SB:ตอนที่ 172 วิญญาณแห่งสุสานโบราณ

“ประตูอเวจี” ครั้งนี้ ลู่หยางไม่ได้คิดเลย เขาหลอมรวมความสามารถอันศักดิ์สิทธิ์นี้เข้ากับใบมีดโลหิตสีม่วงของเขาทันที

ประการแรก ทั้งคู่มีคุณสมบัติด้านความมืด และประการที่สอง ใบมีดโลหิตสีม่วงแปดเปื้อนไปด้วยความคับแค้นใจจำนวนมากซึ่งเหมาะสำหรับประตูอเวจีในการย่อยสลาย

“ ประตูอเวจี!” หลังจากหลอมรวมประตูอเวจีเข้ากับใบมีดโลหิตสีม่วงแล้ว ลู่หยางก็ปล่อยความสามารถโดยกำเนิดนี้ทันที สิ่งที่เขาไม่คาดคิดคือสิ่งประดิษฐ์วิญญาณระดับกลางนี้เข้ากันได้อย่างดียิ่งกับประตูอเวจี

หลังจากที่ความสามารถโดยกำเนิดนี้ถูกปลดปล่อยออกมา ประตูอเวจีทั้งสี่บานก็ขังเทียนซิงเจี้ยนไว้ข้างใน แม้ว่าประตูอเวจีจะไม่สามารถทำร้ายเทียนซิงเจี้ยนได้ แต่ก็สามารถส่งผลต่อจิตใจของเขาได้ ครู่หนึ่ง เทียนซิงเจี้ยน รู้สึกถึงอาการวิงเวียน เขาล้มลงบนพื้นและไม่สามารถขยับได้

“โฮก!!”

เมื่อราชาพยัคฆ์ขาวเห็นว่า เทียนซิงเจี้ยนสูญเสียความแข็งแกร่งในการต่อสู้ มันก็หันไปที่ลู่หยางทันที

“ไม่เลวนี่ เจ้าค่อนข้างฉลาดทีเดียว เข้ามาสิ ข้าอยากเห็นนักว่าเจ้าแข็งแกร่ง หรือว่าราชสีห์ขนทองหกเนตรและข้าแข็งแกร่งกว่า ” ลู่หยางเอื้อมมือออกไปและเรียกราชสีห์ขนทองหกเนตรมา

“ ลู่หยาง เจ้าตัวนี้ไม่ใช่จะรับมือได้ง่ายๆนะ ไม่เพียงแต่มันมีพลังป้องกันที่แข็งแกร่งมากเท่านั้น แต่มันยังมีไหวพริบอีกด้วย”ราชสีห์ขนทองหกเนตรมองไปที่เทียนซิงเจี้ยนที่ยังคงนอนอยู่บนพื้นและพูดด้วยความกลัว

“โอ้?” ดูเหมือนว่าราชันย์พยัคฆ์ขาวนี้จะรับมือยากจริงๆ! “ลู่หยางพยักหน้า บอกใบ้ให้ราชสีห์ขนทองหกเนตรระมัดระวังมากขึ้นเมื่อพวกเขาเข้าโจมตี มิฉะนั้นหากพวกเขาปล่อยให้ราชาพยัคฆ์ขาวตัวนี้ใช้ประโยชน์จากพวกเขาโดยไม่มีเหตุผล นั่นคงไม่ดีแน่

“ฮู้วว!”

ราชาพยัคฆ์ขาวดูเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่ลู่หยางพูด และโดยไม่พูดอะไรมันก็อ้าปากและพ่นลมปราณเย็นออกมาจำนวนมาก เมื่อ เทียนซิงเจี้ยนถูกแช่แข็งเป็นก้อนน้ำแข็งด้วยพลังเย็นก่อนหน้านี้ ลู่หยางไม่รู้สึกอะไรเลย แต่เมื่อเขาได้สัมผัสมันเป็นการส่วนตัวเขาก็ตระหนักได้ว่านี่คือพลังงานเย็นได้อย่างไร

ไม่เพียงแต่พลังงานที่เย็นลงอย่างรวดเร็วเท่านั้น อุณหภูมิของมันยังต่ำมากอีกด้วย ตราบใดที่ลู่หยางสัมผัสได้ถึงพลังอันเยือกเย็นเหล่านี้ เขาจะถูกแช่แข็งเป็นก้อนน้ำแข็งแน่นอน

“ราชสีห์ขนทองหกเนตร รีบคลุมตัวข้า!” ลู่หยางรู้ดีว่าเขาต้องไม่สัมผัสอากาศเย็นนี้แม้แต่เพียงเล็กน้อย มิฉะนั้นถ้ามันถูกแช่แข็งเป็นก้อนน้ำแข็ง เขาต้องลำบากแน่

“ บรื๋ออ!”

ในขณะที่พลังงานฉีที่เยือกเย็นกำลังจะเข้าสู่ร่างกายของลู่หยาง ทันใดนั้น แสงสีทองก็พุ่งออกมาจากหัวของราชสีห์ขนทองหกเนตร และพุ่งเข้าหาพลังฉีที่เย็นยะเยือก

บูม!

แสงสีทองและพลังงานฉีที่เยือกเย็นปะทะกัน แสงสีทองเหมือนกับมีดร้อนปาดลงบนเนยแข็ง พลังฉีที่เยือกเย็นถอยกลับไปครั้งแล้วครั้งเล่า และราชาพยัคฆ์ขาวก็ถูกส่งลอยออกไปสองถึงสามร้อยเมตรทันที

“อะไรนะ แสงสีทองของราชสีห์ขนทองหกเนตรสามารถยับยั้งราชันย์พยัคฆ์ขาวได้ ดูเหมือนว่าสวรรค์กำลังช่วยข้าอยู่!” เมื่อเห็นว่าราชสีห์ขนทองหกเนตรกำลังปราบปรามราชาพยัคฆ์ขาวอย่างต่อเนื่อง ลู่หยางก็เผยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาทันที

อย่างไรก็ตาม ราชาพยัคฆ์ขาวไม่ใได้โง่ ในเมื่อมันไม่สามารถเอาชนะราชสีห์ขนทองหกเนตรได้ จึงไม่จำเป็นต้องเสียเวลา ก่อนที่ลู่หยางและราชสีห์ขนทองหกเนตรจะไล่ตามมันทัน เขาก็เห็นว่าราชาพยัคฆ์ขาวพุ่งเข้าไปในหมอกน้ำแข็งสีขาวแล้ว และหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

“ช่างมันเถอะ แม้ว่าจะจับราชาพยัคฆ์ขาวไม่ได้ แต่ข้าก็จับปลาตัวใหญ่ได้” เมื่อมองไปที่เทียนซิงเจี้ยนที่หมดสติอยู่นั้น ดวงตาของลู่หยางเผยให้เห็นถึงความหมายบางอย่างทันที

หลังจากได้ราชสีห์ขนทองหกเนตรช่วยลากเทียนซิงเจี้ยนออกจากวังน้ำแข็ง พวกเขาก็ถอดชุดเกราะและหมวกเหล็กที่เขาสวมอยู่ออก ลู่หยางพบกระเป๋าเก็บของสีทองอีกใบในร่างกายของเขา

หลังจากเปิดกระเป๋าออกดู ลู่หยางก็ยิ้มตื่นเต้นทันที

“ไม่เลวเลย ไม่เลวจริงๆ มีศิลาผลึกชั้นกลางหนึ่งล้านก้อนอยู่ข้างใน และศิลาผลึกชั้นสูงก็มีหลายพันชิ้น คราวนี้ เราร่ำรวยจริงๆแล้ว “ เมื่อได้เห็นทรัพย์สินจำนวนมากเช่นนี้ ลู่หยางจะไม่มีความสุขได้อย่างไร

นอกจากนั้นยังมีตราที่สามารถพิสูจน์ตัวตนของเทียนซิงเจี้ยนอยู่ในกระเป๋านั้นด้วย ด้วยตรานี้เขาสามารถเรียกร้องความน่าเชื่อถือจากตำหนักหมื่นสมบัติได้

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเรื่องของอนาคต

นอกเหนือจากตราแล้ว ลู่หยางยังพบยาล้ำค่าอีกสองสามอย่างที่สามารถช่วยให้ท่านปู่ของหลิงหายจากอาการบาดเจ็บได้ โดยไม่ต้องเสียเวลาคิดเลย เขากระจายยาสมุนไพรเหล่านี้ไปบนร่างกายของท่านปู่ของหลิง จากนั้นก็ส่งท่านปู่ของหลิงไปยังที่ๆเสี่ยวหลิงอยู่เพื่อให้ปู่และหลานสาวรอเขาอยู่ในห้องลับนั่น นอกเหนือจากนั้น ลู่หยางยังได้จัดให้มีสัตว์เลี้ยงสงครามคอยเฝ้าดูเทียนซิงเจี้ยนอยู่ด้วย

แล้วทีนี้ เขาก็ไม่ต้องกังวลเรื่องอื่นใดอีก เขาสามารถเข้าไปในปราสาทน้ำแข็งได้อีกครั้งเพื่อตรวจสอบ

ด้วยประสบการณ์ก่อนหน้านี้ ลู่หยางจึงเข้าไปในปราสาทน้ำแข็งอีกครั้งหนึ่ง มันไม่น่าตกใจเหมือนเมื่อครั้งก่อนอีกต่อไป และเขาก็คุ้นเคยกับความหนาวเย็นที่นี่แล้วไม่มากก็น้อย

อย่างไรก็ตาม เป้าหมายของเขาในครั้งนี้ไม่ใช่การเข้าไปในปราสาทน้ำแข็งหิมะ แต่เพื่อค้นหาสมบัติที่เจ้าของปราสาทน้ำแข็งหิมะทิ้งไว้เบื้องหลัง ซึ่งเป็นสมบัติที่กล่าวกันว่าจะทำให้เขาต่อสู้กับผู้ที่อยู่ระดับเหนือกว่าเขาได้

“ ลู่หยาง ข้ารู้สึกว่าที่นี่เต็มไปด้วยอากาศหนาวเย็น แม้ว่าจะมีสมบัติ แต่ก็อาจมียาบางอย่าง ตามที่ข้าเข้าใจ น้ำแข็งและบัวหิมะพันปีสามารถเพิ่มศักยภาพของผู้คุมอสูรได้ มันอาจทำให้พลังการต่อสู้ของท่านใกล้เคียงกับผู้ฝึกฝนระดับเหลืองได้อย่างไร้ขีด จำกัด “แม้ว่าราชสีห์ขนทองหกเนตรจะไม่แน่ใจ แต่ในความทรงจำของเขาสิ่งนี้ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เลย

“ข้าก็หวังว่าอย่างนั้น” ลู่หยางส่ายหัว เขารู้ชัดเจนดี บัวหิมะอายุพันปีมีแนวโน้มที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาให้อยู่ในระดับเดียวกับผู้คุมอสูรผู้คุมอสูรระดับเหลือง แต่เพื่อที่จะกลายเป็นผู้คุมอสูรระดับเหลืองที่แท้จริง เขาจำเป็นต้องหาสำเนาของวิชาฝึกอสูรระดับเหลืองให้ได้ด้วย

ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังอยากจะลองดู จะเป็นยังไงถ้ามีสมบัติเช่นนี้ในสุสานโบราณแห่งนี้?

“ ฟิ้ว… ฟิ้ว…  ฟิ้ว…”

ในขณะที่ลู่หยางเจาะลึกเข้าไปเรื่อยๆ พลังงานหนาวเย็นที่อยู่ข้างหน้าก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ พลังงานหนาวเหน็บแผ่ปกคลุมเส้นทางเบื้องหน้าของเขา กลายเป็นหมอกน้ำแข็งที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ลู่หยางนั่งบนร่างของราชสีห์ขนทองหกเนตร แล้วเดินไปข้างหน้าช้าๆ ทุกย่างก้าวบนพื้นสร้างเสียงดังเอี๊ยด ทำให้ราชสีห์ขนทองหกเนตรมองไปรอบ ๆ เห็นได้ชัดว่าหลังจากเข้าสู่หมอกน้ำแข็งแล้ว แม้แต่ราชสีห์ขนทองหกเนตรก็ยังมีความรู้สึกระแวดระวังอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

“ ลู่หยาง หมอกน้ำแข็งที่นี่ไม่ธรรมดา! ถ้าข้าเดาไม่ผิดอาจจะมีแก่นน้ำแข็งหมื่นปีอยู่ข้างใน “ราชสีห์ขนทองหกเนตรมองไปรอบ ๆ อย่างประหม่า ขณะที่เขาพูดกับลู่หยาง

“ แก่นน้ำแข็งหมื่นปีเหรอ? “ มันคืออะไร?” ลู่หยางขมวดคิ้วและถาม

“ แก่นน้ำแข็งมักเกิดขึ้นในบริเวณที่ปกคลุมไปด้วยหิมะและน้ำแข็ง มันถูกสร้างขึ้นโดยพลังงานหนาวเย็นที่บริสุทธิ์ โดยทั่วไปแล้ว แก่นน้ำแข็งร้อยปีที่มีขนาดเท่านิ้วนั้นเกิดขึ้นจากพลังงานเย็นที่มีขนาดเท่ากับน้ำแข็งหนึ่งหมื่นเท่า ในทำนองคล้ายๆกัน แก่นน้ำแข็งอายุพันปีถูกสร้างขึ้นโดยพลังงานเย็นที่มีขนาดเท่ากันถึงล้านเท่า หากเป็นแก่นน้ำแข็งหมื่นปี พลังงานเย็นที่อยู่ภายในจะไม่สามารถคำนวณได้ “

“อย่างไรก็ตาม เมื่อแก่นน้ำแข็งหมื่นปีถูกสร้างขึ้น โดยธรรมชาติแล้วรัศมีเย็นเยือกที่เปล่งออกมาจะไม่ธรรมดาเลย รัศมีเย็นที่ก่อตัวจะเย็นยะเยือกอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ และจะไม่สามารถสลายได้ไปอีกนาน” ราชสีห์ขนทองหกเนตรกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ ช่างมหัศจรรย์ยิ่งนัก นั่นหมายความว่าจะมีบัวหิมะอายุพันปีอย่างน้อยหนึ่งต้นที่นี่” ลู่หยางครุ่นคิดสักนิดแล้วก็ตระหนักว่าในเมื่อเจ้าของสถานที่แห่งนี้มีสามารถมีแก่นน้ำแข็งหมื่นปี แล้วจะไม่แบ่งบัวหิมะอายุพันปีสักชิ้นหรือไง

“ นั่นอาจจะไม่เป็นเช่นนั้น อันดับแรก เราจะไม่สามารถระบุอายุของแก่นน้ำแข็งได้เพียงแค่อาศัยหมอกน้ำแข็งนี้ แต่มันจะไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นในวันเดียว หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ เจ้าของสุสานโบราณแห่งนี้ต้องมีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง “แน่นอนทั้งหมดนี้เป็นเพียงการคาดเดา และทุกอย่างสามารถยืนยันได้ก็ต่อเมื่อมีคนเห็นวิญญาณแห่งสุสานโบราณ

เหนืออื่นใด มันจะดำรงอยู่ในตำนานเช่น วิญญาณแห่งสุสานโบราณในสุสานโบราณแห่งนี้

“โฮก!!” “โฮก!!”

ลู่หยางขี่หลังราชสีห์ขนทองหกเนตร ยิ่งเขาเข้าไปในสุสานโบราณลึกเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งได้ยินเสียงคำรามต่ำๆมากขึ้น

แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถระบุได้ว่านี่คือเสียงคำรามของพยัคฆ์ขาว แต่พวกเขาก็มั่นใจได้ว่าพวกเขามาถึงที่ซ่อนของราชาพยัคฆ์ขาวในขณะที่อากาศหนาวเย็นลงและหนาวเย็นลง

อย่างไรก็ตาม แม้ว่านี่จะเป็นที่ซ่อนของราชาพยัคฆ์ขาว แต่ก็มีอีกระลอกหนึ่งของแรงกดดันที่ทรงพลังยิ่งกว่าที่นี่ และแม้แต่ราชสีห์ขนทองหกเนตรก็ไม่สามารถหายใจได้จากแรงกดดันนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พลังทางจิตวิญญาณของลู่หยางซึ่งพบว่ามันยากที่จะก้าวเข้าไปในสถานที่แห่งนี้

“ คนภายนอก เจ้าเป็นใครกันแน่? ทำไมข้าถึงเห็นเงาของเผ่าพันธุ์สุสานโบราณของเราบนตัวเจ้า? ” ในขณะที่ลู่หยางกำลังจะเดินต่อไป เสียงที่เศร้าหมองอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ก็ดังออกมาจากปลายหมอกน้ำแข็ง