คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 786
สาวงามบนเวทีพูดใส่ไมโครโฟนว่า “ท่านสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ ดิฉันมีนามว่า เพนนี ดิฉันได้รับเกียรติให้เป็นพิธีกรในการแข่งขันร่ายบทกวี สำหรับตอนนี้ เมื่อฉันบอกหัวข้อของการแข่งขันในครั้งนี้แล้ว ขอให้ทุกคนเตรียมตัววางองค์ประกอบของบทกวีของตนเองไว้

ใครก็ตามที่เขียนได้ดีที่สุดจะได้รับตำแหน่ง ปราชญ์ดอกชบา! คุณคงจะรู้ดีว่า ตำแหน่งนี้เป็นเกียรติสูงสุดของเหล่านักวิชาการและนักอ่านเขียน!”

เพนนีกวาดสายตามองดูฝูงชน “เอาล่ะ เมื่อเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ดังนั้นหัวข้อของการแข่งขันร่ายบทกวีในปีนี้คือ ‘ฤดูใบไม้ร่วง’ ใครก็ตามที่ร่ายบทกวีได้ไพเราะที่สุดจะเป็นผู้ชนะ!”

“ผมมีบทกวี!”

ชายวัยกลางคนรูปร่างอ้วนท้วมปรากฏตัวขึ้นผ่านฝูงชนและเดินออกไปยังเวที

ทันใดนั้น สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่เขาด้วยความประหลาดใจที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา หัวข้อนี้เพิ่งจะถูกประกาศ แล้วเขาจะแต่งบทกวีได้รวดเร็วเช่นนี้ได้อย่างไร?

ดังนั้น พวกเขาจึงอยากรู้อยากเห็นและต้องการที่จะได้ยินบทกวีของเขาขึ้นมาทันที

เพนนีที่อยู่บนเวทีเองก็ประหลาดใจ จากนั้นเธอก็ยิ้มเบา ๆ และพูดว่า “โปรดร่ายบทกวีของคุณได้เลย”

ชายรูปร่างอ้วนท้วมพยักหน้า เขานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เขาหมุนศรีษะไปมาอย่างช้า ๆ ก่อนที่เขาจะเริ่มร่ายบทกวีออกมา

“ดื่มด่ำในคืนฤดูใบไม้ร่วง

“รุ่งอรุณพะอืดพะอมภายในทรวง

“หากแม้นว่าฉันจะเบื่อหน่ายอย่างหนักหน่วง

“ฉันทำได้เพียงร้องไห้คร่ำครวญ”

ในวินาทีที่เขาร่ายจบ เขาก็ถามเพนนีอย่างเป็นกังวลว่า “เพนนีผู้งดงาม บทกวีของผมมีความหมายมากใช่ไหม? คุณคิดว่าผมพอจะมีโอกาสชนะหรือไม่?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา จีเวลก็อดไม่ได้ที่จะพ่นขนมในปากของเธอออกมาก่อนที่เธอจะหัวเราะและพูดว่า “ฮ่า ฮ่า! นายท่านแดร์ริล บทกวีของชายผู้นั้นช่างน่าสนใจ เขาเพิ่งจะร่ายบทกวีน่าขันออกมา! ฮ่า ฮ่า!”

ในขณะเดียวกัน ฝูงชนก็โห่ร้องและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

“ฮ่า ฮ่า! ฉันกำลังจะตายเพราะการหัวเราะ มันเป็นบทกวีที่ยอดแย่อะไรเช่นนี้ ฮ่า ฮ่า!”

“เขาอยากจะชนะ? เขาจะต้องเมาค้างอยู่แน่เลย”

เพนนีที่อยู่บนเวทีก็เม้มริมฝีปากของเธอและยิ้มแสยะก่อนที่จะพูดกับชายอ้วนท้วมผู้นั้นว่า “เชิญคุณกลับไปสงบสติอารมณ์เสียก่อน”

ในเวลาเดียวกัน ชายร่างกำยำสองคนก็วิ่งขึ้นไปบนเวทีแล้วเตะชายอ้วนท้วมลงจากเวที

การแข่งขันร่ายบทกวีไม่ใช่การละเล่นของเด็ก ชายผู้นี้จะต้องเป็นตัวสร้างปัญหาอย่างแน่นอน บทกวีที่เขาเพิ่งร่ายเมื่อครู่นี้ ไม่สามารถเรียกว่าบทกวีน่าขันได้ด้วยซ้ำ

หลังจากนั้นก็ไม่มีใครกล้าขึ้นไปบนเวทีโดยไม่คิดอีก

ไม่กี่นาทีต่อมา ชายวัยกลางคนในชุดคลุมยาวก็ค่อย ๆ ก้าวขึ้นไปบนเวที

ด้วยแว่นตากรอบสีทองของเขา เขาดูเหมือนนักปราชญ์อย่างแท้จริง

“เขาคือโรมัน นิวมอนต์ไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่! เขาเป็นนักวิชาการของเมืองดอกชบา! เขาเป็นผู้มีพรสวรรค์อย่างแท้จริง”

“โรมัน!”

ผู้หญิงหลายคนไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นเอาไว้ได้ในขณะที่พวกเธอตะโกนเรียกชื่อเขา โรมันเป็นนักกวีผู้มีพรสวรรค์ในละแวกใกล้เคียงและบทกวีของเขานั้นก็ยอดเยี่ยม

เพนนีให้การต้อนรับโรมันก่อนจะพูดเบา ๆ ว่า “โปรดเริ่มการร่ายบทกวีของคุณได้เลย”

“อืม” โรมันพยักหน้า เขาหยิบไมโครโฟนขึ้นมาและเดินออกมาข้างหน้าสองก้าวก่อนที่เขาจะร่ายบทกวีอย่างช้า ๆ

“ฤดูใบไม้ร่วงนำมาซึ่งลมหนาว

“สามส่วนนั้นเยือกเย็น

“เจ็ดส่วนดื่มด่ำพระจันทร์

“อย่าโศกเศร้าในค่ำคืนที่มิอาจหลับไหลและไร้ที่สิ้นสุด”

“ว้าว!”

ฝูงชนต่างก็อ้าปากค้างและโห่ร้องชื่นชม

‘บทกวีที่ยิ่งใหญ่ บทกวีที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้! เขาสามารถสร้างบทกวีที่ยิ่งใหญ่ได้ในเวลาเพียงไม่ถึงสิบห้านาที โรมันมีพรสวรรค์และภูมิหลังด้านวรรณกรรมที่ลึกซึ้งจริง ๆ !’

โรมันยิ้มให้กับเสียงปรบมือที่เขาได้รับ เขาหยิบไมโครโฟนขึ้นมาก่อนที่เขาจะกล่าวว่า “ผมจะเป็นผู้ชนะในปีนี้! ตำแหน่งปราชญ์ดอกชบาจะต้องเป็นของผม! ผมขอให้ผู้ที่คิดว่ามันไม่ยุติธรรมขึ้นมาท้าทายบทกวีของผมได้เลย!”

ในขณะนั้น ฝูงชนต่างก็มองหน้ากันโดยที่ไม่มีใครกล้าขึ้นไปบนเวทีเลย

บทกวีของโรมันนั้นไร้ที่ติอย่างแท้จริง ไม่มีใครกล้าขึ้นไปบนเวทีเพียงเพื่อที่จะทำให้ตัวเองอับอายขายขี้หน้า

“นายท่านแดร์ริล!” จีเวลดึงแขนของแดร์ริล “ขึ้นไปลองดูหน่อยสิ”

ก่อนหน้านี้แดร์ริลสามารถเอาชนะไซม่อนจากสำนักพรานได้ ดังนั้น จีเวลจึงมีความหวังว่า แดร์ริลจะแสดงความสามารถของเขาในการแข่งขันร่ายบทกวีที่นี่ได้

แดร์ริลไม่ได้ต้องการที่จะขึ้นไป แต่เขาก็ต้องลงเอยด้วยการพยักหน้าในขณะที่เขามองดูดวงตาแห่งความหวังของจีเวล “ก็ได้!”

จากนั้นแดร์ริลก็เดินเบียดฝูงชนผ่านไปและขึ้นไปบนเวที

“น้องเล็ก คุณขึ้นมาทำอะไรบนเวที? นี่คือการแข่งขันร่ายบทกวี ได้โปรดอย่ามาสร้างปัญหา” ในขณะนั้น เพนนีก็มองดูแดร์ริลอย่างหงุดหงิดและครุ่นคิด

‘ชายผู้นี้สวมเสื้อผ้าแปลก ๆ และดูสกปรก! เขาจะต้องอยู่ที่นี่เพื่อพยายามสร้างปัญหาอย่างแน่นอน!’

แดร์ริลตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะยิ้มและพูดว่า “ผมไม่ได้กำลังพยายามที่จะสร้างปัญหา ผมขึ้นมาเพื่อร่ายบทกวีและอีกอย่างหนึ่ง ผมก็ไม่ได้ชื่อน้องเล็ก ชื่อของผมคือ แดร์ริล ดาร์บี้”