

“พ่อพูดจริงเหรอคะ?! โอเค หนูจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้!” อีวอนมีความสุข เธอต้องการ ‘คำสรรเสริญจากคริสตัล’ คู่นี้มาดตลอด ตอนที่เธอเห็นลิลี่ใส่มัน เธอได้ขอให้ลิลี่ช่วยหามันให้เธออีกคู่

เธอยอมจ่ายสองเท่าเพื่อมันด้วยซ้ำ! โชคไม่ดี ลิลี่เองก็ไม่รู้ว่าใครที่มอบมันให้เธอเป็นของขวัญ

หลังจากครู่หนึ่ง อีวอนก็ออกมาจากห้องนอนของเธอ หลังจากเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อยืดและกางเกงยีนขาสั้น รูปลักษณ์ของเธอดูสะอาดและเรียบร้อยในขณะที่ยังคงเสน่ห์ไว้อยู่ คิงส์ตันพยักหน้า แล้วพวกเขาก็ออกจากบ้านไปด้วยกัน

BMW จอดที่ทางเข้า ชายหนุ่มรูปงามในชุดสูทราคาแพงเดินออกมาจากรถหลังจากเห็นพวกเขาทั้งคู่

“คุณลุงยัง อีวอน” ชายคนนั้นทักทายแล้วเดินไปหาพวกเขา

“ทริสตัน! นายก็มาเหรอ?” อีวอนเลิกคิ้วเล็กน้อย มันขับเน้นความงามและดวงตาที่ไม่อาจต้านทานของเธอ

ชายคนนี้คือ ทริสตัน ซิงก์ ตระกูลของเขาอยู่ในวงการธุรกิจอัญมณี เขาตามจีบอีวอนมาช่วงใหญ่แล้วเช่นกัน

“พ่อบอกให้ฉันมาด้วย!” ทริสตันหัวเราะคิดคักแล้วชี้ไปที่คิงส์ตัน

“เพ้อเจ้ออะไรของนาย?” อีวอนหน้าบึ้ง “นี่พ่อฉัน ไม่ใช่พ่อนายสักหน่อย! ช่วยกรุณาเลือกใช้คำให้ฉลาดหน่อย”

เธอหันไปหาคิงส์ตันแล้วถาม “พ่อ นี่มันหมายความว่ายังไงคะ? ทำไมพ่อขอให้เขามาด้วย?”

คิงส์ตันเกาหัว เขารู้ว่าที่อีวอนดูหดหู่มาไม่กี่วันนี้ก็เพราะแดร์ริล สำหรับเขา แดร์ริลเป็นแค่ลูกเขยบ้านคนอื่น เขาอยู่คนละชั้นกับอีวอน

เขาขอให้ทริสตันมาร่วมกับพวกเขาวันนี้ โดยหวังให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน จุดประสงค์หลักของการมาประมูลครั้งนี้คือการทำให้พวกเขาทั้งสองเข้าใจกันมากขึ้น

“พ่อบอกว่าเธอดูไม่ค่อยมีความสุขช่วงนี้ เขาเลยขอให้ฉันไปงานประมูลกับเธอ” ทริสตันแสยะยิ้ม

“เขาเป็นพ่อฉัน ไม่ใช่นาย!” อีวอนเย้ย—เธอรู้สึกขุ่นเคืองกบับความหน้าด้านของชายคนนี้ที่ยังเรียกคิงส์ตันว่าเป็น ‘พ่อ’ ของเขาไม่หยุด

ทริสตันหัวเราะแล้วเดินไปเปิดประตูรถให้พวกเขา

“อีวอน พ่อ ไปกันเถอะ งานประมูลจะเริ่มในอีกไม่ช้า คุณลุงยัง ไม่ต้องลำบากขับรถวันนี้หรอกครับ ผมจะส่งทั้งคู่กลับบ้านเองหลังจากการประมูล”

อีวอนเข้าไปในรถด้วยใบหน้าเรียบเฉย เมื่อเห็นว่าเธอพร้อมแล้ว คิงส์ตันก็กล่าวกับทริสตันด้วยเสียงแผ่วเบา “เจ้าหนุ่ม ฉันมอบโอกาสงามให้เธอแล้ว ที่เหลือมันขึ้นอยู่กับเธอแล้วนะ”

“พ่อ อย่าห่วง ผมชอบอีวอนจริง ๆ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง” ทริสตันกล่าวยืนยัน

คิงส์ตันพยักหน้าแล้วขึ้นรถ “อีกอย่างหนึ่ง” เขาเสริม “เรียกฉันว่า ‘พ่อ’ ดูจะยังไม่เหมาะสมนะ”

“เข้าใจแล้วครับ พ่อ”

…

ในอาคารกลางที่ซึ่งงานประมูลจัดขึ้น เพิร์ลและแดร์ริลได้ลงมาจากรถ คนคุ้นเคยได้ปรากฏในสายตาเขาทันที

“แด๊กซ์?”

ไม่ไกลนัก แด๊กซ์ แซนเดอร์ส ซึ่งสวมชุดสูทในขณะที่กำลังพูดคุยกับผู้บริหารบางคนพร้อมกับภรรยาเขา แนนซี่

เมื่อเขาเห็นแดร์ริล เขาก็เดินเข้ามา แล้วยิ้ม

“แดร์ริล! นายมาด้วย! ทำไมมาคนเดียวล่ะ? พี่สะใภ้ไปไหน?” แด๊กซ์ทักทายแดร์ริล

ครั้งก่อนแดร์ริลนั้นบาดเจ็บ ลิลี่ก็อยู่เคียงข้างเขา ดูแลเขาไม่ห่าง เขาจึงคิดว่าทั้งสองมีความสัมพันธืที่ดี

แดร์ริลหัวเราะแล้วหันไปหาเพิร์ล “ไปก่อนเลย ไม่ต้องรอผม ผมจะไปหาคุณก่อนงานประมูลเริ่ม”

“โอเคค่ะ” เพิร์ลตอบก่อนจะเดินเข้าห้องโถงไป

“พี่ชาย นั่นใครน่ะ?” แด๊กซ์ถามพร้อมแสยะยิ้ม เขาสนุกกับการที่พี่น้องของเขามักจะไปไหนมาไหนพร้อมกับสาวงามข้างกายตลอด

แดร์ริลยิ้ม “เลขาของฉันเอง”

“เลขา?” แด๊กซ์หัวเราะ “อย่างที่เขาพูดกัน ‘เมื่อคุณยุ่ง ปล่อยให้เลขาดูแลมันแทน เมื่อคุณว่าง จงดูแลเลขาของคุณ’”

ในขณะที่พวกเขากำลังหัวเราะร่วมกัน เสียงอุทานก็ดังมาจากฝูงชน BMW จอดลง และอีวอนก็พลันกลายเป็นศูนย์กลางความสนใจทันทีที่เธอลงจากรถ

‘เวรแล้ว!’ แดร์ริลพึมพำกับตัวเอง เขาพลันจำได้ว่าเขาไม่ได้ตอบข้อความเธอ

“แดร์ริล?” อีวอนเห็นเขาจากกลางฝูงชนทันที เธอเร่งเข้ามาหาเขา

อีวอนดูทรงเสน่ห์เช่นเคย เสื้อยืดและกางเกงยีนขาสั้นเรียบง่ายของเธอทำให้ร่างกายของเธอน่าเย้ายวนยิ่งกว่าเก่า บุรุษที่อยู่รอบเธอต้องมองจ้องเธออย่างช่วยไม่ได้

ยังไงก็ตาม ใบหน้าของคิงส์ตันเขียวคล้ำทันทีเมื่อเห็นแดร์ริล เขามาทำอะไรในงานประมูลแบบนี้? เขาอดไม่ได้ที่จะนึกไปถึงวันที่เขากลับบ้านมาแล้วพบสามงามถูกมัดไว้โดยแดร์ริล ท่ามกลางสามสาวนั้น หนึ่งในนั้นเป็นลูกสาวในไส้ของเขา อีวอน!