บทที่595 ความลับของโห้หลีเฉิน

แม้ว่าจะพูดอย่างนั้น แต่หัวใจของเย้นหว่านก็ยังคงล่องลอยอยู่บนก้อนเมฆโดยไม่มีจุดหมาย

ไม่สามารถสบายใจได้เลย

เมื่อเธอถูกบังคับให้แต่งงานกับหยูซือห้านในวันนั้น สถานการณ์ในที่เกิดเหตุก็วุ่นวายมาก ระเบิดทีละลูกถูกปล่อยลงมา ลูกระเบิดและมีระเบิดผูกติดกับร่างกายของเธอ เมื่อเธอเดินออกจากโบสถ์ เธอก็​ถูก​ โห้หลีเฉินจูงมือ แล้วรีบวิ่งไปที่หน้าผาริมทะเล

ในโลกของเธอในตอนนั้นมีเพียงความตายและโห้หลีเฉิน

ฉันไม่รู้ว่า กู้จื่อเฟยจะตามมาด้วย

และหลังจากเธอเกิดอุบัติเหตุก็มีเรื่องมีราว​เกิดขึ้นหลายเรื่อง

เธอจะไปไหนได้ ถ้าไม่กลับประเทศจีนและไม่ใช้เงินเลย

ช่วงนี้ใช้ชีวิตยังไงของเธอกัน

เมื่อนึกถึงนิสัยใจคอของคุณหนูกู้จื่อเฟย เธอรู้สึกกังวลมากขึ้น

เธอแทบรอไม่ไหวที่จะออกตามหาด้วยตัวเอง

โห้หลีเฉินลุกขึ้นยืนเดินไปที่ด้านข้างของเย้นหว่านและวางแขนไว้บนไหล่ของเธอ

เขากระซิบข้างหูเธอ

“เชื่อผมครับ กู้จื่อเฟยจะต้องปลอดภัย”

เมื่อเขาบอกว่าให้เชื่อเขา ก็มักจะไม่ผิดพลาด

เย้นหว่านมองขึ้นไปหา โห้หลีเฉินด้วยแววตาอ่อนโยน

โห้หลีเฉินเม้มริมฝีปากและพูดว่า “ผมจะช่วยพี่ชายของคุณและตามหากู้จื่อเฟยกลับมาให้ได้ภายในสามวันนี้”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขามองไปที่โห้หลีเฉินด้วยความประหลาดใจ

เย้นโม่หลินพยายามค้นหามาหลายวันแล้ว และฉันก็ไม่พบที่อยู่ของกู้จื่อเฟย

กำลังของโห้หลีเฉิน ยังไม่อยู่ที่นี่และเขาไม่คุ้นเคยกับชีวิตในต่างประเทศ เขาพูดโอ้อวดเกินตัวไปหรือไม่?

คุณกำลังโม้?

ต้องโม้อยู่​แน่ๆ

ป่ายฉีเหลือบมองไปแล้วเบ้ปากมอง โห้หลีเฉินถึงกับใช้เรื่องไร้สาระแบบนี้ เพื่อแสร้งทำเป็นเก่งต่อหน้าเย้นหว่าน และไม่กลัวที่จะต้องเสียหน้า​ในอีกสามวัน

เย้นหว่านมองไปที่โห้หลีเฉินและหัวใจที่กังวลใจ​อยู่​ก็มีที่ให้พักพิง

แต่เธอยิ่งกังวล“ ไม่ได้ค่ะ ไม่คุณเพิ่งฟื้น สภาพร่างกายของคุณยังแย่มาก คุณไม่ห้ามทำงานหนักเกินไปจะทำให้อาการบาดเจ็​บของคุณหายยาก”

เธอไม่สามารถปล่อยให้ โห้หลีเฉินเจ็บตัวเพราะเรื่องของเธออีกแล้ว

ถ้าเขาเป็นอะไรไป เธอก็ทนไม่ได้

โห้หลีเฉินยิ้มและลูบผมของเย้นหว่าน

พูดเบา ๆ ว่า “ผมแค่สั่งการครับ ไม่จำเป็นต้องทำเอง ถ้าคุณไม่มั่นใจคุณสามารถเข้าร่วมกับทีมลูกน้องของผมได้”

แค่สั่งการ​เท่านั้น​จริงๆ​เหรอ

เย้นหว่านรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่เธอก็หวั่นไหวอีกครั้ง

เมื่อได้ยินสิ่งที่โห้หลีเฉินพูด ดังนั้น จะต้อง​ตามหากู้จื่อเฟยพบภายในสามวันแน่นอน และเธอก็ต้องดีใจอยู่แล้ว

หลังจากลังเลสักพัก เธอก็พยักหน้าให้ “ได้ค่ะ ฉันจะอยู่กับคุณ คอยดูแลคุณเอง ถ้าคุณ​ไม่​ไหวต้องหยุดทันที”

“ได้ครับ”

โห้หลีเฉินพยักรับทันที

ป่ายฉีมองไปที่คนทั้งสอง แล้วมุมปากของเขาก็กระตุก ก่อนจะมีสีหน้าน้างุนงง

เขาไม่เชื่อจริงๆ โห้หลีเฉินค้นหากู้จื่อเฟยเจออย่างง่ายดายภายในสามวันจริงๆ แม้เย้นโม่หลินก็ไม่สามารถทำได้

เขาต้องการดูว่า โห้หลีเฉินพูดเรื่องจริงหรือโม้

เมื่อ โห้หลีเฉินอยากจะตามหาใครสักคน เขาไม่จำเป็นต้องทำเองจริงๆ​ แค่มีคอมพิวเตอร์ให้เขาสองเครื่อง

บ้านพักตากอากาศ​หลังนี้มีขนาดใหญ่มากและมีไว้สำหรับให้รับโห้หลีเฉินที่อาศัยอยู่คนเดียวมีห้องทำงาน ทุกอย่างพร้อมใช้งาน

โห้หลีเฉินนั่งอยู่หลังโต๊ะจัดการกับคอมพิวเตอร์ด้วยนิ้วของเขาอย่างเรียบร้อย

เย้นหว่านนั่งข้างๆเขา ปอกผลไม้เป็นครั้งคราวแล้วยื่นเข้าปากโห้หลีเฉิน

โห้หลีเฉินกินทุกอย่างที่อีกฝ่ายป้อนให้

แม้ว่าเย้นหว่านจะนั่งอยู่ข้างโห้หลีเฉินแต่เธอก็ไม่เข้าใจข้อมูลที่แสดงบนคอมพิวเตอร์ของเขา

เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าจะตามหาคนก็ตามหาคนสิ ทำไมถึงต้องมาพิมพ์​ข้อมูล​ที่ดูเหมือนแฮกเกอร์พวกนี้ด้วย

“คุณกำลังทำอะไรคะ” เย้นหว่านอดที่จะถามอย่างสงสัยไม่ได้

โห้หลีเฉินมองไปที่เธอด้วยสีหน้า​เคร่งขรึม​

ปฏิบัติการที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการดำเนินการเป็นความลับสุดยอดและไม่มีใครรู้นอกจากเว่ยชีและคนที่ประสานงานด้วย

แต่สำหรับการพูดตอบเย้นหว่าน เขากลับพูดช้าๆด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

เขาพูดอธิบาย “นี่คือรหัสพิเศษที่ใช้ในการติดต่อระหว่างผมกับผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เดี๋ยว​อีกสักพักจะมีคนเชื่อมต่อเข้ามา”

เย้นหว่าถามขณะปอกองุ่น

“ปกติคุณจะทำอะไรไม่ใช่แค่บอกให้เว่ยชีไปทำโดยตรงหรือไม่ก็โทรหาลูกน้องคนอื่น ๆ เหรอคะ ในเมื่อโทรสั่งทำไมคุณต้องทำอะไรยุ่งยากขนาดนี้ด้วย”

ต้องเปิดใช้งานรหัสพิเศษอะไรพวกนี้

เย้นหว่านอ่านไม่เข้าใจด้วยซ้ำ

โห้หลีเฉินอ้าปากเพื่อกินองุ่นที่ เย้นหว่านป้อน และมือของเขาก็แตะที่แป้นพิมพ์

เขาพูดว่า “คนกลุ่มนี้แตกต่างจากลูกน้อง​ทั่วไปครับ”

เมื่อเสียงเงียบ ข้อมูลรหัสที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาในคอมพิวเตอร์ก็หายไปและกลายเป็นหน้าจอสีดำ

จากนั้นกล้องวิดีโอขนาดเล็กก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

ในกรอบวิดีโอมีใบหน้าคนหลายคน มันเป็นวิดีโอคอลระยะไกล

แต่คนพวกนี้ …

เย้นหว่านมองพวกเขาด้วยความประหลาดใจ

คนเหล่านี้ไม่ใช่บอดี้การ์ดที่มักติดตาม โห้หลีเฉินแต่เป็นคนจากประเทศต่างๆที่มีสีผิวที่แตกต่างกัน ลักษณะใบหน้าที่แตกต่างกันและเชื้อชาติที่แตกต่างกัน!

ใบหน้าของพวกเขาแตกต่างกันมากครอบคลุมเกือบทุกสัญชาติ​ในโลกนี้

และเสื้อผ้าของพวกเขาก็แตกต่างกันด้วย

มีทั้งชุดสูท เครื่องแบบทหาร เสื้อผ้าธรรมดา และไม่ใส่เสื้อผ้าก็มี …

หลากหลาย เกือบจะเป็นตัวแทนของตัวตนต่างๆ

เมื่อเชื่อมต่อกับวิดีโอพวกเขาทักทายเป็นภาษาจีน “นายใหญ่​ครับ“

“อืม” โห้หลีเฉินพยักหน้าและสายตาคมของเขากวาดไปที่ใบหน้าของคนเหล่านี้

เขาตัดสินอย่างรวดเร็วว่ามีกี่คนที่มาในครั้งนี้และมีกี่คนที่ไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้ด้วยเหตุผลบางประการ

ในบรรดาพวกเขามีชายผิวสีคนหนึ่งมองไปที่เย้นหว่านผ่านวิดีโอคอล

ดวงตาที่มองเต็มไปด้วยความตื่นตัว​“ นายใหญ่ครับ เธอเป็นใคร ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่ได้”

ทันใดนั้นเขาก็ถูกเรียกและเขาก็นั่งตัวตรงหลังจากตกใจ

มันยิ่งกว่าเพราะผู้ชายคนนี้ไม่เพียง แต่มีน้ำเสียงที่เฉียบคม แต่ยังมีแรงผลักดันที่แข็งแกร่งและดึงดูดผู้คนอีกด้วย

เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อยและพูดอย่างรวดเร็ว “ฉัน ฉันไม่ใช่คนสำคัญอะไร ฉันแค่นั่งเป็นเพื่อนโห้หลีเฉิน พวกคุณไม่ต้องสนใจฉันหรอกค่ะ”

หากสายเกินไปแล้ว เหล่านี้จะมองมาที่เธออย่างระแวดระวังมากขึ้น

บางคนถึงขั้นปิดกล้องวิดีโอ

ชายผิวสีเข้มมีดวงตาที่เฉียบคมและถามว่า “คนที่ไม่สำคัญจะมาที่นี่ในระหว่างการประชุมได้อย่างไร พูดมาว่าคุณเป็นใคร?!

เย้นหว่านตกตะลึงพวกเขารู้ด้วยซ้ำว่า โห้หลีเฉินได้รับบาดเจ็บสาหัสและมันเป็นมือของเขาเอง

แค่ว่าความเข้าใจผิดนี้ใหญ่ไปหน่อยแล้ว

เธอโบกมืออย่างรวดเร็ว “ฉันไม่ได้สำคัญ​จริงๆค่ะ”

มือเล็ก ๆ ของเธอสวยโบกปฏิเสธ​ไปมา

คนสีผิดดำยิ่งสงสัย และ ไม่ลดการระวังตัว

เขามองไปที่โห้หลีเฉิน พูดด้วยสีหน้า​เคร่งเครียด​

“บอส ต้องการให้พวกเราทำอะไรครับ ขอแค่บอสพยักหน้า ถึงแม้จะเปิดเผยตัวตนออกมา ขอแค่นายใหญ่​พยักหน้า พวกเราก็จะดังนี่ พวกเขากำลังสงสัยว่าเธอเป็นคนไม่ดีสินะ