คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 2054
ฝ่ามือของแดร์ริลทิ้งรอยมือขนาดกว้างหนึ่งกิโลเมตรเห็นได้ชัดบนภูเขาหลังจากที่มันลอยจากฟ้าลงมากระแทกพื้น

ซี๊ด

ทั้งกองทัพโมอาน่าเหนือและกองทัพโลกใต้เมฆีต่างก็รู้สึกหนาวเยือกถึงสันหลังเมื่อเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น หัวสมองพวกเขาอื้ออึงขณะที่สูดลมหายใจเย็นเยียบเข้าปอดเพื่อทำให้ใจสงบลง

ทุกคนต่างก็ตะลึงเมื่อได้เห็นแรงโจมตีที่รุนแรงของฝ่ามือนั้น

มันทรงพลังเกินไป

แต่ว่าปฏิกิริยาของกองทัพโมอาน่าเหนือนั้น พวกเขาหัวเราะงอหาย

“ฝ่ามือนี้รุนแรงก็จริง แต่ว่าน่าเสียดายที่ไม่มีใครตาย” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีก

“ฝ่าบาทรู้ดีถึงพลังโจมตีของฝ่ามือนั่นแล้วบอกให้เราหลบออกมา เสียพลังงานไปเปล่าประโยชน์จริง ๆ”

“ใช่เลย มีพลังรุนแรงแล้วจะมีประโยชน์อะไรถ้ามันไม่ได้โจมตีโดนใคร?”

ทัพโมอาน่าเหนือยังคงหยันแดร์ริล แต่เขาก็แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน ร่างของเขาค่อย ๆ ลงมาจากฟ้าและสายตาก็จับจ้องอยู่ที่รอยฝ่ามือขนาดใหญ่บนพื้น

หยางเจียนหัวเราะเบา ๆ

เขาแค่นเสียงใส่แดร์ริลพร้อมมองด้วยสายตาดูหมิ่น

‘เขารู้กระบวนท่าของเตียวหยุนแล้วยังไง? น่าเสียดายที่ต้องเสียแรงไปเปล่า ๆ เพราะข้า’

จากนั้นหยางเจียนก็เลิกเสียเวลา เขาสั่งว่า “จงฟัง ฆ่าทุกคนของกองทัพโลกใต้เมฆี ฆ่าให้หมด”

หยางเจียนคิดว่าแดร์ริลใช้ลูกไม้จนหมดหน้าตักแล้ว ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอีกต่อไป

“ฆ่า”

กองทัพโมอาน่าเหนือรวบรวมพลังและคำรามกึกก้องจนฟ้าดินสะเทือนขณะที่พุ่งทะยานเข้าใส่กองทัพโลกใต้เมฆีเหมือนคลื่นพายุคลั่ง

กองทัพโลกใต้เมฆีต่างก็มองหน้ากันอย่างตื่นตระหนก

แต่แดร์ริลนั้นไม่ร้อนใจสักนิด เขาถึงกับยิ้มด้วยซ้ำ ถึงฝ่ามือเขาจะไม่โจมตีโดนใครก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่มันกระตุ้นการปะทุของภูเขาไฟได้ แดร์ริลสามารถมองเห็นรอยแยกที่เริ่มปรากฏขึ้นบนพื้นบริเวณที่มีรอยฝ่ามืออยู่ แสงสีส้มร้อนแรงสาดส่องออกมาผ่านรอยแตกนั้น

อะไรนั่น?

หยางเจียนสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขานิ่วหน้า

“ไม่นะ” จางจือที่ยืนอยู่ด้านหลังตกใจแทบสิ้นสติ เขานั้นกำลังจะตะโกนเตือนออกไปแต่ว่าก็สายไป ภูเขาไฟกำลังจะระเบิดแล้ว

ตูม…

เมื่อกองทัพโมอาน่าเหนือไปถึงบริเวณรอยฝ่ามือ พวกเขาก็ได้ยินเสียงคำรามก้องมาจากใต้เท้า จากนั้นพื้นก็สั่นสะเทือนอย่างแรง

รอยแยกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขาและหินเหลวร้อนก็ไหลบ่าออกมาจากรอยแยกนั้น ดูเหมือนเสาที่ทำจากไฟหากมองจากที่ไกล ๆ

แดร์ริลรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น ดังนั้นเขาเลยรีบเรียก หยวนเทียนกัง แบรดลีย์ และยอดฝีมือคนอื่น ๆ กลับเข้ามาในเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติก่อนที่หินเหลวจะปะทุออกมา

กองทัพโลกใต้เมฆีที่กินโอสถวารีไปล่วงหน้าก็รีบล่าถอยออกมา แม้จะโดนหินเหลวกระเด็นใส่ แต่พวกเขาก็ไม่เป็นอันตรายเพราะว่าโอสถวารีช่วยปกป้องพวกเขาไว้

ส่วนกองทัพโมอาน่าเหนือนั้นไม่โชคดีแบบนั้น

“อะไรกัน”

กองทัพโมอาน่าเหนือไม่ทันได้เตรียมตัวเมื่อหินลาวาเหลวปะทุขึ้นมา ทหารหลายคนต่างก็ร้องโหยหวนเมื่อโดนหินเหลวกระเด็นใส่ก่อนที่จะมอดไหม้เป็นเถ้าไป รูปแบบการต่อสู้ของพวกเขาพังพินาศ ทหารต่างกรีดร้องและคร่ำครวญดังต่อเนื่อง อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นของเลือดและกลิ่นไหม้ทันที

ซูม

จางจือตกใจ เขารีบปล่อยพลังภายในเพื่อสร้างม่านพลังป้องกันทันที เขาสามารถป้องกันคนที่อยู่รอบข้างได้รวมถึงเอร่าและแอมโบรส

หยางเจียนยังลอยอยู่กลางอากาศขณะที่เขามองการล่มสลายของค่ายกลกองทัพโมอาน่าเหนือด้านล่าง ใบหน้าเขาซีดเผือดและบิดเบี้ยวไม่น่าดู

หยางเจียนนั้นไม่กลัวหินลาวาแต่เขาโมโหเมื่อเห็นทัพโมอาน่าเหนือที่ไร้พ่ายกลายเป็นเถ้าเพราะลาวา

“ถอยทัพ เร็วเข้า ถอยออกมาจากตรงนั้น” หยางเจียนคำรามด้วยความโมโห

เขายังต้องการกองทัพเพื่อไปรุกรานทวีปอื่น ๆ พวกทหารจะล้มตายไปหมดไม่ได้

โอ้

กองทัพโมอาน่าเหนือเผ่นหนีกันจ้าละหวั่น

แม้พวกเขาจะรีบทำตามคำสั่งของหยางเจียน แต่ทหารเกินครึ่งก็โดนฝังอยู่ในลาวาแล้ว

คนที่หนีไปได้ก็มีบาดแผลไหม้รุนแรง พวกเขาสู้ต่อไม่ได้อีก ดังนั้นหยางเจียนจึงเจอการสูบเสียครั้งใหญ่

ส่วนทัพโลกใต้เมฆี พวกเขากินโอสถวารีเข้าไป เมื่อรวมกับการสั่งการที่สมบูรณ์แบบของแดร์ริล พวกเขาก็สามารถหลบเลี่ยงอันตรายมาได้ด้วยการบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น มีทหารไม่กี่ร้อยที่โดนไฟลวกเล็กน้อย

โอ้

จักรพรรดินี ควินซี่ รวมถึงเหล่าเสนาแม่ทัพ ต่างก็ตื่นเต้นมาก

‘เยี่ยมมาก แผนสำเร็จ’

แดร์ริลแหงนหน้าหัวเราะ เขาเย้ยหยางเจียนอย่างภูมิใจ “หยางเจียน ผมบอกแล้วไงว่าวันนี้ผมไม่ตายหรอก และคุณก็จะไม่ได้ครองเมืองหลวง คิดว่ายังไงล่ะ? ทีนี้เชื่อหรือยัง?”