SB:ตอนที่ 131 สมาคม

นอกเหนือจากใจกลางเมืองซึ่งถูกครอบครองโดยตระกูลคุนแล้ว ยังมีตระกูลชั้นนำอีกสองตระกูล ทั้งสี่มุมของเมืองถูกควบคุมโดยตระกูลชั้นหนึ่งอย่างตระกูลหยวน

เมื่อลู่หยางเปิดแผนที่ ความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับแนวคิดของเมืองตงไหลก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา พื้นที่ที่พวกเขาอยู่เป็นเพียงมุมทางเหนือของเมือง และเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของเขตสีแดงที่ปกครองโดยตระกูลหยวน

ทิศตะวันออกเป็นสีเหลือง ทิศตะวันตกเป็นสีน้ำเงิน ทิศเหนือเป็นสีแดง ทิศใต้เป็นสีม่วงและใจกลางเมืองตงไหลเป็นสีทองสุกใส นอกจากนี้ยังเป็นพื้นที่ที่ใหญ่ที่สุดในห้าแผ่นใหญ่ซึ่งครอบครองพื้นที่มากกว่าครึ่งหนึ่งของเมืองตงไหล ดังนั้น พื้นที่ที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดของเมืองตงไหลจึงถูกควบคุมโดยสามตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุด พื้นที่อีกสี่แห่งที่เหลือเป็นเพียงสถานที่ยากจนที่เต็มไปด้วยครอบครัวที่ยากจน

พื้นที่สีแดงทางทิศเหนือของเมืองถูกแบ่งออกเป็นพื้นที่สี่แห่งด้วยเส้นสีดำ พื้นที่ที่หนึ่ง สอง สาม และสี่ตามลำดับ ภูมิภาคที่ลู่หยางอยู่ในขณะนี้เป็นภูมิภาคที่สองซึ่งใกล้เคียงกับภูมิภาคแรกมากที่สุดและภูมิภาคแรกเป็นที่ตั้งของค่ายหลักของตระกูลหยวน

ตระกูลหยวนปกครองทางตอนเหนือของเมืองมาหลายร้อยปีแล้ว ในพื้นที่สี่ภูมิภาคทางเหนือของเมือง นอกเหนือจากภูมิภาคแรกที่ไม่มีสำนักแล้ว ยังมีสำนักที่ปกครองพื้นที่ที่คล้ายๆกับสำนักกระบี่ฟั่นเฟือน

“ในเขตสีแดงทางเหนือของเมือง นอกจากเราแล้วยังมีกลุ่มอำนาจชนชั้นต่ำต้อยอื่น ๆ อีกมากมาย!”

ซุนวูขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ขณะที่มองแผนที่ไปพร้อมกับลู่หยาง แผนที่เขียนไว้อย่างละเอียด และแม้แต่การกระจายของกองกำลังที่เล็กกว่าก็ถูกระบุไว้อย่างชัดเจน

“ ภูมิภาคที่สองอยู่ใกล้กับตระกูลหยวนมากที่สุด ดังนั้นจึงเป็นสถานที่ที่มีความกดดันมากที่สุดมาโดยตลอด อย่างไรก็ตาม มีกองกำลังชนชั้นต่ำต้อยอยู่ไม่กี่แห่งในภูมิภาคที่สามและสี่! “

ขณะที่ทั้งสองกำลังศึกษาถึงการกระจายของพลังอำนาจ เอ้อโกวจื่อก็เมาคาะประตูห้องของลู่หยาง

“ พี่วู พี่หยาง ข่าวดี!”

“ข่าวดีอะไร?”

เอ้อโกวจื่อยกแขนขึ้นสูง ในมือของเขาเป็นเทียบเชิญสีแดง เขาโบกมันต่อหน้าลู่หยาง: “พี่วู พี่หยาง! ดูนี่สิ! “ข้าเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าจริงๆแล้วยังมีพลังอำนาจอื่น ๆ อีกมากมายนอกเหนือจากเราในตอนเหนือของเมืองนี่!”

“โอ้?” เมื่อซุนวูได้รับเทียบเชิญจากเอ้อโกวจื่อในที่สุดเขาก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น

” เกิดอะไรขึ้นเหรอ!?”

“ เราแค่กำลังคุยกันถึงอำนาจอื่นๆ แต่พวกเขาก็เข้ามาหาเราเอง ลองดูเอาเองสิ” ซุนวูกล่าวจากนั้นส่งบัตรเชิญให้ลู่หยาง

“สมาคมสายลมและเมฆา ติงไท่เหมิน สมาคมกำเนิดกระบี่ … ดูเหมือนว่าหลังจากการต่อสู้เมื่อวานนี้ เราได้กลายเป็นผู้มีอิทธิพลในภาคเหนือของเมืองไปแล้ว ไม่ต้องรอให้เราไปตามหาพวกเขา พวกเขาก็มาหาเราแล้ว “

แทนที่จะเรียกมันว่าการเชื้อเชิญ มันจะถูกต้องกว่าที่จะเรียกมันว่าอุบัติการณ์ของวีรบุรุษ กองกำลังที่จัดตั้งขึ้นของภูมิภาคที่สี่นำโดยสมาคมสายลมและเมฆาของพวกเขา ในขณะที่พวกเขาเชิญกองกำลังทั้งหมดทางตอนเหนือของเมืองไปงานเลี้ยง ไม่จำเป็นต้องพูดว่า นี่ไม่ใช่มื้ออาหารธรรมดาๆแน่นอน ราวกับว่ากองกำลังทั้งหมดในภาคเหนือของเมืองรวมกันเป็นหนึ่งเดียว

“ ถูกต้องแล้ว ตอนนี้เราถือเป็นกองกำลังที่มีอิทธิพลมากที่สุดกลุ่มหนึ่งในภาคเหนือของเมือง ไม่เพียงแต่มีผู้คนออกมาชื่นชมเท่านั้น แม้แต่พวกทหารผ่านศึกก็ยอมรับการมีอยู่ของพวกเราด้วย ” เอ้อโกวจื่อเป็นคนซื่อๆไร้เดียงสา เขาไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติใด ๆ

ในทางกลับกัน ลู่หยางมีรอยยิ้มที่ขมขื่นบนใบหน้า เขาส่ายหัวและพูดว่า: “ดูเหมือนว่าเราไม่เพียงแต่มีความตั้งใจที่จะเข้าร่วมกองกำลัง แต่คนอื่น ๆ ก็มีความคิดแบบเดียวกันอยู่แล้ว และอาจย้ายไปแล้ว “พี่ใหญ่ซุนวู?. แล้วเราจะทำยังไงดีตอนนี้? “

ในขั้นต้น ลู่หยาง และ ซุนวู ได้พูดคุยกันเกี่ยวกับการผนึกกำลังกับอำนาจอื่น ๆ เพื่อต่อสู้กับตระกูลหยวน แต่สมาคมสายลมและเมฆาได้เริ่มเข้าร่วมกองกำลังต่อหน้าพวกเขาเพื่อผูกมัดกองกำลังอื่น ๆ สำนักหนึ่งสวรรค์เป็นเพียงหนึ่งในเป้าหมายของพวกเขา

“การพบปะของวีรบุรุษก้าวหน้าไปถึงไหนแล้ว? ไป สำนักหนึ่งสวรรค์ ของเราจะไปแน่นอน อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดขึ้นอยู่กับว่าใครจะชนะใครได้ และใครจะมีหมัดที่แข็งแกร่งกว่า! “

“ข้าจะไปกับท่าน!” ลู่หยางคิดสักพักแล้วพูดออกมา ทั้งสองคนเดินออกจากห้องเคียงข้างกันตามที่อยู่ที่เขียนไว้ในบัตรเชิญ พวกเขาเตรียมพบกับกองกำลังชนชั้นต่ำต้อยทางตอนเหนือของเมือง

ภายในคฤหาสน์ที่มีที่นั่งชนชั้นต่ำต้อย ยอดฝีมือจากชนชั้นต่ำต้อยได้รวมตัวกันมาเป็นเวลานาน ที่ยืนอยู่ตรงหน้ายอดฝีมือเหล่านี้คือผู้ยิ่งใหญ่จากสมาคมสายลมและเมฆา เผ่าติงไท่ สมาคมกำเนิดกระบี่

ผู้นำของกองกำลังทั้งสามนี้ล้วนเป็นผู้คุมอสูรซึ่งแต่ละคนมีอายุมากกว่าสี่สิบปีขึ้นไป

ในช่วงหลายร้อยปีที่ตระกูลหยวนปกครองทางตอนเหนือของเมือง ไม่มีใครกล้าที่จะรบกวนตำแหน่งของพวกเขา ในช่วงหลายร้อยปีที่ผ่านมา อัจฉริยะชนชั้นต่ำต้อยจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏตัวขึ้น แต่มีเพียงสามพลังเท่านั้นที่ยังคงอยู่ทางด้านเหนือของเมือง มีเพียงผู้คนจากกองกำลังทั้งสามเท่านั้นที่จะเข้าใจถึงความยากลำบากในการสร้างกองกำลังของตนเองภายใต้จมูกของตระกูลหยวน

“ ข้าได้ให้คนส่งเทียบเชิญไปที่สำนักหนึ่งสวรรค์แล้ว ข้าสงสัยว่าสหายน้อยจากสำนักหนึ่งสวรรค์จะมารึเปล่า” ประธานสมาคมกำเนิดกระบี่กล่าวอย่างไม่เป็นทางการ ขณะที่เล่นกับหยกในมือของเขา

ในฐานะที่เป็นประธานของสมาคมสายลมและเมฆาซึ่งเป็นหนึ่งในสามกองกำลังชั้นนำ เขาไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ประธานคนนั้นพูด” พวกเขาเป็นเพียงพวกเด็กที่มีพรสวรรค์เท่านั้น หากพวกเขาต้องการที่จะสร้างตัวเองในสถานที่เช่นทางตอนเหนือของเมืองนี่ ตระกูลหยวนไม่ใช่สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องการ หากพวกเขาไม่ได้รับการอนุมัติจากเราและยังคงอยู่ตามลำพังในสถานที่เช่นภูมิภาคที่สอง ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาจะต้องทนทุกข์ทรมาน! “

“ ไม่ใช่อย่างงั้นเหรอ? คนเหล่านั้นโชคร้ายจริงๆ ดีแล้วที่พวกเขาเลือกภูมิภาคที่สอง แม้ว่าบ้านที่นั่นจะมีราคาถูก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากธรรมดาๆที่จะพัฒนาภายใต้การจ้องมองของตระกูลหยวน ถ้าผู้อาวุโสสามารถจัดการเขาได้ สถานการณ์จะแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง “

คนที่พูดคือผู้นำสำนักของ สำนักติงไท่ เขาเป็นชายอ้วนวัยกลางคนที่มีไหวพริบ เขามีรอยยิ้มบนใบหน้า และมักจะมีภาพลักษณ์ของคนดีต่อหน้าเหล่าสาวกของชนชั้นต่ำต้อย เขามีชื่อเสียงที่ดีในหมู่คนชั้นต่ำต้อย แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นอ่อนแอกว่าประธานสมาคมสายลมและเมฆาเล็กน้อย

ผู้นำที่ยิ่งใหญ่ทั้งสามได้พบกันแล้วในคฤหาสน์ชนชั้นต่ำต้อยเป็นเวลานาน แต่ยังไม่มีใครจากสำนักหนึ่งสวรรค์มา ผู้อาวุโสใหญ่ของโลกแห่งการต่อสู้เคยชินกับท่าทีหยิ่งผยองเช่นนี้แล้ว พวกเขาจะมัวมานั่งรอผู้น้อยนานขนาดนี้ได้ยังไง

ในที่สุด ก็มีใครบางคนไม่สามารถรอได้อีกต่อไป และพูดด้วยความโกรธว่า “พี่ใหญ่ ท่านคิดว่าไอ้เด็กคนนี้มันไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตาของเขามั้ย?”

“ เขาเป็นแค่ผู้น้อยที่เอาชนะตระกูลหยวนได้ เขาคิดว่าตัวเองสำคัญจริงๆหรือ? พวกเขาเป็นเช่นนี้ทันทีที่โด่งดังขึ้นมา แล้วพวกเขาจะทำอะไรอีกในภายหน้า? “

ขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยหันอยู่ ลู่หยางและซุนวูก็ได้มาพบพวกเขาตามที่อยู่ที่พวกเขาให้มา แต่สถานที่แห่งนี้ห่างไกลเกินไป พวกเขาจึงใช้เวลานานในการค้นหาระหว่างทาง

เขาเพิ่งมาถึง ก็ได้ยินคนกำลังพูดคุยเกี่ยวกับตัวเขา ลู่หยางไม่ได้อารมณ์ดีและว่าตรงๆ: “คราวหน้า ถ้าเชิญข้ามาที่ห่างไกลแบบนี้ ช่วยให้คนที่คุ้นเคยนำทางมาหน่อยได้มั้ย”

“บัดซบเอ้ย “ นี่คือที่นั่งชั้นต่ำต้อย ท่านกล้าทำเรื่องวุ่นวายที่นี่ได้ยังไง?” ใครบางคนในฝูงชนตำหนิเขาทันที

ลู่หยางเลิกคิ้วและพูดอย่างเหยียดหยาม: “ข้าแค่เลียนแบบเท่านั้น เสียงที่ท่านทั้งสองคนพูดก่อนหน้านี้ก็ไม่เล็กเหมือนกัน!”

“ น้องชาย หยุดพูดเถอะ เหนืออื่นใด พวกเชาทุกคนเป็นผู้อาวุโสที่นี่ … ” ซุนวูดึงแขนเสื้อของลู่หยาง แล้วจ้องมองเขา

แต่ในความเป็นจริง มีการตกลงกันก่อนที่ทั้งสองคนจะมาถึงว่า คนหนึ่ง จะรับบทเป็นชายหน้าแดงในขณะที่อีกคนจะรับบทเป็นชายหน้าดำ

นานมาแล้ว ลู่หยางคุ้นเคยกับการเตรียมการในครั้งของราชสีห์คลั่งขนทอง และเมื่อเวลาผ่านไปเขาก็ได้เรียนรู้การเตรียมการจากหลอหยุนชาน ดังนั้น โดยไม่คำนึงถึงตัวตนของอีกฝ่าย เขาแค่สาปส่งเขา และต้องการดูว่าใครจะเป็นผู้ที่พ่ายแพ้ง่ายๆที่แท้จริง

ทันทีที่ลู่หยางเข้าประตูมา เขาก็เริ่มสบถ แม้แต่ประธานสมาคมสายลมและเมฆาก็ไม่คาดหวังผลเช่นนั้น เขาพูดกับลู่หยางด้วยใบหน้าที่เข้ม: “เจ้าเป็นผู้ก่อตั้งสำนักหนึ่งสวรรค์ใช่หรือไม่?”

“ผิดแล้ว ข้าไม่ใช่ผู้นำสำนัก ผู้นำคือพี่ใหญ่ของข้า!”

“ ใครคือพี่ใหญ่ของเจ้า?”

เพียงไม่กี่คำ ประธานสมาคมสายลมและเมฆาก็กระโดดลงมา ลู่หยางหัวเราะออกมาดัง ๆ ทันที: “พี่ชาย ท่านโง่กว่านี้หน่อยได้ไหม? พี่ใหญ่ของข้าคือผู้นำสำนักหนึ่งสวรรค์! “

“เจ้า.!”.. เขาแทบจะระเบิดจากความโกรธลู่หยาง เขาชี้นิ้วไปที่ลู่หยางด้วยความโกรธจนพูดไม่ออก

ขณะที่ลู่หยางทะเลาะกับหัวหน้าสมาคมสายลมและเมฆา ซุนวูก็แอบสังเกตสถานการณ์สถานการณ์ที่นี่ และรู้ตัวตนของทั้งสามคนตรงหน้าเขาอย่างคร่าวๆ ขณะเดียวกัน เขาก็ได้ตัดสินความแข็งแกร่งของเขาไปด้วย

ซุนวูยิ้มและเดินไปข้างหน้าเพื่อขอโทษและแสร้งทำเป็นโกรธ: “น้องชาย! นี่คือสถานที่ที่เหล่าสาวกของชนชั้นต่ำต้อยทุกคนมาสนทนากัน รีบขอโทษผู้อาวุโสซะ! “

ตอนนี้ การแสดงออกของลั่วปิง ประธานสมาคมสายลมและเมฆาก็สงบลงและก็ตอนนี้เองที่เขารู้แล้วว่าซุนวูเป็นผู้ก่อตั้งที่แท้จริง ความดูถูกเหยียดหยามของเขาก็ผสมปนเปไปกับการมองที่รูปลักษณ์ของลู่หยางทันที

“ เขาเป็นแค่ตัวตลกตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง เขากล้าพูดกับข้าด้วยท่าทางแบบนั้นได้ยังไง ท่านผู้นำสำนักซุน พวกท่านมีปัญหากับการจัดการสำนักหนึ่งสวรรค์ อ่า! “

ชายอ้วนวัยกลางคนซ่งชิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติ เขายิ้มและช่วยพูดว่า“ ผู้ที่มาคือแขกทั้งหมด เราไม่ได้มารวมตัวกันเพิ่อทะเลาะกัน มันจะดีกว่าที่จะไม่ทำร้ายความสัมพันธ์ของเรา”

“ถ้าท่านมีอะไรจะพูด ก็พูดเลย!” “ลู่หยางกล่าว

การแสดงออกของซ่งชิงเปลี่ยนเป็นจริงจัง ขณะที่เขาพูดอย่างจริงจัง“ ข้าเชื่อว่าทุกคนจะสนใจหัวข้อของวันนี้ หัวข้อของเราในวันนี้มีขึ้นเพื่อการผนึกกำลัง! “

เมื่อได้ยินเกี่ยวกับพันธมิตร ทุกคนต่างก็ยิ้มอย่างตื่นเต้นและเห็นได้ชัดว่าหวังว่าจะได้เข้าร่วมกองกำลัง เพียงแค่นั้น มีคนที่มีความสุข มีคนที่มีความกังวล ประธานสมาคมกำเนิดกระบี่ ชูหยวนโดยธรรมชาติแล้วเป็นคนที่หยิ่งผยองและไม่ถูกยับยั้ง แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นด้อยกว่าของลั่วปิง

แม้ว่า ชูหยวนไม่ได้บอกว่าเป็นพันธมิตร แต่จริงๆแล้วคือการรวมกองกำลังทั้งหมดให้อยู่ภายใต้ชื่อสมาคมสายลมและเมฆา

ลู่หยางรู้เท่าทันความคิดทั้งหมดของพวกเขา เขาส่งสายตาให้ซุนวูซึ่งก็เข้าใจทันทีและถามว่า: “ข้าสงสัยว่าทุกๆท่านต้องการใช้วิธีร่วมแบบไหน?”

“ ทางด้านเหนือของเมืองนั้นกว้างใหญ่และมีสาวกจากชนชั้นต่ำต้อยอยู่มากมาย แต่มันก็เป็นเศษทรายหลวม ๆ มาโดยตลอด ในช่วงเวลาหลายร้อยปีนับตั้งแต่ก่อตั้งสมาคมสายลมและเมฆา ข้าได้พัฒนาพลังอำนาจในพื้นที่ทางตอนเหนือของเมืองไปพอสมควร วันนี้ ต่อหน้าทุกๆท่าน ข้า ลั่วปิง จะพูดไม่กี่คำ พวกเราสมาคมสายลมและเมฆายินดีที่จะริเริ่มเพื่อเริ่มต้นการต่อสู้กับอำนาจของตระกูลหยวนและเป็นผู้นำพี่น้องของเราทุกคนเพื่อต้านทานแรงกดดันของตระกูลหยวนด้วยกัน! “ทุกๆท่านยินดีที่จะเข้าร่วมกับข้า ลั่วปิง ในการสร้างเจ้าโลกหรือไม่?”

เสียงของลั่วปิงดังก้องในห้องโถงชนชั่นต่ำต้อย ทำให้สาวกสมาคมสายลมและเมฆาที่อยู่ด้านล่างตอบสนองทันทีและฝูงชนก็ส่งเสียงปรบมือ

“ ข้ายินดี!”

“ ในที่สุดก็มีคนยืนหยัดเพื่อพวกเรา และเต็มใจที่จะนำพวกเราไปต่อต้านตระกูลหยวน ข้าเป็นคนแรกที่เห็นด้วย! “

ภายใต้การนำของคนกลุ่มหนึ่งที่เพิ่งเริ่มตอบสนอง ผู้คนเริ่มเอนเอียงไปทางลั่วปิงแล้ว ลู่หยางคาดหวังผลลัพธ์นี้ไว้แล้ว แต่เขาก็ยังขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

เพื่อประโยชน์ของการเป็นพันธมิตรในปัจจุบัน ลั่วปิงได้เตรียมการมาเป็นเวลานาน เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเขา อารมณ์ของเขาก็ร่าเริงขึ้นทันทีและเขาก็ถามเสียงดังต่อไป: “ดีมาก! ในเมื่อทุกๆท่านเห็นด้วยกับมุมมองของข้า ดังนั้นเรามาสร้างพันธมิตรกันในวันนี้ ถ้าข้ามีความสามารถ ให้ข้าเป็นหัวหน้าพันธมิตรคนแรก! “