คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 493
โซรันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาพูดต่อ “ว่ากันว่าสิบผู้ชั่วร้ายเป็นระดับปรามาจารย์ยุทธ์! โดยเฉพาะหัวหน้า เขาเป็นปรามาจารย์ยุทธ์ขั้นที่สาม!”

อะไรนะ? สิบผู้ชั่วร้ายเป็นปรามาจารย์ทั้งหมดงั้นหรือ?

แดร์ริลอึ้ง พวกโจรทั้งหมดนี่แข็งแกร่งขนาดนั้นเชียวหรือ?

โอฟีเลียพยักหน้า เธอมองโซรันและพูดว่า “ถ้าฉันหายแล้ว ฉันจะขอให้คนอื่นช่วยกำจัดพวกมัน!”

โซรันเงียบไปสักครู่ เขาพูดโดยไม่ลังเล “ท่านประธานหญิงเลน คุณต้องคิดอย่างรอบคอบ เป็นเรื่องยากมากที่จะกำจัดสิบผู้ชั่วร้าย”

อะไรนะ?

“ทำไม?” โอฟีเลียถาม ลูกศิษย์สองคนของเธอยังอยู่ในกำมือพวกมัน เธอไม่รู้ว่าพวกเขาตายแล้วหรือยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นเธอจึงต้องเคลื่อนไหวอย่างเร็วที่สุด

ซูซานปรากฎตัวในชุดเดรสยาวสีม่วงที่ทำให้เธอนั้นดูสง่างาม ลูกศิษย์ของโอฟีเลียบางคนมองซูซานด้วยความชื่นชม นอกจากอีวาน นี่เป็นครั้งแรกของพวกเขาที่มาเยือนคฤหาสน์คาร์เตอร์ พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าภรรยาของโซรันจะสวยหยดงดงามขนาดนี้ เธอพูด “ท่านประธานเลน ภูมิประเทศของหุบเขานรกนั้นซับซ้อน มันจะเป็นการยากในการต่อสู้ ยิ่งไปกว่านั้น ทางเข้าของหุบเขามีการตั้งค่ายกลแปดมารพสุธา ถ้าคุณเข้าไปคุณอาจจะติดกับดักก็เป็นได้” มันเป็นค่ายกลที่แยบยลมาก
“หกเดือนที่แล้ว ทั้งหกสำนักหลักร่วมมือกันเพื่อกำจัดพวกมัน แต่มีหลายคนที่ติดอยู่ในค่ายกลแปดมารพสุธาและตายไปในที่สุด ทำให้พวกเขาต้องล่าถอย”

อะไรนะ? แม้แต่พวกเขาทั้งหกก็แพ้หรือ?

โอฟีเลียกัดริมฝีปาก นั่นแปลว่าเธอจะไม่สามารถช่วยลูกศิษย์ทั้งสองคนได้อย่างนั้นหรือ?

ซูซานหัวเราะอย่างสุภาพ “สิบผู้ชั่วร้ายอาจจะแข็งแกร่งแต่การต่อสู้กับพวกเขาไม่ได้ท้าทายนัก กุญแจสำคัญคือค่ายกลแปดมารพสุธา”

ค่ายกลนี้คล้ายกับค่ายกลดอกท้อ ทั้งคู่เป็นค่ายกลกับดัก ซูซานอาจจะเก่งเรื่องค่ายกลแต่เธอไม่สามารถทำลายค่ายกลแปดมารพสุธาได้ ถ้าไม่เช่นนั้น คาร์เตอร์จะไม่อนุญาตให้สิบผู้ชั่วร้ายเข้ามาก่อกวนใกล้เขา

โซรันพยักหน้า “ใช่ เพื่อกำจัดพวกมัน คุณต้องทำลายกลของค่ายกลให้ได้ก่อน ถ้าเราบุ่มบ่ามเข้าไปเราอาจจะตายได้”

โอฟีเลียไม่ได้พูดอะไร เธอมีแต่ความขุ่นเคืองเต็มไปหมด เหล่าลูกศิษย์ก็กังวลมากเช่นกัน

“ค่ายกลแปดมารพสุธามันจะยากแค่ไหนกันเชียว?” แดร์ริลโพล่งถามขึ้นมา

ทันใดนั้น ทุกสายตาก็จ้องไปที่แดร์ริล พวกเขามองแดร์ริลเหมือนเป็นคนโง่

คน ๆ นี้บ้าหรือเปล่า? พูดราวกับว่าเขาสามารถทำลายกลของมันได้

อีวานหัวเราะเยาะเย้ย “คุณพูดราวกับว่าคุณสามารถทำลายกลของมันได้?”

แม้ว่าตอนนี้ถือว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกัน แต่อีวานก็ไม่เคยทำเหมือนว่าแดร์ริลเป็นพี่น้องของเขา ตราบใดก็ตามที่เขามีโอกาสทำให้แดร์ริลอาย เขาจะทำมัน

เรเชลพูดด้วยความจงเกลียดจงชัง “เขาจะทำลายกลอะไรได้ สิ่งที่เขารู้มีแต่การคุยโม้โอ้อวด อย่าไปยุ่งกับเขาเลย”

แดร์ริลขมวดคิ้ว เขารู้สึกขุ่นเคือง เขายังไม่ได้ถามกลับเกี่ยวกับเหตุการณ์ในป่าดอกท้อเลย สิ่งที่เขาทำคือการถามคำถามเท่านั้น และคนเหล่านั้นก็เริ่มพูดจาถากถางเขาแบบนี้หรือ?

“เรเชล หุบปากซะ” ซูซานดุ เธอกังวลเกี่ยวกับเรเชล ถ้าแดร์ริลพูดเรื่องเหตุการณ์ในป่า สิ่งต่าง ๆ ก็จะพลันยุ่งยาก