บทที่ 51

เมื่อเธอเห็นแดร์ริลพยักหน้า จีเซลล์ก็หันไปทางคุณย่าลินดันและกล่าวอย่างนุ่มนวล “ก็ดีค่ะ ฉันพอใจแล้ว”
หญิงชรารู้สึกโล่งใจหลังจากจีเซลล์ยอมรับข้อเสนอของเธอ
ทุกอย่างจะง่ายขึ้นตราบใดที่จีเซลล์ยอมมองข้ามปัญหาไป
อย่างไรก็ตาม ครู่ต่อมา จีเซลล์ก็กล่าวว่า “แต่ฉันมีหนึ่งข้อแม้!”
“ข้อแม้อะไรเหรอ คุณลินด์ท?” หญิงชรารีบตอบสนองอย่างรวดเร็ว
จีเซลล์เดินเข้าไปหาลิลี่แล้วยืนข้าง ๆ เธอ จากนั้นเธอก็มองไปรอบ ๆ ห้อง แล้วกล่าวว่า “จากวันนี้ไป ลิลี่จะเป็นผู้ดูแลเรื่องภาพลักษณ์และเรื่องที่ใกล้เคียงกันของฉัน ฉันเชื่อเธอ จะไม่มีใครในตระกูลลินดันที่จะสามารถยุ่งกับงานของเธอได้ทั้งนั้น ฉันพูดชัดเจนไหม?”
อะไรนะ?!
ทุกคนตื่นตะลึงเมื่อได้ยิน
จีเซลล์ได้ให้อำนาจต่อลิลี่อย่างเต็มที่ และไม่มีใครจะสามารถเข้าไปยุ่งได้ ไม่แม้แต่คุณย่าลินดัน
“แน่นอน คุณลินด์ท เราจะสนับสนุนอย่างเต็มที่” แม้แต่คุณย่าลินดันเองก็ไม่ชอบใจนัก แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกมากนัก นอกจากการกลืนความขมขื่นในใจลงแล้วยิ้มออกมาแทน
หลังจากที่หญิงชราให้คำมั่น เหล่าคนรุ่นใหม่ของตระกูลลินดันก็ไม่สามารถเก็บอาการริษยาต่อลิลี่ได้เลย
แม้ว่าจะมีกระแสด้านลบของจีเซลล์ออกมาชั่วคราว แต่บริษัท แพลทินัม ก็ยังคงทำงานอย่างหนักเพื่อการคืนเวทีของเธอ เธอมีความเป็นไปได้สูง ที่จะเฉิดฉายกลายเป็นดาราดัง เพราะฉะนั้นลิลี่เองก็กำลังพยายามทำเต็มที่
วิลเลียม ลินดัน นั้นเสียใจมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น!
มันมีรอยยิ้มที่มุมปากเล็ก ๆ ของจีเซลล์ที่เผยอขึ้นมาตอนที่เธอหันหลังจากไป
จีเซลล์นั้นมีรูปร่างที่ไร้ที่ติ เหล่าบุรุษล้วนหันมองเธอทุกที่ที่เธอไป ทันใดนั้น เธอก็หยุดอยู่ข้างแดร์ริล
“พี่ชายแดร์ริล เมื่อคุณไม่มีสิ่งใดที่ต้องการแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ” จีเซลล์กล่าวอย่างเคารพพร้อมก้มหัวให้แดร์ริล
อะไรนะ?!
‘พี่ชายแดร์ริล?’
‘นี่จีเซลล์เพิ่งเรียกเจ้าขยะนั่น ว่าพี่ชายแดร์ริล?!’
ทุกคนตกตะลึง ปากอ้าค้างกว้าง!
แม้แต่หญิงชราก็ยังเกือบจะตกจากเก้าอี้!
แดร์ริลเลือกที่จะเมินเฉยต่อท่าทางตกใจของตระกูลลินดัน แล้วพยักหน้าให้จีเซลล์ “ได้ ไปเถอะ”
จีเซลล์รับคำของแดร์ริล แล้วเดินออกไปด้วยส้นสูงราวกับเธอได้รับราชโองการจากราชา
หลังจากที่จีเซลล์จากไป แดร์ริลก็ยืนขึ้น บิดขี้เกียจเล็กน้อย และกล่าวอย่างเชื่องช้า “ช่างน่าอับอายที่พวกเราต้องมารับความช่วยเหลือจากบุคคลภายนอกเพื่อตามหาความจริงของเรื่องที่เกิดขึ้นภายในตระกูล”
เสียงของเขาเต็มไปด้วยความประชดประชัน
สีหน้าของหญิงชราเปลี่ยนไป เธออับอาย ทุกคนเองก็พูดไม่ออก ใบหน้าของแต่ละคนไม่สามารถอธิบายได้ว่ารู้สึกยังไง
ตอนนั้นเองที่แดร์ริลเดินออกจากห้องประชุมไป
เมื่อเขาออกมาจากห้อง เสียงอันนุ่มนวลของลิลี่ก็ดังออกมาจากด้านหลังของเขา “รอก่อน แดร์ริล”
แดร์ริลหยุดเดินแล้วหันหลังไปมองเธอด้วยรอยยิ้ม “มีอะไรเหรอ ที่รัก?”
ลิลี่กัดริมฝีปากด้วยความขวยเขิน เมื่อเธอได้ยินแดร์ริลเรียกเธอด้วยคำที่น่ารัก หากเป็นในเมื่อก่อน เธอคงจะโกรธที่ได้ยินแบบนั้น แต่ในตอนนี้ เธอเพียงถามเขา “นายรู้ความจริงก่อนที่จะมาที่นี่แล้วเหรอ? แล้ว…นายมีความสัมพันธ์อย่างไรกับจีเซลล์?”
‘หืม…’
เสี่ยงของลลื่นั่นแปลกเล็กน้อย โดยเฉพาะในประโยคสุดท้าย แดร์ริลหัวเราะคิกคักและแกล้งเธอ “คุณกําลังนั่งเหรอครับ?” ใบหน้าของลิลีพลันแดงขึ้นมาทันที “นั่นสิ เกิดอะไรขึ้นกับฉันกัน? ทําไมฉันต้องสนใจความสัมพันธ์ของเขากับจีเซลล์ขนาดนี้ด้วย? “จีเซลล์กับผมเป็นเพื่อนร่วมห้อง ผมเองก็เพิ่งจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่โทรหาเธอ” แดร์ริลอธิบายด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นว่าลิลี่มีอาการเขิน ลิลีรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอก็ยังสงสัยในเรื่องหนึ่ง แล้วถ้าเธอเป็นเพื่อนร่วมห้องของนาย ทําไมเธอถึงสุภาพกับนายนัก?” “เอ่อ..” แดร์ริลถึงกับอึกอักอธิบายไม่ถูก ด้วยความบังเอิญ มือถือของเขาก็ดังขึ้น ซึ่งมันช่วยเขาไว้พอดี “โอ้ เจ้านายต้องรู้แล้วแน่ว่าผมแอบออกมา ผมคงอยู่คุยนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว ผมต้องกลับไปทํางาน” แดร์ริลรีบโบกมือลากับลิลีแล้วพุ่งออกไปข้างนอกทันที เขาหยิบมือถือออกมา และพบว่าผู้โทรคือ อีวอน ยัง “แดร์ริล คุณมีเวลาไหม? ฉันต้องการให้คุณช่วยอะไรบางอย่างน่ะค่ะ” อีวอนรีบพูดทันทีทีแคร์ริลรับสาย เสียงของเธอดูกังวล “แน่นอน ผมกําลังไป” แดร์ริลพยักหน้า จากเสียงของเธอ เขารู้ได้ทันทีว่าเธอกําลังมีเรื่องฉุกเฉิน เขาอยากช่วยแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เขานั้นมีความประทับใจที่ดีต่ออีวอน