‘คำถามก็คือ จะหลบหรือไม่หลบ!’

เสี้ยววินาทีนั้น แดร์ริลจึงเลือกข้อหลัง

ในขณะที่เมแกนร้องออกมา เธอจึงสังเกตเห็นเด็กนักเรียนหญิงคนนั้น ทันใดนั้น หัวใจของเธอก็สั่นไหวทันที

เขา… เขายอมที่จะรับกระสุนแทนคนที่ไม่เคยรู้จักกัน

เมแกนมองแดร์ริลอย่างแปลกประหลาด

ความคิดวิ่งวนในหัวของเมแกนในขณะที่ชายใส่เสื้อกล้ามลายทหารเหนี่ยวไกปืน

ปัง!

สิ่งที่ตามมากับเสียงอันน่าตกใจ คือร่างของแดร์ริลที่ล้มไปด้านหลังพร้อมกับเลือดที่สากกระเซ็นจากหัวไหล่ซ้าย

แดร์ริลสูดหายใจอย่างเร็ว เมื่อความเจ็บปวดวิ่งเข้าจู่โจมเขา! อย่างไรก็ตาม เขากัดฟันของตัวเองเพื่อฝืนไม่ให้ตัวเองร้องออกมา เขาถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วจ้องไปที่ชายในเสื้อกล้ามลายทหาร เขาฉีกยิ้ม “ทักษะการยิงปืนของนายห่วยนะ”

ในขณะที่พูด แดร์ริลก็ฉีกเสื้อของเขาแล้วรีบใช้มันมัดปากแผลไว้

ทั้งธนาคารเงียบสนิทราวกับป่าช้า

เหล่าคนที่นอนอยู่บนพื้นอ้าปากค้างและดวงตาก็เบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง

โจรหลายคนที่ถูกจัดการลงโดยแดร์ริลเองก็พูดไม่ออก

‘นี่มันบ้าอะไรวะ…’

‘นี่เขาเพิ่งถูกยิงแต่ยังพูดและหัวเราะออกมาได้?’

“คุณ!” เมแกนกระฟัดกระเฟียดด้วยความกระวนกระวาย เธออยากให้แดร์ริลหุบปากของเขา มันไม่ใช่เรื่องดีที่จะไปยั่วยุพวกโจร!

ในความเป็นจริง แดร์ริลเองก็เจ็บมาก แต่เขาพยายามอดทนฝืนมันไว้

หลังจากที่เขาได้รับโอสถจักรวาลเข้าไปแล้วกลายเป็นผู้บ่มเพาะ ร่างกายของแดร์ริลก็มีระดับความอดทนมากกว่าคนทั่วไป เมื่อเขายั่วโจรเสื้อกล้ามลายทหารด้วยคำหยาบ เขาก็แอบถือทองคำแท่งไว้ในมือ

มันมีทองคำและเงินแท่งอยู่ที่เคาน์เตอร์ธนาคาร ลูกค้าได้เข้ามาซื้อมันเพื่อหวังจะลงทุนทำเงิน

แดร์ริลเหวี่ยงมือของเขา ส่งทองแท่งไปที่มือของโจรเสื้อลายทหาร ทำให้ปืนหล่นลงที่พื้น!

“แก…”

โจรเสื้อลายทหารตกใจ เขากำลังตื่นตระหนก เขารีบคว้าตัวเด็กสาวตัวน้อยไว้แล้วดันเธอไว้ด้านหน้า ก่อนจะหยิบมีดสั้นออกมาแล้วจี้ที่คอเด็กสาว

“ไอ้เ-ี้ยนี่! ออกไปห่าง ๆ ซะ!” โจรเสื้อลายทหารคำรามลั่น ดวงตาของเขาแดงก่ำ เขากำลังคลั่ง!

สาวน้อยร้องเสียงหลงด้วยความหวาดกลัว น้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม

เธอมีอายุเพียงแค่สี่ถึงห้าปีเท่านั้น ยังเด็กนัก! แน่นอนเธอไม่เคยพบประสบการณ์น่ากลัวแบบนี้มาก่อนในชีวิต! เธอกลัวสุดขีด

‘เ-ี้ย!’

แดร์ริลสาปแช่งอย่างโมโหและพยายามจะพุ่งออกไปเพื่อช่วยเด็กสาว

‘ไอ้เ-ี้ยสารเลวนี่! นี่เขากล้าใช้เด็กน้อยเป็นตัวประกันได้ยังไง! ต่อให้เด็กสาวถูกช่วยได้ เหตุการณ์นี้ก็ต้องหลอกหลอนเธอไปตลอดชีวิต!’

“อย่าเข้ามา ไม่งั้นฉันจะฆ่าเด็กนี่ซะ! ถอยไป ฉันบอกให้ถอยไปไง ไอ้เ-ี้ยนี่!” โจรเสื้ลอายทหารคำราเสียงดัง มีดสั้นของเขาแนบคอของเด็กน้อยชิด

เวลาเหมือนกำลังหยุดนิ่งในขณะที่ทุกคนถึงกับกลั้นหายใจพร้อมกับหัวใจที่เหมือนจะทะลักออกมาจากลำคอได้ ทุกคน ยกเว้นพวกโจร

พวกเขาไม่คิดว่าหัวหน้าของพวกเขาจะโหดร้ายและไร้ศีลธรรมถึงขนาดจับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เป็นตัวประกัน

แดร์ริลหยุดกึก เขากำหมัดแน่น!

“ฮ่าฮ่า ไอ้หนุ่ม เก่งนักไม่ใช่เหรอ? ต่อยตีเก่งนักนี่? ทำไมตอนนี้ถึงกลัวซะแล้วล่ะ?” โจรเสื้อลายทหารล้อเลียนอย่างเย็นชาแล้วเหลือบไปหาเมแกน “แกด้วย! ถ้าแกกล้าเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียว พวกแกจะได้เห็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปแน่!”

ชายเสื้อกล้ามลายทหารหัวเราะอย่างโฉดชั่ว

“เร็วสิวะ! ไปเอาเงินใส่รถแล้วเผ่นกันได้แล้ว”

ชายร่างกำยำนำเงินมาแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ในอีกด้านหนึ่ง โจรเสื้อลายทหารก็จับตัวเด็กสาวไว้ ดวงตาเขาจดจ้องที่แดร์ริล

เมื่อพวกเขาออกมาด้านนอก ทั้งกลุ่มก็ขึ้นรถตู้แล้วขับรถออกไปอย่างรวดเร็วทางชานเมือง

ทันทีที่พวกโจรไป ทุกคนในโถงก็โล่งอก

เมแกนไม่เสียเวลา เธอวิ่งด้วยส้นสูงตามพวกโจรไป

“ก่อนที่เธอจะถึงประตู เธอก็หันหลังแล้วไปหาแดร์ริล เธอกล่าวอย่างกังวล “แดร์ริล คุณช่วย… คุณช่วยขับรถพาฉันตามไปจับพวกมันได้ไหม?”

‘อะไรนะ?’

แดร์ริลผงะ ไหล่เขายังเลือดไหลเป็นน้ำตกอยู่เลยนะ!

“คุณควรโทรหาตำรวจ มันไม่ปลอดภัยถ้ามีแค่เราสองคนตามพวกมันไป” แดร์ริลเสนอ

เขาเกือบตายจากการช่วยเด็กหญิง แต่เรื่องราวมันไม่ง่ายดายแบบที่พวกเขาคิด!

พวกเขาต้องเดินหมากอย่างชาญฉลาด และไม่นำชีวิตของพวกเขาไปเสี่ยง

“ไม่ เราต้องไล่ตามพวกมันให้ทัน” เมแกนกระวนกระวาย “ไม่งั้น พวกเราจะตามหาพวกมันไม่เจอ ที่ซ่อนของพวกมันถูกปิดบังไว้ เด็กหญิงคนนั้นอาจไม่รอดถึงตอนที่พวกเราได้กำลังเสริม! คนพวกนั้นไม่ได้เห็นชีวิตเธอมีค่าเลย! แดร์ริล ไปกับฉันเถอะ ได้ไหม?”