ยากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 804
“จวิ้นจู่ของพวกกระหม่อม ก็คือพระชายารองหยุนที่คอยอยู่เคียงข้างท่านเหมือนเงาตามตัวท่าน โหรวเฟยเหนียงเหนียงในปัจจุบัน–หยุนอี่ว์โหรว!”

“จวิ้นจู่ไม่เพียงเป็นแค่จวิ้นจู่ของแคว้นต้าเซี่ย และยังเป็นจักรพรรดินีของแคว้นต้าเซี่ยในอนาคดอีกด้วย! เพราะฉะนั้นขอร้องฮ่องเต้คืนจวิ้นจู่กลับมาให้พวกกระหม่อมพากลับไปแคว้นต้าเซี่ย!”

เมื่อพ่อบ้านกาวได้เริ่มขึ้น ราชทูตแคว้นต้าเซี่ยเหล่านั้นต่างคุกเข่าลงมา ดูต่ำต้อยมาก แต่น้ำเสียงคือดื้อรั้นกว่าปกติ “ขอฮ่องเต้คืนจวิ้นจู่กลับมา! คืนจักรพรรดินีของแคว้นต้าเซี่ยกลับมา!”

อะไรนะ?!

หยุนอี่ว์โหรวเป็นจวิ้นจู่ของแคว้นต้าเซี่ยเหรอ?!

เหล่าขุนนางตื่นตระหนกตกใจมาก มองพ่อบ้านกาวด้วยสีหน้างงงัน ไม่ทันตอบสนองอะไรเลย

กู้โม่เฟิงสะดุ้งเลย ส่วนเสด็จไทเฮาก็ตกใจไม่ไหวจนจับราวจับเก้าอี้ไว้อย่างแน่นเช่นกัน

ถ้าหยุนอี่ว์โหรวเป็นจวิ้นจู่แห่งแคว้นต้าเซี่ย เรื่องมันก็แย่แล้วจริงๆ!

“เป็นไปได้ไงอ่า?!” หนานหว่านเยียนตกเนื้อตกใจสุดๆ จนเกือบจะนั่งไม่ได้แล้ว สายตาอันกวดขันที่นางมองพ่อบ้านกาวเขียนเต็มไปด้วยไม่น่าเชื่อในดวงตา

พ่อบ้านกาวกำลังพูดมั่วอะไรอยู่เนี่ย จะเป็นหยุนอี่ว์โหรวได้ยัง?!

แต่เสียงตกใจและเสียงเจี๊ยวจ้าวฝูงชนดังอยู่ข้างหู ไม่นานก็ได้ดึงหนานหว่านเยียนกลับมาโลกความเป็นจริง บังคับให้นางต้องใจเย็น

ตอนนี้เรื่องได้ถึงขั้นเกี่ยวข้องกับแคว้นแล้ว นางห้ามทำตามใจตัวเอง และตอนนี้นางก็คิดออกแล้วว่าทำไมในเมื่อก่อนพ่อบ้านกาวถึงคอยปกป้องหยุนอี่ว์โหรวทุกๆ เรื่อง มากกว่านั้นยังยอมเสียสละชีวิตให้ได้

ความจริงแล้วคือเขาเข้าใจผิดคนมาโดยตลอด! ส่วนครั้งนี้ที่มาปฏิบัติภารกิจทางการทูตในแคว้นซีเหย่ พ่อบ้านกาวต้องไม่ได้ปรึกษากับพี่ชายและมาโดยตัดสินใจเองแน่เลย!

แล้วยังปล่อยไก่จนกลายเป็นสถานการณ์อย่างตอนนี้อีกด้วย!

ในใจรู้สึกโมโหและกระสับกระส่าย สายตาของหนานหว่านเยียนราวกับคบเพลิง เปิดปากซักถามพ่อบ้านกาวว่า “ราชทูตกาว เจ้าแน่ใจได้ยังไงว่าหยุนอี่ว์โหรวก็คือจวิ้นจู่แคว้นต้าเซี่ย?”

“แค่คำพูดฝ่ายเดียวเจ้าก็อยากให้พวกข้าให้คนไปเหรอ?”

คำพูดนี้ของหนานหว่านเยียนชัดเจนมากว่าคือจงใจขัดขวาง เสด็จไทเฮาชำเลืองมองนาง

ส่วนกู้โม่หานก็นั่งอยู่ข้างหนานหว่านเยียน ยิ่งสามารถสัมผัสถึงความลนลานและแอบโกรธอันเห็นได้ชัดของนาง

ถ้าบอกว่าคำพูดเหล่านั้นของพ่อบ้านกาวในเมื่อกี้ทำเขาตกใจ แล้วท่าทีของหนานหว่านเยียนในตอนนี้ก็ทำเขาสงสัยขึ้นมา

ดวงตาที่ยกขึ้นเล็กน้อยตรงหางตาของกู้โม่หานหรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง

เขาเข้าใจในความโมโหได้ เพราะยังไงแล้วหยุนอี่ว์โหรวอาชญากรรมที่ชั่วร้ายมิอาจให้อภัยได้ แต่ถ้านางได้เป็นจวิ้นจู่แคว้นต้าเซี่ยแล้ว ทีนี้โทษประหารชีวิตคงต้องเปลี่ยนแล้ว แต่ความลนลาน…

เขาไม่เข้าใจ หนานหว่านเยียนจะลนลานทำไม?

เมื่อเผชิญการซักถามจากหนานหว่านเยียน สายตาของพ่อบ้านกาวเริ่มมีเจตนาอันเป็นศัตรูขึ้นมา

เขาขมวดคิ้วมองไปยังหนานหว่านเยียน น้ำเสียงแน่ใจและแน่วแน่ “ฮองเฮาเหนียงเหนียงไม่ต้องตื่นเต้นหรอก ถ้ากระหม่อมกล้าพูด แสดงว่าต้องมีหลักฐานแน่นอน”

“ในมือจวิ้นจู่ได้ถือสิ่งอันเป็นหลักฐานยืนยันของราชวงศ์แคว้นต้าเซี่ยไว้ ถ้าทุกคนไม่เชื่อ สามารถเรียกจวิ้นจู่มายันกันต่อหน้าได้เลย!”

เขาไม่ได้เกลียดแค้นหนานหว่านเยียนเลย แต่ความเป็นอยู่ของผู้หญิงคนนี้ได้ขวางทางของจวิ้นจู่มาไม่น้อยเลย ถ้าวันนี้นางยังคงจะขัดขวางจวิ้นจู่กลับไปแคว้นต้าเซี่ย เขาต้องไม่ยอมแน่นอน

เขาเคยสาบานกับท่านหญิงไว้ ถ้าคุณหนูเจอปัญหา เขาจะปกป้องคุณหนูไว้กำลังทั้งหมดแน่นอน แม้จะเอาชีวิตมาเป็นข้อแลกเปลี่ยนก็ได้!

ใครขัดขวางเขา เขาฆ่าใคร!

ไม่รอทุกคนพูดต่อ จู่ๆ ราชทูตแคว้นต้าเซี่ยอีกคนพูดขึ้นมาอย่างเฉียบขาด “ใช่! พ่อบ้านกาวคือขุนนางโดดเด่นของแคว้นต้าเซี่ย การกระทำของเขารู้จักอะไรควรไม่ควรมาโดยตลอด!”

“เขาบอกว่าในมือจวิ้นจู่ได้ถือสิ่งอันเป็นหลักฐานยืนยันแสดงว่าก็คือมีแน่นอน และพวกกระหม่อมก็เป็นขุนนางอายุเยอะแล้ว รู้ว่าสิ่งนั้นเป็นอะไร แค่จวิ้นจู่เอาออกมาให้ดูก็สามารถดูออกได้เลย!”

กาวม่านหย่วนซื่อสัตย์และทุ่มเท เขาคือนายพลทหารขององค์หญิงใหญ่ และมากกว่านั้นยังพูดได้ว่าเป็นหน่วยกล้าตายอีกด้วย คอยอยู่เคียงข้างองค์หญิงใหญ่ตั้งหลายปี พูดได้ว่าคือทุ่มเทสติปัญญาทั้งหมดจนถึงที่สุดจนกว่าชีวิตจะหาไม่!

หลังจากองค์หญิงใหญ่เสียชีวิต เขาก็กลายเป็นผู้นำของพวกเขามาตั้งหลายปี และเขาได้พูดว่าจวิ้นจู่เจอปัญหา พวกเขาก็จะปกป้องท่านหญิงก้วยชีวิตแน่นอน!

พอคำพูดนี้ออกมา ราชทูตแคว้นต้าเซี่ยเริ่มคล้อยตามหลายคนมากและพูดอย่างมีพลังว่า “ขอฮ่องเต้และฮองเฮาเหนียงเหนียงจงคืนจวิ้นจู่ของพวกกระหม่อมกลับมาเถอะ–”