บทที่ 66

เขาต้องโชคดีแน่ ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านอื่นซึ่งถูกเตะออกจากตระกูล ก็แค่โชคดีหลังจากซื้อหุ้นแล้วได้กำไร เขามาอวดอยู่ที่นี่เพราะคิดว่าเขาชนะเหรอ?
แขกเกือบทั้งหมดทนไม่ไหวจนต้องหัวเราะใส่เขา เขาได้ยินมานานแล้วว่านายน้อยรองของตระกูลดาร์บี้ถูกเตะออกจากตระกูลแล้วกลายเป็นลูกเขยบ้านอื่น ยังไงก็ตาม พวกเขาไม่คิดว่าชายคนนี้จะกลับมาที่นี่อย่างไร้ยางอายแบบนี้
ในตอนนั้น พี่ชายของแดร์ริล ฟลอเรียน ก็เดินมาหาเขาแล้วพยักหน้าให้ “น้องรอง ดีใจที่น้องกลับมา อย่าไปสนใจเธอเลย”
คำพูดของฟลอเรียนดูเหมือนจะต้อนรับ แต่ใบหน้าของเขามีแววเฉยเมย
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นพี่น้องกัน แต่พวกเขาก็ไม่เหมือนกันเลยตั้งแต่เด็ก และพวกเขาก็พูดคุยกันยากขึ้นตั้งแต่ที่ฟลอเรียนแต่งงานกับยูมิ ระยะห่างระหว่างพี่น้องยิ่งห่างกันมากขึ้นภายใต้อิทธิพลของยูมิ
แดร์ริลไม่ได้พูดอะไร เขาพยักหน้า
จากนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงกระวนกระวายของใครบางคน
“เร็วเข้า ใครก็ได้ มาเร็ว! ท่านประธานกายเป็นลม!”
“มันเกิดขึ้นได้ยังไง?”
แขกกระจาดกระจายออกไปด้วยความตระหนก พวกเขาสับสนและวุ่นวาย
หญิงสาวที่แต่งชุดดูดีนอนอยู่บนพื้น เธอดูน่าจะมีอายุประมาณสามสิบ เธอมีร่างกายที่เซ็กซี่ ดวงตาของเธอปิดสนิทและเธอนอนนิ่งไม่ขยับ
“ประธานกาย?”
เดรกตระหนกเมื่อได้เห็นเหตุการณ์
ผู้หญิงคนนี้คือแอ๊บบี้ กาย ผู้จัดการทั่วไปของหน่วยรักษาความปลอดภัยหมาป่าทมิฬ และเธอก็เป็นคนสำคัญของเมืองตงไห่! หน่วยรักษาความปลอดภัยหมาป่าทมิฬนั้นมีสัญญาการรักษาความปลอดภัยให้วงสังคมระดับสูงทั้งหมดในเมืองตงไห่ เช่นการคุ้มกันธนาคาร พวกเขาเป็นกลุ่มที่ทรงพลัง
หน่วยรักษาความปลอดภัยเป็นเพียงแค่ชื่อ เหล่าคนที่ทำงานในกลุ่มนี้ล้วนเป็นนักเลง ที่เรียกว่าหน่วยรักษาความปลอดภัยก็เพื่อให้ฟังดูเป็นทางการ
น้องชายของแอ๊บบี้ แบรนดอน นั้นเป็นเจ้าพ่อท้องถื่นในเมืองตงไห่!
เธอถูกเชิญมาให้ร่วมงานแต่งงานของแจ็คสัน
แต่ดูเหมือนเธอจะเป็นลมในงานแต่ง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ตระกูลดาร์บี้จะต้องถูกกล่าวโทษแน่!
ฟลอเรียนและยูมิรีบวิ่งไปดูเหตุการณ์เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงกรีดร้อง
ยูมิตะโกนอย่างกระวนกระวายเมื่อเธอเห็นสถานการณ์ “เร็วเข้าสิ ที่นี่มีหมอไหม?”
“ฉันเอง…ทุกคน โปรดออกไปจากเธอ ขอฉันตรวจเธอหน่อย”
ทันใดนั้น หญิงสาวร่างสูงก็เดินออกมาจากฝูงชน เธอดูอบอุ่นและอ่อนโยน สายตาของเหล่าบุรุษจดจ้องเธอ
ยูมิยินดีเมื่อเห็นหญิงสาวคนนี้ “ผู้อำนวยการซัลลิแวน เร็วค่ะ ได้โปรด”
เดรก, ฟลอเรียน, และทุกคนที่ยืนข้างเขาล้วนโล่งใจ
หญิงสาวผู้งดงามคนนี้คือ เชลลี ซัลลิแวน ผู้อำนวยการของโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในเมืองตงไห่ เธอจบจากโรงเรียนแพทย์อันโด่งดัง และมีทักษะด้านการแพทย์ระดับสุดยอด ผู้คนในเมืองตงไห่เรียกเธอว่าหมออัจฉริยะ!
ทุกคนดูวางใจเมื่อเห็นว่าเธออยู่ที่นี่
แขกอื่น ๆ ก็ดูโล่งใจเช่นกัน
เชลลีหมอบลงแล้วตรวจดูอาการของแอ๊บบี้ จากนั้นเธอก็กล่าว “มันอาจเป็นเพราะฝูงคนในโถงมากไป เลยทำให้เธอมีอาการแน่นหน้าอกและมีปัญหาการหายใจ”
เชลลีให้สัญญาณต่อฝูงชนให้กนะจายออกไปเมื่อเธอกล่าวจบ จากนั้นเธอก็หยิกใต้จมูกของแอ๊บบี้ด้วนิ้วของเธอ
เชลลีบอกให้ใครบางคนนำผ้าเช็ดตัวเปียกมา
พวกเขาไม่กล้าชักช้า และทำตามที่เชลลีบอกทุกจุด
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสังเกตว่าแดร์ริลขมวดหน้าผาก
เหตุผลที่แอ๊บบี้เป็นมีผลมาจากคฤหาสน์

ภูเขาและแม่น้ําห้อมล้อมคฤหาสน์นี้ และสภาพแวดล้อมก็น่าพอใจ แต่มั่นมีกระจกแปดด้านอยู่ที่ทางเข้า และนั่นทําให้พลังด้านลบเข้าสู่ร่างกายใครสักคนได้ง่ายมาก แอ็บบียังคงนอนอยู่บนพื้น ดูไม่เหมือนคนที่กําลังจะฟื้นเลยสักนิด “เกิดอะไรขึ้น “บางที่ประธานกายอาจจะกําลังป่วยจากโรคร้ายแรง?” “ชูว นายไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อรึไง? พูดเรื่องไร้สาระอะไรออกมาน่ะ?” ฝูงชนเริ่มกระซิบกระซาบ เดรกรู้แล้วว่าสภานการณ์ตอนนี้กําลังแย่ เขารีบเดินเข้าไปแล้วกล่าว “ผู้อํานวยการซัลลิแวน เธอเป็นอย่างไรบ้าง?” เชลลีรู้สึกอับอายเล็กน้อย ควของเธอขมวด เธอกล่าว “ดูไม่ค่อยดี ฉันคิดว่ามันคงจะดีกว่าถ้าส่งตัวเธอไปที่โรงพยาบาลโดยเร็ว” เดรกพัยกหน้าอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะสั่งให้คนไปเตรียมรถมา ในตอนนั้นเอง แดร์ริลก็ผ่าฝูงชนมา แล้วกล่าว “ไม่จําเป็นต้องพาเธอไปโรงพยาบาลหรอก ฉันไม่ช่วยเธอ มันจะยิ่งทําให้เธอแย่ด้วย” “ว้าว” ทุกคนตกใจที่ได้ยินแบบนั้น พวกเขาถึงกับมองไปที่แคร์ริลแบบแปลก ๆ มือของผู้อํานวยการซัลลิแวนถึงกับหยุดชะงัก ลูกเขยบ้านคนอื่นนี้จะไปรู้เรื่องอะไร?