บทที่ 33

เฟบี้หัวเราะออกมาและกล่าว “อ้อ แหงล่ะ นายมีจ่ายสินะ!”
เธอขยับไปอยู่ข้างลิลี่แล้วกล่าว “พี่สาวลิลี่ บอกฉันหน่อย ไอ้คนไร้ประโยชน์นี่รู้ว่าน้าซาแมนธากำลังแนะนำแฟนใหม่ให้เธอ เขาเลยแอบตามเธอมาเพื่อขอเงินค่าชดเชยสำหรับการเลิกกันรึเปล่า?”
เธอให้เงินเขาซื้อรถหรือเปล่า?
แดร์ริลแทบหลุดขำออกมา เขาเนี่ยนะขอเงินค่าชดเชยจากเธอ? เธอคนเดียวนั่นแหละที่คิดแบบนั้น
ลิลี่ทนไม่ได้อีกต่อไป เธอดึงมือเฟบี้เบาๆแล้วกล่าว “อย่าพูดแบบนั้น! เขาไม่ได้ขอเงินจากฉันสักหน่อย”
เฟบี้ตอบกลับลิลี่ทันที “ทำไมฉันจะพูดไม่ได้? ต่อให้เขาไม่ได้ขอเงินจากเธอ ฉันก็ยังคิดว่ามันไม่ยุติธรรมกับเธออยู่ดี!”
ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจว่าตัวเองถูกต้องของเธอ เธอมองเหยียดไปที่แดร์ริล “นี่! นายดาร์บี้ นายนี่มันทุเรศชะมัด ก่อนหน้านี้ นายทำลายเวลาชีวิตที่สวยงามของลิลี่ไปถึงสามปี แล้วตอนนี้หลังจากเลิกกัน นายยังพยายามยึดติดกับเธอและไม่ยอมปล่อยเธอไปอีก นี่นายยังเป็นผู้ชายอยู่รึเปล่า?”
แดร์ริลไม่ได้สนใจเธอเลย เขายิ้มและมองไปที่ชาร์ล “ในตอนแรก ฉันต้องการจะซื้อรถที่แพงที่สุดในนี้ แต่ยังไงก็ตาม ถึงรถของ Audi จะไม่ใช่รถที่ยอดเยี่ยมที่สุด แต่กับคนที่ดูธรรมดาแบบฉัน การบริการกลับห่วยแตก นี่มันน่าผิดหวังจริง ๆ ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ซื้อรถจากที่นี่อีก”
“ฮ่าฮ่า นายเป็นคนแบบนี้เองสินะ” ชาร์ลหัวเราะลั่น เมื่อเขาได้ยินเรื่องที่ตลกสุด ๆ เขากล่าวและชี้ไปที่แดร์ริล “น้าซาแมนธาบอกฉันแล้วว่านายมันไม่มีอะไรดี ฉันคิดว่าเธอยังประเมินนายต่ำไป อย่างน้อยความสามารถด้านการเสแสร้งอวดเบ่งของนายก็อยู่ในระดับสุดยอด”
ในขณะที่กำลังพูด ชาร์ลก็เริ่มกลั่นแกล้งเขา “เพื่อน ฉันจะพูดตรง ๆ นะ ถ้าฉันเป็นนาย ฉันจะไม่ทำให้ลิลี่อับอายอยู่ที่นี่หรอก ฉันคงหนีไปนานแล้ว”
เฟบี้หัวเราะด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจเดียดฉันท์
จากนั้น ชาร์ลก็ดูนาฬิกาในมือ “ฉันไม่มีเวลาสำหรับเรื่องไร้สาระอีกแล้ว นายต้องไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ หนูน้อยลิลี่และฉันยังมีเรื่องสำคัญต้องจัดการ”
แดร์ริลเผยรอยยิ้มเย็นให้ชาร์ลและกล่าว “นายไม่ต้องไล่ฉันหรอก ฉันจะไปแล้ว ฉันแค่กังวลว่านายจะต้องเสียใจหลังจากที่ฉันไปเท่านั้น”
ในกระเป๋าของเขา มันคือสัญญาระหว่างบริษัท แพลทินัม และบริษัท Audi
ชาร์ลเดาไม่ออกเลยว่าเขาพูดถึงใคร
“ฉันจะต้องเสียใจ?” รอยยิ้มของชาร์ลหายไป “สมองนายคงมีปัญหาสินะ ถ้าฉันจะต้องเสียใจจริง ครอบครัวของฉัน ได้แก่พ่อแม่ของฉันและน้องสาว จะเรียกนายว่าพ่อเลย โอเคไหม? ไปซะ ได้โปรดไปเดี๋ยวนี้!”
“ถ้านายว่าอย่างนั้นล่ะก็” แดร์ริลยิ้มออกมาแล้วหันหลังเดินออกไปที่ทางออกอย่างรวดเร็ว
ชาร์ลกล่าวออกมาเพื่อทำให้ลิลี่ประทับใจ “หนูน้อยลิลี่ ประธานของบริษัท แพลทินัม กำลังจะมาถึงเร็ว ๆ นี้ ไปรอในห้องทำงานกันเถอะครับ” ชาร์ลแสยะยิ้มในขณะที่มองแดร์ริลจากไป
เฟบี้รอไม่ไหว รีบถามออกไปทันที “โอ้พระเจ้า ประธานของบริษัท แพลทินัม ใช่บริษัท แพลทินัม ที่มีดาราใหญ่มากมายในสังกัดรึเปล่า?”
เมื่อตัดสินจากการพยักหน้าของชาร์ล เฟบี้กล่าวเสริม “พี่สาวลิลี่ เธอได้พบคนที่เหมาะสมจริง ๆ นะเนี่ย ดูเส้นสายที่กว้างขวางของชาร์ลสิ เขารู้จักแม้กระทั่งประธานของบริษัท แพลทินัม”
ลิลี่ยิ้ม แต่เธอไม่ได้ตอบอะไรออกไป
ในหัวของเธอตอนนี้เต็มไปด้วยแดร์ริล
ชาร์ลรู้สึกภูมิใจเมื่อเห็นการตอบสนองของเฟบี้ เขารู้สึกพอใจมาก เขารู้สึกมั่นใจที่ได้ช่วยลิลี่ไล่แดร์ริลไปเช่นกัน เธอต้องประทับใจเขาแน่
แต่เขาคิดผิด
ลิลี่กล่าวขณะที่รู้สึกหงุดหงิดใจ “ฉันขอโทษนะคะ ฉันเพิ่งจำได้ว่าฉันมีบางอย่างต้องไปทำ ฉันจะไม่รอพบประธานบริษัทแพลทินัมกับคุณ ไว้คราวหน้าแล้วกันนะคะ”
เธอออกไปก่อนที่ชาร์ลและเฟบี้จะได้ตอบสนองอะไรด้วยซ้ำ

“หนูน้อยลลี่?” ชาร์ลรู้สึกงุนงง เขามองดูลิลที่ออกไปโดยไม่ลังเล ด้านนอกศูนย์ Audi A5 “แดร์ริล เดียวก่อน” แดร์ริลได้ยินเสียงเรียกของลิลีทันทีที่เขาก้าวออกมาจากโชว์รูม แดร์วิลหยุดลง เขาหันหลังไปมองเธอโดยไม่เปลี่ยนแปลงท่าที่ใด ๆ “ไม่ใช่ว่าคุณกับผู้จัดการลุคมีอะไรต้องทําเหรอครับ? คุณออกมาทําไม?” แม้เขาจะรู้ดีว่าที่ลิลีมาพบชาร์ลก็เพราะถูกกดดันจากซาแมนธา แต่หัวใจของเขาก็รู้สึกไม่ดีอยู่ดี ลิลีกล่าวพร้อมกัดริมฝีปากของตัวเอง “มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ” หลังจากลังเลอยู่ชั่วครู่ เธอจึงกล่าว “ฉันไม่เคยมีแผนจะมาเจอชาร์ลนั้น มันเป็นเพราะเขาบอกว่าจะแนะนําฉันให้รู้จักประธานของบริษัท แพลทินัม ฉันจึงมา” เมื่อได้ยินแบบนั้น แดร์ริลจึงยิ้มออกมาด้วยความโล่งใจ ลิลีถามอย่างสงสัย น้ําเสียงของเธอดูเป็นห่วงเป็นใย “นายไปอยู่ที่ไหนมา ไม่กี่วันมานี้?” แดร์ริลครุนคิด ก่อนจะตอบกลับด้วยท่าทีเหมือนเดิม “ก็ไม่ใช่ที่ไหนหรอก ผมไปได้งานที่มีอาหารกับที่พักให้พอดี” ลิลีรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาเล็กน้อย และถามกลับไปทันที “งานแบบไหนเหรอ?”