วของเขา

“พระเจ้า พลังงานฉีเยือกแข็งนี่หนาเกินไปแล้ว!” เขาไม่กล้าใช้มือเปล่าอีกต่อไปและหยิบกริชขึ้นมาเปิดกล่อง

แสงสีขาวพุ่งผ่านตาเขาไป ลู่หยางตอบโต้ทันท่วงทีเขายื่นมือไปจับมันจากการหลบหนี ทว่าลู่หยางลืมบทเรียนก่อนหน้าไป นี่มันราชาหนอน  มันปลดปล่อยความเย็นเยือกแข็งหนาแน่นออกมา บัดนี้แขนของเขากลายเป็นน้ำแข็ง

“เจ้าบ้านี่ หนอนจิตวิญญาณชนิดใดกันทรงพลังเพียงนี้!?” ลู่หยางกล่าวด้วยโทสะ

มือของเขาแข็งไปพร้อมกับราชาหนอนที่ไม่อาจหนีได้ ลู่หยางทันใดนั้นคิดออกถึงวิธีกำราบหนอนจิตวิญญาณ วิธีนี้มันแตกต่างจากการกำราบอสูรร้าย เขาหยดเลือดลงไปที่หนอนจิตวิญญาณและประทับมันลงไปในจิตของมัน หลังจากนั้นเขาจะสามารถใช้ตราประทับนี้ควบคุมหนอนจิตวิญญาณ ลู่หยางพบว่าเขาสร้างความเชื่อมโยงเล็กๆกับเจ้าจิ๋วนี้ได้แล้ว มันเป็นความรู้สึกราวกับ หนอนที่อยู่บนมือเป็นอวัยวะที่เพิ่มขึ้นมาของมือเขา ถ้าเขาต้องการทำอะไรเจ้าจิ๋วนี่จะทำตามคำสั่งเขา

ลู่หยางก้มลงกล่าว “เจ้าจิ๋ว เจ้าจงเป็นสัตว์เลี้ยงข้าแต่โดยดีเถอะ คลายผนึกน้ำแข็งนี้ให้ข้าเร็ว!”

เมื่อเขาพูดจบ มีการเคลื่อนไหวที่มือของเขา ชั้นน้ำแข็งแตกออก ในมือลู่หยาง เจ้าเพื่อนตัวน้อยน่ารักปรากฎขึ้นมา มันหายใจอากาศใต้แสงจันทร์เข้าไปอย่างเชื่องช้า
“นี่น่ะรึที่ก่อเรื่องให้ข้าตลอดเวลา มันช่างน่ารักจริงๆ” ลู่หยางอดกล่าวขึ้นมาไม่ได้

แน่นอนเพราะเขาไม่โดนความเย็นจู่โจมแล้วเขาถึงพูดเช่นนี้ออกมาได้

หลังจากที่ลู่หยางสำเร็จวิชาพันธนาการหยดเลือด ข้อมูลของหนอนจิตวิญญาณนี่ปรากฏขึ้นในหัวเขา

“ราชาหนอนเยือกแข็ง:หนอนจิตวิญญาณชั้นกลาง”

“มันครอบครองพลังแช่แข็งที่ทรงพลัง สามารถแช่แข็งอสูรชั้นกลางได้ในพริบตา”