ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ บทที่402 เขาบ้าไปแล้ว

กู้โม่หานมองท่าทางที่มั่นใจของหนานหว่านเยียนอยู่ไกลๆ นัยน์ตาดำขลับนั้นหรี่ตาลงเล็กน้อย “ดูก่อน”

อวี๋เฟิงกังวลใจ

ทำไมยังต้องดูก่อนอีกล่ะ ท่านอ๋องไม่กลัวพระชายาจะแพ้เหรอ ไม่กลัวจะหน้าแตกขายหน้าเหรอ?

หรือว่า ท่านอ๋องรู้สึกว่าพระชายาเล่นหมากล้อมเป็น ไม่มีทางแพ้?

ณ จวนกั๋วกง

เจียงหรูเยว่เห็นทุกคนสนใจกัน ฮูหยินกั๋วกงก็ไม่ได้แย้งข้อเสนอแนะของนาง ก็เลยเสนอไปอีกข้อว่า “ฮูหยิน ฝีมือหมากล้อมของท่านอ๋องเจ็ดเป็นยังไง ทุกคนต่างก็รู้ดีอยู่แก่ใจ พระชายาเฉิงก็เล่นหมากล้อมเก่งมากเหมือนกัน ตามหลักแล้ว วันนี้ก็ต้องให้ทั้งสองท่านประชันกัน แต่ว่า——”

“ตอนนี้พระชายาก็มาด้วย ไม่มีใครเคยเห็นความสามารถของพระชายาเลย ทุกคนมาเดิมพันกันไหม ดูว่าใครจะเก่งกว่ากัน?”

เจียงหรูเยว่โง่ก็จริง แต่ทุกข้อเสนอที่พูดออกมาก็เป็นสิ่งที่ทุกคนคิดเหมือนกัน

หนานชิงชิงเลิกคิ้ว หันไปมองฮูหยินเฉิงเซี่ยงที่นั่งข้างๆ

ฮูหยินเฉิงเซี่ยงรับรู้ แล้วพูดด้วยสีหน้าลำบากใจว่า: “พระชายา ในเมื่อมีคนเสนอให้ท่านมาประลองด้วยกัน ท่านก็ลองแสดงออกมาเถอะ แต่ว่า กฎการเล่นหมากล้อม ท่านยังจำได้หรือไม่?”

พอพูดจบ บางคนก็เริ่มกลั้นหัวเราะ

หนานหว่านเยียนจะจำกฎได้ยังไง นางเล่นหมากล้อมไม่เป็นด้วยซ้ำ!

ฮูหยินเฉิงเซี่ยงเริ่มก่อน ก็มีบางคนพูดประชดหนานหว่านเยียนขึ้นมา

หนานชิงชิงสะใจมาก มองหนานหว่านเยียนด้วยสายตาเย็นชา ในใจรู้สึกสะใจ

วันนี้เป็นงานของนาง หนานหว่านเยียนมีลูกสาวสองคนกลายเป็นไท่จื่อเฟยแล้วยังไง?

วันนี้ นางจะเหยียบย่ำบารมีของไท่จื่อเฟยให้จมดินไปเลย!

ทันใดนั้น หยุนเหิงก็เอาเงินออกมาจากแล้วฟาดลงไปบนโต๊ะอย่างแรง “อย่ามาดูถูกคนอื่นนะ พระชายาเก่งจะตาย ข้าเดิมพันห้าหมื่นตำลึง! ข้าเดิมพันว่าพระชายาจะชนะ!”

หยุนเหิงเดิมพันให้หนานหว่านเยียนชนะห้าหมื่นตำลึง?!

เขาบ้าไปแล้วเหรอ!

ทุกคนมองหยุนเหิงเหมือนกำลังมองคนโง่ ต่างก็เห็นอกเห็นใจเขากันใหญ่

หนานหว่านเยียนมองหยุนเหิงอย่างแปลกใจ แทบหัวเราะทั้งน้ำตา

หยุนเหิงตรงไปตรงมาจริงๆ ถึงว่าหยุนอี่ร์โหรวถึงชอบหลอกใช้พี่ชายของตัวเอง

เซียงอวี้ดวงตาเป็นประกาย แม่ทัพน้อยเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ!

ท่านอ๋องเจ็ดเลิกคิ้วขึ้น แต่กลับยิ้มตาหรี่แล้วส่ายพัดในมือไป และไม่พูดอะไรเลย

ตอนนี้เอง เหลียงเยว่ที่โดนหนานหว่านเยียนลงโทษก็ไม่พอใจ

นางแอบชอบหยุนเหิง วันนี้หยุนเหิงกลับช่วยหนานหว่านเยียนหลายต่อหลายครั้ง นางอิจฉาตาร้อนมาก ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนหน้านั้นหนานหว่านเยียนเป็นนางแกล้งอยู่บ่อยๆ ตอนนี้กลายเป็นพระชายาแล้ว คางเชิดถึงฟ้า น่าโมโหจริงๆ!

ความรู้สึกถูกเหยียดหยามเมื่อกี้ก็เข้าครอบงำจิตใจ เหลียงเยว่พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า——

“ข้าเดิมพันหนึ่งแสนตำลึง พระชายาต้องแพ้แน่นอน!”

พอพูดจบ ทุกคนก็หันไปมองเหลียงเยว่อย่างตกตะลึง

หนึ่งแสนไม่ใช่เงินน้อยๆเลยนะ ถึงแม้จะเป็นบุตรีในภรรยาเอกของจวนติ้งผิงโหว ก็ควรจะเดิมพันตามกำลังตัวเองนะ

หยุนเหิงเห็นมีคนต่อกรกับเขา กำลังจะพูด ก็ถูกหนานหว่านเยียนห้ามไว้เสียก่อน “บุตรีติ้งผิงโหว เหลียงเยว่ใช่ไหม?”

เผชิญหน้ากับแรงกดดันของหนานหว่านเยียน เหลียงเยว่ก็รู้สึกผิด แต่ความอิจฉาเข้าครอบงำจิตใจก่อน “ใช่แล้ว!”

หนานหว่านเยีนจ้องมองนาง แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “เมื่อกี้เจ้าบอกว่า จะเดิมพันหนึ่งแสนให้ข้าแพ้งั้นเหรอ?”

เหลียงเยว่: “ใช่”

ทันใดนั้นหนานหว่านเยียนก็หัวเราะออกมา “ได้ ถ้าข้าชนะหมากล้อม คุณหนูติ้งผิงโหวก็ต้องเอาเงินมาให้ข้าหนึ่งแสน ทุกคนฟังนะ และขอฮูหยินกั๋วกงช่วยเป็นพยานให้ข้าด้วย”

เหลียงเยว่ เมื่อห้าปีก่อนในงานเลี้ยงน้ำชา ชอบมากลอนของเจ้าของร่างเดิมมาหัวเราะเยาะนาง เมื่อกี้ปล่อยนางไปแล้ว คิดว่านางจะหยุด แต่ไม่คิดว่าจะรนหาที่ตายเอง งั้นนางก็จะทำให้นางสมหวังแล้วกัน!

หนานหว่านเยียนรับคำท้างั้นเหรอ?!

ทุกคนหันไปมองหนานหว่านเยียนกันหมด รู้สึกว่านางผยองเกินไปแล้ว!

แต่เห็นนางสวมชุดแดงเพลิง ใบหน้างามนั้นแทบกระชากวิญญาณของทุกคน ใจเย็นไม่แตกตื่น มั่นใจเต็มร้อย ทุกคนต่างก็รู้สึกว่าหนานหว่านเยียนจะชนะจริงหรือเปล่า?

แต่การคาดเดานี้ ไม่มีใครกล้าคิด เพราะยังไงหนานหว่านเยียนไร้ความสามารถก็เป็นเรื่องที่ทุกคนรู้ดีแก่ใจ อาจจะพูดเพราะอารมณ์ชั่ววูบก็ได้

ฮูหยินกั๋วกงเป็นเจ้าบ้าน ถึงแม้จะไม่เชื่อว่าหนานหว่านเยียนจะชนะ แต่ก็ยังพูดว่า: “ข้าจะเป็นพยานให้พระชายาเอง แม่นางเยว่กับแม่ทัพน้อยเดิมพันกัน จะถูกจดไว้ในสมุด”

เหลียงเยว่ก็แค่อยากทำให้หนานหว่านเยียนกลัว คิดว่าหนานหว่านเยียนจะหนีออกไปเหมือนเมื่อก่อน แล้วอับอายขายขี้หน้า แต่ไม่คิดว่านางจะตกลงรับคำท้า

ทุกคนจ้องไปที่นาง นางกัดฟันแล้วพูดว่า: “ข้าจะทำตามสัญญา พระชายาจะต้องพยายามเข้านะ!”

ถึงแม้นางจะไม่มีเงินหนึ่งแสน แต่นางก็เชื่อว่า หนานหว่านเยียนไม่มีทางชนะแน่นอน!

ทันใดนั้นเอง สถานการณ์ก็เริ่มสนุกมากขึ้น

ถึงแม้ผลสุดท้ายจะไม่มีความท้าทาย แต่ทุกคนก็อยากเห็น หนานหว่านเยียนจะอับอายขายหน้าต่อหน้าทุกคนยังไง

บนหอจูหยุน กู้โม่หานยืนอยู่ข้างหน้าต่างอย่างสนใจ จ้องมองหนานหว่านเยียนอย่างตั้งใจ

อวี๋เหิงถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ

เห้อ พระชายาชอบเอาชนะจริงๆ……

แต่ไม่เป็นไร ถ้าพระชายาแพ้ เขาก็จะลากท่านอ๋องไปที่จวนกั๋วกง ให้ท่านอ๋องชนะแทนพระชายา! ไม่แน่อาจจะทำให้ทั้งสองคืนดีกันก็ได้

ฮูหยินกั๋วกงเห็นทุกคนสนใจกัน นางก็มองไปยังหนานหว่านเยียน: “พระชายา เลือกคู่ต่อสู้สิ”

นางไว้หน้าหนานหว่านเยียนที่สุดแล้ว ให้หนานหว่านเยียนเลือกเอง ยังไงก็เลือกคู่ต่อสู้ที่ด้อยที่สุด ถึงแม้จะแพ้ ขอแค่ชนะได้หนึ่งตา ก็ไม่ถือว่าขายหน้ามาก

แต่หนานหว่านเยียนชี้ไปยังกู้โม่หลิง แสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ “ได้ยินมาว่าฝีมือหมากล้อมของท่านอ๋องเจ็ดยอดเยี่ยมมาก ทุกคนในนี้สู้ไม่ได้กันหมด ไม่ทราบว่าจะแข่งกับข้าสักตาได้หรือไม่ ถ้าข้าชนะ การประลองหมากล้อมนี้ก็ไม่ต้องแข่งอีก ถือเสียว่าข้าชนะแล้ว เป็นยังไง?”

กู้โม่หลิงเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ “แน่นอน! ได้แข่งกับพี่สะใภ้หก ข้ารู้สึกเป็นเกียรติมาก!”

แต่แล้วในหมู่ผู้คนก็แตกตื่นกัน เสียงซุบซิบดังสนั่น

หนานหว่านเยียนจะแข่งกับท่านอ๋องเจ็ดเหรอ?!

นางบ้าไปแล้วหรือเปล่า? พระชายาเฉิงยังชนะท่านอ๋องเจ็ดไม่ได้เลย หนานหว่านเยียนจะสู้ได้ยังไง?!

ฮูหยินกั๋วกงอึ้ง ไม่คิดว่าหนานหว่านเยียนจะดื้อรั้นแบบนี้ กลับเลือกอ๋องเจ็ดที่ต่อกรด้วยยากที่สุด

เกรง……เกรงว่าจะแพ้อนาถแน่

เซียงอวี้เบิกตาโพลง หยุนเหิงดึงแขนเสื้อของหนานหว่านเยียนอย่างลำบากใจ “พระชายา ท่านคิดอีกรอบไหม?”

ถึงแม้พี่นางฟ้าจะมีวิชาแพทย์ที่ล้ำเลิศ เขาก็เชื่อว่าหนานหว่านเยียนเป็นคนที่พึ่งพาได้ แต่มาถึงก็ท้าดวลกับอ๋องเจ็ดเลย นี่มันยากมากเลยนะ

ฝีมือหมากล้อมของอ๋องเจ็ดเป็นที่เลื่องลือ ไม่ใช่แค่คำเล่าลือ แต่เขาเก่งด้านนี้จริงๆ!

หนานหว่านเยียนเดินไปนั่งตรงข้ามกู้โม่หลิงอย่างมั่นใจ แล้วยิ้มตาหรี่

“ไม่จำเป็น จะสู้ก็ต้องสู้กับคนที่แกร่งที่สุด ไม่จำเป็นต้องทำให้ทุกท่านเสียเวลา……”