SB:ตอนที่ 184 ทัศนคติของตระกูลตู้

ตู้เซี่ยนเป็นหนึ่งในสี่นายน้อยของเมืองตงไหล

แม้ว่าจะมีความขัดแย้งที่ไม่อาจแก้ไขได้ระหว่างทั้งสองคน แต่พลังของทั้งสองตระกูลก็ไม่อนุญาตให้พวกเขาตัดขาดกันและกัน แต่ถึงกระนั้น พวกเขาทั้งสองก็ต่อสู้กันในที่แจ้งและในที่ลับมาโดยตลอด และพวกเขาไม่เคยหยุด โดยเฉพาะผู้ใต้บังคับบัญชาของพวกเขา ที่มีนายพลเกือบร้อยคนเสียชีวิตหรือบาดเจ็บจากการสู้รบระหว่างพวกเขาสองคน อาจกล่าวได้ว่าความรุนแรงของการต่อสู้ไม่ได้ด้อยไปกว่ากลุ่มใหญ่เลย

ตอนนี้ ผู้อาวุโสของตระกูลตู้คนนี้กำลังมุ่งหน้าไปยังลานที่ตู้เซี่ยนกำลังฝึกฝนอยู่

“ผู้อาวุโสจื่อเฟิง ข้าได้ยินมาว่าเมื่อไม่นานมานี้ความแข็งแกร่งของท่านเพิ่มขึ้น ท่านต้องได้ตั้งหลักที่มั่นคงในอาณาจักรจ้าวแห่งผู้คุมอสูรระดับเหลืองนี้แน่!” เมื่อเห็นจื่อเฟิงเดินออกมาจากลานบ้าน ตู้เซี่ยนก็วางดาบที่มีค่าในมือของเขาลงทันทีแล้วไปต้อนรับเขาเป็นการส่วนตัว

แม้ว่่าตู้เซี่ยนจะกระตือรือร้นอย่างมากเวลาที่ผู้อาวุโสทุกคนมาเยี่ยมเขา แต่ในความเห็นของจื่อเฟิง เขาก็ยังมีความสุขมากที่ตู้เซี่ยนเต็มใจที่จะออกมาต้อนรับเขาเป็นการส่วนตัว

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขายังคงเป็นพ่อของตู้เซี่ยน และยังเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสที่เชื่อถือได้มากที่สุดของตระกูล การได้ใกล้ชิดกับตู้เซี่ยนเป็นสิ่งสำคัญยิ่งสำหรับเขา

“นี่ นี่  ขอบคุณสำหรับคำอวยพรของนายน้อย หากไม่มีบัวหิมะร้อยปีที่นายน้อยให้ข้ามาครั้งที่แล้วนั้น การฝึกฝนของข้าก็คงไม่เสถียรเร็วขนาดนี้” ในขณะที่เดินอยู่ในลานกับตู้เซี่ยน จื่อเฟิงกล่าวด้วยความขอบคุณ

ถ้าเขารู้ว่าลู่หยางกินบัวหิมะพันปีราวกับว่ามันเป็นแครอท เขาคงจะโกรธตายเป็นแน่ เพราะแม้กับตัวตนของตู้เซี่ยนในปัจจุบัน เขาก็ต้องจ่ายราคาแพงเพื่อที่จะได้รับดอกบัวหิมะร้อยปีมา

หากเป็นบัวหิมะอายุพันปี แม้ว่าพวกเขาจะมีศิลาผลึกระดับกลางสี่หรือห้าล้านก้อน ก็อาจซื้อไม่ได้ด้วยซ้ำ ยิ่งไปกว่านั้น หากดอกบัวหิมะอายุนับพันปีถูกวางลงในการประมูล มันอาจได้รับราคาสูงเสียดฟ้าถึงหมื่นล้านของศิลาผลึกระดับกลางก็เป็นได้

“ผู้อาวุโสจื่อเฟิง เพื่อเห็นแก่ตระกูลตู้ของเรา ท่านได้รับใช้พวกเราด้วยใจจริงตลอดหลายปีที่ผ่านมา แม้ว่าท่านจะไม่ได้ทำคุณ แต่ท่านก็ต้องทำงานหนัก บัวหิมะอายุหนึ่งร้อยปีเท่านั้นคือสิ่งที่ผู้น้อยคนนี้ควรทำแล้ว ” แม้ว่าหัวใจของตู้เซี่ยนจะมีเลือดออกเมื่อเขาพูดอย่างนั้น แต่เขาก็ยังแสดงสีหน้าเรียบเฉย

ต้องบอกว่าไม่มีคนไหนในสี่นายน้อยผู้ยิ่งใหญ่ของเมืองตงไหลที่จะรับมือได้ง่ายๆ

หากเปรียบเทียบเขากับคุนเผิงที่เป็นคนเจ้าเล่ห์แล้ว ตู้เซี่ยนเป็นวายร้ายที่แท้จริง อย่างไรก็ตาม เขาเป็นเพียงตัวละครชั่วร้ายที่มุ่งเป้าไปที่ศัตรูของเขาเอง เขาสามารถใช้วิธีการใด ๆ เพื่อโจมตีพวกเขา แต่เขามีน้ำใจต่อครอบครัวและสหายของเขามากกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อผู้ใต้บังคับบัญชาที่ภักดีของเขา

นอกจากนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดของเขาคือไม่รังแกสาวกที่อ่อนแอกว่าจากกลุ่มชนชั้นต่ำต้อย ยกตัวอย่างเช่น หลอหยุนชาน ถ้าเป็นตู้เซี่ยน เขาจะเล่นกลอุบายเล็กน้อย แต่จะไม่ส่งคนไปพรากมาจากเขา

“ นายน้อยช่างมีนิสัยเหมือนนายผู้เฒ่าจริงๆ!” จื่อเฟิงหัวเราะแล้วหยุดพูดถึงเรื่องนี้ เขาเปลี่ยนหัวข้อ และคุยเรื่องลู่หยางกับเขา “นายน้อย ท่านรู้ไหมว่าใครคือคนที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองตงไหลของเรา”

“ ท่านหมายถึงผู้นำสำนักหนึ่งสวรรค์ ลู่หยาง ใช่ไหม?” ตู้เซี่ยนจ้องมองอย่างว่างเปล่าสักพัก ไม่รู้ว่าทำไมจื่อเฟิงถึงเปลี่ยนหัวข้อเป็นเด็กหนุ่มคนนี้

แม้ว่าสำนักหนึ่งสวรรค์จะถูกทำลาย และถือว่าเป็นกองกำลังใหม่ที่ดีในเมืองตงไหลทั้งหมด แต่ก็ยังห่างไกลจากความล้ำลึกเท่ากับสามตระกูลใหญ่ ไม่ต้องพูดถึงว่า สำนักหนึ่งสวรรค์เพิ่งถือกำเนิดมาได้กว่าหนึ่งเดือนแล้ว ยังมีคำถามว่าจะยังคงอยู่ได้หรือไม่หลังจากผ่านไประยะหนึ่ง

“ นายน้อย ข้ากำลังพูดถึงผู้นำสำนักแห่งสำนักหนึ่งสวรรค์ ข้าเกรงว่านายน้อยยังไม่รู้ว่าลู่หยางผู้นี้มีความขัดแย้งที่ไม่อาจแก้ไขได้กับนายน้อยคุนเผิงผู้ยิ่งใหญ่แห่งตระกูลคุน … “ เมื่อเห็นว่านายน้อยของเขาเริ่มสนใจ จื่อเฟิงก็รีบบอกทุกอย่างที่เขารู้

“ดีมาก ดีมาก! ลู่หยาง คนนี้มีทักษะบางอย่างจริงๆ เขาสามารถส่งผลกระทบต่อการมารวมกันของวิญญาณได้ และยังต้องการท้าทายตระกูลคุน เพียงเพราะเหตุนี้ ข้าจึงต้องช่วยเขา “เมื่อได้ยินคำพูดของจื่อเฟิง ตู้เซี่ยนก็ยิ้มแล้วก็มีความคิดเกิดขึ้น

“ เอาอย่างนี้เป็นยังไง ท่านทำตามคำสั่งของข้า และเตรียมตัวไว้ ส่วนข้า จะไปคุยกับท่านพ่อก่อน…” หลังจากตู้เซี่ยนตัดสินใจแล้ว เขาก็จะไม่เสียเวลาอีกต่อไป หลังจากชี้แนะจื่อเฟิงสักพัก เขาก็เดินไปยังพื้นที่ที่ซึ่งผู้อาวุโสสูงสุดแห่งตระกูลตู้พักผ่อนอยู่

ในห้องนั่งเล่นของสำนักหนึ่งสวรรค์ สีหน้าของหลอหยุนชานดูไม่อยู่กับร่องกับรอย

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลับมามีสติ และถามอย่างรอบคอบว่า “สิ่งที่ท่านพูดเมื่อกี้เป็นความจริงหรือไม่”

ไม่ว่าหลอหยุนซานจะมีความหวังในตัวเขามากแค่ไหน แต่เมื่อลู่หยางบอกเขาว่าเขาได้เลื่อนขั้นเป็นผู้คุมอสูรระดับเหลืองแล้ว เขาก็ยังไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาเพิ่งได้ยิน

“ ผู้อาวุโสหลอ ไม่ต้องกังวล อู๋ฮวงเป็นเลือดเนื้อของท่าน ข้าจะไม่เอาความสุขของอู๋ฮวงมาล้อเล่นแน่นอน ” ลู่หยางกล่าวขณะที่พยักหน้าอย่างจริงจัง

“ดี ดี ดี! ชายชราคนนี้เชื่อในตัวท่าน! ” หลอหยุนชานเข้าใจดีว่าคำพูดของลู่หยางหมายถึงอะไร

ผู้คุมอสูรระดับเหลืองเหรอ? ในตอนแรก เขาใช้ความพยายามอย่างเต็มที่ และมีประสบการณ์ในการหลบหนีอย่างหวุดหวิดก่อนที่ในที่สุดจะมีโอกาสเลื่อนขั้นจากผู้คุมอสูรระดับสูงไปเป็นผู้คุมอสูรระดับเหลือง ในทางกลับกัน ใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งเดือนที่จะเลื่อนระดับจากผู้คุมอสูรระดับกลางไปเป็นผู้คุมอสูรระดับเหลือง

ดังนั้น ถ้าลู่หยางสามารถช่วยหลออู๋ฮวงได้ เขาจะจดจำความเมตตานี้ไว้ในใจอย่างแน่นอน

“ ถ้างั้น เรามาพูดถึงเรื่องตระกูลคุนกันก่อนเถอะ” หลอหยุนชานเป็นผู้อาวุโสที่มีประสบการณ์ ด้วยคำพูดง่ายๆเพียงไม่กี่คำ เขาก็สามารถปรับอารมณ์และเปลี่ยนไปคุยหัวข้อถัดไปได้

“ จริงๆแล้ว ในบรรดาสามตระกูลใหญ่ ตระกูลคุนถือได้ว่าเป็นตระกูลภายนอกเมื่อเทียบกับอีกสองตระกูลที่ยิ่งใหญ่ แต่พวกเขายังคงอยู่มาก่อนไม่นานนักกว่าที่ตระกูลเหล่านั้นจะอพยพเข้ามาอย่างแท้จรืง ตระกูลคุนที่แข็งแกร่งที่สุดคือผู้อาวุโสสูงสุดคุนเทียนหลุนคนปัจจุบัน ซึ่งยังเป็นพ่อของคุนเผิงด้วย “

“ คนผู้นี้อายุน้อยกว่าข้านิดหน่อย แต่วิธีการของเขาเป็นสิ่งที่แม้แต่ข้าก็ยังตามไม่ทัน ยิ่งไปกว่านั้น คน ๆ นี้ยังโหดเหี้ยม และได้รับการอารักขาอย่างแน่นหนา” กล่าวกันว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นใกล้เคียงกับผู้คุมอสูรระดับล้ำลึกอยู่แล้ว และเพียงเพราะเขาต้องทนทุกข์ทรมานมานานโดยไม่สามารถได้รับการจัดอันดับจากวิชาฝึกอสูร เขาจึงไม่ได้รับการเลื่อนขั้น ดังนั้นเขาจึงทรงพลังแน่นอน “

“นอกเหนือจากนั้นยังมีผู้คุมอสูรระดับเหลืองหกถึงเจ็ดคนในตระกูลคุน และคุนเผิงผู้นั้นอาศัยความแข็งแกร่งของตัวเองเพื่อที่จะกลายเป็นนายน้อยคนแรกของตระกูลคุน และชายคนนี้ยังสืบทอดนิสัยที่ร้ายกาจและเจ้าเล่ห์ของพ่อเขามา นอกเหนือจากนั้น คนๆนี้ยังบ้ากามเป็นพิเศษอีกด้วย เขามักจะเอาลูกสาวของสามัญชน และถ้ามีบางคนที่สวยกว่า เขาก็จะพาพวกเขาไปเป็นสนมของเขา “

“ ถ้าท่านจะบอกว่าอู๋ฮวงหมั้นกับเขา ถ้างั้นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดก็คือเธอจะกลายเป็นนางบำเรอของเขา” หลอหยุนชานบอกข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลคุนมากเกินไปในคราวเดียว จะเห็นได้ว่าในขณะที่ลู่หยางอยู่ในเมืองตงไหลในเดือนที่ผ่านมา หลอหยุนชานก็ยุ่งอยู่กับเมืองเซียงหยาง

“ ท่านกำลังบอกว่า ถ้าข้าจะก่อปัญหาในวันหมั้นของเขา ข้าจะต้องระวังพวกผู้คุมอสูรระดับเหลืองคนอื่น ๆ ในตระกูลคุนใช่ไหม?” แม้ว่าลู่หยางคาดการณ์สถานการณ์บางอย่างของตระกูลคุนไว้แล้ว แต่พวกเขาก็มีความรู้น้อยกว่าเขามาก

เมื่อเขารวบรวมข้อมูลทั้งหมดแล้ว เขาก็ยิ่งแน่ใจว่าเขาไม่สามารถให้หลออู๋ฮวงไปที่ตระกูลคุน และหมั้นกับคุนเผิงได้ ดังนั้น ไม่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว เขาต้องไปที่ตระกูลคุนเพื่อหยุดเรื่องตลกนี้

“แต่คุนเผิงเป็นเพียงนายน้อยของตระกูลคุน และเป็นผู้สมัครอันดับหนึ่งที่จะยึดครองตระกูลคุนในอนาคต และเข้ารับตำแหน่งผู้อาวุโสสูงสุด” หลอหยุนชานกล่าวด้วยความมั่นใจ

“ดีเลย!” หากเราวางแผนอย่างรอบคอบ เราอาจมีโอกาส” ลู่หยางไม่ได้พูดอะไรมาก แต่จมอยู่ในความคิดลึก ๆ และทันใดนั้นเขาก็คิดถึงอดีตของหลอหยุนซาน

ย้อนกลับไปตอนนั้น หลอหยุนซานยังเป็นผู้คุมอสูรระดับเหลือง แม้ว่าเขาจะล้มเหลว เมื่อเขาล้มเหลว เมื่อเขาก้าวไปสู่ระดับที่สอง อย่างน้อยที่สุดก็หมายความว่าเขามีพื้นฐานของผู้คุมอสูรระดับเหลืองอยู่

“ ในเมื่อแก่นน้ำแข็งพันปีสามารถชำระล้างส่วนที่สำคัญที่สุดได้ แล้วมันจะใช้กับผู้อาวุโสหลอหยุนซานได้หรือไม่…”