บทที่ 398
สิ่งที่สวยงามที่สุดของพวกเธอสองคนคือการที่พวกเธอไม่ใส่อะไรเลย!

หัวของแดร์ริลขาวโพลนไปหมด เขาจ้องมองพวกเธอ

หลังจากความเงียบครู่หนึ่ง ลิลี่ก็ตอบสนอง เธอกรี้ดแล้วคว้าผ้าขนหนูมาปกปิดร่างกายตัวเอง เธอกล่าว “ออก… ออกไป!”

ควีนนี่พลันตั้งสติได้เช่นกัน เธอสังเกตเห็นสายตาของแดร์ริลที่มองเธอและลิลี่ เธอตัวสั่น เธอยุ่งกับการแกล้งลิลี่จนลืมนึกไปว่าเธอเองก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน!

เธอหน้าแดงแล้วกรี้ดดังกว่าลิลี่เสียอีก แดร์ริลเห็นเธอเปลือย! เธออับอายสุดขีด

“ฉัน… ฉันไปก่อนนะ” แดร์ริลกล่าว เขาไม่รู้เลยว่าเขาต้องหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาหันหลังแล้วเดินไป แต่กลับเดินชนเข้ากับประตูกระจก

เขากุมหัวของตัวเองแล้วทิ้งตัวลงโซฟา เขาทำใจให้สงบลงไม่ได้แม้จะผ่านไปนาน เพราะภาพที่เขาเห็นก่อนหน้านี้

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ประตูห้องน้ำก็เปิดออก ลิลี่และควีนนี่เดินออกมา พวกเธออยู่ในชุดนอน แต่ใบหน้ายังคงแดงระเรื่อจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา

เมื่อเห็นแดร์ริลอยู่ข้างนอก พวกเธอทั้งคู่ก็อึดอัดมาก พวกเธอนั่งลงบนโซฟา ไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรกันต่อ

ควีนนี่โพล่งออกมา “พี่ลิลี่ ออกไปข้างนอกบ้านกันสักพักเถอะ”

ลิลี่กัดริมฝีปากของเธอแล้วพยักหน้า ถึงแม้ว่ามันจะค่อนข้างดึกแล้ว แต่การได้สูดอาการบ้างคงดีสำหรับพวกเธอ เรื่องเมื่อกี้มันน่าอับอายและอึดอัดเกินไป

“พี่แดร์ริล เราจะไปข้างนอกสักพักนะ” ควีนนี่โพล่งออกมาแล้วออกจากห้องนั่งเล่นไปเลย ใบหน้าของลิลี่ยังคงแดงอยู่ เธอตามไปติด ๆ

“ระวังด้วยนะ” แดร์ริลเอ่ยตามหลัง

…

เมืองตงไห่ในยามค่ำคืนฉายภาพคนหนุ่มสาวมากมาย มีการจราจรติดขัดอยู่ทุกที่และทั้งผับและบาร์ต่าง ๆ ก็เต็มแน่นไปหมด

ด้านนอก เมื่อได้สูดอาการเย็น ๆ ลิลี่เริ่มใจสงบลง เธอมองควีนนี่แล้วกล่าว “มันเป็นความผิดของเธอเลย!”

โชคดีที่ซาแมนธาไม่อยู่บ้าน ไม่อย่างนั้นมันจะกลายเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่แน่ ควีนนี่ปกป้องตัวเอง “ไม่ใช่เรื่องใหญ่สักหน่อย! การให้สามีของพี่เห็นเข้ามันก็เรื่องปกตินี่นา! พี่ควรเห็นสีหน้าของพี่แดร์ริล—เขาต้องคิดเรื่องการมีลูกกับพี่หลายรอบแล้วแน่ ๆ !”

ลิลี่หน้าแดงแล้วกล่าว “อย่าเพ้อเจ้อน่า!”