คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 638
แดร์ริลมองเรเชลในขณะที่เขาจิบเครื่องดื่มในมือ “ทำไมฉันต้องช่วยมันด้วย?”

‘อีวานเป็นคนที่โยนฉันเข้าไปในป่าลูกท้อเบ่งบาน เขายังโกหกทุกคนและปลอมตัวเป็นฉัน ทำไมฉันต้องช่วยเขา? ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังดูถูกฉันมาตลอดและตอนนี้เธอกลับต้องการความช่วยเหลือจากฉันเหรอ?’ แดร์ริลคิด

ราเชลกังวล เธอกัดริมฝีปากจนเลือดออก เธอคว้าที่แขนของแดร์ริลและขอร้อง “ฉันขอร้อง ฉันจะเรียกนายว่าพี่ชายถ้านายต้องการ พี่แดร์ริล ได้โปรดบอกพวกเขาให้ปล่อยอีวานไป ได้โปรดช่วยเขาด้วย ฉันขอร้อง…”

แดร์ริลยิ้มอย่างเย็นชาแต่เขาไม่ได้พูดอะไร

มันสายเกินไปแล้วที่จะเรียกเขาว่าพี่ชาย

“ฉันคงช่วยอะไรไม่ได้” แดร์ริลพูดด้วยท่าทางเฉยเมยในขณะที่วางแก้วลง

เรเชลแทบทรุดลงกับพื้น ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเสียใจ เธอไม่ควรขอให้อีวานปลอมตัวเป็นดาร์บี้ผู้ไร้พ่ายแต่มันก็สายเกินไปแล้ว

“แดร์ริล”

เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น เธอลุกขึ้นยืนและเรียกแดร์ริล เธอคือ โอฟีเลีย เลน

โอฟีเลียยืนขึ้นพร้อมกับความเซ็กซี่ของเธอ เธอสวมกระโปรงสีไวน์แดงรูปทรงเย้ายวนที่เผยให้เห็นรูปร่างของเธอ เธอสวมรองเท้าส้นสูงและมีผมที่ลอนยาว ทั้งหมดนี้ทำให้เธอดูเซ็กซี่สุด ๆ

โอฟีเลียกัดริมฝีปากของเธอ อีวานเป็นหนึ่งในผู้ติดตามที่มีความสามารถของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถปล่อยให้สำนักประตูสุราลัยฆ่าเขาได้

“แดร์ริล ได้โปรดช่วยอีวานได้ไหม?” โอฟีเลยพูดเบา ๆ “ถึงยังไงฉันก็ยังเป็นอาจารย์ของนายและอีวานก็เป็นศิษย์ของฉันเหมือนกัน”

แดร์ริลมองไปที่โอฟีเลียและถอนหายใจ

เมื่อครั้งที่แม่ชีแห่งโชคชะตาทำร้ายแดร์ริลจนได้รับบาดเจ็บสาหัส โอฟีเลยได้ใช้สมุนไพรหยินหยางเพื่อช่วยชีวีตเขา ดังนั้น แดร์ริลจึงรับปากที่จะเป็นศิษย์ของเธอ

“ท่านอาจารย์ ผมไม่ต้องการที่จะช่วยเขา” แดร์ริลพูดพร้อมยักไหล่

โอฟีเลียกระวนกระวายใจ เธอเดินเข้าไปหาแดร์ริลและพูดเบา ๆ “ฉันขอร้องล่ะ ช่วยอีวานด้วย แล้วฉันจะเป็นหนี้บุญคุณนายในครั้งนี้”

ร่างกายของเธอส่งกลิ่นเย้ายวนชวนให้หลงใหลจนทำให้แดร์ริลสั่นเทา

เนื่องจากเป็นคำขอของโอฟีเลย แดร์ริลจึงพยักหน้าเห็นด้วย “ก็ได้”

โอฟีเลยได้มอบสมุนไพรหยินหยางเก้าวันให้แก่เขาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บสาหัสของเขา ดังนั้น เขาจึงต้องยอมทำเพื่อตอบแทนบุญคุณของเธอ

แดร์ริลโบกมือห้ามเซปไฟร์ “เอาล่ะ ช่วยฉันหน่อย ปล่อยอีวานไป”

“ได้ครับ บราเธอร์แดร์ริล” เซปไฟร์พยักหน้า เขาเตะเข้าที่ใบหน้าของอีวานอีกครั้งก่อนที่เขาจะปล่อย “ไสหัวไป!”

“ครับ…”

การเตะครั้งสุดท้ายทำให้ฟันของอีวานหักหลายซี่และเขาก็ล้มลงกับพื้น

เซปไฟร์ มองอีวานอย่างเย็นชา “ที่ฉันปล่อยแกไปก็เพราะเป็นคำขอของบราเธอร์แดร์ริล แต่ถ้าแกยังกล้าที่จะแอบอ้างเป็นใครจากสำนักประตูสุราลัยอีก ฉันจะฆ่าแกทันที”

“ขอบคุณท่านวีรบุรุษที่ไม่ฆ่าผม ขอบคุณ ขอบคุณ!” อีวานพึมพำในขณะที่เขารวบรวมพลังงานเพื่อลุกขึ้นยืนและรีบวิ่งหนีไปทันที

เซปไฟร์หัวเราะเมื่อเห็นอีวานหายตัวไป จากนั้นเขาก็ก้าวไปทางโซรัน “ท่านคาร์เตอร์ บราเธอร์แดร์ริลได้เชิญพวกเราจากสำนักประตูสุราลัยมางานเลี้ยงของลูกสาวของคุณในวันนี้”

เซปไฟร์มองไปที่แดร์ริล

ซาร่าตื่นเต้นมาก เธอรีบวิ่งเข้าไปหาแดร์ริลและกอดเขาทันที “ขอบคุณค่ะ พี่แดร์ริล!”

‘พี่แดร์ริลสัญญากับฉันว่า เขาจะเชิญวีรบุรุษแห่งประตูสุราลัยมาในงานเลี้ยงวันเกิดของฉันและเขาก็ได้ทำมันจริง ๆ!’ ซาร่าคิด

“ไม่เป็นไร” แดร์ริลลูบหัวซาร่าเบา ๆ ถึงแม้ว่าเธอเพิ่งจะโตเต็มวัย แต่ร่างกายของเธอก็ดูโตไม่น้อยไปกว่าผู้ใหญ่

โซรันหัวเราะอย่างตื่นเต้น “เรารู้สึกเกียรติของอย่างยิ่งที่พวกคุณมา”

สองขุนพลสายฟ้า จตุขุนพลและสิบปรมาจารย์สวรรค์เป็นวีรบุรุษที่มีชื่อเสียงจากสำนักประตูสุราลัย

แน่นอนว่าการปรากฏตัวของพวกเขานั้นทำให้ตระกูลคาร์เตอร์รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง!