“​น้อม​รับพระ​ราชโองการ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​!​”

“​ฝ่า​บาท​…​ฝ่า​บาท​ทรง​นั่งลง​ก่อน​เถิด​ ​หมอ​หลวง​ใกล้​มาถึง​แล้ว​”​ ​ครั้น​ถูก​กลิ่นอาย​สังหาร​ใน​น้ำเสียง​ของ​ฮ่องเต้​แคว้น​หวา​ข่มขวัญ​จน​สีหน้า​ขาวซีด​ ​ขันที​ที่​คอย​รับใช้​ก็​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​ท่าที​หวาดกลัว

ฮ่องเต้​แคว้น​หวา​ปิด​ตาลง​แล้ว​ล้ม​ตัว​นั่ง​บน​เก้าอี้​ตาม​แรง​ประคอง​ ​มู่​หรง​ซีกั​บกู​้​ซิ่ว​ถิ​งคิด​ว่า​เนี่ย​อวิ​๋น​ปล่อย​พวกเขา​ไป​แล้ว​จะ​หมด​เรื่อง​กังวลใจ​อย่างนั้น​หรือ​ ​ขอ​แค่​มี​ผีเสื้อ​หลงทาง​อยู่​ ​ต่อให้​มู่​หรง​ซีจะ​หนี​ไป​ไกล​สุด​ขอบฟ้า​ก็​หนี​การ​ไล่​ล่า​ของ​องครักษ์​ใน​วัง​หลวง​ไป​ไม่ได้​หรอก​

เรา​จะ​รอดู​ว่า​พวก​เจ้า​จะ​หนีรอด​ไป​ได้​ไกล​แค่ไหน​เชียว​!

ตรง​ประตู​วัง​ ​จ้าว​จื่อ​อวี​้​และ​เซ่า​จิ​่น​ประกบ​ข้าง​กาย​ซ้าย​ขวา​ประคองตัว​เนี่ย​อวิ​๋​นที​่​เพิ่ง​ถูก​โบย​สอง​ร้อย​ที​จน​ครึ่ง​ร่าง​ชุ่ม​ไป​ด้วย​เลือด​เดิน​ออก​ไป​ข้างนอก

หาก​จะ​พูดว่า​เดิน​ ​สู้​บอกว่า​ถูก​ลาก​ไป​จะ​ถูก​กว่า​ ​ถึงแม้​จะ​เป็นยอด​ฝีมือ​อันดับ​หนึ่ง​ใน​แคว้น​หวา​ ​แต่​หาก​ทน​รับ​การ​โบย​สอง​ร้อย​ที​โดย​ไม่​ใช้กำลัง​ภายใน​เลย​ ​เขา​ขยับตัว​ได้​ก็​นับว่า​เป็นบุญ​มาก​แล้ว

ขณะที่​ประคอง​เนี่ย​อวิ​๋น​เดิน​ออก​ไป​ ​เซ่า​จิ​่​นก​็​เอ่ย​อย่าง​ไม่สบอารมณ์​ไป​ด้วยว่า​ ​“​เจ้า​ทำ​เช่นนี้​ไป​เพื่อ​อะไร​กัน​ ​อย่า​บอก​ข้า​นะ​ว่า​เจ้า​เกิด​ใจอ่อน​ขึ้น​มา​จึง​ยอม​ปล่อย​จัง​ชิง​ไป​ ​ถึงขนาด​เกือบ​เอาชีวิต​ตัวเอง​ไม่รอด​ด้วย​”

เนี่ย​อวิ​๋น​ยิ้ม​บาง​กล่าว​ ​“​นี่​ก็​ยัง​ไม่​ตาย​มิใช่​หรือ​ ​ขอบใจ​พวก​เจ้า​มาก​”

เซ่า​จิ​่​นก​ลอก​ตาม​อง​บน​ใส่​ ​“​เจ้า​ยัง​มีหน้า​มา​พูด​อีก​ ​หาก​ไม่ใช่​เพราะ​อำนาจ​หนุนหลัง​ของ​จ้าว​จื่อ​อวี​้​แข็งแกร่ง​ ​เจ้า​เชื่อ​หรือไม่​ว่า​ต่อให้​พวกเรา​สอง​คน​นั่งคุกเข่า​จน​พื้น​กระดาน​ของ​พระตำหนัก​ฉิน​เจิ​้ง​ทะลุ​ ​ฝ่า​บาท​ก็​ไม่มีทาง​ยอม​แน่นอน​”​ ​ดังนั้น​คนที​่​ช่วย​ร้องขอ​ชีวิต​ไว้​ได้​ ​คง​กล่าว​ได้​ว่า​ลำบาก​จ้าว​จื่อ​อวี​้​แล้ว​จริงๆ

จ้าว​จื่อ​อวี​้​ส่ายหน้า​กล่าว​ ​“​เซ่า​จิ​่น​ ​เลิก​พูด​ได้​แล้ว​ ​ศิษย์​พี่​จะ​เก็บ​เอา​มาคิ​ดมาก​ ​กลับ​ไปรั​กษา​ตัวดี​ๆ​ ​เถิด​”

“​ข้า​ไม่เป็นไร​”​ ​เนี่ย​อวิ​๋น​เอ่ย​เสียง​ขรึม

“​จะ​ไม่เป็นไร​ได้​เช่นไร​กัน​”​ ​เซ่า​จิ​่น​เอ่ย​ ​หาก​เปลี่ยนเป็น​ตน​ ​อย่า​ว่าแต่​โบย​สอง​ร้อย​ที​เลย​ ​ลำพัง​แค่​โบย​ยี่สิบ​ที​ก็​คง​ตาย​แล้ว

เนี่ย​อวิ​๋น​เอ่ย​ขึ้น​ว่า​ ​“​ข้า​ไม่เป็นอะไร​จริงๆ​ ​ตอนนี้​ข้า​รู้สึก​…​”​ ​เขา​ชั่งใจ​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​เนี่ย​อวิ​๋​นอึ​กอัก​เพราะ​ไม่รู้​ควร​พูด​เช่นไร​ดี​ ​“​ข้า​รู้สึก​ดีกว่า​เมื่อก่อน​เยอะ​เลย​”​ ​แน่นอน​ว่า​เรื่อง​เจ็บตัว​คง​เลี่ยง​ไม่ได้​ ​ต่อให้​เป็นยอด​ฝีมือ​ลำดับ​ต้นๆ​ ​แต่​เวลา​ควร​เจ็บตัว​ก็​ต้อง​เจ็บตัว​กัน​บ้าง

จ้าว​จื่อ​อวี​้​ปล่อยมือ​ที่​ใช้​ประคอง​เนี่ย​อวิ​๋​นอ​อก​ด้วย​ท่าที​ประหลาดใจ​ ​ซึ่ง​ก็​คือ​การ​ปล่อย​ให้​เนี่ย​อวิ​๋​นล​อง​ขยับ​เคลื่อนไหว​ตัวเอง​ ​จากนั้น​ก็​ก้าวเดิน​ขึ้นไป​ข้างหน้า​สอง​ก้าว​ ​นอกจาก​คิ้ว​ที่​ขมวด​มุ่น​เพราะ​บาดแผล​ตามตัว​แล้ว​ ​ทว่า​สีหน้า​ของ​เนี่ย​อวิ​๋​นก​ลับ​ดีขึ้น​กว่า​แต่ก่อน​มาก​จริงๆ

“​เกิด​อะไร​ขึ้น​”​ ​อย่า​ว่าแต่​จ้าว​จื่อ​อวี​้​เลย​ ​เพราะ​แม้แต่​เซ่า​จิ​่​นก​็​ยัง​มองเห็น​สิ่งผิดปกติ​นี้

จ้าว​จื่อ​อวี​้​เลิก​คิ้ว​เอ่ย​ ​“​เหมือนว่า​…​ฝีมือ​วิทยา​ยุทธ​ของ​ศิษย์​พี่​จะ​พัฒนา​ขึ้น​แล้ว​”​ ​พอ​มา​อยู่​ใน​จุด​ของ​ยอด​ฝีมือ​อย่าง​เนี่ย​อวิ​๋น​ ​หาก​คิด​จะ​พัฒนา​ขึ้น​ย่อม​เป็นเรื่อง​ที่​ยาก​มาก​ ​กระทั่ง​หลาย​ๆ​ ​คน​ทำ​ทุกหน​ทาง​ก็​ยัง​ยาก​จะ​พัฒนา​ขึ้น​ได้​ ​คิดไม่ถึง​ว่า​จู่ๆ​ ​เนี่ย​อวิ​๋น​จะ​ทำลาย​ความยากลำบาก​นั้น​ทิ้ง​ได้

เซ่า​จิ​่น​เผย​แววตา​ตกตะลึง​ ​“​โดน​โบย​ก็​เพิ่ม​วิทยา​ยุทธ​ได้​ด้วย​หรือ​”​ ​ใน​ใต้​หล้า​นี้​ก็​มีเรื่อง​ดี​ๆ​ ​แบบนี้​ด้วย​ ​ทำเอา​ใต้เท้า​เซ่า​ที่​ไม่ชำนาญ​ใน​การต่อสู้​เอ่ย​ขึ้น​ด้วย​ท่าที​ตื่นตาตื่นใจ

จะ​เป็นไปได้​เช่นไร​กัน​เล่า​ ​จ้าว​จื่อ​อวี​้​เหลือบมอง​สหาย​รัก​อย่าง​หมด​คำพูด​แวบ​หนึ่ง​ ​“​ศิษย์​พี่​?​”

เนี่ย​อวิ​๋น​ส่าย​ศีรษะ​ยิ้ม​กล่าว​ ​“​ไม่มี​อะไร​ ​แค่​อยู่ดีๆ​ ​ก็​เข้าใจ​เรื่อง​บาง​เรื่อง​อย่างถ่องแท้​เท่านั้น​”​ ​เพราะ​ปม​ใน​ใจ​ยาก​จะ​คลี่คลาย​ได้​ ​ใน​ตลอด​สี่​ปีนี​้​วิทยา​ยุทธ​ของ​เนี่ย​อวิ​๋น​จึง​ไม่​ขยับ​ไป​ไหน​ ​ครั้น​ตระหนัก​ได้​ใน​ฉับพลัน​ย่อม​ทำให้​ฝีมือ​วิทยา​ยุทธ​ของ​เขา​เลื่อน​ขึ้นไป​อีก​ขั้น​ ​ความจริง​เรื่อง​นี้​ไม่ได้​เกี่ยวกับ​พละกำลัง​ของ​กำลังภายใน​ ​แต่​เกี่ยวข้อง​กับ​การเปลี่ยนแปลง​ของ​สภาวะ​จิตใจ​ต่างหาก

“​ยินดี​กับ​ศิษย์​พี่​ด้วย​”​ ​จ้าว​จื่อ​อวี​้​ยิ้ม​กล่าว

“​หาก​ไม่ใช่​เพราะ​เวลานี้​ไม่เหมาะสม​ ​เรา​น่าจะ​ฉลอง​กัน​สักหน่อย​จริงๆ​”​ ​เซ่า​จิ​่น​เอ่ย​เสียงทุ้ม​ต่ำ

เนี่ย​อวิ​๋น​ยิ้ม​แล้ว​เอ่ย​อย่าง​ไม่ใส่ใจ​ ​“​ควร​กลับ​ได้​แล้ว​ ​ไป​กัน​เถิด​”

ครั้น​หมุนตัว​เตรียม​จะ​เดิน​ไป​ ​เซ่า​จิ​่​นกับ​จ้าว​จื่อ​อวี​้​กลับ​พุ่งตัว​เข้ามา​ขนาบ​ข้าง​ซ้าย​ขวา​คว้า​ตัว​เขา​ไว้​แล้ว​กึ่ง​ประคอง​กึ่ง​ลาก​เขา​เดิน​ออก​ไป​ด้านนอก

ในเมื่อ​ได้รับบาดเจ็บ​ ​เขา​ก็​ควร​แสดงท่าที​เหมือน​คน​บาดเจ็บ​หน่อย​จะ​ดีกว่า​ ​เพื่อ​เลี่ยง​ไม่​ให้​คนที​่​ลงโทษ​นึก​หงุดหงิด​ใจ​เอา​ได้​

นอก​ตำบล​เล็ก​ๆ​ ​แห่งหนึ​่ง​ระหว่าง​เขตแดน​แคว้น​เย​่ว​์​และ​แคว้น​หวา​ ​มู่​ชิง​อี​และ​อู๋​ซิน​ต่าง​จูง​ม้า​คนละ​ตัว​เดิน​ไป​ตาม​ทาง​อย่าง​ช้าๆ​ ​พวกเขา​จาก​เมืองหลวง​ของ​แคว้น​หวามา​ราวๆ​ ​เดือน​กว่า​แล้ว​ ​อีกทั้ง​เดินทาง​มาถึง​เขตแดน​ระหว่าง​สอง​แคว้น​อย่าง​ไม่รีบร้อน​นัก​ ​พวกเขา​ตามหา​กู้​ซิ่ว​ถิง​และ​มู่​หรง​ซี​ไป​ด้วย​ตลอด​การ​เดินทาง​ ​มู่​ชิง​อี​เอง​ก็​รู้จัก​ชื่อ​ภูเขา​แม่น้ำ​งดงาม​และ​ทิวทัศน์​ธรรมชาติ​ขึ้นชื่อ​ต่างๆ​ ​อยู่​ไม่น้อย​ ​ถึงแม้​จะ​เคย​เห็น​ผ่าน​ตา​จาก​หนังสือ​มาบ​้าง​ ​แต่​ถึงอย่างไร​ก็​ไม่​เหมือน​เห็น​กับ​ตา​ตัวเอง​จริงๆ

มิน่าเล่า​พี่ใหญ่​ถึง​อยาก​ท่อง​ผจญ​รอบ​ภูเขา​แม่น้ำ​ชื่อดัง​ใน​ใต้​หล้า​มาต​ลอด​ ​การ​ใช้ชีวิต​สบาย​ๆ​ ​เช่นนี้​มีความสุข​มากกว่า​การวางแผน​คิด​กลอุบาย​อยู่​ใน​เมืองหลวง​เสียอีก

หาก​ไม่ใช่​เพราะ​อู๋​ซิน​คอย​เร่งเร้า​มาต​ลอด​ทาง​เป็นระยะๆ​ ​หาก​กลับ​ไป​ถึง​ช้า​กลัว​ว่า​องค์​ชาย​จะ​ร้อนใจ​ ​เกรง​ก็​แต่​ตอนนี้​พวกเขา​ก็​คงอยู่​ใน​ระหว่าง​เดินทาง​แล้ว​เช่นกัน

“​คุณหนู​ขอรับ​ ​ด้านหน้า​เป็น​ตำบล​สุดท้าย​ใน​เขตแดน​แคว้น​หวา​ ​พวกเรา​พักผ่อน​ที่นี่​สัก​คืน​ ​พรุ่งนี้​เช้า​ก็​ออก​ด่าน​ได้​แล้ว​ขอรับ​”​ ​อู๋​ซิน​กล่าว​เสียง​เบา​พลาง​ชี้​ตำบล​เล็ก​ๆ​ ​ที่​พอ​จะ​มองเห็น​เป็น​เค้าโครง​รางๆ​ ​เบื้องหน้า

มู่​ชิง​อี​พยักหน้า​เอ่ย​ ​“​ก็ดี​”

พวกเขา​สอง​คน​กำลัง​เตรียมตัว​ขึ้น​ม้า​เพื่อ​เร่ง​เดินทาง​ไป​ยัง​ที่พัก​ใน​ตำบล​เล็ก​ๆ​ ​เบื้องหน้า​ ​ทว่า​ตรง​ป่าไม้​เล็ก​ๆ​ ​ที่อยู่​ไม่​ไกล​จาก​ด้านหน้า​มีเสียง​อึกทึก​ดัง​แว่ว​มา​ ​ตลอด​การ​เดินทาง​พวกเขา​สอง​คน​เจอ​เรื่อง​แบบนี้​มา​ไม่น้อย​ ​มู่​ชิง​อี​ขมวดคิ้ว​เอ่ย​ ​“​เขต​ชายแดน​มี​กองทหาร​เฝ้า​ประจำการ​ ​แต่​คิดไม่ถึง​ว่า​โจร​ป่า​จะ​กล้า​กำเริบเสิบสาน​ขนาด​นี้​เชียว​”​ ​อีกทั้ง​จองหอง​โอหัง​ไม่เบา​ ​เพราะ​ถึงขนาด​กล้า​ขโมย​ของ​ตรง​ละแวก​ใกล้เคียง​ตำบล​เล็ก​ๆ​ ​นั้น​เลย

อู๋​ซิน​เอ่ย​ ​“​ถึงแม้​จะ​มีท​หาร​ประจำการ​ ​แต่​ไม่มีทาง​ดูแล​ได้​อย่าง​ครอบคลุม​อยู่​แล้ว​ ​ยิ่งไปกว่านั้น​มี​หลาย​พื้นที่​ที่​ไม่มีใคร​ดูแล​ ​มี​ชาวบ้าน​ของ​บาง​หมู่บ้าน​หรือ​กระทั่ง​ตำบล​เป็น​โจร​ป่า​เสีย​เอง​ด้วยซ้ำ​”​ ​คน​อย่าง​พวกเขา​ย่อม​ไม่มีทาง​เลือก​ออกจาก​เส้นทาง​หลัก​อยู่​แล้ว​ ​แต่​ที่ตั้ง​ทำเล​ของ​ตำบล​แห่ง​นี้​ค่อนข้าง​ห่างไกล​ ​เส้นทาง​ลาดชัน​ขรุขระ​เดินทาง​ลำบาก​ ​แต่​ด้วย​วิทยา​ยุทธ​ของ​อู๋​ซิน​แล้ว​ ​ต่อให้​ต้อง​พา​คน​ๆ​ ​หนึ่ง​ออกจาก​ที่นี่​ไป​ก็​ไม่ใช่​ปัญหา​ใหญ่​เลย

มู่​ชิง​อีส​่า​ยศีร​ษะ​กล่าว​ ​“​ไปดู​หน่อย​เถิด​”

ความจริง​พวกเขา​ไม่ต้อง​ไปดู​ ​เหล่า​โจร​ป่า​พวก​นั้น​ก็​เห็น​พวกเขา​แล้ว​ ​จากนั้น​ก็​รีบ​แบ่ง​คน​เข้ามา​ล้อม​ปิดทาง​พวกเขา​ไว้

“​เอ๊ะ​ ​วันนี้​เป็น​วันดี​อะไร​กัน​นะ​ ​ไม่น่าเชื่อ​ว่า​จะ​มี​แพะ​ตัว​อวบ​โผล่​มาส​อง​ตัว​ใน​คราว​เดียว​ ​ดูท่าทาง​วันนี้​จะ​เป็น​วัน​มงคล​แฮะ​”​ ​หัวหน้า​โจร​ร่าง​บึกบึน​คน​หนึ่ง​ ​สีหน้า​อิ่มเอิบ​ ​หนวดเครา​ยาว​เยิ้ม​ ​ดวงตา​สีดำ​ขลับ​ราวกับ​ดวงตา​หนู​ทั้งสอง​ข้าง​กลอก​ไปมา​จับจ้อง​มู่​ชิง​อี​และ​อู๋​ซิน​ที่อยู่​บน​ม้า​ตรงหน้า​ ​สุดท้าย​ก็​เลื่อน​สายตา​ไป​จับจ้อง​ร่าง​ของ​มู่​ชิง​อี​พร้อม​ดวงตา​ที่​เป็นประกาย​มากกว่า​เดิม

“​สาวงาม​คน​หนึ่ง​เชียว​หรือ​…​ชั่วชีวิต​นี้​ข้า​ยัง​ไม่เคย​เจอ​สาวงาม​แบบนี้​มาก​่อน​เลย​”​ ​บุรุษ​ผู้​นั้น​ลูบ​มือ​พลาง​ใช้​ดวงตา​จับจ้อง​มู่​ชิง​อี​ที่​สวม​ชุด​สีเหลือง​นวล​เบื้องหน้า​พลัน​รู้สึก​น้ำลายไหล

นานๆ​ ​ที​สถานที่​อย่าง​เขต​ชายแดน​จะ​มี​ผู้หญิง​นอก​พื้นที่​โผล่​มาสั​กคน​ ​อีก​อย่าง​ผู้หญิง​ส่วนมาก​มัก​ไม่​เดินทาง​มา​ใน​ที่​แบบนี้​ ​ยิ่ง​ไม่ต้อง​พูดถึง​สาวงาม​อย่าง​มู่​ชิง​อี​ที่​ระยะทาง​ภายใน​หมื่น​ลี้​ก็​ไม่มีทาง​หา​ตัว​ได้​

“​สาวงาม​ ​เจ้า​มีนาม​ว่า​อะไร​หรือ​ ​สู้​กลับ​ไป​เป็นฮู​หยิน​ของโจร​ป่า​อย่าง​ข้า​ดีกว่า​กระมัง​”​ ​หัวหน้า​โจร​ป่า​ผู้​นั้น​ลูบ​มือ​พลาง​เอ่ย​ถาม​ด้วย​สีหน้า​เอาอกเอาใจ

อู๋​ซิน​แค่น​เสียง​เบา​ที​หนึ่ง​แต่​ไม่ได้​พูด​อะไร​ ​เพียงแต่​ใช้​ดวงตา​เย็นยะเยือก​จับจ้อง​คน​ผู้​นั้น

ทว่า​เสียง​แค่น​เบา​ๆ​ ​นี้​กลับ​สร้าง​ความไม่พอใจ​แก่​หัวหน้า​โจร​ป่า​ผู้​นั้น​ ​เขา​หันกลับ​ไป​มอง​บุรุษ​หนุ่ม​ชุด​ขาว​ด้านหลัง​ที่​ถูก​เหล่า​โจร​ป่า​ล้อม​ไว้​ไม่​ไกล​นัก​ ​จากนั้น​ถึง​มอง​บุรุษ​ที่​ถึงแม้​จะ​สวม​ชุด​ธรรมดาๆ​ ​แต่​เรียก​ได้​ว่า​ใบหน้า​หล่อเหลา​เอา​การ​ ​ฉับพลัน​เขา​ก็​นึก​โมโห​ขึ้น​มาทัน​ที

เขา​รู้ตัว​ดี​ว่า​ตน​หน้าตา​ดูไม่ได้​ ​ทว่า​พอต​อนนี​้​มีบุ​รุษ​หนุ่ม​หน้า​หล่อ​สอง​คน​ปรากฏตัว​ต่อหน้า​สาวงาม​เช่นนี้​ ​แบบนี้​จะ​ไม่ใช่​การ​จงใจ​ทำให้​เขา​ดู​แย่​หรอก​หรือ

“​จัดการ​ฆ่า​ไอ้​หนุ่ม​หน้า​หล่อ​สอง​คน​นี้​เสีย​!​”​ ​ทันทีที่​ออกคำสั่ง​ก็​มี​โจร​ป่า​หลาย​คน​ถือ​ดาบ​พุ่งตัว​เข้าไป​หา​อู๋​ซิน​ทันที