SB:ตอนที่ 139 ปลุกให้ตื่น

“ ตั้งแต่ที่เราได้ค้นพบชุดเกราะวิญญาณหยวนแล้ว เด็กคนนั้นคงไม่ได้ใช้ผลึกทั้งหมดไปอย่างรวดเร็ว ใช่ไหม?” มุมปากของหลอหยุนชานกระตุกเล็กน้อยและเขาก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้: “นั่นมันหนึ่งล้านผลึกเชียวนะ  ข้าหวังว่าเขาจะทำได้ดีที่สุด “

เมืองตงไหล ตำหนักหมื่นสมบัติ

ลู่หยางถือชุดเกราะอาวุธ​วิญญาณ​ไว้ในมือ แล้วหยดเลือดของเขาลงบนนั้นเพื่อยืนยันว่าเขาเป็นเจ้านายของมัน ลู่หยางค้นพบประสิทธิผลของอาวุธ​วิญญาณ​นี้อย่างรวดเร็ว ในฐานะอาวุธ​วิญญาณ​ระดับกลาง การป้องกันของมันก็ค่อนข้างดีทีเดียว

“ ชื่อของมันคือชุดเกราะวิญญาณหยวน มันสามารถแปลงร่างเป็นรูปร่างใดก็ได้ ป้องกันการโจมตีที่มีความแข็งแกร่งถึง หนึ่งแสนจิน ป้องกันไฟและน้ำและยังป้องกันก๊าซพิษได้อีกด้วย! “

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันมีมูลค่าถึงสามล้าน!” มีประสิทธิผลเช่นนั้นจริงๆ! “

เดิมที ลู่หยางคิดว่าเขาสูญเสียสมบัติวิญญาณไปแล้ว และตอนนี้มันกลับมาแล้ว เขาก็รู้สึกสบายใจอย่างไม่อาจบรรยายได้ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวังต่ออาภรณ์เทวะควบคุมอสูร ดังนั้นเขาจึงรีบเรียกระบบขึ้นมา

“ติ๊ง!” ได้ค้นพบอาวุธวิญญาณระดับกลางซึ่งระบบอาภรณ์เทวะควบคุมอสูรสามารถใช้ได้ท่านต้องการใช้ตอนนี้หรือไม่? “

“ใช่แล้ว!” “แน่นอน!”

ลู่หยางเต็มไปด้วยความคาดหวัง เขาต้องการเห็นว่าระบบอาภรณ์เทวะควบคุมอสูรที่ลึกลับนั้นทรงพลังเพียงใด แต่การแจ้งเตือนถัดมาของระบบทำให้ลู่หยางรู้สึกหมดหวัง

“ ระดับปัจจุบันของระบบอาภรณ์เทวะควบคุมอสูรอยู่ในระดับปกติ ท่านสามารถเลือกที่จะหลอมรวมความสามารถเฉพาะตัวระดับปกติที่ท่านเชี่ยวชาญได้ โปรดเลือกความสามารถเฉพาะตัวที่ท่านเชี่ยวชาญซึ่งต้องการให้หลอมรวมเข้าด้วยกัน “

สิ่งของทางวิญญาณแต่ละชิ้นสามารถหลอมรวมกับความสามารถโดยกำเนิดได้เพียงหนึ่งอย่างเท่านั้น เนื่องจากสิ่งของทางวิญญาณนี้เป็นชุดเกราะ ดังนั้นหากต้องการหลอมรวมความสามารถโดยกำเนิด สิ่งที่ดีที่สุดคือระฆังทองคำอมตะ ด้วยวิธีนี้ ไม่เพียงแต่ความสามารถในการป้องกันของเกราะวิญญาณดั้งเดิมจะได้รับการเสริมความแข็งแกร่งอย่างมาก แต่ความสามารถโดยกำเนิดที่ผสานเข้ากับมันจะมีพลังมากยิ่งขึ้นด้วย!

ลู่หยางยังคงต้องการดูว่าระฆังทองคำอมตะจะไปถึงระดับไหนหลังจากหลอมรวมเข้ากับมัน น่าเสียดายที่ระดับของอาภรณ์เทวะควบคุมอสูรนั้นต่ำเกินไป มันสามารถหลอมรวมกับทักษะโดยธรรมชาติระดับปกติเท่านั้น ไม่มีวิธีใดที่จะใช้ทักษะโดยธรรมชาติของระดับเจ้าโลก

“ขอโทษนะ เงื่อนไขในการยกระดับอาภรณ์เทวะควบคุมอสูรคืออะไร”

“หนึ่งแสนผลึกระดับกลาง!”

“บ้าชิบบบ!”

ตามที่คาดไว้ของระบบดูดเลือด  ต้องใช้หนึ่งแสนผลึกในการเปิดใช้งาน และอีกหนึ่งแสนผลึกในการยกระดับ แต่ตอนนี้ ลู่หยางไม่สามารถแม้แต่จะหยิบผลึกชั้นต้นออกมาได้หนึ่งหมื่นอัน นับประสาอะไรกับหนึ่งแสน!

“ เอาล่ะ ตอนนี้ ในที่สุดข้าก็มีอาวุธ​วิญญาณ​แล้ว ข้าจะอดทนรอต่อไปอีกหน่อย ข้าไม่ปล่อยให้ความสามารถโดยธรรมชาติระดับธรรมดามาทำลายสมบัติวิญญาณของข้าได้หรอก” หลังจากถอนหายใจยาว ลู่หยางก็สวมชุดเกราะวิญญาณอย่างไม่เต็มใจ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถใช้กับอาภรณ์เทวะควบคุมอสูรได้ในทันที แต่ก็ยังดีที่เขาสามารถใช้เพื่อป้องกันตัวได้

ลู่หยางส่ายหัว แล้วหยิบวิชาควบคุมอสูรออกมาและทำงานต่อไป

“โลกใบนี้ใหญ่มาก แต่กระเป๋าเงินของข้ามันแบนมาก เมื่อไหร่วันที่ย่ำแย่ของข้าในฐานะลู่หยางจะสิ้นสุดลงซะที! “

ขณะที่ลู่หยางกำลังให้ความใส่ใจกับการจารึกวิชา ภายในพื้นที่สัตว์เลี้ยงของลู่หยาง ราชสีห์ขนทองหกเนตรก็ค่อยๆลืมตาขึ้น ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ มันตรวจสอบพื้นที่ตรงหน้าเขา รวมถึงสัตว์อสูรตัวอื่น ๆ ที่อยู่ข้างๆเขา

ราชสีห์ขนทองหกเนตรอดไม่ได้ที่จะพึมพำกับตัวเองด้วยความงุนงง“ ข้าอยู่ที่ไหน? ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ด้วย? “สายตาของราชสีห์ขนทองหกเนตรจ้องไปที่ต้าเฮ่ย

ต้าเฮ่ยยืดร่างกายที่สูงและแข็งแรงของมันให้ตรง มันเดินไปหาราชสีห์ขนทองหกเนตรและยื่นกรงเล็บขนาดใหญ่ออกมาอย่างเป็นมิตร: “ยินดีต้อนรับสู่ทีมของเรา จากนี้ไปข้าจะเรียกท่านว่าทองเฒ่า!”

เมื่อมองไปที่บาดแผลบนร่างกายของตัวมันเอง ดูเหมือนว่ามันจะฟื้นตัวได้มากกว่าครึ่งแล้ว มันหลับตาลงแล้วถอนหายใจ: “มันเป็นกลิ่นของหญ้ากระดูกแห่งชีวิตจริงๆ ดูเหมือนเด็กคนนี้จะความพยายามอย่างมากในการรักษาอาการบาดเจ็บของข้า! “

“ แต่จริงๆแล้ว เจ้าเด็กคนนี้ช่างรู้จักใช้ประโยชน์จากความโชคร้ายของผู้คน เขาโตขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะมาก!”

เมื่อสัมผัสถึงพลังที่หนาแน่นของสายเลือดบนร่างกายของต้าเฮ่ย ราชสีห์ขนทองหกเนตรจึงถามว่า “การปรากฏตัวของสุนัขอเวจีศักดิ์สิทธิ์บนตัวเจ้านั้นแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่าเจ้าจะอยู่ไม่ไกลจากการที่จะก้าวไปสู่ระดับต่อไป “

ต้าเฮ่ยหัวเราะ: “ท่านทองเฒ่า ตั้งแต่ครั้งแรกที่ข้าเห็นท่าน ข้าก็รู้ว่าท่านและข้ามีความคล้ายคลึงกันหลายอย่าง “ ข้ามีเลือดของสุนัขอเวจีอยู่ในตัว ท่านมีเลือดของอสูรศักดิ์สิทธิ์ ซูอวนหนี่ ดังนั้นเราจึงมีเป้าหมายเดียวกัน ในที่สุด ตอนนี้ เราก็อยู่ด้วยกันแล้ว เรามาต่อสู้เคียงข้างกันในภายหน้าเถอะ! “

“ ดูเหมือนว่าตำนานจะถูกต้องแน่นอน แต่ การทดสอบที่ข้าให้เขายังไม่เสร็จสมบูรณ์เลย! “

“รอจนกว่าเจ้าจะทำแบบทดสอบนั้นเสร็จ บางที ข้าอาจจะวิวัฒน์ไปเป็นอสูรปราชญ์แล้วก็ได้!” และเจ้าจะไม่มีโอกาสได้กลับคำพูด หรือว่าไง? “

ราชสีห์ขนทองหกเนตรยิ้มอย่างขมขื่น มันพูดเพียงไม่กี่คำ แต่ก็รู้สึกอ่อนแอมากแล้ว

“ งั้นให้ข้าช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของท่านแล้วกัน!”

แสงบนร่างของต้าเฮ่ยส่องสว่างขึ้น และพื้นที่สัตว์เลี้ยงทั้งหมดก็เต็มไปด้วยรัศมีของอเวจี แสงนั้นค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มและต้าเฮ่ยก็ปะทุขึ้นทันทีด้วยพลังแห่งสายเลือดของมัน ห่อหุ้มราชสีห์ขนทองหกเนตรไว้ภายใน

ราชสีห์ขนทองหกเนตรตกตะลึงจนพูดไม่ออก บาดแผลบนร่างกายของมันได้รับการรักษาอย่างรวดเร็วจริง ๆ  ผลที่ได้เหนือกว่าฤทธิ์ยาของก้านหญ้าแห่งชีวิตเสียอีก

“ ต้าเฮ่ย เจ้าใช้พลังสายเลือดของเจ้ารักษาอาการบาดเจ็บของข้าจริงหรือ?”

ต้าเฮ่ยยิ้มอย่างจริงใจและกล่าวว่า “หลังจากที่ท่านได้รับบาดเจ็บ เจ้านายเป็นกังวลมาก นอกจากนี้ ตราบใดที่เราติดตามเจ้านาย ข้าเชื่อว่าจะมีวันหนึ่งที่สายเลือดอสูรปราชญ์ของเราทั้งหมดจะถูกปลุกขึ้นมา

ในขณะที่กำลังพักฟื้น ต้าเฮ่ย และราชสีห์ขนทองหกเนตรเล่าเรื่องราวของตัวเอง ตั้งแต่เริ่มต้นที่พวกมันติดตามลู่หยาง ต้าเฮ่ยไม่ได้ถูกมองว่าเป็นอสูรร้าย แต่ในเวลาไม่ถึงหนึ่งปี สายเลือดของมันก็เพิ่มขึ้นถึงระดับจักรพรรดิ์แล้ว

เมื่อราชสีห์ขนทองหกเนตรได้ยินดังนั้น มันก็อ้าปากกว้างและพูดว่า: “มันลึกลับจริงๆ! มันทรงพลังยิ่งกว่าในตำนานเสียอีก! “

พื้นที่สัตว์เลี้ยงเป็นสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับสัตว์อสูรในการรักษาตัว และสายเลือดของอสูรศักดิ์สิทธิ์เป็นยาที่ดีที่สุดสำหรับอสูรร้ายในการรักษาบาดแผล ประสิทธิผลรุนแรงยิ่งกว่าการใช้ยาเสียอีก

ถ้าเขาป้อนสายเลือดของอสูรปราชญ์บริสุทธิ์สิบหยด เขาก็น่าจะสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของราชสีห์ขนทองหกเนตรได้โดยไม่มีปัญหา อย่างไรก็ตาม เลือดของอสูรศักดิ์สิทธิ์ในร่างกายของต้าเฮ่ยนั้นมีน้อยมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเลือดของมันถูกปลุกขึ้นมาแล้วครั้งหนึ่งระหว่างการยกระดับ ก็เป็นไปไม่ได้ที่มันจะมีพลังจากเลือดในการรักษาบาดแผลของราชสีห์ขนทองหกเนตร

แม้ว่าแก่นแท้ของสัตว์อสูรศักดิ์สิทธิ์ที่เจือจางจะอ่อนลง แต่ก็ยังค่อนข้างแข็งแกร่ง หลังจากได้รับการรักษาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงภายใต้แสงของสายเลือดของต้าเฮ่ย บาดแผลบนร่างกายของราชสีห์ขนทองหกเนตรก็หายเป็นปกติแล้ว

ในขณะที่ลู่หยางทำงานชิ้นแรกเสร็จ ทันใดนั้น เสียงคำรามก็เข้ามาในความคิดของเขาทำให้ทั้งห้องสั่นสะเทือนไปด้วยเสียงคำรามนั้น

” เกิดอะไรขึ้นนี่!?” ทำไมข้ารู้สึกเหมือนตึกทั้งตึกมันกำลังสั่นไหว! “คนที่อยู่ข้างๆห้องลู่หยางตะโกนด้วยความกลัว เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น และยิ่งไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น

บางคนมองไปที่เพดานอย่างว่างเปล่าแล้วพูดขึ้นมา “ข้าดูเหมือนจะได้ยินเสียงของอสูรร้ายเมื่อกี้นี้ แต่สถานที่แห่งนี้คือตำหนักหมื่นสมบัตินี่ จะมีสัตว์อสูรดุร้ายมาที่นี่ได้ยังไง?”

อย่างไรก็ตาม มีเพียงลู่หยางเท่านั้นที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะเผยให้เห็นสีหน้าดีใจและถามเบา ๆ ว่า“ ราชสีห์ขนทองหกเนตร นั่นใช่ท่านรึเปล่า?”

ราชสีห์ขนทองหกเนตรอยู่ในพื้นที่สัตว์เลี้ยง และเพิ่งฟื้นจากอาการบาดเจ็บ มันอดไม่ได้ที่จะปล่อยเสียงคำรามที่ทะลุผ่านพื้นที่สัตว์เลี้ยงและออกสู่โลกภายนอกทำให้เกิดความปั่นป่วนไม่น้อยทีเดียว

ลู่หยางตกตะลึง จากนั้นก็คิดว่างเปล่า: “ผลของยาวิญญาณดีมากจริงๆ ข้าแค่ป้อนก้านหญ้ากระดูกแห่งชีวิตให้กับราชสีห์ขนทองหกเนตรเท่านั้น แล้วมันก็ฟื้นตัวเร็วมากจริงๆ! “

“ ทำไมท่านยังทำงานหนักอยู่ล่ะ? ข้าเบื่อข้างในนี้เกินไป ให้ข้าออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์หน่อยเถอะ!” ราชสีห์ขนทองหกเนตรพูดอย่างไม่อดทน

“โอ้?”

ราชสีห์ขนทองหกเนตรน่าจะรู้ว่ามันถูกข้าจับตัวไป ใช่มั้ย? เพียงแต่ว่า ท่าทางแบบนี้น่าแปลกใจเล็กน้อย … ลู่หยางคิดอย่างตื่นเต้น แล้วเรียกราชสีห์ขนทองหกเนตรของเขาออกมาทันที

“ อากาศข้างนอกสบายจัง!” อยู่ข้างในนั้นตั้งนาน ข้าแทบหายใจไม่ออก “ราชสีห์ขนทองหกเนตรยืดกล้ามเนื้อและกระดูกของมันแล้วก็จ้องมองไปที่ลู่หยาง “ท่านจะไปไหน?”

แม้ว่าบาดแผลบนร่างกายของราชสีห์ขนทองหกเนตรจะหายเป็นปกติ แต่อาการบาดเจ็บภายในก็ไม่ได้หายไปง่ายๆ เหตุผลที่เขาออกมาเพื่อสูดอากาศหายใจก็เพียงเพื่อให้ลู่หยางสบายใจ และเพราะเขาได้ยินว่าลู่หยางยังมียาวิญญาณอยู่อีกมากมาย เขาจึงมาหาลู่หยางเพื่อขอยาเหล่านั้น

เมื่อยาวิญญาณอยู่ในความครอบครองของเขาแล้ว ราชสีห์ขนทองหกเนตรก็ปล่อยให้ลู่หยางอยู่คนเดียวในห้องของเขา ส่วนตัวมันเองกลับไปที่พื้นที่สัตว์เลี้ยงเพื่อพักฟื้น

“ อาการบาดเจ็บของท่านหายเป็นปกติแล้ว ขั้นตอนต่อไปคือการฟื้นตัวอย่างช้าๆ! ” ข้าหวังว่าทุกอย่างจะทันเวลา! “

ความเร็วของวิชาคุมอสูรในมือของเขาเร็วขึ้น และด้วยความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นของลู่หยาง ความเร็วในการสร้างก็เร็วขึ้นเช่นกัน ลู่หยางทนรอที่จะรับเงินไม่ไหวแล้วตอนนี้ หลังจากเกิดเหตูการณ์ไม่คาดคิดขึ้นแล้ว เขาต้องขุดเอาทรัพย์สินของตระกูลลู่หยางออกมาแทบทั้งหมด

และขณะนี้ อำนาจและจำนวนคนในสำนักหนึ่งสวรรค์เพิ่มขึ้นทุกวันๆ ในขณะที่ค่าใช้จ่ายในสำนักหนึ่งสวรรค์ก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และค่าใช้จ่ายรายวันทั้งหมดนี้เป็นภาระของลู่หยางเพียงคนเดียว เป็นไปไม่ได้ที่ลู่หยางจะไม่คิดวิธีหาเงิน

หลังจากทำงานหนักมาทั้งวัน ในที่สุดลู่หยางก็ทำภารกิจทั้งหมดเสร็จสิ้นแล้ว และได้ส่งมอบให้กับผู้อาวุโสเพื่อแลกกับผลึกจำนวนมาก

แม้ว่าผู้อาวุโสจะรู้เกี่ยวกับความสามารถของ ลู่หยาง แต่การที่เขาทำภารกิจหลายอย่างสำเร็จลงภายในวันเดียวก็ยังคงทำให้ผู้อาวุโสตกตะลึงอยู่ดี “พ่อหนุ่ม ข้าอยู่ที่ตำหนักหมื่นสมบัตินี่มาหลายปีแล้ว และได้เห็นอัจฉริยะมากมายในแวดวงผู้จารึก แต่ชายชราคนนี้ไม่เคยพบอัจฉริยะเช่นท่านมาก่อนเลย”

“เฮ่อ เฮ่อ” ลู่หยาง กล่าวว่า: “ขอบท่านผู้อาวุโสสำหรับคำชมของท่าน แต่ในฐานะคน ๆ หนึ่ง ข้าไม่ขอรับการชื่นชม มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับข้าที่จะหยิ่งยโส”

“ไม่ ไม่ ไม่ อันที่จริง สิ่งที่ข้าพูดคือความจริง อย่างไรก็ตาม ข้าไม่ได้ทำเพื่อยกย่องท่าน ข้ามีข้อตกลงทางธุรกิจ ข้าสงสัยว่าท่านจะสนใจหรือไม่”

“โอ้?” ลู่หยางสนใจทันที เขาเอียงศีรษะและถามว่า: “ท่านผู้อาวุโส ท่านมีอะไรจะพูดรึ?”

ผู้อาวุโสยิ้ม แต่ไม่พูดอะไรสักคำ รอยยิ้มนั้นดูลึกลับ เขาวางฝ่ามือไว้ข้างหลัง เขาค่อยๆเปิดมันต่อหน้าลู่หยาง และเผยให้เห็นหนังสือที่มีผิวสีเหลืองจาง ๆเล่มหนึ่งวางอยู่ตรงหน้าเขา

“นี่คือ…” เขารู้สึกถึงพลังฉีที่แข็งแกร่งจากหนังสือปกเหลือง เมื่อลู่หยางเห็นตัวหนังสือบนพื้นผิวของหนังสือปกเหลืองได้ชัดเจนแล้ว รูม่านตาของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้นจนขีดสุด

“วิชาจารึกระดับสูง!” “ลู่หยางได้แต่อุทาน

ผู้อาวุโสหัวเราะเบา ๆ และกล่าวว่า: “และเป็นวิชาจารึกขั้นสูงระดับห้าดาว!”

“มันเป็นยังไงล่ะ พ่อหนุ่ม? ข้าเห็นว่าความถนัดของท่านไม่เลวเลย ท่านสนใจที่จะทำข้อตกลงกับข้าหรือไม่ “

ลู่หยางกลืนน้ำลาย

มูลค่าของวิชาคุมอสูรระดับสูงนั้นมากกว่าวิชาคุมอสูรระดับกลางถึงสิบเท่า ซึ่งเป็นราคาที่สูงมาก หากเขาสามารถเลื่อนขั้นเป็นผู้จารึกระดับสูงได้ ทั้งหมดที่เขาสร้างได้ก็คือวิชาคุมอสูรระดับสูง และจากนั้นความเร็วที่เขาสามารถได้รับผลึกจะเร็วกว่าความเร็วปัจจุบันของเขามากกว่าสิบเท่า!

เพียงแค่คิดถึงเรื่องนี้ ลู่หยางก็อดตื่นเต้นไม่ได้แล้ว