คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 663
เธอเจตตนาดี?

แดร์ริลกำหมัดแน่นขึ้นกว่าเดิม! ดวงตาของเขาแดงเถือกด้วยความโกรธแค้น!

“เอาล่ะ เอาล่ะ ดูนายสิ ฉุนเฉียวอะไรขนาดนี้ ฉัน… ฉันหิวข้าวแล้ว” โมนิก้ากล่าวเบา ๆ

เธอนอนหลับไม่ค่อยสนิทในช่วงเวลาที่เธออยู่ในสวนซ่อนเร้น หลังการผ่าตัดจบลงเธอรู้สึกอ่อนเพลียและหิวกระหาย

“ผมจะไปซื้อโจ๊ก… เดี๋ยวผมจะไปเลย” แดร์ริลรีบลุกขึ้นยืนและสวมเสื้อโค้ทอย่างร้อนรน “ที่รัก รออยู่ตรงนี้ก่อน เดี๋ยวผมจะรีบกลับมา”

ม๊วฟ!

โมนิก้าหน้าแดงในทันที

มองแผ่นหลังแดร์ริลรีบวิ่งออกไป ทำให้เธอรู้สึกมีความสุข

…

อีกทางด้านหนึ่ง

แดร์ริลรีบโบกรถแท็กซี่ด้านนอกของโรงพยาบาลและมุ่งตรงไปที่ชายหาด

มีแผงขายโจ๊กที่ชายหาดตงไห่ซึ่งเปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง แดร์ริลและผองเพื่อนมักจะแวะเวียนไปกินอยู่บ่อยครั้งเมื่อตอนที่พวกเขายังเป็นเด็กวัยรุ่นและออกไปเที่ยวเล่นสนุกในยามค่ำคืน โจ๊กร้านนี้คือตัวเลือกอันดับหนึ่งของพวกเขาสำหรับอาหารมื้อเย็น

อาหารจานเด็ดของทางร้านคือโจ๊กทะเลเดือดกุ้งและปู

เขาจดจำได้คร่าว ๆ ว่าอาหารจานนี้ราคาประมาณสองร้อย มันอร่อยเลิศรสและเขามั่นใจว่าโมนิก้าจะต้องหลงรักมันอย่างแน่นอน

แดร์ริลมองออกไปนอกหน้าต่างเพื่อชมทิวทัศน์ยามค่ำคืนของเมืองตงไห่ขณะรถแท็กซี่กำลังแล่นไปยังจุดหมายปลายทาง เมืองตงไห่ เมืองอันดับต้น ๆ หน้าใหม่ยังคงพลุกพล่านแม้กระทั่งตอนตีสาม

ขณะรถแท็กซี่จอดที่ชายหาด บริเวณรอบข้างก็เงียบสงัดไม่มีใครอยู่ที่นั่น ใครจะไปเที่ยวทะเลในเวลารุ่งสาง?

แดร์ริลลงจากแท็กซี่และเดินเรียบไปตามชายหาดอีกสองสามร้อยเมตรเพื่อมองหาแผงขายโจ๊กที่คุ้นเคย

ลมทะเลพัดโชยในยามค่ำคืน เขารู้สึกอับเฉาหลังจากเดินไปได้ไม่กี่นาที

ให้ตายสิพับผ่า! ตึกรามบ้านช่องริมชายหาดถูกรื้อถอนและย้ายถิ่นฐานที่ตั้งออกไปหมดแล้ว แผงขายโจ๊กก็หายไปอย่างไร้ร่องลอย

แดร์ริลรู้สึกเซ็งเขากระวนกระวาย ที่อื่นที่เขาจะสามารถหาร้านโจ๊กได้อีกก็คือถนนแอตแลนติก มันเป็นถนนที่พลุกพล่านและจอแจ เขามั่นใจว่าจะหาร้านอาหารที่นั่นได้ แต่ร้านแผงลอยส่วนใหญ่จะมีแต่ปิ้งย่างและบาร์บีคิว มันใช่ทางเลือกที่ดีของอาหารสำหรับสตรีมีครรภ์

เมื่อเขากำลังหมกมุ่นอยู่กับความคิด ก็มีเสียงเย็นเยียบดังขึ้นจากด้านหลังของเขา

“แดร์ริล?”

ฉิบหาย! ชายหาดเงียบราวกับป่าช้าเขาจึงตกใจเมื่อได้ยินเสียงคนเรียกชื่อเขา! ร่างกายของเขาแข็งทื่อหลังจากนั้นเขาก็หันกลับไปมองต้นเสียง

ซวย!

มีหญิงสาวยืนอยู่ไม่ห่างจากตัวเขา เธอเป็นผู้หญิงที่หน้าตางดงามในวัยยี่สิบต้น ๆ เธอสวมกระโปรงสั้นเผยให้เห็นขาที่เรียวยาวและเย้ายวนของเธอ เธอมีเสน่ห์และน่าดึงดูด โดยเฉพาะอย่างยิ่งรัศมีอันเป็นเอกลักษณ์ของเทพธิดาที่เธอเปล่งออกมา

เธอสวยและน่ารักเป็นพิเศษ!

ความงดงามของนักแสดงที่โด่งดังยังด้อยกว่าเธอ

แดร์ริลอดไม่ได้ที่จะหลีสายตามองสอดส่องเธออย่างเงียบ ๆ เขากล่าว “ผมแดร์ริลเอง แล้วคุณคือ?”

หญิงสาวคนนี้หน้าตาสวยงามมากแต่เขาก็ไม่รู้ว่าเธอนั้นคือใคร

หญิงสาวคนนั้นพยักหน้ากับคำตอบของเขาและขานรับ “ฉันมาที่นี่เพื่อฆ่านาย!”

ด้วยการพลิกฝ่ามือของเธอ แส้น้ำแข็งก็ปรากฏทอดยาวขึ้นในมือ มันเป็นแส้ยาวประมาณหนึ่งไม้บรรทัดและดูเหมือนรูปสลักน้ำแข็ง! เธอสะบัดข้อมือขึ้นและแส้ก็พุ่งจรงไปที่แดร์ริล!

เปรี้ยะ!

มันช่างน่าหวาดผวาอะไรเยี่ยงนี้? มันเป็นการโจมตีที่ทรงพลังมากถึงขั้นแหวกท้องฟ้ายามค่ำคืนฉีกออกจากกัน!

ใครก็ตามที่โดนโจมตีเช่นนี้ ไม่ตายก็พิการ

ผู้หญิงคนนี้ก็คือ ไอรีน จากพระราชวังฟูเหยา

ลีรอยได้ร้องขอให้พระราชวังฟูเหยาสังหารชายสามคน คือแด๊กซ์ แดร์ริลและเชสเตอร์

ไม่จำเป็นต้องใช้กองพลทหารเพื่อมาสังหารสามคนนี้ เพียงแค่หนึ่งในเจ็ดเทพธิดาก็เพียงพอที่จะปลิดชีพพวกเขาได้ทั้งสามคน บังเอิญพอดีที่ว่าเทพธิดาอายุน้อยที่สุดนั้นกำลังบ่มเพาะวิชาชุดวิถี บุปผาลีลาวดีสามบท เธอสามารถใช้วิชานี้จัดการกับพวกเขาทั้งสามคนได้

เทพธิดาตัวน้อยคนนี้มองเห็นว่าแดร์ริลเป็นเพียงปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสี่เท่านั้น เธอไม่คิดว่าเขาจะคู่ควรกับการสำแดงวรยุทธที่เธอสั่งสมมาไว้เป็นอย่างดี การโจมตีแค่สองกระบวนท่าก็มากเกินพอที่จะทำให้เขาคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อขอความเมตตา