บทที่ 36

ชาร์ลต้องการหยุดเธอ “ไม่ มันไม่จำเป็นหรอก ผมจัดการเองได้”
ในเวลาเดียวกัน เหงื่อเย็น ๆ ก็พลันไหลชโลมกายเขา
เขาคือประธานของบริษัท แพลทินัม และเฟบี้ก็เป็นเพื่อนสนิทของลิลี่ หล่อนไม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไง? เสียงเธอหยาบคายมากเวลาพูดกับเขา
“ก็ได้ ฉันจะไม่ยุ่ง เมื่อความสัมพันธ์ของคุณและลิลี่เข้าที่แล้ว อย่าลืมเลี้ยงมื้อเย็นฉันด้วยล่ะ!” เฟบี้เก็บมือถือลง กล่าวลาชาร์ลด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันหลังกลับไป
ในตอนนั้น เฟบี้ไม่ได้รู้เลยว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของชาร์ลนั้นแปลกประหลาดเพียงใด
“ท่านประธานดาร์บี้ เรื่องสัญญา…”
ชาร์ลยิ้มและเดินกลับมาในห้องทำงาน
แดร์ริลกล่าวอย่างกระด้าง “เซ็นมัน!” เขาเสริมอีก “แต่ก่อนที่นายจะเซ็น มีอย่างหนึ่งที่นายต้องรู้ก่อน ฉันไม่สนว่านายเจอกับลิลี่ได้อย่างไร แต่ในใจนายคงรู้อยู่แล้วว่าต้องทำอย่างไรต่อไปในอนาคต”
ชาร์ลรีบตอบ “ผมเข้าใจ ผมเข้าใจ ผมสัญญา หนูน้อยลิลี่กับผม…ไม่สิ ไม่ใช่ คุณลินดันกับผมจะรักษาระยะห่างกันครับ”
แดร์ริลยอมรับและกล่าว “ก็ดี ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว จำไว้ให้ดีล่ะ ในอนาคต อย่าได้คิดว่าตัวเองอยู่สูงนัก ไม่งั้นนายจะต้องอับอายเอาง่าย ๆ ”
ชาร์ลรีบตอบตกลง “ครับ ครับ!”
เมื่อดูจากการกระทำของเขาก่อหน้านี้แล้ว ชาร์ลจึงกล่าว “ก่อนหน้านี้ท่านประธานดาร์บี้ต้องการรถยนต์ใช่ไหมครับ ถ้าอย่างนั้นเพื่อแสดงความจริงใจและการขอโทษ ผมขอมอบรถด้านนอกเป็นของขวัญให้ท่านประธานดาร์บี้ ฟังดูเป็นไงครับ?”
“จริงเหรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันจะรับมันไว้แล้วกัน”
มันเป็นรถฟรี แหงล่ะ เขาต้องรับมันไว้อยู่แล้ว
ชาร์ลพยายามจะทำให้ชายหนุ่มประทับใจ เขากล่าว “ด้วยความยินดียิ่งครับ ท่านประธานดาร์บี้ เราเป็นพันธมิตรกันแล้ว รถแค่คันเดียวจะไปแพงอะไร? หลังจากเสร็จสิ้นการเซ็นสัญญา เชิญเลือกรถรุ่นใดก็ได้ที่คุณต้องการเลยครับ”
ครู่ต่อมา เมื่อสัญญาถูกเซ็นเรียบร้อยแล้ว แดร์ริลเดินออกมาจากห้องทำงาน ตามมาด้วยชาร์ล เขาชี้ไปที่ R8 สีขาวที่อยู่ตรงกลางโชว์รูมแล้วกล่าว “รุ่นนี้ดูดี ฉันเอารุ่นนี้แหละ”
ท้องไส้ของชาร์ลถึงกับปั่นป่วนในตอนนั้น
Audi R8 ราคา 1 ล้านเหรียญ!
“เป็นอะไรไป? นายไม่อยากให้ฉันเหรอ?” แดร์ริลหยอกล้อ เมื่อมองดูหน้าของชาร์ล เขาแทบจะท้องผูกอยู่แล้ว
ชาร์ลส่ายหัวแล้วกล่าว “ไม่ครับ ไม่… ผมแค่คิดว่ามันเป็นตัวเลือกที่ดีมากครับ ท่านประธานดาร์บี้ R8 คันนี้ช่างเหมาะกับคุณมาก”
แทบจะในทันที ชาร์ลสั่งให้คนของเขาไปเตรียมเอกสารสำคัญต่าง ๆ ให้แดร์ริล ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่ใจของเขาถูกกรีดเป็นแผล
สามสิบนาทีต่อมา แดร์ริลขับ R8 ออกมาอย่างสบายใจ ออกจากศูนย์ใหญ่ Audi
ในตอนนั้น เมื่อเห็นชาร์ลมอบ R8 ให้แดร์ริลเป็นของขวัญด้วยความเคารพอย่างมาก เหล่าคนงานทั้งหลายล้วนงุนงงและไม่เข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
โดยเฉพาะเฟบี้ที่ตกใจจนพูดไม่ออก
ผู้จัดการลุคเสียสติไปแล้วหรือไง?
แต่เมื่อมองไปที่สีหน้าอันซับซ้อนของชาร์ล เธอจึงไม่กล้าถามอะไรออกไป

ทางด้านแดร์ริล เมื่อจัดการเรื่องความร่วมมือกับบริษัท Audi เสร็จแล้ว แดร์ริลจึงไม่เหลืออะไรให้ทํามากนัก วันต่อมา เขาได้รับสายจากลิลี เมื่อทราบว่าแคร์ริลจะกลับ ลิลีรู้สึกมีความสุขมาก เธอเลือกรออยู่ที่บ้านแทนที่จะไปที่สํานักงาน ที่ห้องทานอาหาร ซาแมนธากําลังนั่งอยู่บนโซฟาพร้อมชุดนอนและผมที่เปียกปอน เธอเพิ่งอาบน้ําเสร็จ และด้วยเหตุนี้ เธอจึงดูเซ็กซีและงดงามมากกว่าเดิมเมื่ออาบน้ําเสร็จหมาด ๆ ซาแมนธากล่าว “เจ้าคนไร้ค่านั้น ทําไมแกถึงให้เขากลับมาอีก? แกไม่ยอมบอกแม่ว่าเมื่อวานเป็นอย่างไรบ้างตอนที่พบชาร์ล นี่แกคิดอะไรอยู่?” ลิลีตอบอย่างมีเลศนัย “แม่ หนูยังไม่อยากหย่าในตอนนี้” “ไอ้คนไร้ประโยชน์นั้นมันมีอะไรดีนัก? สิ่งที่มันทําให้ก็มีแค่ที่สองวันก่อน มันยอมเป็นตัวประกันแทน เพราะแบบนี้แกก็เลยชอบเหรอ?” ซาแมนธาตบโต๊ะเสียงดังอย่างโมโห แล้วกล่าว “ฉันจะบอกแกให้นะ หนูน้อยลิลี อย่าปล่อยให้ตัวแกเองหลงไปกับเรื่องเล็กน้อย คิดสิ ตลอดสามปีที่ผ่านมาแกมีความสุขบ้างไหม? ไม่ว่ายังไงก็ตาม ฉันก็ไม่มีทางพอใจคนแบบแดร์ริลแน่ ลูกเขยบ้านอื่น พวกเขามีรายได้เป็นล้าน แล้วเทียบกับไอ้คนไร้ประโยชน์นั้นสิ!” ท่ามกลางการสนทนา ก็มีเสียงดังเข้ามาจากด้านอก ซาแมนธามองออกไปและถึงกับสั่นสะท้านกับภาพที่เธอเห็น รถ Audi สปอร์ตสีขาวรุ่นใหม่กําลังขับเข้ามาอย่างช้า ๆ ที่น่าตกใจที่สุดคือคนที่ลงมาจากรถ ร่างนั้น เธอไม่มีทางลืมได้แน่นอน ชายที่แต่งตัวถูก ๆนั้นคือ…คือคนไร้ประโยชน์ แดร์ริล?