แดร์ริลเก็บคัมภัร์ทั้งสองเล่มและเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากที่เทพธิดาตัวน้อยจากไป เขาจำเป็นต้องเดินทางไปเมืองตงไห่

แจ็คสันเสียใจมากก่อนหน้านี้ตอนที่พบศพของรีเบคก้าที่หอคอยดาวปราถนา เขาบอกเอาไว้ว่าจะฝังศพภรรยาของเขาในอีกสามวัน

เมื่อสถานการณ์คลี่คลายลงและความจริงถูกเปิดเผยแล้ว แดร์ริลในฐานะพี่ชายเขาจำเป็นต้องไปที่นั่น

หลังจากนั้นเขาจะต้องมุ่งไปที่โลกใหม่เพื่อช่วยอีวอนและโมนิก้า

แดร์ริลไตร่ตรองไว้แล้วว่าเขาไม่สามารถที่จะเดินทางไปโลกใหม่ได้ด้วยตัวคนเดียว เขาคิดว่าจะพาแด๊กซ์และเชสเตอร์ร่วมเดินทางไปด้วย เขารู้สึกอุ่นใจมากกว่าที่มีพี่น้องร่วมผจญภัยไปกับเขา

ด้วยความคิดเช่นนี้ แดร์ริลโทรศัพท์หาแด๊กซ์และนัดหมายให้แด๊กซ์และเชสเตอร์ไปพบกับเขาที่คฤหาสน์ตระกูลดาร์บี้

…

ที่คฤหาสน์ตระกูลดาร์บี้

ในเช้าวันที่อากาศแจ่มใส แต่ภายในคฤหาสน์ตระกูลดาร์บี้นั้นกลับมืดมัวหมองหม่น

ชื่อเสียงของตระกูลดาร์บี้ถูกทำลายย่อยยับเสื่อมเสียด้วยข่าวพฤติกรรมอันเลวระยำของฟลอเรียน ข่าวนี้แพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมืองตงไห่

วันนี้คือพิธีฝังศพของรีเบคก้า ตระกูลต่าง ๆ ภายในเมืองตงไห่ก็มาร่วมงานศพ สำนักง้อไบ๊ก็มาร่วมงานด้วยเช่นกัน แม่ชีแห่งโชคชะตามีความผูกพันกับตระกูลดาร์บี้เนื่องจากได้พักอาศัยใต้ชายคาเดียวกันมาเป็นเวลานาน

พิธีงานศพเริ่มต้นขึ้นเมื่อแดร์ริลเดินทางมาถึง

สมาชิกตระกูลดาร์บี้ทุกคนต่างทักทายเขาพร้อมกับความละอายอยู่ในใจ เพราะทุกคนรู้ดีว่าพวกเขาเข้าใจแดร์ริลผิดไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับแจ็คสัน เขาคุกเข่าลงทันทีและร่ำไห้อย่างโศกเศร้าเมื่อเขาเห็นแดร์ริล

แดร์ริลรู้สึกเสียใจในตอนแรกเพราะตัวเขากับแจ็คสันสนิทสนมกัน แต่เมื่อฟลอเรียนใส่ร้ายเขา แจ็คสันกลับเชื่อใจฟลอเรียนมากกว่า

แดร์ริลแบกความรู้สึกนั้นไว้ในใจมาตลอด

เมื่อความจริงถูกเปิดเผย แจ็คสันสำนึกผิดและร้องไห้คร่ำครวญวิงวอนขอภัย แดร์ริลไม่มีทางเลือกที่ต้องให้อภัยเขาเมื่อเห็นว่าแจ็คสันเศร้าโศกเสียใจมากแค่ไหน

หลังจากจบพิธี แด๊กซ์และภรรยาของเขาแนนซี่พร้อมกับเชสเตอร์ก็มาถึง

แดร์ริลพาพวกเขาไปที่ห้องโถงรับแขกขณะพวกเขานั่งด้วยกันอย่างใกล้ชิด

แนนซี่เสิร์ฟน้ำชาให้กับพวกเขา

อย่างไรก็ตาม แดร์ริลไม่มีอารมณ์สำหรับการจิบชาเพราะเขารู้สึกหดหู่

“แดร์ริล ไม่สบายใจอะไรรึเปล่า?” เชสเตอร์จิบน้ำชาและกล่าวถาม “เป็นเพราะเรื่องที่ภรรยาของนายโดนลักพาตัวไปใช่ไหม?”

“ใช่” แดร์ริลพยักหน้า

ปัง!

ทันใดนั้นแด๊กซ์ก็ทุบโต๊ะและตะเบ็งเสียง “บัดซบ ไอ้เวรตะไลฟลอเรียน ไม่ต้องห่วงแดร์ริล เมื่อไหร่นายจะไปโลกใหม่สักที? ฉันจะไปกับนายด้วย ไม่ใช่แค่เราจะต้องไปช่วยภรรยาของนาย เราต้องไปสับไอ้เวรนั้นให้แหลก”

“ฉันด้วย!” เชสเตอร์กล่าวขึ้นมาทันควัน

“เยี่ยม!”

แดร์ริลรู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมาทันทีเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้นและพยักหน้าขานรับ

ชายคนหนึ่งรีบเดินมุ่งหน้ามาหาพวกเขาในเวลานั้น

ชายชราผมขาวรูปร่างบึกบึนแข็งแรง เขาคือราชสีห์ทองคำไซออน เฟเธอร์สโตน

“ท่านประมุขนิกาย ดูนี่สิ!”

ไซออนตื่นเต้นมากขณะเขายื่นคัมภีร์ให้กับเชสเตอร์

บนหน้าปกของคัมภีร์เขียนไว้ว่า ‘คัมภีร์มหาปริศนา’

เชสเตอร์รู้สึกประหลาดใจมากเมื่อเห็นคัมภีร์ขณะเขารับมอบมาและกล่าวถาม “ราชสีห์ทองคำ นายไปเอาคัมภีร์เล่มนี้มาจากไหน?”

เชสเตอร์เปิดคัมภีร์พลิกหน้ากระดาษไปด้วยขณะเขากล่าว

ไซออนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “สาวกนิกายตำหนักอมตะของเราเป็นคนพบคัมภีร์เล่มนี้ระหว่างที่เขากำลังเก็บกวาดสนามรบที่หอคอยดาวปราถนา”