บทที่ 43

แจ็ครู้สึกหงุดหงิดและกล่าว “คุณยัง ผมตกลงไปแล้วว่าจะซื้อหยกน้ำตาเลือดนั่นในราคา 500 หล้านเหรียญ คุณเก็บ 150 ล้านเหรียญของคุณไว้เองเถอะ”
อีวอนทำเป็นไม่ได้ยินและจ้องมองลีโอเขม็ง “คุณไวท์ ฉันจะซื้อหยก ถึงราคาของฉันจะต่ำกว่า คุณก็ต้องขายมันให้ฉัน คุณต้องรักษาคำพูด ถูกไหม?”
เจ้าของร้านวัตถุโบราณคนอื่นพยักหน้าให้ข้อตกลงนั้น
“ใช่ มาก่อน ได้ก่อนสิ”
“น้องชาย พวกเราต้องยึดมั่นในหลักการของเรานะ”
“นายยังต่อรองกับคุณยังอยู่ นายไม่มีสิทธิ์ไปขายให้คนอื่น”
เหล่าเจ้าของร้านวัตถุโบราณต่างเข้าข้างอีวอน ไม่จำเป็นต้องพูดเลยว่าตระกูลยังนั้นเป็นยักษ์ใหญ่แห่งวงการวัตถุโบราณ ดังนั้น ใครก็ตามในวงการนี้ล้วนต้องการจะสร้างความสัมพันธ์กับพวกเขาทั้งนั้น”
“ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมัน!”
ลีโอดูท่าทางกดดันและถอนหายใจ เขากล่าวขอโทษแจ็ค “ขอโทษด้วยครับ ถึงแม้ว่าคุณจะเสนอมา 500 ล้านเหรียณ ผมก็ไม่สามารถขายมันได้ ผมขายมันให้คุณยังแล้ว”
หลังจากนั้นเขาก็หันไปพยักหน้าให้อีวอน “ผมไม่ใช่คนโลภมาก ในเมื่อคุณอยากจะจ่ายมันในราคา 150 ล้าน ผมก็จะขายมันให้คุณ ลูกผู้ชาย พูดแล้วไม่คืนคำ”
“เฮ้อ ไม่คิดว่านายจะเป็นคนที่ซื่อสัตย์แบบนี้ ฉันเสนอให้ 500 ล้านเหรียญ แต่นายก็ยังปฏิเสธจะขายมันให้ฉัน” แจ็คเม้มปาก ท่าทางเศร้า เขากล่าว “หินนี้มาราคาอย่างน้อยก็พันล้าน! คุณยัง คุณทำกำไรมหาศาล!”
ในขณะที่เขาพูด เขาก็ส่ายหัวด้วยความเสียใจ
ในตอนนั้น อีงอนยิ่งกว่าตื่นเต้นเสียอีก เธอรีบสั่งปีเตอร์ที่อยู่ข้าง ๆ เธอ “รีบไปทำเรื่องจ่ายเงินให้คุณไวท์”
ปีเตอร์พยักหน้าและกำลังจะถามข้อมูลธนาคารของลีโอเพื่อเตรียมการจะจ่ายเงิน
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า นี่มันตลกเกินไปแล้วนะ”
ณ ทางเดิน แดร์ริลที่ยืนมองดูเหตุการณืมาตลอด หลุดหัวเราะออกมา
ฮ่าฮ่า การแสดงแจ็คกับลีโอนี่มันตลกชะมัด
เมื่อรู้สึกถึงการดูถูกจากแดร์ริล ลีโอขมวดคิ้วแล้วกล่าว “นายหัวเราะอะไร?”
ในเวลาเดียวกัน อีวอนเลิกคิ้วขึ้นมาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
แดร์ริลเหลือบมองไปที่จี้หยกในกล่องแล้วยิ้ม “นี่คิดว่ามันไม่แย่เกินไปหน่อยเหรอ ที่ต้องมายืนดูคนตีกัน เพื่อแย่งของปลอมน่ะ?”
ในขณะที่เขากล่าว แดร์ริลก็ส่งข้อความที่เขาได้เขียนรอไว้ก่อนหน้านี้
ข้อความนั้นถูกส่งไปที่หัวหน้าหน่วยสืบสวนสอบสวน เมแกน แคสเทลโล
ก่อนหน้านี้ ตอนที่แอชตันถูกจับเพราะจับตัวประกัน เมแกนได้ให้แดร์ริลตามพวกเธอไปเพื่อบันทึกคำให้การ อย่างไรก็ตาม แดร์ริลไม่ได้ไป พวกเขาจึงแลกเบอร์ติดต่อให้แก่กันแทน
ลีโอและแจ็คพยายามโกงอีวอนต่อหน้าเขา แน่นอน แดร์ริลจึงไม่มีทางยอมให้มันเกิดขึ้น
ต้องบอกเลยว่าทักษะการแสดงของพวกเขานั้นค่อนข้างดีไม่น้อย ไม่เพียงแค่หลอกเหล่าเจ้าของร้านวัตถุโบราณคนอื่น ๆ ได้ แต่แม้แต่อีวอนเองก็ยังตกหลุมพลาง
อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นเอง ทุกคนในร้านถึงกับตะลึง ชายคนนี้กล่าวว่าหยกน้ำตาเลือดเป็นของปลอม?
ชายคนนี้มีอะไรผิดปกติรึเปล่า? มีเจ้าของร้านวัตถุโบราณมากมายที่เห็นว่าหยกนั่นเป็นของจริง แต่ชายคนนั้นกลับบอกว่ามันเป็นของปลอม!
ลีโอเป็นคนแรกที่ตอบโต้ด้วยน้ำเสียงเย็นชา “น่าสนใจ อย่างไรก็ตาม นี่คือสมบัติของครอบครัว มันผ่านมือจากบรรพบุรุษมาหลายรุ่น นายกล้าดียังไงบอกว่ามันเป็นของปลอม?นายเป็นใคร?”

ในตอนนั้นเอง ทุกคนเริ่มตั้งสติได้ หนึ่งในเจ้าของร้านวัตถุโบราณมองที่แคร์ริลและกล่าว “เฮ้ นั้นมันลูกเขยที่ย้ายเข้าตระกูลลินดันไม่ใช่เหรอ?” ฮ่าฮ่าฮ่า! คําพูดนั้นทําให้คนเหล่านี้เริ่มนึกได้ ทันใดนั้น เจ้าของร้านคนอื่นก็พลันนึกออกว่านั้นคือแดร์ริล “โอ้ นี่มันจริงสินะ” “มีข่าวลือว่าหมอนีนังอยู่เฉย ๆ ที่บ้านทุกวัน ใช้เงินเมียตัวเอง” พวกเขาทั้งหมดพลันเริ่มนินทาแดร์ริล เจ้าของร้านถัดไป คุณลาร์ลี หัวเราะแคร์ริล “เฮ้ เจ้าลูกเขยตระกูลลินดัน นายกล้าบอกว่าหยกน้ําตาเลือดนั้นเป็นของปลอมได้อย่างไร? นายคงไม่ได้เพิ่งรู้เรื่องการประเมินวัตถุโบราณเมือกหรอกใช่ไหม?” เมื่อได้ยินแบบนั้น ทั้งหมดพลันหลุดหัวเราะออกมา ฮ่าฮ่าฮ่า เขาเป็นคนไร้ประโยชน์ที่มีชื่อเสียงในเมืองตงไห่ แต่เขากลับรู้เรื่องการประเมินวัตถุโบราณ? “ฉันว่าเขาก็แค่ต้องการเป็นที่สนใจ” “ไม่ต้องเดาอีกแล้ว มันต้องเป็นเพราะเขาไม่ได้รับความชื่นชอบจากตระกูลลินดัน เขาจึงมาที่นี่เพื่อสร้างศักดิ์ศรี อย่างไรก็เถอะเจ้าหนุ่ม นายมาผิดที่แล้วล่ะ ที่นี่มันตําหนักไข่มุก อย่าทําให้ตัวเองขายหน้าเลย”