SB:ตอนที่ 67 ข่าวดี

“ข้าสามารถควบคุมสัตว์อสูรได้มากกว่าคนธรรมดา!”

เมื่อคำพูดเหล่านี้ถูกกล่าวออกมา แม้ว่าซุนวูจะไม่เชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง แต่เขาก็ยังพยายามที่จะยืนยันมัน

ก่อนหน้านี้สัตว์อสูรที่ลู่หยางเรียกคือต้าเฮยและราชาพยัคฆ์เพลิงสีชาด แต่ราชาราชสีห์คลั่งขนทองก็ยังไม่ปรากฎตัว ดังนั้นซุนวูจึงไม่รู้ว่าลู่หยางมีสัตว์เลี้ยงอสูรกี่ตัว

ต้องรู้ว่าจากการฝึกฝนของคนปกติในระดับปัจจุบันของซุนวูเขาสามารถควบคุมอสูรได้เพียงสามตัวเท่านั้น ผู้ที่มีความสามารถดีกว่าเล็กน้อยสามารถควบคุมอสูรได้สี่ตัว แม้ว่ามันจะเป็นหลี่ซิ่วจากก่อนหน้านี้เขาสามารถควบคุมอสูรได้สี่ตัว สำหรับซุนวูเขาสามารถควบคุมได้เพียงสามตัวเท่านั้นในขณะนี้ นั่นเป็นขีดจำกัดของเขาแล้ว แต่อีกไม่นานซุนวูก็จะสามารถควบคุมสัตว์ร้ายสี่ตัวได้เช่นกัน

เพราะซุนวูไม่คิดว่ายอดฝีมือจะอยู่ท่ามกลางคนธรรมดาแม้กระทั่งข้างกายเขา เขาไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน

เมื่อนับต้าเฮยกับราชาพยัคฆ์เพลิงสีชาด มันยังมีฝูงอสูรตรงหน้าเขาที่เป็นสัตว์เลี้ยงอสูรของลู่หยาง จำนวนนี้เกินสิบแล้ว เมื่อเปรียบเทียบกับคนที่สามารถควบคุมอสูรสี่คนได้แม้ว่าพวกเขาจะถูกมองว่าเป็นอัจฉริยะแล้ว ซุนวูก็ยังคิดว่าพวกเขาน่ากลัวมากแล้ว

ลู่หยางลูบหัวของเขาด้วยความอับอายและพูดอย่างไร้ยางอาย “ที่จริงข้าเพิ่งค้นพบความลับนี้เมื่อไม่นานมานี้ … “

แต่ในความเป็นจริงสัตว์เลี้ยงสงครามของลู่หยางมีจำนวนถึงสิบห้าในเวลานั้นและเพิ่งเกิดขึ้นจนเกินขีดจำกัดของเขา

ลู่หยางใช้ผลึกของเขาในการเพิ่มขีดจำกัดสัตว์เลี้ยงอสูรของเขาจนถึงยี่สิบ ลู่หยางต้องการเพิ่มระดับต่อไปแต่ระบบก็แจ้งให้เขาทราบขึ้นมา

“ติ๊ง!” จำนวนสัตว์เลี้ยงได้ถึงขีดจำกัดแล้ว หากท่านต้องการเพิ่มขีดจำกัดต่อ ท่านต้องยกระดับตนเองจนถึงผู้ฝึกอสูรชั้นสูงก่อน “

ลู่หยางไม่อาจทำไรได้ เขาจะต้องสูญเสียโอกาสทั้งๆที่อยู่ต่อหน้ากองเงินกองทองอย่างนี้หรือ อย่างไรก็ตามลู่หยางมีความพึงพอใจอย่างมากกับความสามารถในการบรรลุถึงขีด จำกัดที่ยี่สิบตัว

คุณภาพของสัตว์อสูรเหล่านี้ไม่ได้เลวร้ายไปกว่าลานหมื่นอสูร น่าเสียดายที่ไม่มีสัตว์ร้ายตัวอื่นที่มีระดับจักรพรรดิ์ “นี่คือสิ่งที่เขาเสียใจ

พี่ใหญ่ซุนวูข้าจะส่งพี่ออกก่อน ดูพี่สิ พี่แทบจะป้องกันตัวไม่ได้เลยนะ” ลู่หยางช่วยให้ซุนวูขึ้นจากพื้นดินและโยนเขาเข้าไปในอ้อมแขนของสัตว์เลี้ยงสงคราม

ซุนวูตะโกนเสียงดังทันที “น้องชายเจ้าจะไม่กลับมากับข้าเหรอ? เจ้าได้อสูรจำนวนมากแล้ว เจ้ายังอยากได้อีกรึ? “

“ใช่ ข้าต้องการอีกเล็กน้อย อย่างไรก็ตามใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว พี่กลับไปก่อนเลย ข้าจะกันอสูรไว้ให้! บอกพวกเขาให้รีบมา! “

เขากล่าวแก้ตัวออกไป ยิ่งกว่านั้นการหยุดยั้งกองทัพของสัตว์ร้ายก็เป็นภารกิจแรกของพวกเขา ไม่ต้องพูดถึงว่าการล่าสัตว์ที่บ้าคลั่งเหล่านี้ก็สามารถให้คะแนนได้เช่นกัน สัตว์ร้ายที่นี่คือสัตว์ทั้งหมดในระดับชั้นยอดและพวกมันทั้งหมดอยู่ในอันดับกลาง สัตว์ร้ายที่ดุร้ายเช่นนี้จะได้รับร้อยคะแนนดังนั้นไม่เพียง แต่เป็นโอกาสที่ดีที่จะกำราบอสูรแต่มันยังเป็นโอกาสที่ดีในการเพิ่มคะแนนของเขา

เมื่อได้ยินคำพูดที่ชอบธรรมของลู่หยางซุนวูก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ เขาทำได้แค่ระวังเมื่ออสูรพาเขาออกไปจากวงล้อม

หลังจากส่งซุนวูออกไปด้วยความช่วยเหลือของร่างใหญ่ของสัตว์ร้ายที่ปกป้องเขาลู่หยางหันกลับมาอีกครั้งและเข้าไปในใจกลางฝูงสัตว์ดุร้ายอีกครั้ง ลู่หยางมองดูสัตว์อสูรขั้นสุดยอดพวกนั่นมาเป็นเวลานานแล้ว ยิ่งไม่มีใครอยู่แถวนี้ด้วย ลู่หยางไม่พลาดโอกาสแน่นอน

แม้แต่ฝูงสัตว์ดุร้ายก็ไม่สามารถหยุดลู่หยางได้ เขาพุ่งเข้าหาศูนย์กลางของฝูงอสูรอย่างรวดเร็วด้วยแสงสีขาวแวววาบในพริบตาลู่หยางได้ปราบสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งที่สุดทั้งหมด ระหว่างที่ฆ่า จำนวนแต้มในแผ่นประจำตัวของเขาก็ถึงสามพัน

เมื่อคิดถึงจำนวนนี้ความคาดหวังในหัวใจของลู่หยางก็ยิ่งเข้มข้นขึ้น

“ฉันหวังว่าผู้นำแคว้นจะไม่ทำให้เราผิดหวังนะ หากไม่สามารถได้รับรางวัลที่น่าพอใจฉันก็จะเสียใจจริงๆ “

ในขณะที่ยืนอยู่กลางสัตว์ร้ายยี่สิบตัวในที่สุดหลู่หยางก็รู้สึกว่าเขามีอำนาจเหนือโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้าเฮยและ ราชาราชสีห์คลั่งขนทองอยู่เคียงข้างเขาสัตว์ร้ายธรรมดาเหล่านั้นไม่กล้าเข้าหาเขา ด้วยมือขวาและซ้ายของทั้งสองตัวนี้อยู่ข้างๆเขาสัตว์เลี้ยงสงครามของลู่หยางก็ไร้เทียมทาน

ฝูงสัตว์ร้ายที่น่ากลัวถูกหยุดโดยลู่หยาง เพียงลำพัง พวกที่อยู่ข้างหลังเห็นสนามรบต่อหน้าพวกเขาและทุกคนก็ตะลึงว่า “เป็นไปได้ยังไงสำหรับมนุษย์?!” คนคนหนึ่งสามารถหยุดยั้งฝูงสัตว์อสูรทั้งหมดได้! “

“โอ้พระเจ้าผู้นั่นเป็นแค่ผู้ควบคุมสัตว์อสูรระดับกลางจริงๆเหรอ?” ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าแม้กระทั่งผู้ควบคุมสัตว์ระดับสูงก็ไม่ได้ทรงพลังเท่านี้! “

แม้ผู้นำตระกูลบางพรรคก็ไม่อาจทอดถอนใจด้วยความชื่นชมไม่ได้ พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้ควบคุมสัตว์ระดับกลางและพวกเขาทุกคนแข็งแกร่งกว่าหลีซิ่ว อย่างไรก็ตามไม่มีใครกล้าพูดว่าพวกเขาสามารถทำสิ่งนี้ได้ ทุกคนต่างก็สงสัยเกี่ยวกับม้ามืดที่ปรากฏตัวขึ้นในทันใด

หลังจากรวบรวมสัตว์ดุร้ายมากกว่าสิบตัวเป็นสัตว์เลี้ยงสงครามความแข็งแกร่งของลู่หยางก็เพิ่มขึ้นอย่างแน่นอนจนถึงจุดสูงสุดของผู้ฝึกอสูรและมาถึงระดับห้าหมื่นจินของพละกำลังเทวะ

ตามสามัญสำนึกห้าหมื่นจินแห่งพลังของเทวะนั้นเป็นจุดสูงสุดของผู้ควบคุมสัตว์ระดับกลาง หากต้องการทะลวงผ่านขั้นนี้พวกเขาต้องยกระดับขั้นของเขาเอง เขาแค่ไม่รู้ว่ามีกรณีพิเศษหรือไม่

เช่นเดียวกับลูกน้องคนก่อนของอู๋จุนซึ่งเป็นเพียงผู้ควบคุมสัตว์ระดับต้นพลังของพวกเขานั้นสามารถนำไปเปรียบเทียบกับผู้ควบคุมสัตว์ระดับกลาง ถ้าเขาแข็งแกร่งขึ้น เขาสงสัยว่าจะทะลวงขีดจำกัดห้าหมื่นจินได้ไหม

“อย่างไรก็ตามข้าจะลองดู เกิดอะไรขึ้นถ้ามันทะลวงผ่านได้จริง ๆ ? ” ลู่หยางคิดในใจของเขา

ความเร็วที่พวกมันฆ่าสัตว์ร้ายนั้นก็เร็วขึ้นเช่นกัน ไม่เพียงแค่สัตว์เลี้ยงที่โจมตี ลู่หยางก็ร่วมด้วย พลังห้าหมื่นจินนั้นเพียงพอที่จะเอาชนะอสูรชั้นกลางได้

ถูกแล้วหลังจากที่ปราบสัตว์อสูรหลายสิบตัวสิ่งแรกที่เขาทำคือการดึงเอาทักษะติดตัวจากพวกมันออกมา หลังจากใช้คริสตัลจำนวนมากความสามารถเทวะของเขาเพิ่มขึ้นจากสามเป็นสิบ

เมื่อลู่หยางรวบรวมสัตว์ร้ายเหล่านี้เขาให้ความสนใจเป็นพิเศษกับพวกมันและพยายามอย่างดีที่สุดที่จะไม่ฆ่าพวกมัน ด้วยเหตุนี้ร่างกายทั้งหมดของลู่หยางจึงถูกปกคลุมไปด้วยตราประทับของทักษะติดตัวอสูร

“ทำไมไม่ลองทักษะใหม่ที่ข้าได้มาหล่ะ!

ข้อมูลปัจจุบันของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

“ตัวตน: ลู่หยาง (ผู้ฝึกอสูรชั้นกลาง)”

“วิชาฝึกอสูร: ระดับกลาง (ระดับดาว: 10 ดาว)”

“ความแข็งแกร่งทางกายภาพ: 50,000 จิน”

“อายุขัย: 16/100”

“สัตว์อสูรเลี้ยง ราชาราชสีห์คลั่งขนทอง, สุนัขล่าเนื้ออเวจี, พยัคฆ์เพลิงสีชาด, ราชาพยัคฆ์เพลิงสีชาด ราชันสุนัขป่าแห่งเปลวเพลิง อสูรชั้นกลาง, ราชันพยัคฆ์ศรคม อสูรชั้นกลาง, ราชันอสรพิษเพลิงมรกต อสูรชั้นกลาง, ราชาสุนัขป่าจันทราเงิน อสูรชั้นกลาง “

“ทักษะ: ผสานร่าง (ระดับ 1: ขั้น10; ระดับ 2: ขั้น6; ระดับ 3: ขั้น2)”

“ความสามารถโดยธรรมชาติ: ระฆังทองคำที่อมตะ (ระดับสุดยอด)” ประตูแห่งอเวจี (ระดับสุดยอด) ชิหยาน บอลเพลิงยักษ์ ทำลายล้าง “ศรอสนีบาต … “

“กระเป๋าสัตว์เลี้ยง: ยี่สิบช่อง”

“กระเป๋าสวรรค์ปฐพี: คุณภาพต่ำ (พื้นที่ 11 ลูกบาศก์เมตร)”

“เตาหลอมหมื่นอสูร: ยอดเยี่ยม (การกลั่นโลหิตสัตว์เลี้ยงสงครามสู่ระดับจักรพรรดิ์)”

“อาภรณ์เทวะฝึกอสูร: ไม่เปิดใช้งาน”

มีความสามารถโดยธรรมชาติอยู่มากมายดังนั้นลู่หยางจึงเริ่มทดสอบทุกทักษะกับอสูรตรงหน้าเขา

อย่างไรก็ตามทั้งหมดอยู่ในระดับเดียวกันและมีความสามารถโดยธรรมชาติ หากลู่หยางต้องการที่จะลงมือเขาไม่มีทางเลือกนอกจากเปิดระฆังทองคำอมตะ เขาใช้ทักษะแต่ละอย่างออกมา เพียงแต่ความสามารถโดยธรรมชาติเพียงทักษะเดียวไม่สามารถฆ่าอสูรระดับเดียวกันได้ โดยทั่วไปต้องใช้ทักษะสองสามอย่างในการทำร้ายพวกมัน

ในหุบเขาเทวะร่วงหล่นราชสีห์ขนทองหกเนตรได้เบิกเนตรสองข้างแล้ว แต่มันก็ไม่ได้ปล่อยการโจมตีที่รุนแรงเหมือนครั้งที่แล้ว แต่กลับสังเกตการเคลื่อนไหวทั้งหมดในสนามรบ

สุดท้ายสายตามันหยุดที่ร่างของลู่หยางและไม่อาจอดกลั้นโทสะได้ “ข้าไม่คาดว่าจะมีปีศาจตัวน้อยเช่นนี้ด้วย! มันจัดการยากเหลือเกิน มันยิ่งน่ารำคาญยิ่งกว่าผู้นำกลุ่มเล็ก ๆ เหล่านั้น! “

แต่หลังจากความโกรธของเขาผ่านไปมันก็ค่อยๆนึกถึงตำนานในใจ มันไม่ได้มาจากข่าวลือข้างนอก แต่มาจากความทรงจำที่สืบทอดภายในสมองของมันดังนั้นมันจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเชื่อว่าตำนานนั้นเป็นของจริง

จากนั้นเขาก็พึมพำว่า “เป็นไปได้ไหมที่ชายหนุ่มผู้เป็นตำนานคนนี้จะอยู่ข้างหน้าข้า”

น่าสนใจ ไม่แปลกที่ลูกหลานของสุนัขอเวจีศักดิ์ศิษย์ยังยอมรับเขา ดูเหมือนว่าเด็กชายคนนี้เป็นคนที่ข้าต้องการค้นหาซึ่งเป็นหนึ่งในบัญชาของสวรรค์!

แต่ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไรการสู้รบในสนามรบก็ไม่อาจจบลงได้หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง

ลู่หยางถ่วงเวลา รอพวกผู้นำพรรคมาช่วย เขาเก็บอสูรเลี้ยงส่วนใหญ่ไปเหลือเพียงต้าเฮยและพยัคฆ์เพลิงสีชาดที่เก็บกวาดสนามรบ และในการต่อสู้ครั้งนี้ไม่เพียงแต่ลู่หยางจะได้รับคะแนนเกือบห้าพันคะแนนเท่านั้นเขายังเพิ่มยอดรวมของต้าเฮยเป็นหนึ่งพันคะแนน

ในท้ายที่สุดพวกเขาก็พึงพอใจและนั่งที่ด้านหลังของสนามรบขณะที่ยืนพิงต้นไม้ใหญ่กับซุนวู

“น้องชายเจ้าประสบความสำเร็จจริงๆ! เดิมทีข้าคิดว่าเพียงแค่ข้าสู้อย่างบากบั่น ข้าจะตามเจ้าทัน ข้าไม่คาดว่าเจ้าจะพิเศษเช่นนี้ เจ้ามันสัตว์ประหลาดชัดๆ ซุนวูพูดติดตลก

“ในเมื่อพี่ใหญ่รู้ว่าข้าไม่ปกติ ก็อย่าแข่งกับข้าเลย ท่านพี่ไม่สามารถเปรียบเทียบกับข้าได้หรอก “

“ใช่แล้วข้าได้ยินมาว่าหลังจากสัตว์ร้ายสิ้นสุดลงไม่เพียง แต่เราจะสามารถใช้คะแนนแลกของรางวัลได้เท่านั้น เขาจะจัดอันดับในหมู่คนรุ่นเยาว์ของเซียงหยางตามคะแนนของทุกคน มันถูกเรียกว่าอันดับผู้ฝึกอสูร ข้าคิดว่าน้องชายข้าจะต้องอยู่อันดับต้นๆแน่นอน! ข้าได้ยินว่ามันมีของรางวัลมากมาย “ซุนวูพูดอย่างตื่นเต้น

เมื่อได้ยินข่าวนี้ลู่หยางก็มีความสุขและเศร้า เขามีความสุขที่เขาจะได้รับประโยชน์มากขึ้น แต่ในอนาคตเขาจะกลายเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในเมืองเซียงหยาง แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะใช้ชีวิตที่ไม่เป็นที่สนใจ

การต่อสู้ครั้งนี้ดำเนินต่อไปอีกวันและคืน กองทัพของสัตว์ดุร้ายมาเป็นฝูงที่หกแล้วและบังคับให้กองทัพของเผ่าเล็ก ๆ กลับมาในช่วงเวลานี้ ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันไปมาในภูมิภาครอบเมืองเซียงหยางจนในที่สุดก็ทำลายหนึ่งในสามของพื้นที่นั้นและสันติภาพสั้นๆก็มาถึง

ในเวลานี้คฤหาสน์ของผู้นำส่งข่าวมา

ทูตคนหนึ่งยืนถัดจากกระโจมลู่หยางและตะโกน “ทุกคน มาฟังข้า! มีข่าวดี! “

“ข้ารู้ว่าทุกคนทำงานอย่างหนักในช่วงสองวันนี้หลังจากที่ผู้นำและลานหมื่นอสูรได้พูดคุยกันแล้วลานหมื่นอสูรจะมีการวมตัวสัตว์หมื่นอสูรในวันพรุ่งนี้! เหลือเวลาอีกหนึ่งวัน! ทุกคนผลัดกันเข้าร่วม! ในเวลานั้นพี่น้องที่ไม่ได้เข้าร่วมลานหมื่นอสูรไม่ต้องใช้ผลึกตราบเท่าที่คุณมีคะแนนมากพอ! “