SB:ตอนที่ 153 การประชุมทักษะจารึก

“ นายน้อยผู้ยิ่งใหญ่แห่งตระกูลคุนได้จัดพิธีหมั้นขึ้น เชื้อเชิญคนทั้งเมืองเป็นเวลาสามวันสามคืน!” ข่าวของตระกูลคุนเชื้อเชิญคนทั้งเมืองมาร่วมงานเลี้ยงแพร่กระจายไปราวกับไฟป่าทำให้ทุกๆคนต่างก็พูดคุยกันถึงเรื่องนี้ทันที

เหนืออื่นใด นายน้อยคนแรกของตระกูลคุนเป็นบุคคลที่มีอิทธิพลในทั่วทั้งเมืองตงไหล ทุกการกระทำของเขาจะส่งผลต่อสภาพจิตใจของผู้คนมากมาย นับประสาอะไรกับพิธีหมั้นที่ใหญ่โตนี้

ขณะที่ลู่หยางเดินไปตามถนนในเมืองตงไหล เขาก็ได้ยินคนของตระกูลคุนประกาศข่าวนี้ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและดุในใจ “หมอนี่ยังทำตัวหยิ่งแล้ว หยิ่งอีกอยู่อย่างนี้!”

ไม่จำเป็นต้องบอก ลู่หยางก็สามารถเดาได้ว่าพิธีหมั้นของคุนเผิงและเวลานั้น ตรงกับวันที่หลออู๋ฮวงเข้าสู่เมืองตงไหล ดังนั้นผู้นำหญิงในพิธีหมั้นจะต้องเป็นหลออู๋ฮวงอย่างแน่นอน

“ ข้าไม่เคยคิดเลยว่าชายผู้นี้จะเอาหลออู๋ฮวงมาเป็นคู่หมั้นของเขา เขาช่างไร้ยางอายนัก ดูเหมือนว่าเขาจะเตรียมตัวมานานแล้ว ” ดวงตาของลู่หยางมองไปรอบ ๆ ขณะที่ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในใจของเขา

“สั่งการลงไป ให้สาวกทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมและดื่มกันให้ใหญ่โตในสามวัน!” เมื่อลู่หยางออกคำสั่งไปแล้ว สำนักหนึ่งสวรรค์ ทั้งหมดก็มีชีวิตชีวาขึ้นมา

เรื่องของตระกูลคุนที่จัดงานเลี้ยงหมั้นได้ทำให้เกิดความโกลาหลขึ้น และมันก็ไม่ใช่ความลับในสำนักหนึ่งสวรรค์ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะเป็นตัวแทนของพื้นที่ทางตอนเหนือทั้งหมดของเมือง แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถสลัดอัตลักษณ์ของชนชั้นต่ำต้อยออกไปได้ แม้ว่าพวกเขาจะพัฒนาในตอนนี้ แต่ตระกูลคุนก็อาจยังไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตา

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากลู่หยางได้พูดไปแล้ว พวกเขาเชื่อว่ามันจะเกิดขึ้นแน่นอน

สำหรับตัวลู่หยางเอง เขากลับไปที่ตำหนักหมื่นสมบัติ

ตระกูลคุนกำลังจะดำเนินการครั้งใหญ่ ลู่หยางก็ต้องเตรียมการล่วงหน้าเช่นกัน

การต่อสู้ครั้งใหญ่กับหยวนจินได้กระตุ้นความกระตือรือร้นของลู่หยางขึ้นมามาก แต่ตอนนี้มันค่อยๆจางหายไป อย่างไรก็ตาม ลู่หยางยังคงได้รับประโยชน์มากมายจากการต่อสู้ครั้งใหญ่นั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากมุมมองที่แตกต่างกันที่เขามีต่อตำหนักหมื่นสมบัติ

“ ครั้งนี้ ถ้าข้าต้องการที่จะต่อต้านตระกูลคุน ข้าก็จำเป็นต้องยืมความแข็งแกร่งของตำหนักหมื่นสมบัติเช่นกัน”

ในเมื่อตำหนักหมื่นสมบัติสามารถช่วยลู่หยางจัดการกับหยวนจินได้ ถ้าอย่างนั้น บางทีมันอาจช่วยจัดการกับคุนเผิงได้ด้วย

ลู่หยางรีบตรงไปที่ตำหนักหมื่นสมบัติอย่างกระวนกระวายใจ และรีบไปหาผู้อาวุโสไป๋

ลู่หยางเปิดเผยความตั้งใจของเขาทันที แต่ผู้อาวุโสไป๋ตกใจ

ผู้อาวุโสไป๋ถึงกับอ้าปากค้าง แล้วเขาก็โพล่งออกมา: “ไอ้หนู ความอยากของเจ้ามันเริ่มใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆนะ ครั้งที่แล้ว เจ้าได้รับผลประโยชน์ไปตั้งมากมาย ตอนนี้ชักติดใจใช่มั้ย?”

ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้มที่แสดงความขอโทษ: “นั่นไม่ใช่ เพียงแค่ข้าเผชิญปัญหาบางอย่าง และนั่นคือเหตุผลที่ข้ามาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากท่าน”

“ พิธีหมั้นของตระกูลคุนมันเกี่ยวอะไรกับท่าน? ข้าไม่คิดว่าข้าได้ยินว่าตระกูลคุนจะจัดการกับท่าน? และนั่นคือตระกูลคุน! ท่านคิดว่าเราสองคนจะรับมือกับมันได้หรือ? “

ลู่หยางถูมือของเขาเข้าด้วยกันจากนั้นกล่าวด้วยสีหน้าไร้เดียงสา: “ไม่สำคัญเลย มันก็แค่คุนเผิงไม่ซื่อสัตย์ และคนที่เขาอยากหมั้นด้วยก็คือคนรักเก่าของข้า … “

ลู่หยาง ได้ขายหลออู๋ฮวงไปแล้วโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ไม่มีอะไรมากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขามาที่นี่เพื่อทำตามคำขอของหลอหยุนชาน ในตอนนี้ เพื่อที่จะให้ผู้อาวุโสไป๋ช่วย ลู่หยางก็สามารถหาข้ออ้างแบบนี้ได้เพื่อให้ตัวเองฟังดูน่าสงสารขึ้นเล็กน้อย

เดิมทีเขาเกิดในชนชั้นต่ำต้อย และมาที่เมืองตงไหลเพียงลำพัง ไม่เพียงแต่เขาถูกกดขี่อย่างต่อเนื่อง แม้แต่คนรักของเขาก็กำลังจะกลายเป็นคู่หมั้นของใครบางคนไป ลู่หยางไม่เชื่อว่าผู้เฒ่าไป๋คนนี้จะทนเห็นเขาประสบชะตากรรมที่น่าสังเวชเช่นนี้ได้

“ไอ้หยา ดูเหมือนว่าท่านจะเป็นคนที่มีชีวิตที่ขมขื่นด้วย!” ใบหน้าของผู้อาวุโสไป๋เผยให้เห็นความเห็นใจขณะที่เขาก็ถอนหายใจไปด้วย

“ แล้วทำไมท่านไม่ช่วยข้าล่ะ แค่บอกมาตรงๆ ไม่ว่าจะราคาเท่าไหร่ ข้าสามารถให้ท่านได้ และข้าจะไม่ปล่อยให้ท่านช่วยข้าโดยที่ไม่ได้อะไรเลยหรอก “ลู่หยางกล่าว แต่ไม่ว่าเขาจะน่าสงสารแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์

ลู่หยางเข้าใจความแข็งแกร่งและภูมิหลังของผู้อาวุโสไป๋อยู่บ้าง ความแข็งแกร่งของตัวเขาเองก็แข็งแกร่งเพียงพอแล้ว บวกกับสิ่งประดิษฐ์วิญญาณที่ทรงพลังสองชิ้นนั้น เขาจะได้รับการพิจารณาว่าเป็นสุดยอดผู้คุมอสูรชั้นสูงคนหนึ่ง

ในบรรดาผู้คุมสัตว์อสูรระดับสูงทั้งหมดที่ลู่หยางเคยพบมา มีเพียงหลอหยุนชาน และ หยวนจินเท่านั้นที่สามารถเปรียบเทียบกับเขาได้

อย่างไรก็ตาม ลู่หยาง เป็นข้อยกเว้นของกฎนี้  ดังนั้น โดยธรรมชาติแล้ว จึงไม่สามารถนับรวมได้

ลู่หยาง มองไปที่ ผู้อาวุโสไป๋ด้วยความหวัง ทำให้ฝ่ายหลังรู้สึกอึดอัดไปทั่ว เขารีบหันหน้าไปทางด้านข้างและพูดด้วยเสียงอู้อี้: “สิ่งที่เจ้าร้องขอนี้ และค่าตอบแทนเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ท่านเพิ่งมาถึงและไม่คุ้นเคยกับหลาย ๆ อย่างเกี่ยวกับเมืองตงไหล มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ไม่ง่ายอย่างที่ท่านคิด”

เมื่อพูดอย่างนั้นแล้ว ผู้อาวุโสไป๋ก็ถอนหายใจและพูดว่า: “พูดสั้น ๆนะ ข้าจะไม่เคลื่อนไหว และไม่มีใครจากตำหนักหมื่นสมบัติจะช่วยท่านได้”

“ทำไมล่ะ?” ลู่หยางถามเสียงดัง

ในขั้นต้น การเจรจาเป็นไปอย่างสงบราบรื่น และดูเหมือนว่าผู้อาวุโสไป๋จะเคลื่อนไหว แต่ใครจะคิดว่าชายชราคนนี้จะปฏิเสธขึ้นมาอย่างกระทันหัน และถึงกับเด็ดขาด และจะไม่ดำเนินการใด ๆในนามของตำหนักหมื่นสมบัติ

“เป็นไปได้ไหมว่ามีความลับบางอย่างที่ไม่อาจบรรยายได้?” ลู่หยางอดไม่ได้ที่จะถาม

“ท่านยังไม่เข้าใจตำหนักหมื่นสมบัติ ดังนั้น ท่านก็จะไม่เข้าใจ” ผู้อาวุโสไป๋ส่ายหัวและพูด

“ ข้าไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มานาน แต่ตำหนักหมื่นสมบัติดีกับข้ามาตลอด ทำไมท่านถึงไม่ยินดีช่วยข้าเรื่องนี้ล่ะ? และถึงแม้ว่าท่านจะไม่ช่วยจริงๆ อย่างน้อยก็ช่วยบอกเหตุผลให้ข้ารู้หน่อยว่า ทำไม? “ลู่หยางยังคงไม่ยอมแพ้และถามต่อ

ในท้ายที่สุด ผู้เฒ่าไป๋ก็ยังไม่สามารถบังคับลู่หยางได้ และภายใต้การทำอะไรไม่ได้นั้น เขาทำได้เพียงเปิดเผยเรื่องราวทั้งหมด

ดังที่ทุกๆคนรู้อยู่แล้ว นอกจากสามตระกูลใหญ่ ตำหนักหมื่นสมบัติเป็นกลุ่มอำนาจที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองตงไหล ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าเมืองตงไหลจะมีความขัดแย้งภายในที่รุนแรงมาตลอด แต่ตำหนักหมื่นสมบัติก็สามารถรักษาสถานะที่เหนือกว่าได้อยู่เสมอ

ทั้งนี้ ไม่ใช่เพียงเพราะอำนาจที่อยู่เบื้องหลังตำหนักหมื่นสมบัติ แต่ยังเป็นเพราะเหตุผลสำคัญอีกประการหนึ่งด้วย ซึ่งก็คือเพราะมีข้อตกลงระหว่างกองกำลังเหล่านี้มาโดยตลอด ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติ

ในสายตาของกลุ่มเหล่านี้ ตำหนักหมื่นสมบัติเป็นภูมิหลังที่ทรงพลัง แต่สุดท้ายก็เป็นเพียงพลังภายนอกเท่านั้น พวกเขาไม่ได้อยู่ข้างเดียวกันกับกลุ่มเหล่านี้ ไม่ว่าพวกเขาจะต่อสู้มากแค่ไหน มันก็ยังคงเป็นสงครามกลางเมือง

แต่ในเวลาเดียวกัน ตำหนักหมื่นสมบัติก็ไม่สามารถแทรกแซงการต่อสู้ระหว่างพวกเขาได้ เมื่อข้อตกลงระหว่างทั้งสองฝ่ายถูกทำลาย ไม่ว่าสถานการณ์ของทั้งสามตระกูลจะเลวร้ายแค่ไหน พวกเขาก็จะละวางความขุ่นเคืองแค้นใจลง และร่วมมือกันทันที

ดังนั้น ถ้าตำหนักหมื่นสมบัติกล้าที่จะช่วยลู่หยางจัดการกับตระกูลหยวน สถานการณ์ก็จะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

“แม้ว่าท่านจะเป็นผู้จารึกแห่งตำหนักหมื่นสมบัติ แต่ท่านก็ไม่สามารถเป็นตัวแทนของตำหนักหมื่นสมบัติได้ ท่านสามารถเป็นตัวแทนของสำนักหนึ่งสวรรค์เท่านั้น แต่ถ้าเราก้าวต่อไป สถานการณ์จะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง และมันจะส่งผลกระทบต่อโครงสร้างทั้งหมดของเมืองตงไหล “

“ มันก็เป็นเช่นนั้นแหละ…”

ลู่หยางซึ่งรู้ความจริงแล้วรู้สึกหมดหนทางยิ่งนัก ตระกูลคุนนี้สมควรได้รับการกล่าวขานกันว่าเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ของเมืองตงไหลจริงๆ

“ ถ้าเป็นเช่นนั้น ข้าก็ไม่สามารถอ้างถึงตำหนักหมื่นสมบัติได้ ท่านผู้อาวุโส ลาก่อน!” ในเมื่อเขาไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากตำหนักหมื่นสมบัติได้ ลู่หยางจึงได้แต่ยอมแพ้ที่จะมองหาวิธีการอื่น

“เดี๋ยวก่อน!” ผู้อาวุโสไป๋โพล่งขึ้นมา

ใบหน้าของลู่หยางเผยให้เห็นด้วยความประหลาดใจ แกมพอใจ เขาหันศีรษะกลับมาและถามว่า: “ผู้อาวุโสไป๋ ท่านมีคำสั่งอื่น ๆ หรือไม่?”

“ ไอ้หนู ท่านไม่ได้อยู่ที่ตำหนักหมื่นสมบัติมากนักเร็ว ๆ นี้ ท่านแทบจะไม่ได้กลับมา ทำไมถึงจะจากไปเร็วนักล่ะ?” ผู้อาวุโสไป๋พูดราวกับว่าเขากำลังบ่งชี้อะไรบางอย่าง

จากนั้น เขาก็อธิบายกับลู่หยางทันที: “แม้ว่าตำหนักหมื่นสมบัติจะไม่สามารถช่วยท่านในเรื่องนี้ได้ แต่ท่านก็ยังสามารถได้รับประโยชน์บางอย่างจากตำหนักหมื่นสมบัติได้ “

“โอ้?” ลู่หยางมองไปที่ผู้อาวุโสไป๋ด้วยความสงสัย เขาอดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัย“ นี่มันข่าวดีอะไรเหรอ?”

เมื่อลู่หยางจ้องไปตามทิศทางของเสียง เขาก็เห็นว่ามีแผ่นป้ายใหญ่ๆป้ายหนึ่งที่ปลายนิ้วของผู้อาวุโสไป๋

มันเป็นสถานที่ที่กลุ่มคนระดับสูงของตำหนักหมื่นสมบัติใช้ในการออกประกาศและบนป้ายนั้นมีการวางรายการสีแดงขนาดใหญ่ซึ่งเห็นได้ชัดว่ามีบางสิ่งที่สำคัญที่จะประกาศ ผู้อาวุโสไป๋กล่าวว่า: “เฮ้อ ปกติท่านไม่ได้พำนักอยู่ในตำหนัก ท่านจึงไม่รู้จริงๆเกี่ยวกับข่าวนี้ รีบไปดูสิ”

ระยะทางนั้นไกลเกินไปเล็กน้อย ดังนั้นแม้ว่าผู้คุมอสูรจะมีสายตาที่ดีกว่าคนอื่น ๆ แต่เขาก็ยังไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เขียนไว้ใน รายการสีแดงได้อย่างชัดเจน

อย่างไรก็ตาม ลู่หยางแตกต่างจากผู้คุมอสูรคนอื่น ๆ เหนือสิ่งอื่นใด เขาเป็นคนที่ได้เบิกเนตรเทวะ ดังนั้นเขาจึงสามารถมองเห็นพลังงานในรายการสีแดงได้อย่างชัดเจน นับประสาอะไรกับถ้อยคำ

“ ตำหนักของข้าจะจัดงานชุมนุมทักษะจารึกครั้งยิ่งใหญ่ในสามวัน ในเวลานั้น ผู้จารึกคนใดก็ตามที่มีตัวตนระดับทองขึ้นไปสามารถเข้าร่วมได้ ผู้ที่ทำผลงานได้โดดเด่นจะได้รับรางวัลมากมาย! “

“แล้วท่านจะมัวมายืนเซ่ออยู่ตรงนั้นเพื่ออะไร! นั่นคือประกาศของผู้จารึก รีบไปดูสิ! “ ผู้อาวุโสไป๋คะยั้นคะยอ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่รู้ว่าลู่หยางได้อ่านเนื้อหาของรายการสีแดงเสร็จแล้ว และมีรางวัลสำหรับผู้ที่ทำผลงานได้ดีเหรอ? แต่ไม่ได้กล่าวถึงรางวัลนี่นา? “

“ท่านรู้แล้วเหรอ?” ผู้อาวุโสไป๋ถามอย่างไม่เชื่อ เห็นได้ชัดว่าเด็กหนุ่มคนนี้ไม่รู้อะไรเลย แต่ในพริบตาเดียว เขาก็รู้ทุกอย่างในรายการสีแดง

“ เป็นไปได้ไหมที่สายตาของเจ้าหมอนี่แข็งแกร่งขนาดนี้แล้วเหรอ? หรือเป็นเพราะดวงตาของข้าพร่ามัวจนข้ามองไม่ชัดเอง? “ผู้อาวุโสไป๋คิดในใจ

“เอ่อ ดูเหมือนว่าข้าจะอายุมากแล้ว เด็กคนนี้ยืนอยู่ตรงนี้จริงๆเหรอ แล้วมองเห็นได้ชัดเจนงั้นหรือ? ” ผู้อาวุโสไป๋ถอนหายใจอย่างมีอารมณ์สักพัก จากนั้นก็เริ่มตอบคำถามของลู่หยาง

“ การประชุมใหญ่ของผู้จารึกเป็นกฎของตำหนักหมื่นสมบัติ ส่วนรางวัลสุดท้ายคืออะไรข้าไม่สามารถพูดได้ อย่างไรก็ตาม ในเมื่อท่านแข็งแกร่งมาก ท่านต้องไม่พลาดการประชุมใหญ่ในปีนี้นะ “ผู้อาวุโสไป๋เผยรอยยิ้มลึกลับ

จากนั้นเขาก็ขยับเข้าไปใกล้หูของลู่หยาง และกระซิบ: “ทักษะจารึกในครั้งนี้จะเกี่ยวข้องกับการจัดอันดับของผู้จารึกทั้งหมดที่นี่ ครั้งสุดท้ายนั่นเมื่อสามปีที่แล้ว สำหรับรายละเอียดอื่นๆ ท่านควรไปหาผู้อาวุโสหวูเฉิน บางที ท่านสามารถเรียนรู้เพิ่มเติมจากเขาได้ “

“โอ้?” ดวงตาของลู่หยางเป็นประกาย

เกี่ยวกับเรื่องของการจัดอันดับผู้จารึก ลู่หยางรู้เรื่องนี้แล้วตั้งแต่วันแรกที่เขาเข้ามาในตำหนักหมื่นสมบัติ อย่างไรก็ตาม การจัดอันดับเหล่านี้ได้รับการแก้ไขแล้วในอดีต มันคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเปลี่ยน

ตอนที่ลู่หยางยังคงเป็นผู้จารึกระดับกลางอยู่นั้น ตราคำสั่งทองคำของเขาอยู่ในอันดับที่ 14 และความแข็งแกร่งของเขาก็เหนือกว่าผู้จารึกระดับกลางทั่วไปแล้ว แม้ว่าเขาจะถูกเรียกว่าตำนาน แต่เขาก็ไม่มีทางที่จะเพิ่มอันดับของตัวเองได้

ตอนนี้ ลู่หยางได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จารึกระดับสูงแล้ว ตราประจำตัวของเขาก็เปลี่ยนเป็นระดับทองคำขาว อย่างไรก็ตาม เขายังคงอยู่ในอันดับสุดท้ายของระดับทองคำขาว นั่นคือลำดับที่เจ็ด

“ ในเมื่อข้าได้พบเขาแล้ว ก็ถึงเวลาที่ข้าจะได้เลื่อนอันดับซะที บางที ถ้าสถานะของข้าสูง ข้าจะได้รับผลประโยชน์มากกว่านี้! ” ลู่หยาง หัวเราะเบา ๆ และรู้สึกสนใจในการชุมนุมทักษะจารึกที่กำลังจะมาถึงนี้