บทที่ 195 ปากกาของประธาน เป็นของปลอม​

วันต่อมา

โห้ถิงกรุ๊ป ในห้องทำงานของประธาน​บริษัท​

มีคณะกรรมการ​บริษัท​ยืนเรียง​กัน​อยู่​ภายในห้อง กำลังรายงาน​ความคืบหน้า​ของ​งาน และ​รอโห้หลี​เฉิน​เซ็นอนุมัติ​ นี่เป็นขั้นตอน​การ​ทำงานปกติ​ พวกเขา​เองก็มักจะ​ต้อง​มายืนรวมกันในห้องนี้บ่อยๆ แต่เช้าวันนี้​พวกเขา​กลับ​รู้สึก​ได้​อย่างชัดเจน​ ว่า​โห้หลี​เฉิน​อารมณ์​ดีไม่น้อย​

หรือจะ​พูด​ได้ว่า อารมณ์​ดีกว่าปกติหลายเท่า โดยเฉพาะ​ตอนที่เขาหยิบปากกาออกมาจากกระเป๋า​หน้าอก แววตาของเขาจะอ่อนโยนมาก แล้ว​เขายังมองปากกา​ด้วยสีหน้า​ยิ้มๆ ท่าทาง​อารมณ์​ดีผิดปกติ​

บรรดากรรมการ​บริษัท​ต่างก็ตะลึง​จนอ้าปากค้าง​ เหมือน​เห็นฝนสีแดงตกลงมาจากฟ้า

พวกเขาเข้าทำงานที่บริษัท​มาหลายปีแล้ว และ​เคยมาที่ห้องของคุณโห้หลายครั้ง​ แต่พวกเขากลับยังไม่เคยเห็นคุณโห้ยิ้มมาก่อน

ใบหน้า​หล่อเหลา​นั้น ปกติ​จะมีสีหน้า​เย็นชา​มาตลอด​เลยไม่ใช่​หรือไง​

แล้ว​อีกอย่าง เรื่องที่น่าแปลกใจ​ที่​สุดก็คือ คุณ​โห้ยิ้มให้กับปากกาแบรนด์​ธรรมดา​อย่างแบรนด์​KT เหมือนกำลังยิ้มให้คนรักอย่างนั้น​แหละ​

วันนี้​มันเกิดอะไรขึ้น​กันแน่

หรือว่าประธานจะเป็นตัวปลอม ที่ถูกเปลี่ยนตัว​มาอย่างนั้น​เหรอ​

ทุกคน​ตกใจและต่างพากันจินตนาการ​ไปหลายรูปแบบ สีหน้า​ของ​แต่ละคนตกใจเหมือนเห็นสิ่งลี้ลับ​ จนปิดไม่อยู่​

โห้หลี​เฉิน​นั่งสง่า​อยู่​ตรงเก้าอี้​ ไม่ใส่ใจว่าคนพวกนี้กำลังคิดอะไรกันอยู่​ เขาหมุนปากกาในมือเล่น แค่เห็นมัน เขาก็นึกถึง​เย้นหว่านขึ้นมา ปากกา​ด้ามนี้ เป็นของขวัญ​ชิ้นแรกที่เย้นหว่านมอบให้เขา

และ​ยังตั้งใจสลักรูปรอยยิ้มไว้ด้วย

เป็นไปตามที่คาดไว้ เธอแอบทำความเข้าใจ​เรื่อง​ของ​เขาอยู่​เหมือนกัน​ นี่ไง แค่เขาเห็นรูปรอยยิ้ม​เขาก็อารมณ์​ดีแล้ว

หลังจาก​นั้น เขาก็เปิดฝาปากกา​ แล้ว​เริ่มเซ็นชื่อ​ตัวเองลงบนเอกสาร

พอเห็นลายเซ็น​ที่​แสนเรียบลื่น สายตาของโห้หลี​เฉิน​ก็เปร่งประกาย สมแล้วที่เป็นปากกาที่เย้นหว่านเป็นคนเลือก ใช้งาน​ได้​ดีมากจริงๆ​

เขายกยิ้มกริ่มอย่างพึงพอใจ​

แต่พอจะหยิบ​เอกสารออก ทันใดนั้น​เอง​ มีเสียง แตะ ก่อนที่​หมึกปากกาจะหยดลงบนลายเซ็น​ที่​เขาเซ็นไว้ น้ำหมึกหยดนั้น พอหยดลงบนกระดาษ​ก็แตกตัวออก จนทำให้​ลายเซ็น​ชื่อของเขาถูก​หมึกเยอะจนดูไม่ออก

โห้หลี​เฉิน​ชะงักไป

บรรยากาศ​ภายในห้องเงียบสงัด​อย่างน่าประหลาด​

บรรดาคณะกรรมการ​มองปากกาด้ามนั้นด้วยสีหน้า​ตะลึง​ และ​มองไปที่เอกสารที่เลอะไปด้วยหมึก ก่อนจะอ้า​ปาก​ค้าง

ปากกาของท่านประธาน​ หมึกเลอะออกมาได้ยังไง​กัน​ นี่มันเป็นครั้งแรก​ที่ได้เห็นจริงๆ

เว่ยชีที่ยืนอยู่ด้านข้างก็ตกใจเช่นเดียวกัน​ เขาเองก็คิดไม่ถึง​ว่า​จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

เว่ยชีตื่นตกใจ​ ทำไมของขวัญ​ที่​คุณ​เย้นให้​ถึงได้หมึกเลอะได้… หรือว่าจะเป็นของปลอม​

ปฏิกิริยา​ตอบสนอง​ของ​เขาเร็ว เขารีบยื่นปากกาอีกด้ามให้โห้หลี​เฉิน​ “เจ้านายครับ เปลี่ยน​มา​ใช้​แท่งนี้ก่อนเถอะครับ”

โห้หลี​เฉิน​มองปากกาในมือนิ่ง ก่อนจะขมวดคิ้ว​ขึ้น​

หลายปีมานี้ ของที่เขาใช้​ทุกอย่างล้วนแต่เป็นของที่ดีที่สุด คุณภาพ​ดีเยี่ยม​ ไม่เคยมีเหตุการณ์​หมึกเลอะมาก่อน

เป็นเพราะสาเหตุ​อะไรกัน

โห้หลี​เฉิน​ไม่สนใจปากกาที่เว่ยชียื่นมาให้ แต่เขากลับตั้งปากกาไว้ แล้วบิดปากกา​ออก

พอบิดออกมา หมึกทั้งหมด​ก็​ไหลออกมา จนทำให้​เลอะเต็ม​มือของโห้หลี​เฉิน​

เว่ยชีสูดหายใจ​เข้า​ลึก​ เขาทำงานให้โห้หลี​เฉิน​มาหลายปี จึงเข้าใจเป็นอย่างดี นอกจากเรื่องที่ว่าโห้หลี​เฉิน​จะใช้ของ​ที่ดีที่สุดแล้ว เขายังเป็นพวกรักสะอาดมาก ไม่เคยแตะต้อง​โดนของสกปรก​ จึงไม่ต้อง​พูดถึง​เรื่อง​ปล่อย​ให้​มือเลอะหมึกเลย

พอเห็นมือทั้งสองข้าง​ที่เลอะไปด้วยหมึก เว่ยชีก็รู้สึกเหมือนฟ้าจะถล่ม เขารีบยื่นกระดาษ​ทิชชู่​ไปให้ แล้ว​พูด “เจ้านายครับ เอามาให้ผมเถอะครับ เดี๋ยว​ผมเอาไปทิ้งให้”

ทิ้งให้มันไกลๆไปเลย

เขาคิดว่าสิ่งที่เจ้านายไม่อยากเห็นมากที่สุดในตอนนี้ก็คงจะเป็นปากกาด้ามนี้ และ​คิดจะทำลายมันทิ้งแน่ๆ

โห้หลี​เฉิน​ขมวดคิ้ว​ขึ้น​ เขาหลบมือของเว่ยชี แล้วจ้องหน้า​เว่ยชีนิ่ง

ก่อนจะ​พูด​ด้วยน้ำเสียงดุดัน “ทิ้งเหรอ นายไปที่ถังขยะ​หลังบริษัท​ แล้ว​เอาปากกาของตัวเองไปทิ้งซะ”

เว่ยชี “…”

ไม่ใช่​สิ นี่เขาอุตสาหกรรม​หวังดี​จะช่วยเอาปากกาที่เลอะมือเจ้านายไปทิ้งให้ เขาทำผิดอะไร

โห้หลี​เฉิน​ที่มือเต็มไปด้วยหมึกทำให้​เขารู้สึก​ไม่สบายตัว แต่​เขาก็ไม่คิดที่จะทิ้งมันไป

และ​ยังออกคำสั่งกับเว่ยชี “ไปหาช่างซ่อมปากกามาที่นี่เดี๋ยว​นี้”

เว่ยชีตกตะลึง​ เขายืนอึ้งอยู่ที่เดิม ไม่มีปฏิกิริยา​ตอบสนอง​

ซ่อมเหรอ

แม้แต่​เสื้อ​ผ้าเจ้านายของเขายังใส่ครั้งเดียวแล้วทิ้ง คิดจะซ่อมของตั้งแต่​เมื่อไหร่กัน ที่สำคัญ​มันก็เป็นแค่ปากกาด้านหนึ่งด้วย

เขายืนมองปากกาด้ามนั้นอย่างเหม่อลอย​ สุดท้ายแล้วพลังของ​ความรักก็ยิ่งใหญ่​แบบนี้นี่เอง

เพราะปากกาด้านนี้คุณ​เย้นให้มา ถึงแม้​จะ​หมึกเลอะ ถึงแม้​จะ​เป็น​ของปลอม​ ก็ถูกเจ้านายรักษา​ไว้อย่างดี

และ​คนอื่นๆต่างก็ยืนตัวแข็ง​ไปนานแล้ว พวกเขายืนนิ่งอยู่ตรงที่เดิมเหมือนขอนไม้ พวกเขายืนมองโห้หลี​เฉิน​ใช้ทิชชู่​เช็ดหมึกปากกาจนสะอาด

ท่าทีของเขาสง่างาม​มาก เหมือนกำลังเช็ด​วัตถุ​โบราณ​ที่​ราคาสูงอยู่ ทำให้พวกเขารู้สึก​ว่า​มันไม่ใช่ปากกาธรรมดา มันจะต้อง​เป็น​ปากกาที่มีขายจำนวนจำกัด​แน่ๆ หรือไม่ก็ราคาสูงมาก

อืม จะต้อง​เป็น​อย่างนี้แน่ๆ เป็นพวกเขาเองที่ตาไม่มีแวว

หลังจาก​นั้น ข่าวลือ​ในบริษัทก็ลือออกมา บอกว่าท่านประธาน​ชื่นชอบ​ปากกามาก ถ้าจะมอบของขวัญ​ให้พิจารณา​ถึง​เรื่อง​นี้ด้วย…

หลังจาก​เลิกงาน เย้นหว่านนึกขึ้น​ได้​ว่า​กู้จื่อเฟยยังอยู่ที่โรงพยาบาล​ จึงตัดสินใจ​จะไปเยี่ยม​เธอ

แต่หลายวันมานี้เธอมักจะ​เลิกงานกลับบ้านพร้อมกับโห้หลี​เฉิน​ เธอจึงเดินลงไปรอเขาที่ลานจอดรถ​ชั้นใต้ดิน​

เธอมองเห็น​โห้หลี​เฉิน​เดินมาแต่ไกล เขาใส่ชุดสูทสีดำลายทาง ส่วนสูง​หนึ่งร้อยเก้าสิบ บรรยากาศ​รอบตัว​ดูน่านับถือ​

ถึงแม้​จะ​ต้องเห็นหน้าเขาทุกวัน แต่เธอก็ยังอดที่จะ​เหม่อมอง​ไม่ได้ และตรงกระเป๋า​หน้าอกของเขายังหนีบปากกาไว้ด้วย ตรงด้ามปากกามีรูปรอยยิ้ม​สลักอยู่ ยิ่งทำให้​เธอใจเต้นแรง

โห้หลี​เฉิน​ทำตามที่เขาพูดจริงๆ​ เขาเอาปากกาที่เธอให้ติดตัวตลอด และ​ใช้งานมันด้วย

คนที่รู้สึก​ไม่เหมือนเย้นหว่าน คือเว่ยชีที่เดินตามหลัง​โห้หลี​เฉิน​ พอเห็นหน้าเย้นหว่าน เขารู้สึก​สับสน​ใจมาก

ก่อนหน้า​นี้​ ช่างซ่อมปากกามาซ่อมแล้ว ในเวลาเดียวกัน ช่างซ่อมบอกว่าปากกาเป็นของปลอม​ พอได้ยิน​ว่าเป็นของปลอม​ เว่ยชีแทบจะ​ไม่รู้​ว่า​ควรจะพูดอะไรดี

ไม่ใช่​ของ​แบรนด์​ดัง​ก็ช่างมันเถอะ​ แต่ทำไมคุณเย้นถึงได้ให้ของปลอม​ได้ล่ะ

เขามองไปทางโห้หลี​เฉิน​อีกครั้ง โห้หลี​เฉิน​เหมือน​ไม่ใส่ใจว่าปากกาแท่งนี้เป็นของปลอม​เลย อีกทั้งยังดูแล​รักษา​เป็นอย่างดี เอาหนีบไว้กับกระเป๋า​หน้าอกตรงจุดที่เห็นได้ชัดที่สุด

เว่ยชีมองไปทางเย้นหว่านอย่างเคืองใจ​ ดูสิ ว่าเธอทำให้​เจ้านายของเขากลายเป็น​อะไรแล้วเนี่ย ท่านประธาน​ผู้ยิ่งใหญ่​ กลับหนีบปากกาของปลอม​ไว้ตรงกระเป๋า​หน้าอก

เขาเหนื่อย​ใจจริงๆ

โห้หลี​เฉิน​เดินมาหยุดยืนตรงหน้า​เย้นหว่าน ก่อนจะก้มหน้า​มอง​เธอ​

“ทำไมวันนี้มาเร็วถึง​ขนาดนี้”

ปกติ​ เธอจะมาสาย เพราะมัวแต่หลบๆซ่อนๆ กว่าจะมาถึงที่รถ ส่วนใหญ่​โห้หลี​เฉิน​จะมาถึงรถก่อน

นี่เป็น​ครั้งแรก​ที่​เย้นหว่านมาถึงก่อน

โห้หลี​เฉิน​มองเธอด้วยแววตาเจ้าเล่ห์​ จนเย้นหว่านรู้สึก​เขิน

เธอปรับเสียงให้ปกติ​แล้วพูด “คุณ​โห้คะ เย็น​นี้ฉันมีธุระ คงจะกลับไปพร้อมคุณไม่ได้นะคะ”