คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 737
“คุณชาย ฉันยินดีที่จะติดตามคุณไปทุกที่และเป็นทาสรับใช้ของคุณไปตลอด” จีเวลกล่าวด้วยรอยยิ้มกว้าง

การเดินทางของแดร์สนุกสนานมากขึ้นเมื่อเขาอยู่กับเธอ จีเวลเป็นเหมือนมัคคุเทศก์ตัวน้อยที่คอยแนะนำแดร์ริลเกี่ยวกับสถานที่ต่าง ๆ ที่พวกเขาเดินผ่านมา

แดร์ริลพาจีเวลไปซื้อเสื้อผ้าใหม่เพราะว่าเธอสกปรกและมอมแมมเกินไป

หลังจากที่พวกเขาซื้อเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เขาก็พาเธอไปหาที่พัก

ห้องว่างในโรงแรมหลายแห่งที่พวกเขาเดินผ่านมาเต็มทุกที่ จนกระทั่งเขาเดินมาพบร้านอาหารระดับไฮเอนด์ที่ยังคงมีห้องว่างเหลืออยู่หนึ่งห้อง

แดร์ริลถอนหายใจอย่างโล่งอก เหลือห้องพักเพียงห้องเดียวเท่านั้น เขาครุ่นคิดว่า มันคงจะน่าอึดอัดใจสำหรับเขาและจีเวลที่จะต้องพักอยู่ในห้องเดียวกัน

ในขณะที่เขาลังเล จีเวลก็เดินเข้ามาและดึงแขนเสื้อของเขา “เราพักห้องนี้กันเถอะคุณชาย…”

ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะสามารถตามหาโรงแรมอื่นได้และพวกเขาก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะสามารถได้รับห้องพักหรือไม่ถ้าหากว่าพวกเขายังคงเดินตามหาต่อไป

แดร์ริลไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องพักที่นี่ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องนอนบนพื้นในคืนนี้

ห้องพักอยู่บนชั้นสองและแดร์ริลก็รู้สึกดีเมื่อเขาเห็นห้องนั้น

แม้ว่าทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่จะค่อนข้างล้าสมัยในแง่ของการพัฒนา แต่ภายในห้องของพวกเขาก็มีทุกอย่างที่จำเป็นในเรื่องของสิ่งอำนวยความสะดวกแม้กระทั่งอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่

“ว้าว!”

เมื่อเห็นอ่างอาบน้ำ ราวกับว่าจีเวลได้บินขึ้นไปบนดวงจันทร์ เธอรีบวิ่งเข้าไปและเปิดน้ำอุ่นทันที

เธอเป็นคนสกปรกเนื้อตัวมอมแมม ดังนั้นเธอจึงรู้สึกตื่นเต้นที่เธอจะได้อาบน้ำ!

หลังจากที่เธอเปิดน้ำในอ่างจนเต็มแล้ว จีเวลก็มองไปที่แดร์ริลและก้มหน้าลงอย่างเชื่องช้า “คุณชาย คุณ…”

เธออยากจะอาบน้ำแต่เธอไม่สามารถอาบน้ำต่อหน้าผู้ชายได้ ‘คุณชายจะดูฉันอาบน้ำไม่ได้…’

เธอเป็นเด็กสาวขี้อาย

แดร์ริลแตะหน้าผากของเธอและแกล้งเธอ “อยากให้ฉันช่วยอาบน้ำเหรอ?”

“ไม่ ไม่ ไม่” จีเวลหน้าแดงในขณะที่เธอตัวสั่น

“ก็ได้ ฉันไม่แกล้งเธอก็ได้” แดร์ริลยิ้มในขณะที่เขาคิดว่าเธอช่างน่าเอ็นดู โดยเฉพาะในตอนที่เธอกำลังเขินอาย “รีบไปอาบน้ำซะ ฉันจะหันหลังให้ ฉันจะไม่มองเธอ”

แดร์ริลหันกลับมานั่งลงบนโซฟาทันที

จีเวลหน้าแดง เธอถอดเสื้อผ้าออกแล้วกระโดดลงไปในอ่างอาบน้ำทันที

เสียงน้ำไหล

แดร์ริลยังคงนั่งอยู่ที่เดิมและไม่ได้เหลียวหลังไปมอง เขายังคงเป็นห่วงอีวอนและโมนิก้า โมนิก้าเองก็ตั้งครรภ์ เธอไม่ควรจะตกอยู่ในภาวะเครียด…

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ได้ยินจีเวลตะโกนเรียกเขา “คุณชาย ฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว”

แดร์ริลหันกลับไปมอง เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

จีเวลเป็นเด็กสาวสวย เธองดงามอย่างเหลือเชื่อ

จีเวลดูงดงามอย่างไม่น่าเชื่อ ด้วยผมและใบหน้าที่กำลังเปียกปอนของเธอ ความงามของเธอเทียบได้กับเทพธิดาทั้งเจ็ดแห่งพระราชวังฟูเหยา!

เธอดูแตกต่างจากขอทานตัวน้อยก่อนหน้านี้มาก!

“ฉันไม่คิดว่าเธอจะสวยเช่นนี้” ไม่กี่วินาทีต่อมา แดร์ริลก็นึกขึ้นได้ว่าเขาแสดงออกมากเกินไป

จีเวลหน้าแดงเมื่อเธอได้ยินคำชมของแดร์ริล

แดร์ริลหัวเราะ “ก็ได้ ฉันจะไม่แกล้งเธออีกแล้ว ลงไปกินข้าวกันเถอะ” แดร์ริลหันหลังกลับและเดินออกจากห้องไป

“แน่นอน…” จีเวลตอบและรีบเดินตามแดร์ริลไป

“เธออยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม?” แดร์ริลถาม

จีเวลยิ้ม เธอก้มหัวลงแล้วพูดว่า “มีร้านขายเกี๊ยวน้ำอยู่แถว ๆ นี้ และมันก็น่าอร่อยมาก…”

“ถ้าอย่างนั้นก็พาฉันไปที่นั่น” แดร์ริลพูดด้วยรอยยิ้ม

ร้านเกี๊ยวน้ำตั้งอยู่บนถนนที่พลุกพล่านที่สุดในเมืองไห่ ผู้คนต่อคิวยาวเพื่อมากินเกี๊ยวน้ำที่นี่ทุกวัน

พวกเขารอเกือบครึ่งชั่วโมง เมื่อถึงคิวของพวกเขา พวกเขาก็สั่งเกี๊ยวน้ำชื่อดังสองชาม

จีเวลรอแทบจะไม่ไหว แต่เธอก็ไม่ได้จับตะเกียบของเธอเลย แดร์ริลยิ้มและถามว่า “ทำไมไม่กินล่ะ?”

จีเวลตอบอย่างเขินอาย “เชิญคุณชายกินก่อนเลย ฉันจะต้องกินหลังจากคุณเท่านั้น ทาสรับใช้จะกินก่อนเจ้านายไม่ได้…”