โดน็อกเม้มริมฝีปาก “เธอเป็นสมาชิกของตระกูลดาร์บี้อย่างนั้นเหรอ?”

“ใช่แล้ว” ยูมิตอบอย่างเย่อหยิ่งในขณะที่เธอคิดว่าเขาจะเกรงกลัว

โดน็อกกำหมัดแน่นและถามเพียงไม่กี่พยางค์ออกมา “แดร์ริลเกี่ยวข้องกับเธอยังไง?”

ยูมิกัดฟันและคิดในใจว่า ‘ชื่อของแดร์ริลโด่งดังมากในตอนนี้ ฝ่ามือหัตถ์พลังอมตะของเขาในการต่อสู้ที่หอคอยดาวปรารถนานั้นเป็นที่ลือเลื่อง ดังนั้น ฉันจะต้องใช้ชื่อของเขาเพื่อทำให้ชายผู้นี้หวาดกลัว’

ยูมิยิ้มและพูดว่า “แดร์ริลเป็นน้องชายคนที่สองของฉัน ฉันคือพี่สะใภ้ของแดร์ริล ถ้าแกรู้เช่นนี้แล้วก็ไปให้พ้น!”

“เธอเป็นพี่สะใภ้ของแดร์ริลอย่างนั้นเหรอ?” โดน็อกโกรธจัด ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงในทันที

จากนั้น โดน็อกก็เอื้อมมือออกไปและสะกัดจุดยูมิด้วยนิ้วที่รวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด

ยูมิไม่สามารถโต้ตอบและเคลื่อนไหวได้ทันที

“แก!” ยูมิกัดฟันแน่น เธอไม่คิดว่าชายคนนั้นยังจะกล้ารังควานเธอหลังจากที่เธอเอ่ยชื่อของแดร์ริลออกไป

“พี่สะใภ้ของแดร์ริลอย่างนั้นเหรอ? รูปร่างของเธอช่างน่าหลงใหลดีนะ” ในขณะนั้นดวงตาของโดน็อกก็แดงก่ำ จากนั้นเรือก็เริ่มแล่นไปยังกลางทะเล เขาอุ้มยูมิขึ้นไปบนดาดฟ้าในขณะที่เขาได้ชื่นชมเธออย่างใกล้ชิด

กลางทะเลมีเพียงเรือลำเดียว เรือที่มีโดน็อกและยูมิอยู่บนเรือ

ดวงตาของโดน็อกราวกับสัตว์ประหลาดเมื่อเขาจ้องเขม็งไปที่ยูมิ

ยูมิอยู่ในชุดกระโปรงสั้น เธอมีร่างกายที่เย้ายวนและเซ็กซี่ยิ่งนัก

“นี่! แกกำลังจะทำอะไร?!”

โดน็อกเหลือบมองไปที่กระเป๋าที่ยูมิถือไว้ข้างหน้าของเธอ

เมื่อเขาเปิดมันออกเขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในนั้น

มันคือคัมภีร์มหาปริศนา!

ทั้งเจ็ดเล่ม?

สมองของโดน็อกล่องลอย!

“ฮ่า ฮ่า พระเจ้าทรงอวยพรให้ฉัน ไม่เพียงแต่ฉันจะจับพี่สะใภ้ของแดร์ริลได้เท่านั้น แต่ฉันยังได้รับคัมภีร์มหาปริศนาอีกด้วย!” โดน็อกไม่สามารถกลั้นหัวเราะเอาไว้ได้อีกต่อไป เขาตื่นเต้นจนคว้าใบหน้าของยูมิมาจูบเข้าที่ริมฝีปากสีแดงของเธอ

“ไปให้พ้นนะ!” ยูมิตะโกนสุดเสียง เธอถูกสะกัดจุดเอาไว้ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถขยับนิ้วของเธอได้เลย เธอรู้สึกเหมือนเธอกำลังจะตาย!

โดน็อกยังคงไม่หยุดและดำเนินต่อไปในขณะที่เสียงการต่อต้านของยูมิยังคงดังก้องอยู่กลางทะเล

ภายใต้การขืนใจของโดน็อก ยูมิจึงไม่สามารถขัดขืนได้อีกต่อไป ในไม่ช้าเธอก็ต้องยอมจำนนต่อเขา

…

ในขณะเดียวกัน ณ คฤหาสน์คาร์เตอร์

โต๊ะอาหารเต็มไปด้วยอาหารอันโอชะ ในขณะที่ทั้งหกคนนั่งอยู่รอบโต๊ะ พวกเขาสี่คนคือสมาชิกของตระกูลคาร์เตอร์และพ่อแม่ของแดร์ริล

แดเนียลและโซรันรู้จักกันมาเกือบยี่สิบปี พวกเขามีอะไรมากมายที่จะเล่าสู่กันฟังเมื่อพวกเขาได้รวมตัวกัน

ซาร่าเคารพรักพ่อแม่ของแดร์ริล เธอทักทายพวกเขาด้วยความเคารพในฐานะคุณลุงและคุณป้า

ในทางกลับกัน ราเชลที่นั่งเงียบและไม่พอใจอยู่ข้าง ๆ เธอรู้สึกหงุดหงิดเมื่อพ่อแม่ของแดร์ริลอยู่กับพวกเขา การแต่งกายของพ่อแม่ของแดร์ริลนั้นดูเหมือนชาวบ้านธรรมดา ๆ จนทำให้เรเชลรู้สึกรำคาญใจเมื่อเธอมองดูพวกเขา เธอนั่งนิ่งอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์

หลังจากดื่มไปหลายแก้ว โซรันก็หัวเราะในขณะที่เขาวางแก้วไวน์ลงและพูดกับแดเนียลว่า “แดเนียล มีเรื่องหนึ่งที่นายไม่ควรจะลืม นายจำเกี่ยวกับข้อตกลงของเราเรื่องการแต่งงานที่พวกเราตกลงกันไว้ได้ไหม? แดร์ริลควรจะแต่งงานกับเรเชล”

การต่อสู้ของแดร์ริลที่หอคอยดาวปรารถนานั้นกำลังเป็นที่โด่งดังในสังคมในเวลานี้ มันคงจะเป็นความโชคดีถ้าเรเชล ลูกสาวคนโตของเขาจะสามารถแต่งงานกับแดร์ริลได้

“ข้อตกลงการแต่งงาน โอ้ นายยังจำเรื่องนั้นได้!” แดเนียลหัวเราะในขณะที่เขาตอบ

ใบหน้าของโซรันดูจริงจัง “ฉันจำได้แน่นอน มันจะไม่ใช่แค่เกมส์ เพราะว่าเราทั้งคู่ได้สาบานกันเอาไว้แล้ว”

ในขณะที่เขาพูด โซรันก็กวักมือเรียกเรเชลและพูดว่า “เร็วเข้า เรเชล เสิร์ฟชาให้คุณลุงและคุณป้าของเธอ เธอจะต้องเรียกพวกเขาว่าคุณพ่อ คุณแม่ในอีกไม่ช้า ฮ่า ฮ่า!”

ใบหน้าของเรเชลซีดเซียวทันที เธอรู้สึกรังเกียจเมื่อเธอมองดูพ่อแม่ของแดร์ริล