คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 435
แดร์ริลเกาหัว “เอิ่ม… ผมมีภรรยาแล้ว ท่าน…”

มีร่องรอยความผิดหวังแสดงอยู่ในดวงตาของโซรันขณะเขากล่าว “อ่าห์… ใช่สิ ฉันเดาว่าพ่อของนายจะต้องลืมเกี่ยวกับข้อตกลงเขาเรา อย่างไรซะเราก็ไม่ได้พบเจอกันมากว่า 20 ปี มันใช้ความพยายามอย่างมากในการจะติดต่อสื่อสารซึ่งกันและกัน ในเมื่อเทคโนโลยีสมัยก่อนยังไม่ก้าวหน้า และในที่สุดเราก็ห่างเหินกันไป จะว่าไปพ่อนายอยู่ที่ไหน?”

แดร์ริลเกาหัวและยิ้ม “พ่อแม่ของผมอยู่ที่ชนบท”

แดร์ริลหมดคำพูดเมื่อหยิบยกเรื่องนี้ขี้นมา เขาซื้อคฤหาสน์ติดกับคฤหาสน์หมายเลข 001 สำหรับพ่อแม่ของเขาเพื่อที่จะเสวยสุข แต่คนเฒ่าสองคนนี้ก็มีเรื่องตำหนิติเตียนมากมายรวมถึงรู้สึกขาดอิสระในแบบวิถีชนบท และอยู่อาศัยได้ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์เลยด้วยซ้ำไป

แดร์ริลไม่มีทางเลือกที่จะต้องปล่อยให้พวกเขากลับไป

โซรันพยักหน้าและมองแดร์ริลอย่างจริงจัง “แดร์ริล โดยสิทธิแล้วนายควรจะมาเป็นลูกเขยของฉัน ตามข้อตกลงระหว่างพ่อของนายและฉัน แต่หลังจากที่ได้เห็นนายแต่งงานแล้ว นายจะมาเป็นลูกทูนหัวของฉันแทนได้ไหม?”

อะไร?

โซรันต้องการแดร์ริลไปเป็นลูกทูนหัว?

ผู้คนรายรอบต่างตัวเย็นเยียบทันทีในอาการตกใจกับสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจ ทุกคนต่างก็ต้องการตัวแดร์ริลไปเป็นลูกศิษย์ แต่คาดไม่ถึงว่าโซรันจะเข้ามาและขอให้เขาไปเป็นลูกทูนหัว

แดร์ริลเกาหัว ขณะเขาไม่มั่นใจว่าจะปฏิเสธอย่างไรโดยกล่าวเรียบเฉย “ท่าน ผมคิดว่าผมจะต้องให้พ่อกับแม่อนุญาตก่อนจะรับคุณเป็นพ่อทูนหัวได้ ถูกไหมครับ…”

“เอาเบอร์โทรศัพท์ของพ่อนายมา ฉันจะโทรหาเขาเดี๋ยวนี้ล่ะ” โซรันกล่าว

โซรันกดเบอร์โทรศัพท์ที่แดร์ริลมอบให้มา

ฉากต่อมาได้พิสูจน์ว่าโซรันและพ่อของแดร์ริลนั้นเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กันอย่างแท้จริง ทั้งคู่ต่างสนทนากันอย่างสนุกสนานเป็นเวลากว่า 10 นาที ก่อนโซรันจะหยิบยกหัวข้อสำคัญขึ้นมากล่าว เขาบอกกับแดเนียลว่าอยากจะให้แดร์ริลเป็นลูกทูนหัวของเขา

แดเนียลกล่าวโดยไม่ต้องไตร่ตรอง “โซรัน ส่งมือถือให้ลูกชายฉัน”

แดร์ริลรับสาย และได้ยินเสียงพ่อของเขาตะคอกมาจากอีกฝั่งของคู่สาย “ฟังให้ดีไอ้ตัวแสบ นายจะต้องเป็นลูกทูนหัวของโซรันนับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายเข้าใจไหม? เร็วเข้า เรียกเขาว่าพ่อทูนหัว”

“เอิ่ม…” สีหน้าของแดร์ริละเปี่ยมไปด้วยความกลัดกลุ้ม

สิ่งนี้มันหมายความว่ายังไง? ฝีมือการประลองของแดร์ริลระหว่างการประชุมพิฆาตราชสีห์นั้นยอดเยี่ยมมาก แต่สิ่งที่เขาได้รับคือการมีพ่อเพิ่มอีกคน…

“นายควรจะเรียกเขาได้แล้ว เร็วเข้า!” แดเนียลกล่าวอย่างโมโห และกำลังจะหมดความอดทน

“พ่อทูนหัว” แดร์ริลพึมพำอย่างไม่ค่อยพอใจ เขาไม่มีทางเลือกนอกจากยอมรับโซรันเป็นพ่อทูนหัวของเขา

แดเนียลพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและวางสายโทรศัพท์หลังจากได้ยินลูกชายของเขาเรียกโซรันว่าพ่อทูนหัว

โซรันหัวเราะดังลั่น ขณะเอามือแปะไปที่หัวของแดร์ริล “ไอ้ลูกชาย ฉันจะส่งคนมารับตัวนายไปบ้านของตระกูลคาร์เตอร์ ในฐานะแขกของเราตอนที่นายพักฟื้นหายดีแล้ว เอาล่ะ นายควรจะพักผ่อน เราจะไม่รบกวนนายแล้ว”

โซรันก็พาบรรดาสมาชิกของหกสำนักหลักออกไปจากห้องขณะเขากล่าว

“แดร์ริล ได้โปรดพิจารณาสำนักยอดบรรพตด้วย ฉันจะรับนายในฐานะลูกศิษย์คนสุดท้ายของฉัน!”

“สำนักไทชิก็ยินดีต้อนรับนายเช่นกัน…”

ฝูงชนจำนวนมากต่างอยู่ที่ประตูทางเข้าแล้ว แต่พวกเขาก็ยังคงหันหลังกลับมาและยื่นข้อเสนอให้แดร์ริล อย่างไม่ยอมถอดใจ

…

ภายในคฤหาสน์หรูหราในเมือง ตงไห่

เอเวอลินขว้างผลไม้ลงกับพื้น คนรับใช้ที่อยู่ใกล้ ๆ ต่างก็หวาดผวาจนไม่กล้าหายใจออกเสียงดัง

ทุกคนรู้ดีว่าเอเวอลินอารมณ์ไม่ดีและไม่มีใครกล้าจะขัดใจเธอ

“หกสำนักหลักอ้างว่าตัวเองเป็นสำนักที่มีเกียรติแต่พวกเขากลับใช้ลูกไม้สกปรกแบบนี้! ไม่อย่างงั้นพวกเขาจะจับคุณปู่ของฉันได้ยังไง” เอเวอลินโมโหมากจนหัวใจของเธอสั่นสะท้านขณะนั่งอยู่บนโซฟา

คุณปู่ของเอเวอลินคือเครือญาติคนสุดท้าย และเธอจะไม่ยอมปล่อยให้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเขาเป็นอันขาด!

กริ๊ง กริ๊ง

ในเวลานั้นโทรศัพท์ของเอเวอลินก็ดังขึ้น

เธอรับสายจากเซอร์ซี ขณะเธอกล่าว “เอเวอลิน ฉันเพิ่งได้รับข่าวว่าแดร์ริลไม่เป็นอะไรแล้ว ผู้อำนวยการใหญ่ยังมอบกุญแจห้องลับให้กับเขา ซึ่งเป็นห้องที่ใช้คุมขังคุณปู่ของเธอไว้”

อะไร?

แดร์ริลมีชีวิตรอด?

เอเวอลินตกตะลึงและไม่เชื่อหูตัวเอง เมื่อได้ยินคำกล่าวเหล่านั้น

ช่วงล่างสนามพลังของแดร์ริลถูกแทงโดยหญิงสาวจากสำนักง้อไบ๊บนเวทีการประลอง

สนามพลังนั้นคือจุดอันตรายที่สุดของบรรดาผู้บ่มเพาะ