บทที่ 39

วิลเลียม ลินดัน!
หมอนี่ต้องออกมาชอปปิ้งแน่ เขาใส่ชุดสบาย ๆ พร้อมด้วยเลขาแสนสวยที่เดินตามหลังเขา
เลขาคนนั้นกำลังแบกถุงชอปปิ้งสองถุงไว้ในมือ
หมอนี่ชักจะมากไปแล้ว ลิลี่นั้นทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เพื่อให้ตระกูลลินดันทำงานกับบริษัท แพลทินัม ได้ แต่เขากลับออกมาใช้เงินของบริษัท เดินดูสาวพร้อมเลขาของตัวเอง
แดร์ริลยิ้มเย็น เขาขี้เกียจจะมาวุ่นวายกับเรื่องนี้ เขาจึงรีบที่จะจากไป
อย่างไรก็ตาม ด้านหน้านั้นมีคนเดินผ่านไปมามากเกินไป มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเร่งเครื่องขึ้นอีก
เมื่อเห็นแดร์ริลเมินเขา วิลเลียมยิ้มเย็นออกมาและแกล้งเขา “แดร์ริล นายกำลังไปได้สวยสินะ นายขับ Audi R8 เลยนะเนี่ย”
เขาจ้องไปยังที่นั่งข้างคนขับในขณะที่เขาพูด และมองเจด
เมื่อถูกดึงดูดโดยความงามของเจด วิลเลียมถึงกับตกตะลึงไปชั่วขณะ เขายิ้มออกมา “คุณผู้หญิงคนนี้ดูไม่ค่อยคุ้นตาเลย คุณชื่ออะไรเหรอครับ?”
แม้ว่าเจดจะเป็นเพื่อนสนิทของลิลี่ วิลเลียมก็ไม่เคยเห็นเธอมาก่อน ดังนั้น เขาจึงไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร
และทางด้านเจดเองก็ไม่รู้ว่าวิลเลียมเป็นใครเช่นกัน เมื่อไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น เธอจึงไม่กล้ากล่าวอะไรออกมา เธอแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น
แดร์ริลมองไปที่วิลเลียมด้วยท่าทางนิ่ง ๆ และกล่าว “นายรู้ชื่อเธอไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมา?”
วิลเลียมเริ่มไม่พอใจ เขาเริ่มเสียงดังขึ้น “แดร์ริล แกมันก็แค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนอื่น อย่ามาเสแสร้งหน่อยเลย รู้สึกภูมิใจมากไหมที่ได้ขับ R8? มันใช่รถของแกจริงรึเปล่าก็ไม่รู้?”
วิลเลียมจ้องไปที่เจดอีกครั้งในขณะที่พูด
เขามั่นใจว่ารถคันนี้เป็นของเจด
ในเรื่องความสัมพันธ์ของเจดและแดร์ริล เขาไม่จำเป็นต้องคิดให้มากความอีก
เมื่อเขามองดูแดร์ริลที่กำลังยิ้มอย่างเย็นชาแต่ไม่ได้ตอบโต้อะไร วิลเลียมจึงเริ่มกลั่นแกล้งต่อ “นี่คือวิธีที่แกใช้สินะ แดร์ริล แกอยู่ในตระกูลลินดันของเรามาสามปี โดยที่ไม่ได้ทำประโยชน์อะไรเลย เป็นได้แค่ของเล่น และตอนนี้ถึงกระทั่งไปจับผู้หญิงที่ร่ำรวยมา? เฮ้ แกนี่มันเป็นความน่าอับอายของตระกูลลินดัน…”
ในตอนนี้ ทั้งสถานที่กำลังเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังมุงดูเหตุการณ์อยู่
เมื่อได้ยินสิ่งที่วิลเลียมกล่าว ทุกคนในบริเวณนั้นเริ่มฮือฮาทันที
“ฮ่า ฮ่า ถ้าอย่างนั้นหมอนี่ก็เป็นลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลลินดัน ฉันนึกว่าเขาเป็นทายาทตระกูลที่ร่ำรวยเสียอีก”
“เขาช่างหน้าด้านนะ คนแบบนี้นี่หายากมาก ถึงกล้าทำแบบนี้ได้”
“น่าสนใจ! ของเล่นแบบเขาอยู่ที่บ้านคนอื่น และในเวลาเดียวกันก็ออกมาจับผู้หญิงรวย ๆ ข้างนอกด้วย ช่างกล้า!”
ตอนที่คนไร้ประโยชน์นี่แต่งงานกับเทพธิดาลิลี่ มันเป็นเรื่องตลกไปทั่วเมืองตงไห่ ฮ่าฮ่า วันนี้ เราได้เจอคนไร้ค่าตัวจริงเข้าแล้ว”
เสียงครหามากมายดังออกมา และแดร์ริลเองก็เริ่มจะโมโหแล้ว
เวร ไอ้วิลเลียม ลินดันนี่ เขาต้องดูถูกแดร์ริลทุกครั้งที่เจอกัน ไม่งั้นเขาคงอยู่ไม่สุขสินะ
ในตอนนั้นเอง เจดโกรธมากจนใบหน้าสววยของเธอสั่นไหว
หลังจากใช้ชีวิตมาหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกรังแกกลางที่สาธารณะ
ต่อให้เธอต้องการผู้ชาย เธอก็ไม่จำเป็นต้องไล่ตามแดร์ริล
ในระหว่างที่วิลเลียมกำลังพูดอยู่ เจดก็ดันประตูออกและลงจากรถ
ในทันใดนั้น ทุกคนก็เริ่มสนใจกับการกระทำของเจดทันที

*************************************
คนมากมายถูกดึงดูดความสนใจด้วยร่างอันเย้ายวนของเจดทันที ยังไงก็ตาม พวกเขาเองก็กําลังสงสัยกับการกระทําของเธอเช่นกัน เธอกําลังจะทําอะไร? ในใจพวกเขา พวกเขาคิดเช่นเดียวกัน หากมองเผิน ๆ เจดกําลังเดินไปหาวิลเลี่ยมด้วยรองเท้าส้นเข็มของเธอ เมื่อเห็นเจดยืนอยู่หน้าเขา วิลเลียมยิ้มออกมาและกล่าวอย่างผ่อนคลาย “คนสวย คุณไม่รู้เหรอว่าชายคนนั้นเป็นลูกเขยบ้านคนอื่น? ไม่ต้องกังวลนะ คุณไม่จําเป็นต้องขอบคุณผมหรอก” เพียะ! ทันทีที่เขากล่าวจุบเจดก็มอบฝามือที่ตบเข้าไปที่หน้าของวิลเลียมอย่างแรง เสียงตบดังออกมาชัดแจ๋ว ความเงียบปกคลุมไปครึ่งซอย ทุกคนตกตะลึง “เธอ นั่งผู้หญิงราคาถูก กล้าดียังไงมาตบฉัน?” วิลเลียมยังอยู่ในอาการตกใจ เขามองไปที่เจดด้วยแววตาว่างเปล่า เมื่อเขาตั้งสติได้ เขาก็ตะโกนออกมาทันที เลขาที่ยืนข้างเขาก็ตกใจเช่นกัน เธอรีบโอบวิลเลียมไว้ในอ้อมแขนแล้วถามอย่างแผ่วเบา “พี่ชายวิลเลียม คุณเป็นอะไรรึเปล่า?” หลังจากนั้นเธอก็หันไปที่เจดแล้วถาม “คุณตบเขาได้อย่างไร?” เจดไม่แม้แต่จะมองเลขาคนนั้น เขาต้องไปที่วิลเลียมและกล่าวอย่างเย็นชา “ฉันตบนาย แล้วไง? ไม่ใช่ว่าคนแบบนายที่มีปากสกปรก ๆ และเต็มไปด้วยคําดูถูกสมควรจะโดนตบแล้วเหรอ?” กลางสี่แยกนั้น เจดเรียกคืนนิสัยอันรุนแรงสมัยก่อนด้วยความพยายามเล็กน้อย เธอต้องการจะจัดการทั้งวิลเลียมและเลขาของเขาไปด้วย