บทที่ 372
นี่มันเกิดอะไรขึ้น? มันกำลังเกิดอะไรขึ้น?

“สามีที่รัก ฉันอยู่ตรงนี้” ลิลี่วิ่งหาแดร์ริลอย่างวิตก

“ลิลี่ เกิดอะไรขึ้น?” แดร์ริลถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อรู้ว่าเธอไม่ได้บาดเจ็บ

ลิลี่นั้นสวยงามอย่างไม่น่าเชื่อในชุดกางเกงยีนส์สีดำรัดรูปโอ้อวดทรวดทรงขาของเธอ เธอดูเปล่งประกายในรองเท้าส้นสูงของเธอ ชายหลายคนห้ามไม่ได้ที่จะต้องมองเธอ

ลิลี่กอดแดร์ริล “สามีที่รัก แม่ฉันเพิ่งโทรมา” เธอร้องไห้ “แม่บอกว่าแม่ประสบอุบัติเหตุ ฉันเลยรีบมาที่นี่ แต่ฉันหาแม่ไม่เจอ ฉันกลัว”

ซาแมนธาถูกรถชน?

แดร์ริลตบเบา ๆ ที่หลังของลิลี่ เขาปลอบประโลมเธอ “อย่าตกใจกลัว ทุกอย่างจะไม่เป็นอะไร” เขากวาดสายตามองไปรอบ ๆ ขณะกอดลิลี่อยู่ หัวใจของเขาสั่นสะท้าน

เ-ี้ย คนไข้ที่ได้รับบาดเจ็บที่รออยู่รอบ ๆ ดูเหมือนพวกเขาจะถูกรถชน บางคนเลือดไหลพรั่งพรูบางคนอวัยวะแขนขาหัก ช่างเป็นโศกนาฏกรรม

ลิลี่น้ำตาซึมขณะกอดแขนของแดร์ริลแน่นขึ้น “สามีที่รัก เธอคิดว่าแม่จะเป็นอะไรไหม?”

พ่อของเธอยังอยู่ต่างประเทศ ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นกับซาแมนธา?

“อย่าทำให้ตัวเองหวาดกลัวสิ” แดร์ริลจูบไปที่หน้าผากของลิลี่ เขาเดินฝ่ากลุ่มคนไปที่ขั้นบันไดด้านนอก หนึ่งในกลุ่มคนนั่นคือ ซาแมนธา

“ที่รัก ทางนู้น!” แดร์ริลชี้

ลิลี่รีบวิ่งไปหาซาแมนธา เธอดูเศร้าหมองถึงแม้ว่าแขนของเธอจะฟกช้ำเล็กน้อยและเลือดได้หยุดไหลแล้ว เทียบกับคนอื่น ๆ เธอนั้นถือว่าโชคดี

มีคนอื่น ๆ อีก ประมาณยี่สิบคนรวมกับเธอ ที่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยแต่พวกเขาทุกคนดูหวาดกลัว

การที่เห็นซาแมนธาไม่ได้บาดเจ็บหนัก ลิลี่ก็คลายกังวล อย่างไรก็ตาม อุบัติเหตุรถชนในครั้งนี้สาหัสขนาดใหญ่แค่ไหนถึงมีคนประสบเคาะห์กันมากมาย?

ดวงตาของซาแมนธาเป็นสีแดง สีหน้าของเธอครำ่เครียด “ลิลี่ แม่ได้ทำบางอย่างที่เลวร้าย” เธอยอมรับ

“แม่ แม่เป็นยังไงบ้าง?” ลิลี่มึนงงเล็กน้อย เธอสังเกตุเห็นเพื่อนร่วมวงไพ่นกกระจอกของแม่อยู่ในท่ามกลางผู้บาดเจ็บด้วย “แม่ นี่แม่แอบไปเล่นไพ่นกกระจอกอีกแล้วใช่ไหม?” เธอถาม

ซาแมนธาส่ายหัว “แม่… แม่ขายคฤหาสน์ไปแล้ว”เธอพึมพัม

อะไร?

ลิลี่สั่นสะเทือนไปทั้งตัว “ทำไม? ทำไมแม่ถึงทำอย่างงั้น?” เธอทั้งกระวนกระวายและเดือดดาล

ซาแมนธาถอนหายใจก่อนจะอธิบายรายละเอียด เมื่อก่อนหน้านี้ลิลี่ได้เข้าซื้อหุ้นของลินดัน เอ็นเตอร์ไพรส์ พวกเขาจึงไม่ค่อยมีเงินเก็บเหลือ อย่างไรก็ตาม เครื่องสำอางค์และครีมบำรุงผิวของซาแมนธามีราคาแพง การไม่มีอิสรภาพทางการเงินที่เธอเคยชินก็เป็นยาขมที่เธอต้องกล้ำกลืน

เมื่อไม่กี่วันก่อน เอลีนอร์ ฟรานซิส หนึ่งในเพื่อนร่วมวงไพ่นกระจอกของซาแมนธา ได้แบ่งปันวิธีการรวยทางลัด ผ่านบรรษัททางการเงินเจเนซิส เป็นนโยบาายทางการเงินที่ค่อนข้างใหม่ซึ่งสัญญาว่าจะได้รับผลตอบแทนในระยะเวลาอันสั้น สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องทำก็คือลงทุนหนึ่งหมื่นให้กับบริษัท และพวกเขาจะสามารถได้รับปันผลถึงห้าร้อยต่อสัปดาห์

ซาแมนธานั้นสนใจเป็นอย่างมาก เธอขายคฤหาสน์เพื่อเงินแปดสิบล้านและนำทั้งหมดไปลงทุนในนโยบายนี้ เธอคิดว่าสามารถจะซื้อคฤหาสน์หลังใหม่ได้หลังจากได้รับเงินปันผล

สัปดาห์ต่อมา บรรษัททางการเงินเจเนซิส อ้างว่านโยบายมีปัญหาและนั้นหมายถึงจะไม่มีผลกำไรและคืนทุนให้ในช่วงเวลาต่อไปจากนี้

ซาแมนธานั้นหลงกล และนั่นคือตอนที่เธอรู้ตัวว่าเธอโดนหลอกลวง

อย่างไรก็ตาม ไม่ได้มีเพียงแค่เธอเท่านั้น ยังมีอีกเป็นสิบ ๆ คนตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน พวกเขารวมตัวกันและไปประท้วงอยู่หน้าตึกของบริษัท

ท่านประธานแห่งบริษัทการเงินเจเนซิส ไซรัส คาร์นีย์ สั่งให้หน่วยรักษาความปลอดภัยไล่พวกเขาออกไป แต่พวกเขาก็ไม่ยอมขยับเขยื่อนในท้ายที่สุด เขารำคาญจนทนไม่ไหวขับรถของเขาพุ่งเข้าชนกลุ่มผู้ประท้วง บาดเจ็บซาแมนธาและคนอื่น ๆ

เมื่อซาแมนธาอธิบายเสร็จเธอก็เดือดดาล “บริษัทนี้มันโหดเหี้ยม!”

ความรู้สึกของเธอเต็มไปด้วยความสลดใจ คฤหาสน์ที่ลูกสาวของเธอลำบากยากเย็นทำงานหาเงินมาซื้อนั้น ได้หายไปในทันที

ซาแมนธาหันมองแดร์ริลและตำหนิ “แดร์ริล ไอ้สิ่งมีชีวิตไร้น้ำยา! อย่างแกจะมีปัญญาทำอะไรได้อีก แกดีในเรื่องที่ไร้ค่า? ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าแก! ไสหัวอออกไป!”

ไอ้คนไร้น้ำยาไม่มีคุณค่า ไม่เคยทำอะไรให้กับบ้านนี้เลย ทำไมเธอจะต้องการลูกเขยไร้ค่าอย่างเขา? ลูกเขยคนอื่น ๆ ก็คงทำงานหาเงิน แต่แดร์ริลทำอะไร? ถ้าหากเขาสามารถหาเงินเข้าบ้านได้ เธอคงไม่ต้องหมดสิ้นหนทางขายคฤหาสน์ และตกหลุมพรางการหลอกลวง อารมณ์ของซาแมนธาแย่ลงเมื่อคิดถึงเรื่องของแดร์ริล

แดร์ริลหัวเราะ แม่ยายของเขานั้นหน้าตาดี แต่เธอบ่นได้ตลอดเวลา