คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 652
เพียะ! เพียะ!

การตบแต่ละครั้งทวีคูณความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

เจเน็ตเดือดดาลมาก เธอกระชากผมของโมนิก้าและเตะเข้าไปที่ท้องน้อยของเธอ

“แกมีหน้ามาทำเป็นใสซื่อที่นี่ได้ยังไง!” เจเน็ตด่าทอขณะตบตีโมนิก้า

ไม่เคยมีใครทำร้ายโมนิก้าอย่างนี้มาก่อน

เธอทั้งอ่อนแอและตั้งครรภ์ เธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างมากในตอนที่เจเน็ตเตะท้องน้อยของเธอ โมนิก้าหวาดกลัวและเศร้าเสียใจและเธอยังคงร้องไห้ต่อไป

“พอแล้ว อย่าทำให้เสียของ” ดาลตันฉีกยิ้มขณะเขาบอกให้เจเน็ตหยุด เขาเดินเข้าไปประชิดตัวโมนิก้าและฉีกยิ้ม

“โอ้ไม่ หน้าของเธอแดงเถือกไปหมดแล้ว” ดาลตันกล่าวขณะเขาจับหน้าของโมนิก้า

“แก…” โมนิก้าขุ่นเคือง เธอโวยวายต่อ “อย่ามาแตะตัวฉัน ไสหัวออกไป ไปให้พ้น!”

เมื่อใบหน้าของดาลตันขยับเข้ามาใกล้และมือของเขาโอบลูบไล้ไปทั่วทั้งตัวเธอ โมนิก้ารู้สึกสิ้นหวัง เธอหลับตาและร่ำไห้ต่อไป

‘แดร์ริลนายอยู่ที่ไหน? ฉันตามหานายไปทั่วทุกที่แต่ฉันก็ยังไม่เจอนาย นายรู้บ้างไหมว่ามีคนกำลังรังแกฉันอยู่?’ โมนิก้าคิด

“ไอ้เวรนี่! ฉันจะฆ่าแก ดาลตัน!”

ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงร้องคำราม วินาทีต่อมา เสียงกระแทกประตูก็ดังลั่นและประตูก็แตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ!

ทุกคนหันไปมองที่ประตูทางเข้า

ชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงประตู ดวงตาของเขาแดงเถือกในมือของเขาถือดาบกลืนโลหิต

เขาไม่ใช่ใครที่ไหนนอกไปเสียจาก แดร์ริล!

“แดร์ริล…” โมนิก้ากัดริมฝีปากของเธอขณะร้องไห้

‘ฉันฝันไปรึเปล่า? เขาอยู่ที่นี่จริง ๆ เขามาช่วยฉันแล้ว’ โมนิก้าคิด

“แกเป็นใคร? ใครให้แกเข้ามาในนี้?” เจเน็ตหน้านิ่วคิ้วขมวดขณะเธอมองไปที่แดร์ริล “ออกไปเดี๋ยวนี้ แกจะเข้ามาในห้องสวีทนี้ไม่ได้!”

เธอเห็นว่าเขาสวมใส่เสื้อผ้าราคาถูก เธอจึงคิดว่าเขาเป็นแค่ขี้เมาคนหนึ่ง

เจเน็ตไม่ลังเลที่จะไล่ตะเพิดขี้เมาออกจากบาร์ของเธอ

เธอกำลังจะผลักไสไล่ส่งแดร์ริล ขณะเธอเดินเข้าไปหาเขา

ก่อนที่เธอจะเข้าไปประชิดตัวแดร์ริล เธอก็สัมผัสได้ในทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ชายผู้ยืนอยู่ตรงประตูกำหมัดของเขาแน่น ใบหน้าของเขาดูดุร้าย

เธอรู้สึกสั่นสะท้านไปถึงกระดูกดำ เธอถึงกับหายใจไม่ออก!

ดวงตาของแดร์ริลเป็นสีแดงเถือก ร่างกายของเขาสั่นสะเทือนไปทั้งตัว!

สิ่งเดียวที่เขาเห็นคือนายหญิงแห่งนิกายถูกมัดและมือสกปรกของดาลตันก็จับอยู่บนใบหน้าของเธอ!

ตึง! ตึง! ตึง!

ทุกก้าวที่แดร์ริลเดิน ก่อกำเนิดเสียงดังสนั่น

“นี่… นี่แกพยายามจะทำอะไร?” เจเน็ตรู้สึกหวาดกลัว เธอเริ่มก้าวถอยหลัง “สวนซ่อนเร้นแห่งนี้ไม่ใช่ที่ที่แกควรจะมาก้าวก่าย…”

ก่อนที่เจเน็ตจะกล่าวจบประโยค แดร์ริลก็ยกมือขึ้นมาบีบคอเธอและยกตัวเธอลอยจากพื้น!

“วันนี้พวกแกทุกคนต้องตาย!”

จากนั้นแดร์ริลก็ยกมืออีกข้างขึ้นมาตบหน้าเจเน็ต!

เพียะ!