จากนั้น แม่ชีแห่งโชคชะตาและแดร์ริลก็หายวับไปจากสายตาของทุกคน

“ท่านอาจารย์?”

“เอ่อ…”

จู่ ๆ พวกเขาก็หายตัวไปได้ยังไง?

สาวกสำนักง้อไบ๊ตกตะลึงในขณะที่พวกเธอแลกเปลี่ยนสายตากัน

พวกเธอไม่รู้ว่าเครื่องรางข้ามภพมหัศจรรย์ได้เคลื่อนย้ายแม่ชีแห่งโชคชะตาและแดร์ริลออกไป

ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาถูกส่งไปที่ใด

…

ในขณะเดียวกัน…

แดร์ริลรู้สึกราวกับว่าเขากำลังอยู่ในความฝัน ร่างกายของเขาสั่นเทา รอบ ๆ ตัวเขากลายเป็นสีดำ เขาสูดหายใจเข้าหลายครั้งก่อนที่เขาจะได้ก้าวลงสู่พื้นในที่สุด

แดร์ริลถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่เท้าของเขาแตะลงบนพื้น ทุกอย่างจะเรียบร้อยตราบใดที่เครื่องรางนั้นไม่ได้ส่งเขาลงไปในส่วนลึกของทะเล

แดร์ริลลืมตาขึ้นช้า ๆ และมองไปรอบ ๆ เขารู้สึกมึนงง

เขาถูกส่งมาที่ห้อง มันคือห้องแต่งตัวของผู้หญิง

หญิงผู้หนึ่งกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่

หญิงผู้นั้นช่างสวยงามมาก เธอมีรอบเอวที่เรียวและส่วนโค้งเว้าที่น่าหลงใหล รูปร่างของเธอกำลังถูกเปิดเผยอยู่ตรงหน้าของแดร์ริล

โอ้แม่เจ้า!

เขากำลังคิดว่า ‘ฉันโชคดีมากที่ถูกส่งมาที่นี่เพื่อดูสิ่งนี้!’

เขาไม่รู้ว่าแม่ชีแห่งโชคชะตาถูกเคลื่อนย้ายไปที่ใด พวกเขาถูกแยกจากกัน

“กรี๊ด!”

หญิงที่อยู่ในห้องแต่งตัวตะโกนร้องดังลั่นเมื่อเธอเห็นแดร์ริล! เธอรีบหยิบเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาสวมใส่อย่างบ้าคลั่งเพื่อปกปิดตัวเอง

“แก แก แกกล้าดียังไงมาแอบดูฉัน?” เธอชี้ไปที่แดร์ริลในขณะที่เธอกระทืบเท้าด้วยความโกรธ

“ฉันขอโทษ! แดร์ริลรู้สึกอับอาย เขาไม่รู้ว่าเขาจะอธิบายยังไง เขาทำได้เพียงแค่เอ่ยคำว่าขอโทษ

จากนั้นแดร์ริลก็พุ่งไปยังหน้าต่าง เขาต้องการสำรวจว่าเขาถูกส่งมายังที่ใด แต่เขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อเขาเห็นภาพนั้น

เขาสามารถมองเห็นถนนที่มีชีวิตชีวาอยู่ภายนอกหน้าต่าง

อาคารอิฐสีแดงที่มีความสูงประมาณห้าถึงหกชั้นมากมายตั้งอยู่สองข้างทางของท้องถนน พวกมันค่อนข้างโบราณ แม้แต่ผู้คนที่เดินอยู่บนท้องถนนก็แต่งกายด้วยเสื้อผ้าล้าสมัย

บนถนนไม่มีรถ เขามองเห็นแต่รถสามล้อ!

เขาไม่สังเกตุเห็นคอมพิวเตอร์หรือโทรทัศน์เลย เด็ก ๆ หลายคนกำลังถือหนังสือพิมพ์ไว้ในมือเพื่อเร่ขาย

มันดูเหมือนว่าเขากำลังอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ ในช่วงทศวรรษที่ 1930!

เวรแล้ว! ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย?

หรือว่าเขาจะถูกส่งมายังกองถ่ายภาพยนต์?

แดร์ริลตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ จิตใจของเขาสั่นเทาและว่างเปล่า

ไม่กี่วินาทีต่อมา แดร์ริลมองไปที่สาวสวยผู้นั้นและถามด้วยความสงสัย “แม่สาวงาม กำลังถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องอะไร?”

ทุกสิ่งรอบตัวเขาดูเหมือนกับฉากที่เคยเห็นในภาพยนตร์ เขาสามารถพูดได้ว่า ฉากเหล่านั้นเสมือนจริงมาก

เพียะ!

หญิงสาวเดินเข้ามาด้วยส้นสูงของเธอและตบเข้าที่ใบหน้าของแดร์ริลอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว!

“แกมันไร้ยางอาย!” หญิงสาวกัดฟันกรอด

เชอรีลโกรธจัด ใบหน้าอันสวยงามของเธอแดงก่ำและเต็มไปด้วยความโกรธ! สำหรับผู้ชายส่วนใหญ่แล้ว เธอเป็นเทพธิดาที่อยู่สูงเกินจะเอื้อม เธอไม่เคยคิดเลยว่า เธอจะต้องตกเป็นเหยื่อสายตาของไอ้คนไร้ยางอายผู้นี้

แดร์ริลปิดหน้าของเขาและก้าวถอยหลังออกไป “แม่สาวงาม ฉันไม่ได้ตั้งใจ…”

พรึบ…