ป่ายฉีตรวจดูตำรายาของฝู้ยวนอีกครั้ง เมื่อเห็นบันทึกเกี่ยวกับดอกหวงต่าน และเรื่องอื่นๆ ที่เขารู้เกี่ยวกับยาพิเศษชนิดต่างๆ สุดท้ายก็มั่นใจว่าเนื้อด้านในนั้นเป็นของจริง

หนังสือเล่มนี้เป็นของจริงอีกทั้งยังเป็นวรรณกรรม

แม้แต่เขาต้องการมันอย่างใจจดใจจ่อ

ฝู้ยวนยิ้มและพูด "คุณป่ายฉี ได้ยินว่าคุณเองก็เรียนแพทยศาสตร์อย่างนั้นเหรอ? ประสบความสำเร็จในด้านนี้หรือไม่? ทำไมเราไม่แบ่งปันและอ่านหนังสือเล่มนี้ด้วยกันหากมีเวลา?"

คำขอเชิงรุกและเป็นมิตรดังกล่าวทำให้ป่ายฉีรู้สึกไม่คาดคิด และเขาก็เห็นด้วยโดยไม่ลังเล

ได้หนังสือเล่มนี้มา ดูแล้วคงจะทำให้จดจำสิ่งสำคัญต่างๆ ได้มาก

ป่ายฉีรู้สึกดีกับฝู้ยวนและเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วทุกวินาที

อือ คนนี้เป็นคนตรงไปตรงมา บริสุทธิ์ ใจดีและเสียสละ เขาหมกมุ่นอยู่กับยาและการแพทย์ เขามาเพียงเพื่อประโยชน์ของการแพทย์และจะไม่มีความคิดอื่นใด

เขาหันหน้าไปแล้วพูดกับโห้หลีเฉิน

"ฝู้ยวนไม่มีอะไร ไม่มีอะไรแอบแฝง เธออาบน้ำอย่างสบายใจได้ ไม่ต้องกังวลเรื่องเขา"

โห้หลีเฉิน "…"

ถูกซื้อใจได้อย่างรวดเร็ว

หลังจากได้รับการยืนยันจากผู้เชี่ยวชาญของป่ายฉีแล้ว โห้หลีเฉินก็ไม่มีความกังวลใดๆ อีกต่อไป และวางแผนที่จะกลับไปเก็บสัมภาระและอยู่ในคลังเป็นเวลาสามวัน

เย้นหว่านตั้งใจที่จะอยู่เป็นเพื่อนเขาเช่นกัน แต่ยังต้องเก็บข้าวของและไปตั้งถิ่นฐานใหม่

ขณะเดียวกันก็ต้องจัดที่พักให้เย้นโม่หลินและคนอื่นๆ จะพักในวันนี้

ระหว่างทางไปห้อง ก่อนถึงล็อบบี้ของวิลล่าหลังใหญ่ ก็เดินผ่านกลุ่มคน

ผู้อาวุโสของตระกูลหยูล้วนอยู่ในวัยราวสี่สิบถึงหกสิบปี

พวกเขาดูตื่นเต้นและรีบเดินเข้ามาหาโห้หลีเฉินและคนอื่นๆ

"โห้หลีเฉิน เธอกลับมาแล้วเหรอ"

ผู้เฒ่าคนที่สองของตระกูลหยูแทบรอไม่ไหวที่จะพูด "พวกเธอเข้าไปในคลังแล้วใช่ไหม? เพิ่งออกมาจากในนั้นเหรอ?"

ได้ยินอย่างนั้น สีหน้าของหยูฉู่สองก็ขรึมลงทันที

แม้แต่เขาไม่คิดว่าผู้อาวุโสเหล่านี้จะรู้เร็วขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าตอนเขาเข้าไปในคลังนั้นก็ปิดข่าวอยู่

"ท่านผู้นำ คุณเข้าไปดูในคลังรึยังครับ?"

ผู้อาวุโสคนที่สามถาม

ดวงตาของทุกคนมีความกระตือรือร้นและเป็นประกาย

เช่นเดียวกับหยูฉู่สอง คลังตระกูลหยูเป็นสถานที่ที่พวกเขาใฝ่ฝันมาตั้งแต่เกิดและตระกูลหยูคืออำนาจของพวกเขา ด้วยคลัง ตระกูลหยูจะขึ้นไปอีกระดับ

นี่คือสิ่งที่ทุกคนคาดหวัง

ผู้อาวุโสเหล่านี้ก็ตั้งตารอที่จะได้เห็นพวกเขาในคลังสักวันหนึ่ง

โห้หลีเฉินเม้มริมฝีปากบาง การแสดงออกของเขาไม่แยแส และไม่ได้ตั้งใจจะตอบหรือเกี่ยวข้องอะไร

เรื่องนี้ได้รับการแก้ไขโดยหยูฉู่สองที่ใส่ใจมากขึ้น

สายตาของหยูฉู่สองค่อนข้างเฉียบคม และเขามองดูคนเหล่านี้อย่างระมัดระวัง เขาไม่รู้ว่าพวกเขารู้ข่าวอย่างรวดเร็วได้อย่างไร แต่เรื่องได้มาถึงจุดนี้แล้ว และมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเก็บเป็นความลับ

นอกจากนี้ เขารู้แล้วเกี่ยวกับสถานการณ์ภายในคลัง มันคือสมบัติของตระกูลหยูทั้งหมด

เขาพูดเสียงขรึม

"ผมเข้าไปดูแล้ว ของด้านในจะทำให้ตระกูลหยูของเราเลื่อนไปอีกขั้น ผมจะจัดการให้พวกคุณเข้าไป"

ข้อมูลความลับเหล่านั้นยังต้องการคนจำนวนมากในการจัดการ

แต่จะให้ใครเข้าไปก็ต้องจัดการด้วย

เมื่อผู้อาวุโสได้ยินเช่นนี้ พวกเขาก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก และใบหน้าชราทั้งหมดก็เผยรอยยิ้มที่ไม่ค่อยจะพบเห็น

"ดีจัง ในที่สุดพวกเราก็จะได้รับมรดกที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ให้"

"ด้วยของที่อยู่ในคลังสมบัติ ตระกูลหยูจะต้องพัฒนาและเติบโตจนกลายเป็นที่หนึ่งในโลกได้"

"ฮ่าๆๆ ก้าวสู่โลก ความฝันของครอบครัวทั้งหมดจะเกิดขึ้นในยุคของเรา"

พวกเขาพูดด้วยความยินดีไม่สามารถปิดบังความสุขได้เลย

เย้นโม่หลินหรี่ตาและหายใจติดขัด อันตราย

ตระกูลหยูและตระกูลเย้นเกือบจะมีอำนาจเท่ากันแล้ว แต่หลังจากที่ตระกูลหยูเปิดคลังสมบัติ พวกเขาจะแข็งแกร่งขึ้นและก้าวกระโดดไปข้างหน้า

สำหรับตระกูลเย้นและเย้นหว่าน จะดีหรือไม่นั้นยังไม่กำหนด

เขาต้องบอกพ่อเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยเร็วที่สุดเพื่อที่เขาจะได้เตรียมตัวสำหรับการตัดสินใจ

เมื่อหยูฉู่สองได้ยินคำเหล่านี้ อารมณ์ของเขาก็ดีมาก และนี่คือสิ่งที่เขาคิดในใจ

ใช่ช่วงที่เขาเป็นหัวหน้าครอบครัว เขาจะขยายตระกูลหยูให้เป็นที่หนึ่งในโลก และจะเป็นตระกูลที่รุ่งโรจน์และรุ่งเรืองที่สุดในประวัติศาสตร์ของตระกูลหยู

จะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ให้รุ่นหลังทุกคนมองดูและชื่นชม

เกียรติภูมิที่ยาวนาน

สิ่งที่เป็นอุปสรรคและความกังวลจะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไปในอนาคต

ฝู้ยวนเดินเข้าไปสองก้าวแล้วก้มทำความเคารพ "ท่านอาวุโสเจ็ด"

"ฝู้ยวน? ไม่เจอกันนานนะ"

ในกลุ่มคน ชายอายุสี่สิบกว่าเดินออกมา

เขาเป็นคนหล่อ ดูอ่อนวัย และหล่อเหลา ด้วยรูปลักษณ์ที่อ่อนโยนและสง่างามระหว่างคิ้วของเขา และรอยยิ้มที่ใจดีบนใบหน้าของเขา

ดูเหมือนเป็นคนเข้าถึงได้ง่ายมาก

ฝู้ยวนเคารพเขามากและตอบด้วยรอยยิ้ม

"ครั้งล่าสุดที่เจอกันก็หลายปีแล้ว ท่านอาวุโสเจ็ด คุณสบายดีนะครับ?"

"ดี ร่างกายก็ดี"

ผู้อาวุโสเจ็ดพูดคุยกับฝู้ยวนด้วยรอยยิ้ม

ทั้งสองดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ดีทีเดียว

เย้นหว่านรู้ว่านี่คือผู้อาวุโสที่เคยช่วยฝู้ยวนมาก่อน และเขาก็เป็นผู้จับคู่ ทำให้ตระกูลหยูสามารถสนับสนุนตระกูลฝู้ได้เสมอ ทำให้ตระกูลฝู้สามารถพัฒนาและเติบโตอย่างภาคภูมิใจจนถึงปัจจุบัน

โห้หลีเฉินกระซิบที่หูของเย้นหว่านและบอกเธอ "เขาคือผู้อาวุโสเจ็ด หยูเฟิงหราน ชอบเดินทางไปรอบๆ และไม่มีความสนใจในธุรกิจของครอบครัว เป็นหนึ่งในคนเกียจคร้านไม่กี่คนในตระกูลหยู"

ถึงจะบอกว่าเป็นคนเกียจคร้าน แต่เนื่องจากสถานะของผู้อาวุโสเจ็ดก็ยังมี สถานะจึงดูสูงส่งเสมอ

และด้วยการสนับสนุนอันทรงพลังของตระกูลหยู ชีวิตของเขาก็อาจกล่าวได้ว่าเป็นอิสระและไม่มีอะไรให้กังวล ไม่สนใจจะชิงดีชิงเด่น ถือเป็นพวกลอยชายไปมา

"เจ๋งจริงๆ"

เย้นหว่านกล่าวด้วยรอยยิ้ม

และคิดไม่ถึงว่าภายในตระกูลหยูที่มีคนดีคนเลวอยู่ปะปนกันที่ดิ้นรนต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจ ยังจะมีคนแบบนี้ด้วย

กลุ่มผู้อาวุโสล้อมหยูฉู่สองอีกครั้งและถามเกี่ยวกับสิ่งของในคลังสมบัติ และอีกนานแค่ไหนจะเข้าไปได้

โห้หลีเฉินไม่สนใจในสิ่งเหล่านี้ ดังนั้นเขาจึงพาเย้นหว่านและพวกออกไป

หลังจากที่ผ่านความยากลำบากแล้ว เขาก็เตรียมกระเป๋าเดินทางและเตรียมที่จะไปที่คลังอีกครั้ง

เย้นหว่านอาบน้ำและยัดสิ่งของที่ต้องการทั้งหมดลงในกระเป๋าเดินทางของโห้หลีเฉิน

กล่าวด้วยรอยยิ้ม "คุณโห้คะ ไปเถอะ"

เมื่อเห็นความคาดหวังของเย้นหว่าน โห้หลีเฉินก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

แม้ว่าเดิมจะบอกว่าคลังเป็นสถานที่แห่งทรัพย์ แต่ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยและอากาศไม่ดีเมื่ออยู่ที่นั่น เขาไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยให้เย้นหว่านต้องทนทุกข์

แต่เธอเป็นแบบนี้ ดูเหมือนจะเกลี้ยกล่อมให้อยู่ไม่ได้

เขาเข้าใจเธอ

ในช่วงเวลาวิกฤติสุดท้าย ต้องการปกป้องเขา เพื่อผลลัพธ์ที่ดีและดูแลเขาให้ดี

โห้หลีเฉินลูบผมของเธอด้วยความรักและพูดว่า

"ไปเถอะ"

คนที่ไปพร้อมกับโห้หลีเฉินก็คือหยูฉู่สอง

เนื่องจากโห้หลีเฉินจำเป็นต้องอาบน้ำเป็นเวลาสามวัน ดังนั้นผู้อาวุโสคนอื่นจึงไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในขณะนั้น แต่หยูฉู่สองแทบรอที่จะขุดหาสมบัติในคลังต่อไปไม่ไหว ดังนั้นเขาจึงเข้ามาพร้อมกัน

เป็นผลให้โห้หลีเฉินอาบน้ำ หยูฉู่สองดูข้อมูลอยู่ข้างนอกอย่างบ้าคลั่ง